Οταν καταδικάστηκε η ροκ μουσική στο Άργος: «Οδηγεί στη βία, τα ναρκωτικά με στίχους του Σατανά»!

Σαν σήμερα το 1993 πραγματοποιήθηκε μια ιδιότυπη και καθόλου συνηθισμένη δίκη, στο Άργος, υπό την Υπηρεσία Επιμελητών Ενηλίκων του Νομού Αργολίδας. «Δικαζόταν» η ροκ μουσική! Απίστευτο κι όμως αληθινό αλλά και ελληνικό!

Ποια ήταν η κατηγορία; «Ο Σατανάς δοξάζεται μέσα από τους στίχους των τραγουδιών, λατρεύεται από τους οπαδούς της και η ροκ μουσική σπρώχνει τους νέους στη βία, την αυτοκτονία και το έγκλημα».

Η πρωτοδίκης δικαστής ανηλίκων Κ. Δεληγιάννη, είχε πει στην ομιλία της: «Σήμερα κάναμε μια αρχή. Είναι ένα είδος πειράματος, ώστε να μελετήσουμε όλες τις αιτίες που οδηγούν τους σημερινούς νέους στην παραβατικότητα. Θα ακολουθήσουν κι άλλες τέτοιες συγκεντρώσεις με διαφορετική θεματολογία. Και τότε τα παιδιά θα μπορέσουν να βρουν την ευκαιρία να εκφραστούν».

Σύμφωνα με την mixanitouxronou.gr, oι αντιδράσεις της νεολαίας όμως ήταν έντονες: «Δεν ξέρουμε αν πρέπει να γελάμε ή να φοβόμαστε από κάτι τέτοιες συγκεντρώσεις», δήλωνε η 17χρονη τότε Βασιλική, μαθήτρια λυκείου, ενώ ο Βαγγέλης Ράπτης, που πήγαινε στο σχολείο φορώντας κονκάρδες heavy metal συγκροτημάτων, έλεγε: «Γιατί δεν μας καλούν κι εμάς, τους άμεσα ενδιαφερόμενους, για να τους πούμε τις δικές μας σκέψεις; Προσπαθήσαμε να πείσουμε τους οργανωτές να συμμετάσχουμε και εμείς σε αυτή και σε άλλες ανάλογες εκδηλώσεις, αλλά δυστυχώς δεν μας δέχτηκαν».

Η εισήγηση της ομιλήτριας Αθανασίας Σαλεσιώτου, επιμελήτριας Δικαστηρίου Ανηλίκων Ναυπλίου, ήταν ένα βαρύ «κατηγορώ» εναντίον της ροκ μουσικής και της επιρροής της. Έκανε λόγο «για το μακιγιάζ, την ενδυμασία ακόμα και τον χορό με τις τελετές βουντού», ενώ είχε συμπληρώσει πώς «ιατροδικαστικές έρευνες, αποδεικνύουν ότι το 18% των ανθρωποκτονιών των νέων και άλλες πράξεις βίας οφείλονται στη ροκ μουσική και τα ναρκωτικά»!

Στη συνέχεια, μίλησε για το ρυθμό «bit» και υποστήριξε ότι «διεγείρει το σεξουαλικό ένστικτο των νέων». Όσο για τα διάφορα φώτα και εφέ ισχυρίσθηκε ότι «μειώνουν την ικανότητα κρίσεως και τα αντανακλαστικά, ώστε να καταστεί εύκολος ο δρόμος για την παροχή των σατανικών μηνυμάτων προς αυτούς». Δεν έμεινε εκεί όμως και ανέλυσε τα ηθικά, κοινωνικά, ιατρικά και ψυχολογικά «καταστρεπτικά αποτελέσματα», που επιφέρει σε όσους ακούνε ροκ μουσική.

Η δικαστής Δεληγιάννη ανταπάντησε πως «δεν σημαίνει ότι όποιος ακούει ροκ μουσική είναι οπωσδήποτε εγκληματίας. Όμως, είμαι πεπεισμένη ότι πολλές παραβιάσεις των νόμων από ανηλίκους, έγιναν έπειτα από την ακρόαση αυτού του είδους μουσική».

Τα αδέρφια Βασίλης και Χριστίνα Δ. και ένας ακόμα φίλος τους υποστήριξαν ότι «ο Σατανάς εμπεριέχεται τόσο στη μουσική, όσο και στους στίχους των τραγουδιών της ροκ. Αυτή η μουσική σπρώχνει τους νέους προς την εγκληματικότητα. Οι συνομήλικοι μας πρέπει να ακούν βυζαντινή, κλασική και δημοτική μουσική. Δεν είναι μόνο τα ξένα τραγούδια που μιλούν για το Σατανά» ενώ στη συνέχεια ανέφεραν τα ονόματα Ελλήνων καλλιτεχνών, όπως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Νίκος Καρβέλας, η Άννα Βίσση και η Μαρινέλλα, οι οποίοι (σύμφωνα με την γνώμη τους) μιλούσαν στα τραγούδια τους «με στίχους που υμνούν το Σατανά, ενώ συνεισφέρουν στην απώλεια της ψυχής και της ζωής των νέων μέσα από τη ροκ».

Την ίδια ώρα, μακρυμάλληδες νεαροί, έξω από τον Δαναό φώναζαν: «Δεν μας αφήνουν να πούμε τη γνώμη μας για τη ροκ. Δεν πρόκειται να κόψουμε τα μαλλιά μας, όσο και να φωνάζουν οι διευθυντές των σχολείων μας. Κάθε άλλο παρά της βίας είμαστε εμείς που μας αρέσει η ροκ».

Η απάντηση του Βασίλη Παπακωνσταντίνου

Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου λίγες μέρες μετά την εκδήλωση απάντησε:

"Δεν ξέρω τι μουσική άκουγαν και τι έπαιζαν τα παιδιά, αλλά δεν πρέπει σε καμία [ερίπτωση να βαφτίζεται το ροκ μουσική της βίας.Αντίθετα σαν μουσική εξημερώνει και εξευμενίζει τα ήθη.

Αλλά και σαν περιεχόμενο το ροκ μπορεί να διαμαρτύρεται και νομίζω πως είναι η μόνη κοινωνική μουσική, το όχημα καλύτερων κοινωνικών σχέσεων.

Στο παρελθόν, πολλές φορές το ροκ έχει γίνει στόχος, γιατί ξύνει πληγές και αφυπνίζει συνειδήσεις. Όμως, πρέπει να υπενθυμίσουμε πως το ροκ ελευθέρωσε τον Μαντέλα, έδωσε τη μάχη του για την προστασία των δασών του Αμαζονίου, ήταν παρόν στο γκρέμισμα του τείχους και αγωνίστηκε με τη Διεθνή Αμνηστία για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι ‘’δικαστές’’ λοιπόν πρέπει να γνωρίζουν πολλά πριν βγάλουν απόφαση."

https://www.gazzetta.gr/