Τέτοιες ημέρες, πριν από 49 χρόνια (15 Μαρτίου 1975) έφυγε από τη ζωή ο Αριστοτέλης Ωνάσης αφού το τελευταίο διάστημα πέρασε δραματικές στιγμές από τον χαμό του μοναχογιού του Αλεξάνδρου. Γράφει ο Τάσος Κοντογιαννίδης
Στις 20 Ιανουαρίου 1906, στην προκυμαία του λιμανιού της Σμύρνης, ένας γραμματικός περιμένει το αφεντικό του να του πει τα ευχάριστα μαντάτα. Το αφεντικό είναι ο καπνοβιομήχανος Σωκράτης Ωνάσης, με τόπο καταγωγής το Μουταλάσι της Καππαδοκίας, που γύριζε με το βαπόρι από την Καβάλα, όπου αγόρασε καπνά.
-Να σου ζήσει εφέντη ο γιος ! Είπε στον Σωκράτη ο υπάλληλός του. Εκείνος αφού τον ευχαρίστησε, πήρε την άμαξα και έτρεξε να δει τον διάδοχό του τον Αριστοτέλη, που με το δαιμόνιο επιχειρηματικό μυαλό του, έγινε μέγας και τρανός.
Στα τέλη του 1972, ο διάσημος σε φήμη και χρήμα Αριστοτέλης Ωνάσης οργάνωσε την Ολυμπιακή Αεροπλοΐα την οποία θα έδινε στον γιο του Αλέξανδρο να την διευθύνει. Έβαλε τότε δίπλα του μία αεροσυνοδό για να διώξει απο κοντά του τη μεγαλύτερή του κατά 17 χρόνια (42χρονη) Φιόνα Φον Τύσσεν… Αυτό βεβαίως έγινε, αλλά θα έλθει τότε και το μεγάλο πλήγμα τον Ιανοάριο του 1973, ανήμερα των γενεθλίων του.
Ο Αλέξανδρος (τον απέκτησε με την Τίνα Λιβανού, στις 30-4-1948), με τους δύο πιλότους του πατέρα του, έναν Άγγλο και έναν Αμερικανό, ανέβηκε στο καινούργιο «πιάτζιο» για να το δοκιμάσει. Μετά θα έφευγε με το λίαρ τζέτ για το καρναβάλι του Ρίο.
Το «πιάτζιο», μόλις συμπλήρωσε την τροχοπέδηση στο αεροδρόμιο του Ελληνικού και απογειώθηκε, σε κλάσματα δευτερολέπτου, άγνωστο πώς, κατέπεσε και συνετρίβη από ύψος 10-15 μέτρων με ταχύτητα 160 χλμ την ώρα… Ο Αλέξανδρος τραυματίσθηκε σοβαρά και μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ και ελαφρά οι άλλοι δύο πιλότοι.
Ο Αριστοτέλης γιόρταζε με φίλους τα γενέθλιά του στη Νέα Υόρκη που ήταν πλέον τα πιο μαύρα της ζωής του, γιατί συνεργάτες του τον πληροφόρησαν αμέσως για τον σοβαρό τραυματισμό του μονάκριβου γιου του Αλέξανδρου. Παράτησε τα γλέντια και τις τελετές κι έφυγε εσπευσμένως με την σύζυγο του Τζάκυ στην Αθήνα, έχοντας μαζί του τρεις Αμερικανούς νευροχειρουργούς υπό τον Πόκιν, τον καλύτερο στον κόσμο. Αλλά και το γραφείο του στο Λονδίνο ναύλωσε αεροπλάνο της ΒΕΑ και μετέφερε αμέσως, μοναδικό επιβάτη, την Άγγλο νευροχειρουργό Ρίτσαρσον στην Αθήνα…
Στις 23 Ιανουαρίου 1973, οι τέσσερις διάσημοι νευροχειρουργοί εξέτασαν για τελευταία φορά τον Αλέξανδρο και αργά το απόγευμα ο Πόκιν καλεί τον Αριστοτέλη και του λέει ξερά: «Δεν υπάρχουν ελπίδες διάσωσης του γιου σου και κάθε προσπάθεια να διατηρηθεί στη ζωή είναι άσκοπη και βασανιστική». Λίγα λεπτά μετά, στις 7, ο Αριστοτέλης για να επέλθει ταχύτερα το αναπόφευκτο και να μην ταλαιπωρείται ο ασθενής, ζητεί από τους γιατρούς να βγάλουν αμέσως τα σωληνάκια…
Μόλις οι γιατροί ανήγγειλαν τον θάνατο του Αλέξανδρου, η μητέρα του Τίνα λιποθύμησε και ο Αριστοτέλης ξέσπασε σε λυγμούς. Αν και πολλά ελέχθησαν στο παρασκήνιο, κανείς δεν μπόρεσε να μάθει ποιοι «έφαγαν», αν «έφαγαν», τον ηλικίας, μόλις 25 ετών, τον Αλέξανδρο και χτύπησαν τον Έλληνα κροίσο εκεί που πονούσε.
Μάλιστα έγινε γνωστό ότι στο πηδάλιο δεν ήταν ο Αλέξανδρος και πολλά ύποπτα συνέβησαν… Πάνω από 10.000 συλλυπητήρια τηλεγραφήματα δέχτηκε η οικογένεια Ωνάση, από βασιλείς, προέδρους, πρωθυπουργούς, και απλούς ανθρώπους, ενώ την ίδια ώρα με τον Αλέξανδρο, πέθανε και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Λύντον Τζόνσον.
Φεύγοντας ο Ωνάσης από το ΚΑΤ καταρρακωμένος ψυχικά και σωματικά, βρισκόμουν εκεί ως δημοσιογράφος, τον είδα βουρκωμένο και τον άκουσα να λέει σε συνεργάτη του, που του είπε να κάνει «κουράγιο»: «Τι κουράγιο να κάνω όταν χάνω το μονάκριβο παιδί μου!.. Η ζωή για μένα πλέον, δεν έχει κανένα νόημα…». Πήγε στο αεροδρόμιο, είδε τα συντρίμμια του «πιάτζιο», έκλαψε με λυγμούς σαν μωρό παιδί, δέχτηκε στην Γλυφάδα την επίσκεψη με τα συλλυπητήρια του τότε πρωθυπουργού Γεωργίου Παπαδοπούλου και μετά έφυγε με την Τζάκυ στην Αμερική, ενώ στον Σκορπιό γινόταν η κηδεία του Αλέξανδρου.
Από τον καημό τους, η Τίνα πέθανε έναν χρόνο μετά το 1974 και στο Παρίσι δυο χρόνια μετά το 1975 ο Αριστοτέλης από μυασθένεια.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου