Το “θαυματουργό” νερό του Καματερού: Μία από τις πιο μαύρες σελίδες της ελληνικής κοινωνίας και του Τύπου

Το πρωί της 9ης Φεβρουαρίου του 1976 οι αγουροξυπνημένοι Αθηναίοι διαβάζουν έκπληκτοι στην πρώτη σελίδα των εφημερίδων μια συνταρακτική είδηση: ένα θαυματουργό υγρό προερχόμενο από μια μυστική (;) και ραδιενεργή πηγή της Κω, είναι πολύ πιθανό να θεραπεύει τον καρκίνο.

Όπως είναι φυσικό, η είδηση σκάει σαν «βόμβα».

Οι εφημερίδες δίνουν τις πρώτες πληροφορίες σχετικά με την συγκλονιστική αυτή «ανακάλυψη»: «εφευρέτης» είναι ο 36χρονος δικηγόρος (!) από την Κω, Γιώργος Καματερός και κύριος συνεργάτης του ο επιχειρηματίας Κωνσταντίνος Γράτσος.

Η φημολογία για την ύπαρξη αυτού του θαυματουργού «νερού» είχε αρχίσει από καιρό και όπως αποδείχθηκε αργότερα, την είχαν καλλιεργήσει οι ίδιοι οι «εφευρέτες». Η αγωνία χιλιάδων απλών ανθρώπων ήταν φυσικό να αποτελέσει το προσφορότερο έδαφος για τη γιγάντωση του φαινομένου.

Από την πλευρά του, σημαντική μερίδα του Τύπου, με προεξάρχουσα τη μεγάλη και ιστορική απογευματινή εφημερίδα «Τα Νέα», διέκρινε στην υπόθεση τα στοιχεία εκείνα του «λαϊκού αναγνώσματος» που θα τόνωναν τις κυκλοφορίες. Έτσι, ένα μπαράζ συγκλονιστικών «αποκαλύψεων» άρχισε...

Από τις πρώτες ημέρες, απίθανα ρεπορτάζ βλέπουν στο φως της δημοσιότητας: ασθενείς (μεταξύ τους oι ηθοποιοί Νίκος Σταυρίδης, η Γκιζέλα Ντάλι κ.α.) δηλώνουν πως με το νερό θεραπεύτηκαν όχι μόνο από τον καρκίνο αλλά και από πάσης φύσεως νόσο, δημοσιεύονται μέχρι και ακτινογραφίες ασθενών προκειμένου να καταστεί σαφέστερη η θεαματική βελτίωση της υγείας τους, έγκριτοι (;) γιατροί και πυρηνικοί φυσικοί από την Ελλάδα και το εξωτερικό καταθέτουν την επιστημονική τους άποψη, ενώ την ίδια στιγμή οι τίτλοι των περισσότερων εφημερίδων σχετικά με το θέμα καταλαμβάνουν ολοένα και μεγαλύτερο χώρο, για να καταλήξουν μετά την πρώτη εβδομάδα σε οκτάστηλους.

Ορισμένοι από αυτούς είναι χαρακτηριστικοί: «Ο καρκίνος νικήθηκε» (10/2/76), «Και υπουργοί προμηθεύτηκαν το “νερό”» (11/2/76), «Το “νερό” σταματά την ανάπτυξη του καρκίνου-Ενισχύεται η ανοσία» (13/2/76).

Στο φαινόμενο αυτό, από τις απογευματινές εφημερίδες αντιστάθηκαν η Ελευθεροτυπία και η Εστία και από τις πρωινές η Καθημερινή, η Αυγή και ο Ριζοσπάστης. 

Να σημειώσουμε εδώ ότι εκείνη την εποχή το απόγευμα κυκλοφορούσαν επίσης ΤΑ ΝΕΑ, Η Βραδυνή και η Απογευματινή,ενώ το πρωί έβγαινε και ΤΟ ΒΗΜΑ.

Οι αναλύσεις των επιστημονικών ιδρυμάτων, όμως, ανέφεραν συνεχώς ότι πρόκειται για απλό νερό χωρίς καμιά θεραπευτική ιδιότητα, ενώ ο Kαματερός υποστήριζε ότι το μυστικό κρύβεται στη σκόνη πετρωμάτων που προσέθεταν οι συνεργάτες του.

Το πιο τραγικό γεγονός της περιόδου εκείνης αποκαλύφθηκε από την Ελευθεροτυπία στις 19 Φεβρουαρίου της ίδιας χρονιάς. Οι γονείς 18 παιδιών που νοσηλεύονταν με λευχαιμία και κακοήθεις όγκους στο νοσοκομείο «Aγλαΐα Kυριακού», σταμάτησαν την κλασική θεραπεία και έδιναν στα παιδιά το νερό του Kαματερού.

Ως αποτέλεσμα, ένα από τα παιδιά πέθανε και η κατάσταση των υπολοίπων παρουσίασε επιδείνωση. Παρ΄όλα αυτά, χιλιάδες ασθενείς ή συγγενείς τους συρρέουν κάθε μέρα στα σημεία διανομής του «θαυματουργού “νερού”» («Ήλιον» το είχαν ονομάζει οι «εφευρέτες» του) σε όλη την Ελλάδα, προκειμένου να εξασφαλίσουν έστω και μία ελάχιστη ποσότητα.

Την ίδια στιγμή, ο Γ. Καματερός σε συνέντευξη Τύπου ανακοινώνει τα «επιστημονικά» του πορίσματα, διευκρινίζοντας πως τα «μυστικά» της ανακάλυψής του θα τα διαχειριστεί όπως νομίζει ο ίδιος καλύτερα, ενώ τονίζει πως θα ταξιδέψει και στο εξωτερικό για να «γνωρίσει το νερό σε όλο τον κόσμο».

Παρά τον εξόφθαλμο παραλογισμό των δηλώσεών του αλλά και της εν γένει ιστορίας, ο Τύπος τροφοδοτεί καθημερινά την απόγνωση του απελπισμένου κοινού που «ρουφά», κυριολεκτικώς, κάθε σχετική είδηση. Οι κυκλοφορίες των περισσότερων εφημερίδων εκτινάσσονται σε δυσθεώρητα ύψη, φτάνοντας (ορισμένες μέρες) στον αστρονομικό αριθμό των 500.000 φύλλων, πανελλαδικώς.

Η εφημερίδα «Τα Νέα» (με διευθυντή τον Γ. Καψή (τον μετέπειτα βουλευτή και υπουργό του ΠΑΣΟΚ) φτάνει στο σημείο να πραγματοποιήσει, με δική της πρωτοβουλία, τεστ σε καρκινοπαθή συνταξιούχο για να αποδείξει την αποτελεσματικότητα του «φαρμάκου». Και παρά το γεγονός πως τα αποτελέσματα δεν είναι τα επιθυμητά για την εφημερίδα, εφευρίσκονται νέοι τρόποι για να κρατηθεί το θέμα στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας.

Δείγματα του «νερού» στέλνονται σε μεγάλα ερευνητικά κέντρα του εξωτερικού, ώστε να αναλυθούν και να διαπιστωθούν η θεραπευτικές τους ιδιότητες.

Παράλληλα, ο Γ. Καματερός, ως άλλος... «σωτήρας», προσέρχεται στα σημεία διανομής του νερού (συνήθως στα προαύλια εκκλησιών, ίσως για να διατηρηθεί ο συμβολισμός της... «αγιότητας») ανακοινώνοντας στους παριστάμενους ότι θα θεραπεύσει τυφλούς (!), διοργανώνει... λαϊκές συγκεντρώσεις και πορείες προς τη Βουλή, ως πράξη διαμαρτυρίας απέναντι στον πολιτικό κόσμο (!) που διατηρεί στάση δυσπιστίας απέναντί του, ενώ προχωρεί και στη σύσταση Γραφείου Τύπου για την έγκυρη πληροφόρηση του κοινού.

Το θέμα έχει αρχίσει να αποκτά οπερετικές διαστάσεις. Εντούτοις, οι περισσότερες εφημερίδες προσπαθούν να το κρατήσουν στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας και τις κυκλοφορίες τους στο ύψος εκατοντάδων χιλιάδων φύλλων. Προς την κατεύθυνση αυτή, επιστρατεύεται η γιατρός Β. Καλπατσόγλου που δηλώνει πως μετά από πειράματα που έκανε επί ένα μήνα σε ποντίκια διαπίστωσε ότι «το “νερό” σταματάει την ανάπτυξη των όγκων». Είναι ο σπινθήρας που δυναμώνει τη φλόγα...

Ο «παροξυσμός» του κόσμου, σε όλη την Ελλάδα, φτάνει στο κατακόρυφο. Στις 17 Μαρτίου 1976, ο 46χρονος Κ. Μητράκης συνθλίβεται κάτω από τις ρόδες βυτιοφόρου φορτηγού που μοίραζε το «νερό» στην περιοχή των Βριλησσίων. Την επομένη ημέρα, η εφημερίδα «Η Απογευματινή» έχει κεντρικό τίτλο: «Σκοτωμός για το νερό» (!) Είναι το αποκορύφωμα της αθλιότητας...

Μέχρι και ο γνωστός συγγραφέας Β. Βασιλικός καταθέτει τις εντυπώσεις του από «ρεπορτάζ» που έκανε «ανάμεσα στο πλήθος που περιμένει με τις ώρες στην ουρά για ένα μπουκάλι “νερό”» καταγράφοντας «την αγωνία και την ελπίδα». Την ίδια μέρα, το Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας, κάτω από την πίεση της «κοινής γνώμης» και του Τύπου, ανακοινώνει πως θα αρχίσουν πειράματα για το “νερό”.

Το θέμα φαίνεται να παίρνει νέες διαστάσεις, όταν το φιάσκο αποκαλύπτεται και μάλιστα από τον ίδιο τον Γ. Καματερό. Τις πρώτες μεταμεσονύκτιες ώρες (!) της 25ης προς την 26η Μαρτίου καλεί στο γραφείο του τους εκπροσώπους του Τύπου για να τους ανακοινώσει νέα στοιχεία, ενώ ο ίδιος εμφανίζεται με ένα πιστόλι στη ζώνη του.

Η υπόθεση εξελίσσεται σε τραγέλαφο

Ο Γ. Καματερός μοιράζει κόκκινα τριαντάφυλλα, μπουκαλάκια με το «θαυματουργό “νερό”» και φακελάκια με... ραδιενεργή ζάχαρη. Δείχνει στους δημοσιογράφους κάποιους ακατάληπτους μαθηματικούς τύπους και δηλώνει πως «κρατάει όλο τον κόσμο στο χέρι του», ότι «θα καταργήσει κάθε εξουσία και θα την αντικαταστήσει με αγάπη», πως «θα σφάξει όλους τους βουλευτές» (!), ενώ χαρακτηρίζει «βλάκα» τον τότε πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή.

Οι συνεχείς αναλύσεις όμως αποδείκνυαν ότι το νερό αυτό όχι μόνο ήταν ψεύτικο, αλλά και επικίνδυνο, αφού περιείχε ραδιενέργεια 35-38%. Στις 30 Μαρτίου του 1976 η κατανάλωσή του απαγορεύτηκε επισήμως.

Ο παραλογισμός είναι τόσο προφανής που κανένα δημοσιογραφικό τέχνασμα δεν μπορεί να τον συγκαλύψει. Το θέμα «ξεφουσκώνει» και μαζί κατρακυλούν οι κυκλοφορίες των εφημερίδων.

Λίγες ημέρες αργότερα, ο Γ. Καματερός (δια)φεύγει για την Ιταλία. Σύμφωνα με κάποιες πηγές, ο 36χρονος δικηγόρος «φυγαδεύτηκε» στη γειτονική χώρα από μεγάλο εκδότη απογευματινής εφημερίδας, η οποία πρωταγωνίστησε στη διόγκωση του όλου θέματος, προκειμένου να αποφευχθούν δυσάρεστες αποκαλύψεις για το ρόλο του, αλλά και να προληφθεί τυχόν δικαστική παρέμβαση.

Πάντως, τον Οκτώβριο του 1976 θα καταδικαστεί σε ποινή φυλάκισης 8 μηνών (με αναστολή) για «αντιποίηση ιατρικού επαγγέλματος» και κατόπιν θα φύγει στο εξωτερικό, όπου χάνονται τα ίχνη του.

Το θέμα σιγά-σιγά ξεχνιέται και η ελληνική κοινωνία επανέρχεται στους φυσιολογικούς της ρυθμούς. Ο Γ. Καματερός εξαφανίζεται για ένα διάστημα από το προσκήνιο και μερικά χρόνια μετά επιστρέφει στην Ελλάδα. Παραμένει για λίγα χρόνια στην Αθήνα και αργότερα εγκαθίσταται στην Κω.

Μετά την οριστική επιστροφή του στην Ελλάδα είχε ασκήσει για λίγο το επάγγελμα του δικηγόρου και αργότερα είχε ασχοληθεί με ξενοδοχειακές και άλλες επιχειρήσεις (στην Κω, την Ρόδο και την Αθήνα), ενώ σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες είχε αναμειχθεί ενεργά και σε φιλοβασιλικές οργανώσεις. Με τους συνεργάτες του, στην υπόθεση του «νερού» δεν διατηρούσε πλέον καμία επαφή, ενώ κάποιοι έκαναν λόγο για οριστική ρήξη -από πολλών ετών- στις σχέσεις των πρώην συνεταίρων.

Την ίδια εποχή, οι κάτοικοι του νησιού έλεγαν πως το θέμα του “νερού” αναφερόταν πλέον μόνο ως... ανέκδοτο και συμπλήρωναν ότι γνώριζαν το αβάσιμο των ισχυρισμών του «εφευρέτη» από τότε.

Στις 6 Μαΐου 1998, σε ηλικία 58 ετών, ο Γ. Καματερός αυτοκτόνησε στο μαγαζί του αδελφού του στην Κω και σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες αιτία ήταν τα μεγάλα χρέη που είχε απέναντι σε ιδιώτες και τράπεζες.

Πάντως, τα δημοσιεύματα της εποχής έκαναν λόγο για σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετώπιζε για αρκετά χρόνια ο Γ. Καματερός, ο οποίος παλαιότερα είχε νοσηλευτεί και σε ψυχιατρική κλινική της Αθήνας.

Απόσπασμα από το άρθρο: Θαυματουργές» θεραπείες για τον καρκίνο - Η «φραπελιά» με «νερό Καματερού» ποτέ δεν πεθαίνει, του pare-dose.net και με πληροφορίες από το sansimera.gr

από http://www.logiastarata.gr/

Βίντεο για το "νερό του Καματερού" από τη Μηχανή του Χρόνου:


Όταν τα "Νέα" του Καψή ανακάλυψαν το "θαυματουργό" νερό του Καματερού...

Μια από τις μεγαλύτερες δημοσιογραφικές απάτες, το «νερό του Καματερού», στα πρωτοσέλιδα των σοβαρών «Νέων» (11/2/1976, 18/2/1976, 18/3/1976)

Η ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ θα φέρει πολλές ανακατατάξεις στον Τύπο, με την έκδοση νέων εφημερίδων, τη νομιμοποίηση των κομματικών εφημερίδων της Αριστερός και με την επανέκδοση εφημερίδων που είχαν κλείσει αυτοβούλως οι εκδότες τους.

Το Συγκρότημα Λαμπράκη θα εκμεταλλευθεί την ευκαιρία και θα ξαναμπεί στην πρωτοπορία των εφημερίδων μεγάλης κυκλοφορίας που απευθύνονταν στο ευρύ «δημοκρατικό» κοινό.

Ομως για να αντιμετωπίσει τους νέους ανταγωνιστές του το Συγκρότημα θα μπει ταυτόχρονα και στην πρωτοπορία του κιτρινισμού. Κορυφαίο παράδειγμα για τον τρόπο που διεκδίκησε εκείνη την περίοδο την προσοχή των αναγνωστών είναι η υπόθεση του «νερού της Κω», η δήθεν ανακάλυψη δηλαδή κάποιων Γ. Καματερού και Κ. Γράτσου, οι οποίοι υποστήριζαν ότι είχαν βρει μια μυστική πηγή με ραδιενεργό νερό που θεραπεύει τον καρκίνο.

Την υπόθεση περιγράφει ο Λυκούργος Κομίνης: «Ενα πρωί, στις αρχές Φεβρουάριου του 1976, οι Ελληνες ξύπνησαν και έτριβαν τα μάτια τους. Οι εφημερίδες (μερικές ευτυχώς) τους ανακοίνωναν ότι ένας δικηγόρος (!) και ένας εφοπλιστής (!), φίλοι του πρώην βασιλιά Κωνσταντίνου, είχαν βρει το φάρμακο για τον καρκίνο. Μόνο οι ιδιότητες των «εφευρετών» έπρεπε να προκαλέσουν επιφυλάξεις».

Στις εφημερίδες αυτές ανήκουν δυστυχώς τα «Νέα». Δίπλα σε γνωστές «λαϊκές» και ανυπόληπτες εφημερίδες, η απογευματινή του Συγκροτήματος έριξε το βάρος της και παρέσυρε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων να πειστούν στην απάτη.

Επειτα από μια μέρα δισταγμού, όπου η εφημερίδα αναρωτιόταν αν «βρισκόσαστε μπροστά στην ανακάλυψη πραγματικά αποτελεσματικού φαρμάκου κατά τον καρκίνου ή σε μία ακόμη διάψευση ελπίδων»,ακολούθησε την επομένη μακροσκελές ρεπορτάζ για «ασθενείς κάθε ηλικίας, από μικρά μωρά μηνών μέχρι πολύ ηλικιωμένα άτομα, που πήραν το νερό και το ήπιαν, όταν πια βρισκόντουσαν σε τελευταίο στάδιο της αρρώστιας, αισθάνονται σήμερα πολύ καλά».

Από την τρίτη μέρα το θαυματουργό νερό ήταν πια πρώτο θέμα της εφημερίδας. Και λίγες μέρες αργότερα έφυγαν ακόμα και τα εισαγωγικά από τη λέξη «αντικαρκινικό».Το άρθρο της εφημερίδας μιλούσε για τον «πόλεμο» που δεχόταν η ελπιδοφόρα εφεύρεση: «Δεν υπάρχει αμφιβολία πως κάθε καινούργια εφεύρεση προκαλεί αντιθέσεις και δημιουργεί φόβο στα οργανωμένα συμφέροντα. Το ελληνικό κράτος θα προάσπιση ασφαλώς την εφεύρεση από οποιαδήποτε «επέμβαση» ξένη. Μα και η παράλληλη έρευνα στην Ευρώπη ή την Αμερική θα επικυρώση διεθνώς την όποια επιστημονική αξία της εφευρέσεως».

Ακολούθησε η πρωτοβουλία της εφημερίδας να πιέσει την κυβέρνηση να κάνει πειράματα με το «νερό» σε καρκινοπαθείς: «Υπάρχουν πολλοί ασθενείς που έχουν υποβληθή χωρίς επιτυχία στις κλασικές αντικαρκινικές θεραπείες και οι οποίοι θα δεχόντουσαν πρόθυμα να δοκιμάσουν την αμφισβητούμενη μέθοδο, έστω κι αν τους δίδωνται ελάχιστες ελπίδες».

Από το ίδιο το ρεπορτάζ της εφημερίδας φαινόταν ότι πρόκειται για κραυγαλέα απάτη. Ο «εφευρέτης» δικηγόρος Καματερός δήλωνε ότι δεν δίνει στοιχεία για «εθνικούς λόγους», διέψευδε ότι είχε σχέση με την υπόθεση η Φρειδερίκη Γκλίξμπουργκ και αποκάλυπτε ότι «εγώ σε 5 ώρες μπορώ να φτιάξω ατομική βόμβα».

Το επόμενο βήμα ήταν να πάρει την υπόθεση στα χέρια της η ίδια η εφημερίδα. Ενας συντάκτης της παρέστη στην παροχή του «νερού» σε έναν βαριά ασθενή, προκειμένου να διαπιστώσει αν πράγματι θα θεραπευθεί σε 48 ώρες. Την επομένη έγραφε ότι ο ασθενής είχε «τις πρώτες θετικές ενδείξεις».

Και ενώ η κυβέρνηση πάσχιζε να καταλαγιάσει τον θόρυβο και να αποθαρρύνει τους ασθενείς από την παραμέληση της κανονικής θεραπείας τους, η εφημερίδα προχώρησε και άλλο: «Τα «Νέα» αναλαμβάνουν ήδη την πρωτοβουλία (και χρηματοδότηση) της έρευνας για τις αντικαρκινικές ενέργειες τον «υγρού». Εφόσον το κράτος δεν ανέλαβε τον ρόλο που τον ανήκει, τα «Νέα» έρχονται συμπαραστάτες όχι των «εφευρετών» και της «εφευρέσεως» αλλά του ελληνικού λαού που αγωνιά και απαιτεί -δικαιολογημένα- να μάθη την αλήθεια».

