Σε κύριο άρθρο τους με τίτλο «Ένα δημοσιονομικό πλεόνασμα πολύ μακριά από την ελληνική οικονομία» οι Financial Times χαρακτηρίζουν δονκιχωτικά τα πλεονάσματα που ζητούν οι Ευρωπαίοι από την Ελλάδα.
H ισορροπημένη στάση της Ε.Ε. στα δημοσιονομικά ελλείμματα Ισπανίας και Πορτογαλίας θα πρέπει να εφαρμοστεί και στην Ελλάδα, υπογραμμίζει το δημοσίευμα.
Ολόκληρο το άρθρο
Έχουν περάσει πάνω από έξι χρόνια από τότε που η Ελλάδα, κλυδωνιζόμενη από ένα μεγάλο φορτίο δημόσιου χρέους, αναγκάστηκε να στραφεί στους εταίρους της στην ευρωζώνη και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για μια διάσωση.
Μέχρι το τέλος του 2016, αν οι δανειστές δεν καταλήξουν σε συμφωνία, το ΔΝΤ μπορεί να αποφασίσει τελικά να μη συμμετάσχει στο πρόγραμμα διάσωσης και να αφήσει την Ευρώπη να λύσει μόνη της τα προβλήματά της.
Το σημείο διαφωνίας αφορά το αν η Ελλάδα -η οποία έχει ήδη προχωρήσει σε τεράστια δημοσιονομική σύσφιξη από τότε που ξεκίνησε το πρόγραμμα διάσωσης- θα πρέπει να επιτύχει και να διατηρήσει ένα πολύ φιλόδοξο στόχο πρωτογενούς πλεονάσματος από το 2018 και μετά.
Το ΔΝΤ τάσσεται, πολύ σωστά, κατά της πρότασης. Μια τέτοια πολιτική θα δημιουργούσε τον κίνδυνο να καταπνίξει μια εκκολαπτόμενη ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας και να μεταθέσει για αργότερα τη μείωση του βάρους του χρέους.
Το Ταμείο έχει επίσης δίκιο ότι η Ελλάδα πιθανόν να χρειάζεται περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους, είτε με διαγραφή της ονομαστικής αξίας είτε με μείωση της καθαρής παρούσας αξίας μέσω αλλαγών στις ωριμάνσεις και τα επιτόκια, για να καταφέρει να βγει από τη σημερινή δύσκολη θέση.
Σε γενικές γραμμές, το Ταμείο έχει διαδραματίσει θετικό ρόλο ως ένας από τους δανειστές της Ελλάδας. Θα ήταν κρίμα να αποχωρήσει. Αλλά αν οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης επιμείνουν στην εφαρμογή μη παραγωγικών πολιτικών που θα χειροτερεύσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα με τη βιωσιμότητα του χρέους και που είναι αντίθετες με την προσέγγισή τους στη δημοσιονομική πολιτική σε άλλες χώρες της Ε.Ε., το ΔΝΤ θα έχει δίκιο να φύγει.
Το Eurogroup προβλέπει ότι η Ελλάδα θα επιτύχει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ το 2018. Ένας τέτοιος στόχος μπορεί να είναι εφικτός για ένα έτος, εφόσον υπάρχει αρκετή υποκείμενη δυναμική στην οικονομία.
Αλλά το να συνεχίσει να τον επιτυγχάνει «για το μεσοπρόθεσμο διάστημα», όπως προβλέπει το σχέδιο, είναι σίγουρα δονκιχωτικό για μια οικονομία με χαμηλό ρυθμό ανάπτυξης και εύθραυστη επιχειρηματική και καταναλωτική εμπιστοσύνη.
Μια προσεκτική, καλά ζυγισμένη προσαρμογή για να επιστρέψει η κυβέρνηση στη βιωσιμότητα, είναι ένα ζήτημα. Αλλά είναι κάτι εντελώς διαφορετικό η βάναυση επιμονή στην επίτευξη πλεονασμάτων για πολλά χρόνια. Η ελληνική οικονομία έχει αναπτυχθεί για δύο διαδοχικά τρίμηνα: δεν πρόκειται για μια τόσο σημαντική ώθηση ώστε να είναι κανείς βέβαιος ότι θα αντέξει μια αέναη δημοσιονομική περιστολή.
Η κατάσταση είναι αρκετά αλλόκοτη για την ευρωζώνη για δύο λόγους. Πρώτον, η Κομισιόν αρχίζει να κινείται σταδιακά προς τη θέση ότι η δημοσιονομική πολιτική πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να στηρίξει την ανάπτυξη, ειδικά στις χώρες που έχουν το δημοσιονομικό περιθώριο.
Ακόμα και για ελλειμματικές χώρες όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία, η Επιτροπή αναγνώρισε σοφά ότι δεν έχει οικονομικό ή πολιτικό νόημα να προσπαθήσει να τους επιβάλει ένα αντιπαραγωγικό δημοσιονομικό σφίξιμο. Οπότε, το να συνεχίζει να επιμένει στη λιτότητα στην Ελλάδα φαίνεται αυθαίρετο και άδικο.
Δεύτερον, παρά την αλλεργία τους απέναντι στη δημοσιονομική χαλαρότητα, αρκετές κυβερνήσεις της ευρωζώνης, ειδικά η Γερμανία, τάσσονται με θέρμη υπέρ της παραμονής του ΔΝΤ στο πρόγραμμα διάσωσης λόγω της αξιοπιστίας που φέρνει η παρουσία του.
Αν το Ταμείο μείνει αμετακίνητο στις θέσεις του, όπως θα όφειλε, το Βερολίνο θα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στη συμμετοχή του ΔΝΤ και στη διατήρηση του στόχου του 3,5% για το πρωτογενές πλεόνασμα της Ελλάδας.
Η Γερμανία, η οποία δεν έχει επιδείξει την ανάλογη δέσμευση στη χρήση της δημοσιονομικής πολιτικής για τη στήριξη της ανάπτυξης, πρέπει να διαλέξει προσεκτικά.
Απομακρύνοντας το ΔΝΤ από το πρόγραμμα διάσωση της Ελλάδας, δεδομένου ότι οι δανειστές του επίσημου τομέα θα συνεχίσουν να εμπλέκονται στη χώρα για δεκαετίες, θα κάνει ένα βήμα προς τα πίσω τόσο ως προς τις άμεσες επιλογές μέτρων όσο και ως προς την ποιότητα της λήψης αποφάσεων μακροπρόθεσμα.
Η Ε.Ε. έχει υιοθετήσει ορθά μια πιο ισορροπημένη στάση τελευταία στα δημοσιονομικά ελλείμματα κρατών-μελών. Η αλλαγή αυτή πρέπει να εφαρμοστεί και στην Ελλάδα.
http://www.efsyn.gr/
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου