Είναι πολύ δύσκολο να αναφερθείς στα γεγονότα εκείνης της μαύρης εποχής. Αντιδράσεις και αμφισβητήσεις από πολλές πλευρές. Για το συγκεκριμένο γεγονός και ιδιαίτερα για τους νεκρούς άμαχους έχει γίνει
δίκη, έχουν ειπωθεί πολλά, έχουν αμφισβητηθεί αρκετά, έχουν παραποιηθεί πολλά και ο λόγος, όπως θα διαπιστώσετε διαβάζοντας τα γεγονότα που έλαβαν χώρα εκείνες τις δύο μέρες, εμφανής...οι αγριότητες που συνέβησαν.
Το παρακάτω άρθρο έχει ανηρτηθεί στον "Κόκκινο Φάκελο" με προσθήκες μετά από προσωπική έρευνα.
Η μάχη της Αμφιλοχίας έλαβε χώρα από την 12η μέχρι την 13η Ιουλίου του 1944 στην πόλη της Αμφιλοχίας Αιτωλοακαρνανίας στο Ξηρόμερο. Η μάχη δόθηκε ανάμεσα στον ΕΛΑΣ και τις γερμανικές και συμμαχικές προς αυτές δυνάμεις.
Η μάχη της Αμφιλοχίας αποτελεί την μεγαλύτερη τακτική επιχείρηση του ΕΛΑΣ σε όλη την διάρκεια της ένοπλης δράσης του, τόσο από πλευράς δυναμικού όσο και από αυτήν των επιτευγμάτων και έδειξε ότι οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ ήταν εξίσου ικανές να μάχονται αποτελεσματικά και σε κατοικημένη περιοχή.
Η μάχη του ΕΛΑΣ αποφασίστηκε από το Γενικό Αρχηγείο του ΕΛΑΣ για δύο κυρίως λόγους:
1) Για να αποδυναμωθεί η Γερμανική δύναμη στον δρόμο Ιωαννίνων Αγρινίου, δρόμος πολύ σημαντικός για τις διακινήσεις αγαθών και στρατευμάτων
2) Γιατί κατά τον Ιούλιο του 1944, με την ναζιστική Γερμανία να βρίσκεται σε υποχώρηση, η γερμανική διοίκηση στην Ελλάδα επιθυμούσε να έχει εξασφαλισμένη την οδική αρτηρία που ένωνε την χώρα με τα Βαλκάνια. Ο λόγος ήταν ότι σε περίπτωση υποχώρησης τους οι δρόμοι έπρεπε να είναι ανοιχτοί. Όμως με τον ΕΛΑΣ να δραστηριοποιείται στην Πίνδο και την Στερεά κάτι τέτοιο δεν ήταν εφικτό. Έτσι ήδη από τον Μάρτη του 1944 οι Γερμανοί ξεκινούν μεγάλη επίθεση στον ΕΛΑΣ Μακεδονίας, Στερεάς και Ηπείρου με δύο μεραρχίες και άλλα ενισχυμένα σώματα στρατού. Έτσι με την μάχη της Αμφιλοχίας ο εχθρός θα αποσπούσε δυνάμεις του και η πίεση σε άλλα μέτωπα θα ελαττώνονταν.
 |
| Το 2/39 Σύνταγμα στην Αμφιλοχία |
Η μάχη της Αμφιλοχίας ξεκίνησε στις 12 Ιουλίου, όμως ήταν μια επιχείρηση που προετοιμάζονταν εβδομάδες παρθεί η τελική απόφαση για την υλοποίησή της. Αποφασίστηκε λοιπόν να εκτελεστεί σε συνδυασμό με γενικότερες μικρότερης κλίμακας επιχειρήσεις στην περιοχή.
Η Αμφιλοχία αποτελεί σταυροδρόμι τριών οδικών οδών, μία πηγαίνει για Αγρίνιο (ανατολικά) , μια για Άρτα και Ιωάννινα (προς Βορρά) και η τελευταία (νοτιοδυτικά) για Βόνιτσα και Λευκάδα.
Ο ΕΛΑΣ θέλοντας να εξασφαλίσει την απόλυτη επιτυχία στις επιχειρήσεις στην Αμφιλοχία, έκανε συντονισμένες επιχειρήσεις και κατά μήκος αυτών των τριών αρτηριών. Η ευθύνη για την επιχείρηση, αναλογούσε στην 8η Μεραρχία του ΕΛΑΣ που είχε ως χώρο ευθύνη της την περιοχή Βάλτου - Ξηρομέρου και σταθμό διοίκησης το χωριό Σταθά.
Η σύσταση της Μεραρχίας ήταν η παρακάτω:
8η Μεραρχία ΕΛΑΣ
6η Ταξιαρχία (περιοχή αλβανικών συνόρων)
7η Ταξιαρχία ( Σύνταγμα 2/39, 24ο Σύνταγμα)
Συγκρότημα Τζουμέρκων ( 3/40 Σύνταγμα, 5ο Σύνταγμα, ιταλική ορεινή πυροβολαρχία 7,5 χιλ)
Στην μάχη της Αμφιλοχίας μέρος θα έπαιρναν το 2/39 Σύνταγμα, το 24ο και το 3/40. Παρακάτω παραθέτουμε την δική τους σύσταση, σύμφωνα με το Αρχείο Εθνικής Αντίστασης.2/39 Σύνταγμα
Πρόσωπα του προσωπικού της 8ης Μεραρχίας
Στρατηγός: Γεράσιμος Αυγερόπουλος (*1)
Ταγματάρχης Πεζικού: Κώστας Καρπουζής
Ταγματάρχης Πεζικού: Στάθης Αρέθας (*2)
Διευθυντής Γραφείου Επιχειρήσεων: Θέμης Μοσχάτος
Διευθυντής Κρυπτογραφικού : Γεράσιμος Πρίφτης (*3)
Λοχαγός Καταστροφών: Λάμπρος Παναγιώτου
Διοικητής 3ου Τάγματος 2/39: Βασίλης Σκιαδάς (Επαμεινώνδας) (*4)
Καπετάνιος Πάνος Γιαννούλης: καπετάνιος ομάδας του 3ου Λόχου του 2/39 (*5)
Καπετάνιος Βασίλης Τσούνης : καπετάνιος ομάδας του 3ου Λόχου του 2/39 (*6)
Καπετάνιος Νίκος Παπαζέκος : καπετάνιος ομάδας του 3ου Λόχου του 2/39 (*7)
Καπετάνιος Γ. Στάικος : καπετάνιος ομάδας του 3ου Λόχου του 2/39
Καπετάνιος Γ. Κατσαρός: καπετάνιος ομάδας του 3ου Λόχου του 2/39
Καπετάνιος Γ. Γκαραβέλος : καπετάνιος ομάδας του 3ου Λόχου του 2/39
Τα προπαρασκευαστικά στάδια περιλαμβάνουν πλήθος αναφορών για τις δυνάμεις του εχθρού σε όλη την περιοχή. Επίσης δίνεται εντολή στο ΕΑΜ και την Κομματική Οργάνωση Αμφιλοχίας να παρέχουν το συντομότερο δυνατό, πληροφορίες για τις θέσεις και τους αριθμούς του εχθρού. Την επιχείρηση αυτή αναλαμβάνει ο Βασίλης Στραβομύτης (Κόκκινος), υπεύθυνος του ΕΑΜ Αμφιλοχίας.
Οι πληροφορίες που συγκεντρώνονται στον σταθμό διοίκησης της Μεραρχίας είναι ανησυχητικές και όλα δείχνουν ότι η μάχη θα είναι μεγάλη και δύσκολη.
400 Γερμανοί οπλίτες στην Άρτα
50 Γερμανοί οπλίτες στο φυλάκιο στο Κομποτί ν. Άρτας
100 Γερμανοί οπλίτες στο χωριό Μενίδι με δύο πεδινά κανόνια
30 - 40 Γερμανοί οπλίτες στο φυλάκιο του Μακρινόρους
80 - 90 Γερμανοί οπλίτες στο φυλάκιο στο Κρίκελο σε πλήρη οχύρωση
30 Γερμανοί οπλίτες στο φυλάκιο Αράπη με βαριά πυροβόλα και νάρκες
260 Γερμανοί οπλίτες στην Αμφιλοχία οργανωμένοι σε τρία φυλάκια, στις τρεις εισόδους της πόλης
80 Γερμανοί οπλίτες στο ισχυρό φυλάκιο του Ρίβιου στον δρόμο Αμφιλοχίας - Αγρινίου
200 Γερμανοί οπλίτες στην Βόνιτσα
180 Γερμανοί οπλίτες στο Μοναστηράκι με δύο βαρείς όλμους
Στο Αγρίνιο τεράστια δύναμη Γερμανών, που όμως ήταν εκτός της περιοχής ευθύνης της 8ης Μεραρχίας
Συνολικά στον τομέα δράσης της η 8η Μεραρχία είχε να κάνει με περίπου 1200 άρτια εξοπλισμένους Γερμανούς με μικρή δύναμη ταγματασφαλιτών.
Μέσα στην Αμφιλοχία οι Γερμανοί ήταν οργανωμένοι σε τρία φυλάκια, ένα σε κάθε έξοδο της πόλης. Στην πόλη υπήρχε αποθήκη καυσίμων, στρατώνας, αποθήκες πυρομαχικών, σταθμός οχημάτων και περίπου 200 άλογα και μουλάρια. Οι Γερμανοί διέθεταν πολυβόλα, όλμους και ανεξάντλητα πυρομαχικά. Επίσης πολλά σπίτια είχαν επιταχθεί για να γίνουν στρατώνες, γραφεία ή αποθήκες. Τέλος σημαντικό είναι να αναφερθεί ότι η πόλη ήταν αρτίως συνδεδεμένη με ασύρματο δίκτυο επικοινωνίας.
