Ενας διάσηµος αυστριακός ψυχοθεραπευτής έγραφε: «Εχω έναν ασθενή που κάθε τριάντα δευτερόλεπτα χτυπάει τις παλάµες του.Οταν τον ρωτάω γιατί το κάνει αυτό, απαντάει ήρεµος: “Για να διώξω τους ελέφαντες”. Κι όταν επισηµαίνω ότι ελέφαντες δεν υπάρχουν, απαντάει µε χαµόγελο επιτυχίας: “Βλέπεις; Πιάνει”».
Και συνεχίζοντας συµπεραίνει:
«Βλέπω τέσσερις τρόπους για να αντιµετωπίσω το πρόβληµα του ασθενούς. Να προσπαθήσω να τον πείσω ότι δεν υπάρχουν ελέφαντες. Να ξαπλώσει στο ντιβάνι και να βρούµε µαζί τα βαθύτερα αίτια της συµπεριφοράς του. Να φέρω στο ιατρείο έναν ελέφαντα και να του πω “βλέπεις που δεν φεύγει ακόµη και όταν χτυπάς παλαµάκια”; Και τέλος να συµβεί ένα εξωτερικό γεγονός, ας πούµε ένα αυτοκινητικό ατύχηµα, και να καθηλωθούν τα χέρια του, ώστε να µην µπορεί να τα χτυπάει και παρ’ όλα αυτά να µην εµφανιστούν ελέφαντες».
Και συνεχίζοντας συµπεραίνει:
«Βλέπω τέσσερις τρόπους για να αντιµετωπίσω το πρόβληµα του ασθενούς. Να προσπαθήσω να τον πείσω ότι δεν υπάρχουν ελέφαντες. Να ξαπλώσει στο ντιβάνι και να βρούµε µαζί τα βαθύτερα αίτια της συµπεριφοράς του. Να φέρω στο ιατρείο έναν ελέφαντα και να του πω “βλέπεις που δεν φεύγει ακόµη και όταν χτυπάς παλαµάκια”; Και τέλος να συµβεί ένα εξωτερικό γεγονός, ας πούµε ένα αυτοκινητικό ατύχηµα, και να καθηλωθούν τα χέρια του, ώστε να µην µπορεί να τα χτυπάει και παρ’ όλα αυτά να µην εµφανιστούν ελέφαντες».