«Φως στο Τούνελ»: Σοκάρουν οι ραγδαίες εξελίξεις στο θρίλερ της Ρευματιάς Μελιγαλά (βίντεο)

Σοκ προκαλούν οι καταιγιστικές εξελίξεις στο πολύκροτο θρίλερ της Ρευματιάς Μελιγαλά, που έφερε στο φως το «Φως στο Τούνελ», καθώς και οι αποκαλύψεις της δημοσιογραφικής έρευνας για δεύτερη συνεχόμενη εβδομάδα.

Η σορός της Αμαλίας Νικολοπούλου, που αγνοούνταν από το 2021, εντοπίστηκε έπειτα από τέσσερα χρόνια μέσα σε σπηλαιοβάραθρο βάθους σχεδόν πέντε μέτρων, λίγες μόλις ημέρες μετά την προβολή της υπόθεσης στην εκπομπή, την Παρασκευή 14/11. Όμως, η εύρεσή της δεν έφερε μόνο απαντήσεις. Αντίθετα, σηματοδότησε την έναρξη της πιο κρίσιμης φάσης της έρευνας: της αναζήτησης της αλήθειας.

Ποιος γνώριζε; Ποιος μίλησε; Και, κυρίως, ποιος ήθελε να μείνει για πάντα θαμμένο το μυστικό στα έγκατα του βουνού;

Όλα ξεκίνησαν όταν άγνωστος τηλεφώνησε ανώνυμα στην εκπομπή και με τα όσα αποκάλυψε, έβαλε κυριολεκτικά «φωτιά». Ήταν πλέον σαφές ότι ο κλοιός γύρω από πρόσωπα που γνώριζαν ανείπωτα μυστικά άρχισε να σφίγγει επικίνδυνα.

Λίγες ώρες αργότερα, πρόσωπο με γνώση της περιοχής επικοινώνησε με τις Αρχές, υποδεικνύοντας συγκεκριμένη τοποθεσία, γνωστή στους ντόπιους ως «Σπέλα», στην ορεινή ζώνη ανάμεσα στη Ρευματιά και τη Μάλθη. Ένα σημείο εξαιρετικά δύσβατο και πρακτικά απροσπέλαστο.

Η κινητοποίηση ήταν άμεση. Αστυνομικοί ιατροδικαστής και αρμόδιες υπηρεσίες έφτασαν στο δύσβατο σημείο, όπου τελικά εντοπίστηκε η σορός. Εκεί, μέσα στη σπηλαιοπηγάδα, αποκαλύφθηκε το μακάβριο μυστικό: τα οστά της άτυχης μητέρας πέντε παιδιών, που για τέσσερα χρόνια παρέμεναν θαμμένα σε ένα σκοτεινό, αφιλόξενο μέρος, μακριά από βλέμματα και συνειδήσεις.

Η θέση της σορού και οι συνθήκες εύρεσης αντί να δώσουν απαντήσεις έγειραν πολλά νέα ερωτήματα και εκδοχή του ατυχήματος πλέον δείχνει απίθανη.

Η αυτοψία του «Τούνελ» στην σπηλαιοπηγάδα που έκρυβε την μητέρα

Η κάμερα της εκπομπής που βρέθηκε στο σημείο με βοσκό της περιοχής πραγματοποιώντας τη δική της αυτοψία χρειάστηκε περίπου δυόμιση ώρες πεζοπορίας μέσα σε πυκνή βλάστηση, απόκρημνες πλαγιές και δύσβατα μονοπάτια για να φτάσει στο σημείο. Η πρόσβαση ήταν τόσο δύσκολη, που χωρίς καθοδήγηση θα ήταν σχεδόν αδύνατη, ακόμη και για γνώστες της περιοχής.

Η σορός της Αμαλίας Νικολοπούλου δεν έντοπίστηκε στο στενό και σκοτεινό στόμιο του βάραθρου αλλά σε εσωτερικό δεύτερο χώρο του σπηλαίου . Η θέση στην οποία βρέθηκε – ύπτια και σε άμεση επαφή με το έδαφος – οδήγησε στην εκτίμηση ότι η αποσύνθεση φαίνεται να ξεκίνησε στο συγκεκριμένο σημείο. 

Ωστόσο, εξετάζεται σοβαρά και το ενδεχόμενο η γυναίκα να μεταφέρθηκε εκεί μετά τον θάνατό της από κάποιους που ήθελαν να εξαφανίσουν κάθε ίχνος της. Ο βοσκός που οδήγησε το συνεργείο στο σημείο δήλωσε ξεκάθαρα πως θεωρεί αδύνατο μια ηλικιωμένη γυναίκα να έφτασε εκεί μόνη της.

 «Για μένα είναι αδύνατο να φτάσει κάποιος μόνος του εδώ.Για να βρεθεί κανείς σε αυτό το σημείο, θα έπρεπε να υπάρχει ένας πολύ σοβαρός λόγος. Ακόμα κι αν γνώριζε την περιοχή, η διαδρομή είναι εξαιρετικά επικίνδυνη και δύσβατη. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι θα ερχόταν μόνη της. Δεν υπάρχει ούτε ένα μονοπάτι εδώ τριγύρω, να πεις πως το ακολούθησε και έπεσε κατά λάθος στη σπηλιά. Με τίποτα… δεν μπορώ να το εξηγήσω».

Ο βοσκός που συνόδευσε το συνεργείο δεν μπορούσε να πιστέψει όσα έβλεπε. Επέμενε ότι ήταν αδύνατο να φτάσει εκεί μόνος του κάποιος, πόσο μάλλον μια ηλικιωμένη γυναίκα. Η απόσταση ανάμεσα στα σημεία όπου είχαν βρεθεί τα ρούχα, το ταγάρι και η σορός, δημιουργούσε ένα παζλ που έμοιαζε να έχει στηθεί μεθοδικά. «Σαν να μιλάμε για κάποιον σπηλαιολόγο – ερευνητή. Τα ρούχα της τα είχα βρει στην αντίθετη κατεύθυνση, πεντακόσια μέτρα παραπέρα. Όλα αυτά δεν εξηγούν πώς βρέθηκε εδώ. Ειλικρινά, το θεωρώ άλυτο πρόβλημα. Πέρασα από το σημείο, έψαχνα τα βράχια, μήπως είχε εγκλωβιστεί κάπου… Αλλά όχι στις τρύπες. Μέσα σ’ αυτές, πώς να μπει άνθρωπος;…».

Το ίδιο υποστηρίζουν και κάτοικοι της περιοχής, κάνοντας λόγο για ένα σημείο που αποφεύγουν ακόμη και έμπειροι ορειβάτες. Ο πρώην πρόεδρος του μικρού χωριού Ρευματιά, εμφανώς συγκλονισμένος δήλωσε στο «Τούνελ»: «Τουλάχιστον βρέθηκαν τα οστά της… Μετά από τέσσερα ολόκληρα χρόνια αγωνίας και αδιάκοπης αναζήτησης. Κανείς όμως δεν μπορεί ακόμη να πει με σιγουριά τι ακριβώς συνέβη. Είναι πολύ περίεργο να εντοπίζονται εδώ. Η περιοχή είναι εξαιρετικά δύσβατη· εμείς χρειαστήκαμε δύο ώρες για να φτάσουμε. 

Σκεφτείτε πόσο αδύνατο θα ήταν αυτό για μια ηλικιωμένη γυναίκα. Μεγάλο μπέρδεμα… Αλλού βρέθηκαν τα ρούχα της, αλλού το ταγάρι της και αλλού η ίδια. Δεν μπορώ να εξηγήσω πώς ο κυνηγός που ειδοποίησε την αστυνομία εντόπισε το σημείο. Εμείς έχουμε ψάξει σπιθαμή προς σπιθαμή εδώ πάνω και δεν είχαμε δει ποτέ αυτή την τρύπα. Δεν αποκλείεται κάποιος να τη μετέφερε εκεί. Όλα είναι πιθανά…».