Παρά την υποτιθέμενη «επιστημονική ουδετερότητα», το ρεπορτάζ των «Νέων» είχε ήδη συνταχθεί με την πλευρά του Καματερού. «Κανείς δεν κινδυνεύει. Συνεχίζεται ο αγώνας για το υγρό», ήταν άλλο ένα πρωτοσέλιδο.

Και βέβαια κανείς δεν κινδυνεύει από απλό νεράκι. Μόνο που οι ασθενείς που το έπαιρναν, σταματούσαν τη θεραπεία τους. Βέβαια την ίδια στιγμή οι εφημερίδες που πρόβαλλαν τη θαυματουργή εφεύρεση έβλεπαν τις κυκλοφορίες τους να ανεβαίνουν ραγδαία, ενώ όσες επιχειρούσαν να αντισταθούν κατέρρεαν.

Μόνο μετά την άσκηση δίωξης από την Εισαγγελία κατά του Καματερού και των συνεργατών του, επιχείρησε το Συγκρότημα να αποστασιοποιηθεί: «Εν αναμονή των πορισμάτων που περιμένουμε από την Ιταλία και τις ΗΠΑ, η εικόνα που παρουσιάζει το θέμα του «νερού» είναι ελάχιστα κολακευτική, τόσο για τους «εφευρέτες», όσο και για μερίδα, τουλάχιστον, του ελληνικού Τύπου».

Η αυτοσυγκράτηση δεν διάρκεσε ούτε μια βδομάδα. Η εφημερίδα επανήλθε με ελπιδοφόρες «ειδήσεις» για το νερό, αυτή τη φορά από την Ιταλία.Μετά ίδια σκαμπανεβάσματα φτάσαμε στα μέσα Μαρτίου στη «δικαίωση» της εφημερίδας: «Δικαιώθηκαν τα «Νέα». Πέτυχαν τα τεστ με το «νερό». Σταματά την ανάπτυξη του καρκίνου, όπως διεπιστώθη επιστημονικά».

Το ρεπορτάζ της εφημερίδας θα το ζήλευε ακόμα και ο Δ. Λιακόπουλος: «Οπως αναφέρει στα «Νέα» ηλεκτρονικός, μέλος της ομάδας των 12 με αφορμή την έκρηξη φιάλης με «υγρό», το επεισόδιο αυτό αποδεικνύει τις δυνατότητες εφαρμογής του υγρού και στην πολεμική βιομηχανία». Το κείμενο τιτλοφορείται «Θα χρησιμοποιηθή και για κατασκευή… ατομικών όπλων».

Φυσικά επρόκειτο και πάλι για την ίδια απάτη. Υστερα από νέες διώξεις και την αντίδραση επιστημόνων και σοβαρών εντύπων η υπόθεση ξεφούσκωσε. Η μαζική υστερία που είχαν προκαλέσει τα «Νέα» και ορισμένες δεξιές εφημερίδες καταλάγιασε. Στις 30 Μαρτίου απαγορεύτηκε η διάθεση του «νερού» και λίγους μήνες αργότερα ο «εφευρέτης» καταδικάστηκε σε οκτάμηνη φυλάκιση και κατέφυγε στην Ιταλία.

Τα «Νέα» είχαν ήδη ανεβάσει αρκετά την κυκλοφορία τους. Η υπόθεση αναγνωρίζεται σήμερα, ακόμα και από τα στελέχη του Συγκροτήματος, ως μια από τις μαύρες σελίδες στην ιστορία του. Απλώς φροντίζουν να απαλλάξουν από την ευθύνη τον Χρήστο Λαμπράκη, υποδεικνύοντας -χωρίς να τον κατονομάζουν ρητά- τον Γιάννη Καψή, τότε διευθυντή των «Νέων», ως υπεύθυνο για την αθλιότητα.

από http://vathikokkino.gr

Η Αθλητική της εποχής γράφει για το θέμα:

Διαβάστε επίσης:
Νερό Καματερού: Τότε που οι Έλληνες δάγκωναν ο ένας τα χέρια του άλλου για ένα μπουκάλι