Τετάρτη 1 Μαρτίου 2017
Ο λαός στο εδώλιο από τους πολιτικούς εισαγγελείς
Αναζωπυρώνονται τα αφοριστικά αναθέματα εναντίον του ελληνικού λαού που «δεν ξεσηκώνεται»!!!
Προφήτες και πολιτικοί εισαγγελείς παντός είδους και όλων των χρωμάτων της ίριδας, κομματικοί υπάλληλοι, δημοσιογράφοι και διανοούμενοι που το παίζουν ανεξάρτητοι, όλοι αυτοί χύνουν τα ποτάμια της ηθικής τους αγανάκτησης εναντίον του ελληνικού λαού που έχει «χαζέψει», «καταπίνει τα πάντα», δεν ξεσηκώνεται με τόσες και τόσες συμφορές που έχουν σπείρει τα κατοχικά ανδρείκελα της κυβέρνησης.
Τελευταίως μπήκε και η «Ίσκρα» του Λαφαζάνη στο χορό των επικριτών του λαού που δεν επαναστατεί:
«Η τραγωδία είναι ότι όλοι στην κοινωνία παρακολουθούν τη φαρσοκωμωδία χωρίς αντιδράσεις…
…Η μη εξέγερση για την ανατροπή της αθλιεστάτης αυτής κατοχής ισοδυναμεί με άνευ ορίων ραγιαδισμό».
http://www.iskra.gr/
Ραγιαδισμό των «μη εξεγερμένων» βλέπουν αυτοί της ΛαΕ και ΟΧΙ τα μεγάλα ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ της «αριστεράς» και το δικό της ραγιαδισμό: Τον κοινοβουλευτικό κρετινισμό και την υπόκλιση στην «ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ» του κατοχικού καθεστώτος…
Ξεπλένουμε τα δικά μας ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ και το δικό μας ραγιαδισμό και τα μεταθέτουμε στο θύμα, το λαό: Η γνωστή συνταγή των χειραγωγών του λαού…
Με το ζήτημα έχουμε ασχοληθεί διεξοδικά και από πολύ παλιά.Θα επανέλθουμε με την αναδημοσίευση κάποιων ενδεικτικών κειμένων. Ξεκινάμε με τα παρακάτω που γράφτηκαν τον Ιούνιο του 2009.
Βρίσκονται εδώ: http://www.resaltomag.gr/
Θα συνεχίσουμε με:
α). Γιατί δεν ξεσηκωνόμαστε; Μας «ψεκάζουν»;
(Απρίλιος 2013)
β).Γιατί δεν εξεγείρεται ο ελληνικός λαός;
(Δεκέμβριος 2013)
γ). Οι ηγεσίας της «αριστεράς» μας οδήγησαν στη σημερινή τραγωδία…
(Ιούλιος 2012)
Ρίχνουν στους εργαζόμενους και τους λαούς τα αναθέματα
Πληθαίνουν τα αναθέματα εναντίον του ελληνικού λαού, από διαφορετικές ιδεολογικές «γωνιές» και ποικίλες «αυθεντίες». Είναι «βλάκας», «πρόβατο», «εκμαυλισμένος», «αδιάφορος» και πολλά παρόμοια.
Αδυνατώντας κάποιοι να αντιληφθούν την πραγματικότητα την τοποθετούν με το κεφάλι προς τα κάτω. Ιδιαίτερα εκείνοι που πιστεύουν ότι χρειάζονται Μεσσίες και «ισχυροί άνδρες» για να υποτάξουν τον «ηλίθιο λαό» μέσα στη στάνη των «σοφών» ιδεών τους.
Η περιφρονητική αυτή θέση εναντίον των λαών και των εργαζομένων αποτελεί το ουσιώδες χαρακτηριστικό των ολοκληρωτικών ιδεών και του μικροαστικού ναρκισσισμού. Γι’ αυτό ανθεί περισσότερο στους «εκλεκτούς» εκείνους διανοούμενους, παντός χρώματος, δηλαδή και σε αυτούς που στα λόγια δηλώνουν «αριστεροί» και «επαναστάτες».
Η μικροαστική διανόηση είναι εκείνη που ανυψώνει το άτομο σε θεότητα και το «εγώ» της σε σημείο αναφοράς, παράγοντας και αναπαράγοντας το φασιστοειδές αυτό ιδεολόγημα του «βλάκα λαού» που χρειάζεται τους «εκλεκτούς» και «σοφούς» χειραγωγούς. Εξάλλου σε ψυχολογικούς όρους ο φασισμός δεν είναι τίποτε άλλο παρά η θεοποιημένη μικροαστική έπαρση και αυθάδεια: Αυτή που χαρακτηρίζει, σήμερα, το σύνολο της καθεστωτικής «αριστεράς», βεβαίως και το σύνολο του «ακροδεξιού» φάσματος.
Το θλιβερό δεν είναι τα ποικίλα «δεξιά» και «ακροδεξιά» δόγματα. Οι χώροι αυτοί πάντα στεκόντουσαν περιφρονητικά απέναντι στις λαϊκές μάζες, ανελέητα προσβλητικά και περιφρονητικά. Πάντα πίστευαν στους «σωτήρες» και στους Μεσσίες», στα «ισχυρά κράτη» και στους «σιδερένιους» ηγέτες που θα καθάριζαν τους λαούς από τη «βρωμιά»…
Το θλιβερό είναι ότι αυτές τις μακάβριες ιδέες τις έχουν υιοθετήσει τα «αριστερά» υποκείμενα, στις ποικίλες αποχρώσεις τους. Υποκείμενατα οποία είναι, σήμερα, ιδεολογικά κυρίαρχα, δηλαδή αποτελούν τη σύγχρονη μορφή του καθεστωτικού (νεοταξικού) ολοκληρωτισμού. Και αυτή η σύγχρονη μορφή αυτών των ολοκληρωτικών ιδεολογημάτων είναι ακόμα πιο αποτρόπαια από τις παλιές μορφές, ακριβώς γιατί εξαπατούν δολίως και αγρίως.
Η μεγάλη απάτη βρίσκεται σε τούτο: Από τη μια δέχονται στα λόγια ότι «η απελευθέρωση των λαών δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί παρά μόνο από τους ίδιους» και ταυτόχροναπρακτικά αναπαράγουν το εντελώς αντίθετο, τη θεοποίηση των «εκλεκτών» υποκειμένων τους και την κονιορτοποίηση κάθε εργατικού και λαϊκού «κυττάρου» και κάθε συλλογικού «μοχλού», που δίχως αυτά καμία λαϊκή πρακτική δεν είναι δυνατή.
Καταστρέφουμε, δηλαδή, κάθε συνεκτικό κοινωνικό και πολιτικό ιστό, κάθε παράγοντα συλλογικής δράσης και έχουμε και το θράσος να κατηγορούμε τους εργαζόμενους και το λαό γενικότερα ότι δεν κινείται.
Καταστρέφουμε την κοινωνική, ιδεολογική και πολιτική «μηχανή» και τα έμβολα κίνησης και λέμε γιατί ο ατμός (η λαϊκή ενέργεια) χάνεται.
Τέτοια παραμόρφωση και διαστροφή των πραγμάτων κυριαρχεί μόνο σε εποχές ολοκληρωτικής κοινωνικής και πολιτικής αποσύνθεσης. Σε τέτοιες εποχές το αναποδογύρισμα της πραγματικότητας παίρνει μορφές παράκρουσης και οι ευθύνες μετατίθενται και φορτώνονται στο «βλάκα», «άξεστο» και «καθυστερημένο» λαό.
Φυσικά θα ήταν «πανέξυπνος» αν ακολουθούσε τα κόμματα, τους αγύρτες και τους πολιτικούς απατεώνες ή τους «εκλεκτούς» διανοούμενους που η βασική τους ενασχόληση είναι να εγκωμιάζουν, να προβάλλουν, να ακούνε και να γλείφουν τους εαυτούς τους.
Όλοι αυτοί τη δική τους πολιτική και διανοητική κακομοιριά, τη δική τους επαρμένη ηλιθιότητα τη μεταθέτουν στο λαό. Ακριβώς, γιατί ο λαός που βιώνει καθημερινά τα προβλήματα και μαστιγώνεται από παντού είναι αρκετά ευφυής και αντιλαμβάνεται τη μιζέρια και τη βλακεία όλων αυτών των «εκλεκτών» παρασίτων, των πολιτικών αγυρτών και των εγωπαθών μορμολυκείων που μεθάνε από ατομικιστική αυτοϊκανοποίηση, απαγγέλλοντας τις σοφίες τους μπροστά στον καθρέπτη…
Φυσικά είναι ξένη προς εμάς η εξιδανίκευση του λαού ή το ξύσιμο των ταπεινών ενστίκτων. Οι λαοί έχουν τις δυνατές και αδύνατες πλευρές τους. Στο πώς θα εκδηλωθεί κάθε πλευρά αυτό συναρτάτε από τις συνθήκες, αντικειμενικές και υποκειμενικές, κάθε εποχής.
Το ουσιώδες, εδώ, είναι ότι μια συλλογικότητα δεν μπορεί να δράσει σαν άτομα, σαν «αγέλη» τεμαχίων. Τα άτομα σαν άτομα είναι παντελώς ανίσχυρα και δεν μπορούν να δράσουν. Το «άτομο» δρα, νιώθει δυνατό και «βγάζει» όλα τα θετικά και αγωνιστικά του στοιχεία μόνο μέσα από το «συλλογικό είναι»: Από τις κοινωνικές, συνεκτικές δομές οργάνωσης και τα πολιτικά υποκείμενα: Από Συνδικάτα, πολιτικά κόμματα και οργανώσεις μέχρι μορφές αυτό-οργάνωσης.
Όταν αυτά τα πολιτικά υποκείμενα δεν υπάρχουν ή τα υπάρχοντα έχουν αυτο-αναιρεθεί και έχουν ισοπεδώσει τα πάντα, όταν κονιορτοποιούνται οι συνεκτικές «ίνες» της συλλογικότητας, όταν αποδομούνται οι «σπόνδυλοι» και το «νευρικό σύστημα» μιας κοινωνίας, δεν μπορεί να κατηγορούμε το λαό για αδιαφορία και βλακεία ή γιατί δεν κινείται.Πώς θα κινηθεί ως άτομο; Εκτός και αν εννοούμε «κίνηση» να σπεύσει, να γίνει χειροκροτητής και «οπαδός» σε κάποιο από αυτά τα κόμματα ή τα συνδικάτα.
Το γεγονός ότι δεν σπεύδει δείχνει ότι αντιλαμβάνεται πολύ περισσότερα από τους επικριτές του. Βρίσκεται πολύ πιο μπροστά από αυτούς που τον βρίζουν και τον χαρακτηρίζουν αφοριστικά…
Πάνω σε αυτά, ακριβώς, στους «συντελεστές» που ενεργοποιούν τους λαούς θα συνεχίσουμε. Γιατί αυτή η καραμέλα ότι φταίει ο λαός για το χάλι μας πρέπει να εκλείψει, αποτελεί την ιδεολογία του φασισμού, εκείνων που αντιμετωπίζουν τους λαούς ΟΧΙως υποκείμενα των εξελίξεων, αλλά σαν ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑεκμετάλλευσης, σαν οπαδούς…
Οι ιμάντες της κίνησης
Οι ιμάντες της λαϊκής κίνησης και δράσης είναι οι συνεκτικοί κοινωνικοί ιστοί, τα κοινωνικά και πολιτικά κύτταρα, τα συλλογικά έμβρυα μέσα σε μια κοινωνία. Αυτά ξεκινούν από έμβρυα κοινωνικών πυρήνων και ομάδων και φτάνουν μέχρι πλατύτερες συλλογικότητες, σε συνδικαλιστικές, πολιτικές οργανώσεις και κόμματα.
Και η πιο αυθόρμητη λαϊκή εκδήλωση δεν είναι εντελώς και «καθαρά» αυθόρμητη. Στηρίζεται σε οργανωμένες πρωτοβουλίες μιας «βάσης», σε κάποια οργανωτικά κύτταρα. Χωρίς οργάνωση, έστω στην εμβρυακή της μορφή των οργανωμένων πρωτοβουλιών καμία κινητοποίηση δεν μπορεί να γίνει.
Έξω από ιστούς συλλογικότητας (κοινωνικούς, ιδεολογικούς, πνευματικούς, πολιτικούς), έξω δηλαδή από «οργάνωση» (έστω στην υποτυπώδη μορφή του εμβρύου) τα άτομα, ως μονάδες δεν μπορούν να κινηθούν και να ενεργοποιηθούν.
Το άτομο κινείται μόνο με τη «δύναμη» μιας συλλογικής οντότητας. Το άτομο σαν μονάδα είναι ένα «τίποτα», πλήρως υποταγμένο στις ποικίλες εξουσίες, στους φόβους του, στις επαγγελματικές εξαρτήσεις του, στους εκβιασμούς και την πολιτική τρομοκρατία. Τα φράγματα αυτά σπάνε μόνο όταν νιώσει τη δύναμη μιας οργανωμένης συλλογικότητας.
Είναι ελάχιστα τα άτομα που υπερβαίνουν τα ατομικά τους όρια και ρισκάρουν τα πάντα. Και αυτά αποτελούν και στις πιο μαύρες εποχές τα προζύμια οικοδόμησης των συλλογικών κυττάρων και οργανωμένων πρωτοβουλιών.
Αυτά είναι αλφαβητικά ζητήματα για όποιον έχει στοιχειωδώς μελετήσει την ιστορική κίνηση και τους νόμους των λαϊκών κινητοποιήσεων.
Είναι, συνεπώς, άθλιες σοφιστείες να αναθεματίζεται ο λαός που μένει αδρανής όταν όλοι υποτάχθηκαν στη πλανητική Νέα Τάξη και υπηρέτησαν το στρατηγικό της σχέδιο: Τον εκφυλισμό, την ισοπέδωση και καταστροφή κάθε συνεκτικού ιμάντα συλλογικής κίνησης.
Ο εκφυλισμός των κομμάτων
Ο εκφυλισμός και η αποσύνθεση των κομμάτων συνετέλεσε σε μια γενική απορύθμιση όλων των κοινωνικών ιστών συνοχής και δράσης. Τα κόμματα μεταλλάχτηκαν σε μηχανισμούς-γρανάζια της καθεστωτικής ισορροπίας, συνακόλουθα σε «μπράβους» των πλανητικών ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και ιδεολογημάτων: Σε ανοικτούς, καλυμμένους και μεταμφιεσμένους…
Το μεγάλο κακό προήλθε από τη μετάλλαξη της Αριστεράς, η οποία αποτελούσε το «κύρος» και τον κεντρικό «οργανωτικό ιμάντα» των λαϊκών κινητοποιήσεων.
Είναι τεραστίων διαστάσεων αυτές οι καταστροφικές συνέπειες της νεοταξικής ενσωμάτωσης της σοσιαλδημοκρατίας, του ευρωκομουνισμού και σταλινισμού. Από οργανωτές των κινημάτων γίνανε καταστροφείς κάθε οργανωτικής βάσης αυτών των κινημάτων, κάθε ιστού και εμβρύου ζωντανής συλλογικότητας.
Από τη στιγμή που ένα κόμμα ενσωματώνεται στο εκλογικό παιχνίδι, μοιραία γίνεται ένας εκλογικός μηχανισμός εδραίωσης του καθεστώτος, με κομματικούς ποδοσφαιρικούς στρατούς, με οπαδούς και αφισοκολλητές. Στη σημερινή εποχή της πλανητικής ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας μετατρέπονται, μέσα από αυτές τις καπιταλιστικές εκλογικές λειτουργίες, σε διακοσμητικά εξαρτήματα απάτης του συστήματος.
Η καπιταλιστική αυτή εκλογική λειτουργία βάλει ευθέως εναντίον των ανατρεπτικών κοινωνικών και πολιτικών λειτουργιών και συμβάλλει στην καταστροφή κάθε αυθεντικής οργάνωσης και συλλογικότητας.
Οι εκλογικές λειτουργίες είναι το αντίθετο από τις επαναστατικές λειτουργίες που προωθούν την αυτενέργεια των λαϊκών μαζών, την ενεργητική τους συμμετοχή και οργάνωσή τους: Στοιχεία που μόνο με αυτά συνειδητοποιούνται τα πλατιά λαϊκά στρώματα.
Μέσα από την δράση του φτάνει ο λαός σε ανώτερα επίπεδα συνείδησης. Η κομματική χειραγώγηση και η εκλογική λογική κατασκευάζουν θεατές και ψηφοφόρους, πειθήνιους στρατούς των κομματικών φέουδων και όχι ενεργητικούς και σκεπτόμενους αγωνιστές.
Το καθοριστικό κριτήριο για ένα κόμμα είναι η συμπεριφορά του απέναντι στο λαό, το πώς τον αντιμετωπίζει. Τον αντιμετωπίζει σαν πραγματικό υποκείμενο της εξέλιξης, συνεπώς συμβάλει στην αυτενέργειά του, στο πλάτεμα της δραστηριότητάς του και της αυτό-οργάνωσής του, δηλαδή στην συνειδητοποίησή του ή τον αντιμετωπίζει σαν «εργαλείο» εξυπηρετικό, καλό για να πετύχει τους σκοπούς του, που σημαίνει ότι επιδιώκει τη χειραγώγησή του, τον κομματικό έλεγχο, την ιδεολογική του αφυδάτωση και την πολιτική του αποχαύνωση.
Οι ανατρεπτικοί ηγέτες, οι μεγάλοι ηγέτες αντιμετώπιζαν το λαό ως ιστορικό υποκείμενο και αποκτούσαν οργανικούς δεσμούς μαζί του. Μέσα από την οργανική αυτή σχέση βγαίνανε, σαν εκφραστές της λαϊκής αγωνιστικότητας, ηγέτες και συμβάλανε στην ανάπτυξη του επιπέδου συνείδησης και οργάνωσης των λαών. Δεν διοριζόντουσαν από πουθενά, ούτε από κομματικούς μηχανισμούς, ούτε από τους ποικίλους νταβάδες…
Ξεφύγαμε, όμως, από το θέμα. Εξάλλου το τι είναι και το πώς λειτουργούν και το πώς κατασκευάζονται τα κόμματα και αποκόμματα είναι γνωστό σήμερα.
Αυτά λοιπόν τα κόμματα και τα αποκόμματα έχουν ανελέητα διαλύσει κάθε μορφή και κάθε κύτταρο οργάνωσης και κινητοποίησης του λαού. Η μόνη μορφή κινητοποίησης που μας παρουσιάζουν είναι αυτή του οπαδού και του χειροκροτητή του δικού τους φέουδου. Οτιδήποτε βρίσκεται έξω από αυτά συντρίβεται και αφορίζεται τρομοκρατικά. Καμία λαϊκή αυτενέργεια και κανένα οργανικό έμβρυο δεν γίνεται αποδεκτό από αυτούς τους καταστροφείς των αυθεντικών, εθνικών και κοινωνικών, συλλογικών ιστών.
Πώς, συνεπώς κατηγορούμε τον ελληνικό λαό για αδράνεια. Τι μπορεί να κάνει, όπως είναι, χειροπόδαρα δεμένος και εγκλωβισμένος, μέσα στις τρομοκρατικές δαγκάνες των κομμάτων και των καθεστωτικών ροπαλοφόρων.
Το γεγονός, ότι ο ελληνικός λαός, διογκώνει την οργή του και την αηδία του για αυτά τα κόμματα της αποσύνθεσής, και της δικής του αποσύνθεσης, δείχνει ότι έχει πολύ ανεπτυγμένο το πολιτικό κριτήριο. Το ό,τι αυτή η οργή και αηδία δεν μπορούν ακόμα να πάρουν πολιτική έκφραση, σε αυτό δεν φταίει ο ελληνικός λαός, αλλά το δραματικά καθυστερημένο επίπεδο των πρωτοπόρων δυνάμεων, οι οποίες ακόμα δεν έχουν φτάσει σε ένα σημείο ενοποίησής τους και αξιόπιστης εμφάνισής τους.
Αν υπάρξει ένας τέτοιος οργανωτικός ιστός τότε η λαϊκή οργή θα οργανωθεί και θα γίνει λαϊκός χείμαρρος.
Βεβαίως με κομματικά, δήθεν πατριωτικά «φέουδα», που κατασκευάζονται καθαρά εκλογικά και εκ των άνω, μόνο και μόνο για να εμπορευτούν αυτό το πολιτικό κενό, δεν γίνεται τίποτα. Ακριβώς, γιατί ο ελληνικός λαός είναι πολύ πιο μπροστά από τους φεουδάρχες και αντιλαμβάνεται αμέσως τους πολιτικούς καιροσκόπους…
http://resaltomag.blogspot.gr/
Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2017
Σκηνές σοκ στο Μεξικό: Αγριο λιντσάρισμα διαρρήκτη από το πλήθος (βίντεο με σκληρές εικόνες)
Σκηνικό απόλυτης βίας εκτυλίχθηκε σε περιοχή του Μεξικού, όταν
Μην τρώς ψωμί επιβαρύνεις το περιβάλλον
Για χιλιετίες αποτελούσε και αποτελεί βασική τροφή για τον άνθρωπο.
Κάλεσμα στο πανεργατικό συλλαλητήριο της Τετάρτης 1 Μάρτη 2017,στο ΧΙΛΤΟΝ στις 6:30 μ.μ.
Ξύπνησε ξαφνικά ο Τσακαλώτος κι αδειάζει την κυβέρνηση: "Δεν τελείωσε η λιτότητα"!!!! (βίντεο)
Εμείς Ευκλείδη το ζούμε,εσύ ζεις σ' άλλη χώρα
Έντονες αντιδράσεις στο εσωτερικό της κυβέρνησης έχει προκαλέσει η ομιλία του Ευκλείδη Τσακαλώτου στην Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής. 
Ο υπουργός Οικονομικών είπε, μεταξύ άλλων, πως
ΛΑΚΩΝΙΑ:Νεκρός 42χονος πατέρας τριών παιδιών σε δυστύχημα με τρακτέρ
Θύμα ένας άνδρας 42 ετών, και πατέρας τριών παιδιών,ο οποίος
Η Porsche ταξίδευε για πολλή ώρα με 250 χλμ/ώρα (φωτο & βίντεο)
Κάρπαθος: Ηλικιωμένος βρέθηκε νεκρός κατά την κατάσβεση πυρκαγιάς
Αλλάζει το τοπίο στις χρήσεις γης! Μεταξύ πολλών άλλων δομές για μετανάστες και χώροι επεξεργασίας στερεών αποβλήτων στις πόλεις
Οι νέες γενικές κατηγορίες χρήσεων που εισάγονται αφορούν τόσο στην προώθηση των υποδοχέων για την εγκατάσταση παραγωγικών δραστηριοτήτων αιχμής - όπως είναι για παράδειγμα τα Τεχνολογικά Πάρκα- όσο και στη συγκέντρωση αστικών υποδομών κι άλλων ιδιαίτερων χρήσεων με την ταυτόχρονη προστασία της αγροτικής γης.
Επιπλέον, η νέα κατηγορία της αποκλειστικής κατοικίας αφορά μόνο τις υφιστάμενες περιοχές που έχουν ως αποκλειστική χρήση την κατοικία, βάσει των ειδικών διαταγμάτων που τις διέπει.
Μεταξύ των νέων ειδικών χρήσεων που εισάγει το νέο υπό διαμόρφωση Προεδρικό Διάταγμα περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων:
- Τα πράσινα σημεία και οι γωνιές ανακύκλωσης που αποτελούν βασικά εργαλεία υλοποίησης του Εθνικού Σχεδιασμού Διαχείρισης Απορριμμάτων.
- Η αστική γεωργία –λαχανόκηποι που επιτρέπουν την καλλιέργεια στις πόλεις γεωργικών προϊόντων για ατομική κατανάλωση.
- Οι εγκαταστάσεις υποδοχής και φιλοξενίας μεταναστών και προσφύγων (μέχρι 300 άτομα) σε περιοχές γενικής κατοικίας ως αναγκαίες δομές για τη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης.
- Οι γεωργικές εκμεταλλεύσεις ως βασική παραγωγική δραστηριότητα στην ύπαιθρο.
Σύμφωνα με πηγές του υπουργείου Περιβάλλοντος, το συγκεκριμένο κεφάλαιο είχε αφαιρεθεί από τον σχετικό νόμο ( 4269/2014 ) επειδή, μεταξύ άλλων, στις κατηγορίες της « αμιγούς» και της «γενικής» κατοικίας υπήρξε διεύρυνση των επιτρεπόμενων σε αυτές ειδικών χρήσεων ενώ εισήχθη και μια νέα κατηγορία που αφορά τις χρήσεις στο « κύριο οδικό δίκτυο».
Αυτή η πολιτική σύμφωνα με το ΥΠΕΚΑ, ενίσχυε την περαιτέρω επιβάρυνση των περιοχών κατοικίας, καθώς και την παρόδια δόμηση και ανάπτυξη γραμμικών κέντρων, εντείνοντας έτσι τα ήδη υφιστάμενα, στις ελληνικές πόλεις, προβλήματα στάθμευσης, θορύβου και κυκλοφοριακής συμφόρησης.
Τέλος, όπως αναφέρουν οι ίδιοι κύκλοι, με τις μεταβατικές διατάξεις: 1) διατηρείται η ευελιξία προσαρμογής, κατά τον πολεοδομικό σχεδιασμό, του περιεχομένου των γενικών κατηγοριών χρήσεων στις τοπικές ιδιαιτερότητες και ανάγκες, 2) προβλέπονται οι όροι εφαρμογής των περιορισμών και εξειδικεύσεων στα προβλεπόμενα μεγέθη εκμετάλλευσης των ειδικών κατηγοριών χρήσεων, και 3) προβλέπονται οι διαδικασίες έγκρισης, αναθεώρησης και τροποποίησης εγκεκριμένων ΓΠΣ/ΣΧΟΟΑΠ ως προς τον καθορισμό χρήσεων γης.
Ολόκληρο το σχέδιο του Προεδρικού Διατάγματος
http://greenagenda.gr/
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
.jpg)