ΧΑΝΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝ ΦΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ
Το 2003, η κινεζική κυβέρνηση ξεκίνησε την εφαρμογή ενός πλάνου, μέσω του οποίου θα αποδείκνυε την ορθότητα της εφαρμογής μίας σοσιαλιστικού τύπου κοινωνίας. Δημιούργησε το χωριό Huaxi, ένα μέρος στο οποίο κατοικούν 2.000 άνθρωποι, ο καθένας εκ των οποίων έχει σχεδόν 150.000 δολάρια στον τραπεζικό του λογαριασμό και κάθε οικογένεια έχει από ένα αυτοκίνητο, δουλειά για όλα τα ενήλικα μέλη της και μία υπέροχη βίλα για να ζει άνετα.
Σοσιαλιστικά κινήματα επέβαλαν έναν τρόπο ζωής που θα οδηγούσε σε ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Η ιστορία απέδειξε -τουλάχιστον μέχρι τώρα - ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο.
Όμως είναι; Διότι η κινεζική κυβέρνηση πραγματοποιεί ένα νέο κοινωνικό πείραμα, παρουσιάζοντας το «πλουσιότερο χωριό», όπως αποκαλείται.
Ένα μέρος από 2.000 κατοίκους, οι οποίοι απολαμβάνουν όλα τα αγαθά, καθώς τους παρέχονται μετρητά, πολυτελές αυτοκίνητο και πολυτελή κατοικία, σε ένα πρότυπο σοσιαλιστικής κοινωνίας, στη σύγχρονη εκδοχή της. Υπάρχει όμως μία «παγίδα»...
Ένα μέρος από 2.000 κατοίκους, οι οποίοι απολαμβάνουν όλα τα αγαθά, καθώς τους παρέχονται μετρητά, πολυτελές αυτοκίνητο και πολυτελή κατοικία, σε ένα πρότυπο σοσιαλιστικής κοινωνίας, στη σύγχρονη εκδοχή της. Υπάρχει όμως μία «παγίδα»...
Το 2003, η κινεζική κυβέρνηση ξεκίνησε την εφαρμογή ενός πλάνου, μέσω του οποίου θα αποδείκνυε την ορθότητα της εφαρμογής μίας σοσιαλιστικού τύπου κοινωνίας. Δημιούργησε το χωριό Huaxi, ένα μέρος στο οποίο κατοικούν 2.000 άνθρωποι, ο καθένας εκ των οποίων έχει σχεδόν 150.000 δολάρια στον τραπεζικό του λογαριασμό και κάθε οικογένεια έχει από ένα αυτοκίνητο, δουλειά για όλα τα ενήλικα μέλη της και μία υπέροχη βίλα για να ζει άνετα.
Στο χωριό Huaxi υπάρχουν υπεροπολυτελή ξενοδοχεία με κόστος δωματίου 15.000 δολάρια τη βραδιά, ελικόπτερα ταξί, θεματικά πάρκα και ανέσεις που κανένα άλλο χωριό ανάλογου πληθυσμού δεν μπορεί να παρουσιάσει.
Όλα τα παραπάνω παραπέμπουν σε έναν επίγειο παράδεισο. Ακριβώς έτσι είναι. Διότι αυτό που ξέρουμε για τον παράδεισο, ήταν ότι ο Αδάμ και η Εύα είχαν καλύψει όλες τις ανάγκες τους. Μόνο έναν κανόνα όφειλαν να ακολουθήσουν. Να μην τραφούν με τον απαγορευμένο καρπό. Το μήλο.
Με άλλα λόγια, να μην απαρνηθούν τον παράδεισο. Όπως ακριβώς αναφέρεται στον θρησκευτικό μύθο, έτσι και στο θαυμαστό -κατά τα άλλα- κοινωνικό πείραμα της κινεζικής κυβέρνησης, υπάρχει μία μεγάλη «παγίδα». Για να εξακολουθήσει κάποιος να απολαμβάνει όλα τα παραπάνω αγαθά, πρέπει να μείνει για πάντα εκεί.
Να μην μετοικήσει ποτέ σε άλλο μέρος. Αν το κάνει, θα απαρνηθεί την πειραματική αυτή κοινωνία και μαζί της, θα χάσειο τα 150.000 δολάρια στον λογαριασμό του, το αυτοκίνητο, το σπίτι, τα πάντα...
Με άλλα λόγια, να μην απαρνηθούν τον παράδεισο. Όπως ακριβώς αναφέρεται στον θρησκευτικό μύθο, έτσι και στο θαυμαστό -κατά τα άλλα- κοινωνικό πείραμα της κινεζικής κυβέρνησης, υπάρχει μία μεγάλη «παγίδα». Για να εξακολουθήσει κάποιος να απολαμβάνει όλα τα παραπάνω αγαθά, πρέπει να μείνει για πάντα εκεί.
Να μην μετοικήσει ποτέ σε άλλο μέρος. Αν το κάνει, θα απαρνηθεί την πειραματική αυτή κοινωνία και μαζί της, θα χάσειο τα 150.000 δολάρια στον λογαριασμό του, το αυτοκίνητο, το σπίτι, τα πάντα...
Κάθε τι, λοιπόν, απαιτεί ένα τίμημα. Οι 2.000 Κινέζοι που κατοικούν στο «πλουσιότερο χωριό», είναι υποχρεωμένοι να μείνουν ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ εκεί. Αν επιλέξουν την ελευθερία τους, θα αναλάβουν να πληρώσουν και το προσωπικό κόστος...
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου