Ένα πείραμα για την καύση των ελαίων σιλικόνης έκανε ο τεχνικός σύμβουλος οικογενειών θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών, Κώστας Λακαφώσης, κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής του εμφάνισης.
Στη συνέχεια ο κ. Λακαφώσης, εξήγησε πώς λειτουργούν τα έλαια σιλικόνης σε σχέση με τα εύφλεκτα υγρά. «Ας υποθέσουμε ότι έχουμε δύο σταγόνες από δύο διαφορετικά υγρά. Το ένα είναι πιο εύφλεκτο και αρκεί η σταγόνα να μείνει στους 50 βαθμούς Κελσίου για να σκάσει, να πάρει φωτιά και να καεί. Το άλλο όμως είναι πιο ανθεκτικό και αντέχει μέχρι τους 400 βαθμούς. Αν έρθουν και οι δύο σταγόνες και πλησιάσουν στη φωτιά, σε μισό δευτερόλεπτο το ένα θα ανάψει και θα καεί, ενώ το άλλο επίσης θα ανάψει και θα καεί, αλλά θα πρέπει να περάσουν 15 δευτερόλεπτα μέχρι να φτάσει στους 400 βαθμούς, για να ξεπεράσει το όριο και να καεί».
Το πείραμα με τα ραπανάκια
Αργότερα, ο κ. Λακαφώσης χρησιμοποίησε δύο ραπανάκια, προκειμένου να δείξει τι ισχύει για δύο αντικείμενα που είναι από το ίδιο υλικό, άρα έχουν την ίδια συμπεριφορά, αλλά έχουν διαφορετική μάζα, καθώς το ένα είναι διπλάσιο.
«Αν τα φέρω και τα δύο κοντά στη φωτιά, ποιο θα ανάψει πρώτο;» διερωτήθηκε, με τον δημοσιογράφο να απαντά ότι θα καεί γρηγορότερα το μικρότερο.
«Όλο αυτό δεν είναι προφανές για όλους. Πρέπει κάποιος να καταλάβει ότι είναι άλλο να ψεκάσεις ένα γραμμάριο σε μία φλόγα κι άλλο να ψεκάσεις δύο τόνους σε μία φλόγα. Το ένα γραμμάριο θα καεί σε μισό δευτερόλεπτο, ενώ οι δύο τόνοι δεν θα καούν στον ίδιο ελάχιστο χρόνο. Θα χρειαστούν τον αντίστοιχο χρόνο, κατ’ αναλογία με τη μάζα».
Σε εκείνο το σημείο, ο Κώστας Λακαφώσης έκαψε σε ζωντανή μετάδοση έλαια σιλικόνης. «Αν περιμένουμε αρκετή ώρα, θα καεί. Δεν καίγεται με τη μία. Θέλει χρόνο. Το άσπρο είναι το διοξείδιο του πυριτίου που περισσεύει», ανέφερε.
Σε ερώτηση που δέχτηκε από τον δημοσιογράφο για το αν θα καούν γρηγορότερα ατμοποιημένα έλαια σιλικόνης, ο κ. Λακαφώσης απάντησε:
«Το γρηγορότερα δεν είναι “not soon enough”. Εδώ απαντά η έκθεση του καθηγητή Κωνσταντόπουλου. Ακριβώς αυτόν τον υπολογισμό κάνει. Γιατί το έλαιο σιλικόνης έχει και άλλη μία ιδιότητα. Σχηματίζει ένα κέλυφος από πυρίτιο που προστατεύει καλύτερα τη σταγόνα και έχει μεγαλύτερη αντοχή. Να μην μπλέξω σ’ αυτό όμως, γιατί είναι ειδικότητα του καθηγητή Κωνσταντόπουλου. Αν το έλαιο γίνει μικρές σταγόνες και υπάρχει και τόση πολλή θερμοκρασία στο χώρο. Πρέπει να έχεις συνθήκες φούρνου.
Μην ξεχνάτε ότι το βράδυ, σε 10 βαθμούς Κελσίου στην ύπαιθρο, δεν έχεις αυτές τις συνθήκες. Έχει μία σταγόνα που περνάει από τη φλόγα κι αν προλάβει να ανάψει, αυτή θα μεταδώσει στις υπόλοιπες. Αν δεν προλάβει να ανάψει και πέσει κάτω, μόλις πέσει στο έδαφος, χάθηκε. Η θερμοχωρητικότητα του εδάφους έχει απορροφήσει ό,τι και να έχει γίνει.
Αν η σταγόνα λοιπόν δεν ανάψει στον αέρα, δεν θα ανάψει ποτέ. Αυτός είναι ο μηχανισμός που καταλαβαίνουν όλοι οι χημικοί μηχανικοί και λένε ότι δεν γίνεται με έλαια σιλικόνης, ενώ αντίθετα με ένα εύφλεκτο υγρό αυτό γίνεται πολύ πιο γρήγορα, γι’ αυτό δημιουργεί πιο εύκολα και πιο γρήγορα αυτό το φαινόμενο».
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου