Οι Δολοφόνοι με τις λέξεις

Ένας από τους λόγους, τους βασικούς λόγους, που θα οδηγήσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση στη διάλυση , αλλά και κάποιες κοινωνίες στην έκρηξη είναι η διαστροφή της γλώσσας. Τέτοια

διαστροφή, που για πολλούς ανθρώπους πάνω στον πλανήτη η γλώσσα μοιάζει πια διεστραμμένη αφ εαυτής. Με αποτέλεσμα συχνά οι άνθρωποι να απεχθάνονται εκτός από το μήνυμα και τον μηνύτορα, να αποστρέφονται τον δημόσιο λόγο και να περιορίζονται σε έναν λόγο φτωχότερο μεν, αλλά κατά τη γνώμη τους ασφαλέστερον. Τίποτα δεν ισχυροποιεί περισσότερο απ αυτό τις εξουσίες. Διαστρέφοντας

τη γλώσσα δηλαδή το νόημα των λέξεων οι Δυνατοί, αφ ενός χειραγωγούν τις μάζες, αφ ετέρου όταν κάποιοι επιτέλους αηδιάζουν, οδηγούνται ταυτοχρόνως και στην αποξένωση από τα δημόσια πράγματα, στην ιδιώτευση. Πιθανόν οργισμένη , αλλά ιδιώτευση.

Η διαστροφή των εννοιών στον δημόσιο λόγο είναι παμπάλαιο φαινόμενο που πανέμορφα οργανώθηκε ήδη από την εποχή των σοφιστών. Χαρακτήριζε πάντα τους δημαγωγούς και στον «Αιώνα των Ακρών» ανέβηκε στον Όλυμπο. Στις μέρες μας όμως έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις,

αντιστρόφως ανάλογες με τις πολιτικές που εκφράζει. Πυγμαίος ο πολιτικός, κολοσσιαία η μπαρούφα του.  Αλλά πολιτικώς ορθή.  Με έτοιμους τους οπαδίτες πολίτες να την ακολουθήσουν. Λέει , επί παραδείγματι, ο κ. Μοσκοβισί ότι «η Ελλάδα βρίσκεται σε ενάρετο κύκλο». Εν προκειμένω ενάρετη είναι η περικοπή μισθών και ζωών, η εξαέρωση συνταξιούχων και οίκων, η πείνα των παιδιών και οι αυτοκτονίες.

Αυτή η παρένδυση αγρίων εννοιών με καλόβολες λέξεις (να λέμε, φερ ειπείν , ευέλικτη εργασία τη σκλαβιά) χειρότερο έχει μόνο τη δολοφονία των λέξεων και των εννοιών , όταν λόγου χάριν κάνει κανείς το ΟΧΙ, ναι!

Και τα δύο μαζί, και η παρένδυση των λέξεων και ο φόνος των εννοιών, απ τη μια χειραγωγούν, όπως είπαμε τις μάζες, από την άλλη τις αποξενώνουν. Είναι ο εφιάλτης της εποχής μας. Πάνω του πατάει το Μνημόνιο και κάθε άλλη παθολογία που και ο τελευταίος αγαθός θα εύρισκε παράλογη.

Είναι πια, σαν όλα όσα περιέγραψαν ο Κάφκα, ο Όργουελ και ο Χάξλεϋνα πραγματοποιούνται σε έναν κόσμο όπου την εξουσία έχουν οι θεοί του Λόβκραφτ. Κι ύστερα απορούμε γιατί εκείνοι για τους οποίους κατέβηκε  ο Χριστός στη Γη προσφεύγουν στον κ. Τράμπ ή την κυρία Λεπέν. Το ίδιο άμωμοιβεβαίως με εκείνους που υποστηρίζουν Χίλαρυ ή Σόϊμπλε αλλά και το ίδιο

σφαγμένοι.

Σύστημα και «αντισύστημα» σφάζουν το ίδιο, όσον αυτό το «αντί»
είναι παρενδεδυμένο κι ανυπεράσπιστο στα χέρια των δημαγωγών, όσον παραμένει ένας δούρειος ίππος για τη διαιώνιση (και τις μεταμορφώσεις) του συστήματος.

Ο κ. Κλίντον ξέσκισε όλες τις λέξεις που είπε, ο κ. Ομπάμα έγινε ο πιο πολεμοκάπηλος Πρόεδρος στην ιστορία  των ΗΠΑ, ο κ. Σρέντερ άνοιξε τον δρόμο για τον εργασιακό μεσαίωνα, και οι ευαίσθητες τουλίπες του Τύπου φρίττουν με τον κυρ Τράμπ και φοβούνται επιστροφή στον Μεσοπόλεμο.  Toμεγαλύτερο μέρος του Τύπου διεθνώς φέρει αιμοσταγείς και αιμοσταγείς και αιμοσταγείς ευθύνες όχι μόνον για την επιστροφή της ανθρωπότητος, ήδη από τριακονταετίας, στην εποχή του Ντίκενς, αλλά και για την πιθανή επιστροφή της στην εποχή του λίθου.

Ο κ. Τράμπ και η κυρία Λεπέν είναι τα απότοκα του Τόνυ Μπλαίρ και των Μπους. Ενός κόσμου που κόσμησε με κομψές λέξεις αποτρόπαια εγκλήματα. Βομβαρδισμοί, απεμπλουτισμένα πλουτώνια, εισβολές, εξανδραποδισμοί, όλα ονομάσθηκαν «ανθρωπιστικές επεμβάσεις». Διαμελισμοί κρατών, επιβολή μνημονίων, καταλήστευση λαών, όλα συμβαίνουν μέσα σε λέξεις που περιγράφουν άλλα. Τώρα, για παράδειγμα,

η πιο δεξιά πολιτική που έχει εφαρμοσθεί ποτέ στην Ελλάδα θέλει να δημιουργήσει «αντιδεξιό μέτωπο»!!! «Εκσυγχρονιστές» προμνημονιακοί και μεταμνημονιακοί Πασόκιοι , Συριζαίοι του Σόϊμπλε και λοιπές κεντροαριστερές δυνάμεις σκέφτονται να δημιουργήσουν ένα «αντιδεξιό μέτωπο» - και μετά μας φταίει ο Τράμπ ή κάθε άλλος Τραμπαρίφας που επωφελείται από τον

παραλογισμό τον οποίον οργανώνει φόρα παρτίδα και εν Μέση Οδώ η ανηθικότητα. Κάποτε οι άνθρωποι μιλούσαν για τα «κούφια λόγια» των πολιτικών (εκείνων που μετήρχοντο) και ήξεραν πώς να αντιδράσουν. Τώρα το πράγμα έχει δυσκολέψει . Μέσα στο κεφάλι μας κόβει βόλτες πολύ πράμα,

που έλκει τη δύναμή του απ΄το θολό των οριζόντων. Όχι από την προπαγάνδα. Ούτε συνιστά αυτό που λέμε πλύση εγκεφάλου. Περισσότερο προκύπτει από την άμβλυνση των ταξικών αγώνων και κατατείνει έτσι στην ομογενοποιημένη σκέψη. Με αυτόν τον τρόπο βρίσκονται για παράδειγμα στη ίδια πλευρά εναντίον του Brexit οι Βρετανοί Εργατικοί και οι Γερμανοί Χριστιανοδημοκράτες , με

την πραγματική όμως αντίθεση να διασπά τα κόμματά τους.

Διότι αυτό, εν τέλει, επιτυγχάνουν οι Δολοφόνοι με τις λέξεις. Να κυριαρχούν και ταυτοχρόνως να υπονομεύουν την κυριαρχία τους.

Όμως το παίγνιον θα συνεχίσει να παίζεται. Ας πούμε, το «αντιφασιστικό μέτωπο» που προτείνει ο κ. Παπαδημούλης κατά της κυρίας Λεπέν, όχι μόνον δεν εξαιρεί τον κ. Σόϊμπλε, αλλά τον νομιμοποιεί να μας πίνει το αίμα. Το παίγνιον θα συνεχίσει να παίζεται. Κι όσο κυρίαρχοι σε αυτό το παιχνίδι θα είναι οι Δολοφόνοι των λέξεων  ή οι Δολοφόνοι με τις λέξεις

το Μνημόνιο θα λέγεται Σύνταγμα , ο αργός θάνατος θα λέγεται ζωή και το πιο σκοτεινό παρελθόν θα εμφανίζεται ως το μόνο δυνατό μέλλον…

ο Στάθης στον Ενικό