Αυτοψία πραγματοποίησε και ο ιατροδικαστής - τεχνικός σύμβουλος της οικογένειας της γυναίκας Ιωάννης Δούζης, ο οποίος επεσήμανε ότι μια απλή πτώση από ύψος, σε αυτό το επικίνδυνο και βραχώδες έδαφος, θα προκαλούσε εκτεταμένες κακώσεις στα οστά, οι οποίες όμως δεν διαπιστώθηκαν.

 Η μορφολογία του εδάφους και οι μεγάλοι βράχοι που περιβάλλουν το χώρο εντός του οποίου βρέθηκε σχηματίζοντας ένα «δωμάτιο», καθιστούν δύσκολο να αποδοθεί η παρουσία της εκεί σε ένα τυχαίο γεγονός.

Καθοριστικό ρόλο στις απαντήσεις αναμένεται να παίξουν οι εξειδικευμένες εργαστηριακές εξετάσεις που θα γίνουν στα εργαστήρια Ιατροδικαστικής - Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, υπό την επίβλεψη της καθηγήτριας κ. Κρανιώτη.

Μιλούν τα μακάβρια ευρήματα και ο τόπος…

Τα ευρήματα γύρω από τη σορό δημιουργούν νέα, βασανιστικά ερωτήματα.Η Αμαλία βρέθηκε να φορά πράσινη μπλούζα, πράσινη ζακέτα και το νυχτικό της. Στο ένα πόδι υπήρχε παπούτσι, ενώ το άλλο παπούτσι εντοπίστηκε λίγα μέτρα πιο πέρα και χωρίς κορδόνι. Πάνω της υπήρχε μια κάλτσα δεμένη σαν αυτοσχέδιο πουγκί, μέσα στην οποία βρέθηκε μικρό χρηματικό ποσό.

Από το σημείο, όμως, έλειπαν η φούστα και το παντελόνι της. Τα συγκεκριμένα ρούχα είχαν εντοπιστεί από βοσκό μόλις τρεις μήνες μετά την εξαφάνισή της, διπλωμένα και τοποθετημένα σε διαφορετικό σημείο της ορεινής περιοχής – ένα στοιχείο που είχε αποκαλύψει ήδη το «Τούνελ» και που πλέον αποκτά νέα, ιδιαίτερη σημασία.

Το ταγάρι της γυναίκας δεν βρέθηκε στη σπηλαιοπηγή. Είχε εντοπιστεί τρία χρόνια αργότερα στην αυλή του ίδιου της του σπιτιού – ένα εύρημα που παραμένει ανεξήγητο και ενισχύει το σενάριο εμπλοκής τρίτου προσώπου.

Ιδιαίτερη σημασία αποδίδεται και στο κάταγμα στο δεξί της χέρι, λίγο πάνω από τον καρπό. Οι ειδικοί καλούνται να διαπιστώσουν αν πρόκειται για τραυματισμό που προηγήθηκε του θανάτου, αν συνέβη τη στιγμή εκείνη ή αν οφείλεται σε μεταγενέστερη φθορά.

Το ανώνυμο τηλεφώνημα που έφτασε στο «Φως στο Τούνελ» φαίνεται πως ήταν αυτό που έσπασε το φράγμα της σιωπής και άνοιξε τον δρόμο για την αποκάλυψη της φρικτής αλήθειας. Ποιος μίλησε, τι γνώριζε και γιατί επέλεξε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, είναι ερωτήματα που παραμένουν ανοιχτά.

Η υπόθεση της Αμαλίας Νικολοπούλου εισέρχεται πλέον σε μια νέα, κρίσιμη φάση. Τα στοιχεία που εντοπίστηκαν στο πεδίο, μαζί με τα αποτελέσματα των εργαστηριακών αναλύσεων, αναμένεται να συμπληρώσουν τα κομμάτια σε ένα σκοτεινό παζλ που παρέμενε θαμμένο τέσσερα  χρόνια…

Διαβάστε περισσότερα για την υπόθεση εδώ