Μπροστά σε αυτές τις συνθήκες η διοίκηση της Μεραρχίας αποφασίζει τα παρακάτω:
Ολοκληρωτική κατάληψη της Αμφιλοχίας
Ολοκληρωτική κατάληψη του Μενιδίου
Χτύπημα και απομόνωση φυλακίου Κρίκελου.
Χτύπημα και απομόνωση φυλακίου Ρίβιου
Καταστροφή και φραγή των δρόμων Αγρινίου - Αμφιλοχίας, Βόνιτσας - Αμφιλοχίας, Άρτας - Αμφιλοχίας
Η διοίκηση με το σχέδιό της αυτό αποφασίζει έξυπνα την απομόνωση της Αμφιλοχίας από κάθε δρόμο ή περιοχή που οι Γερμανοί θα μπορούσαν να έχουν στείλει ενισχύσεις. Οι εντολές είναι σαφείς και στοχεύουν σε δύο άξονες: Πλήρη αιφνιδιασμό και οικονομία δυνάμεων. Ο ΕΛΑΣ δεν είχε την δυνατότητα να ανεφοδιάζεται εύκολα ούτε σε προσωπικό ούτε σε υλικά και αν ο αιφνιδιασμός δεν ήταν επιτυχής, η φανερή υπεροχή εξοπλισμού των Γερμανών και η ικανότητά τους για γρήγορα μετακίνηση θα κατέστρεφε την επιχείρηση.
Για τα σώματα του ΕΛΑΣ της 8ης Μεραρχίας αποφασίζονται λοιπόν τα παρακάτω:
Το πρώτο Τάγμα του 2/39 Συντάγματος με εξαίρεση ένα λόχο, θα κινούνταν να εξουδετερώσει το φυλάκιο του Ρίβιου και να ανατινάξει και να ναρκοθετήσει τον δρόμο για Αγρίνιο.
Το δεύτερο Τάγμα του 2/39 θα χτυπούσε το φυλάκιο του Κρίκελου
Το τρίτο Τάγμα του 2/39 ενισχυμένο με το λόχο του πρώτου Τάγματος θα έμπαινε στην Αμφιλοχία
Το 3/40 Σύνταγμα θα τοποθετούνταν αμυντικά στο δρόμο Κομποτί -Μενιδίου
Το 24ο Σύνταγμα θα και τα εφεδρικά της 7ης Ταξιαρχίας θα καταλάμβαναν το Μενίδι και θα ανατίναζαν τον δρόμο Βόνιτσας - Αμφιλοχίας.
Έτσι στήθηκε η επιχείρηση της Αμφιλοχίας από το επιτελείο της 8ης Μεραρχίας και εκτελέσθηκε με στρατιωτική ακρίβεια. Στην συνέχεια μέσα από προσωπικές μαρτυρίες θα πάμε κοντά στους αντάρτες του 2/39 καθώς αυτοί μάχονται δρόμο το δρόμο και σπίτι το σπίτι μέσα στην πόλη της Αμφιλοχίας.
12 Ιουλίου
23:45 : Δύο κόκκινες φλόγες στο ύψωμα κοντά στο Αη - Γιώργη. Τα δύο πολυβόλα είναι στην θέση τους.
23:45: Μιά πράσινη λάμψη στην Παναγία. Το φυλάκιο του Αη- Γιώργη έχει πέσει. Τρείς Γερμανοί σκοποί που βρίσκονταν εκεί είναι νεκροί. Οι αντάρτες στήνουν μικρό όλμο στραμμένο προς την θάλασσα φοβούμενοι την έλευση σκαφών.
24:00: Περίπου 500 ΕΛΑΣίτες βρίσκονται ακροβολισμένοι στις παρυφές της πόλης περιμένουν το σύνθημα της επίθεσης.
24:05: Μια τεράστια έκρηξη δονεί την ατμόσφαιρα. Ο δρόμος προς Άρτα έχει ανατιναχθεί από τον 11ο Λόχο. Στο Κρίκελο ξεκινά η μάχη, οι αντάρτες χτύπησαν και εκεί. Οι Γερμανοί αιφνιδιάζονται και δεν προλαβαίνουν να εφαρμόσουν το σχέδιο συναγερμού τους. Απομονωμένοι σε σπίτια και κτίρια προσπαθούν να συνδεθούν με την διοίκηση με φωνές, σφυρίγματα και φωτοβολίδες. Κάθε σπίτι, κάθε παράθυρο είναι μια φωλιά πολυβόλου που ξερνάει καυτό σίδερο στους αντάρτες. Ντόπιοι δοσίλογοι χτυπούν και αυτοί από τα παράθυρα. Σε αυτούς προστίθενται και άνδρες του Ζέρβα και του Χούτα που βρίσκονται στην πόλη. Η Χωροφυλακή δεν λαμβάνει μέρος στην μάχη. Έχει συμφωνήσει να μην χτυπήσει τον ΕΛΑΣ και να μην δεχθεί την δική του επίθεση.
13 Ιουλίου
3:30: Καίγεται το σπίτι του προδότη Τσικνιά. Οι οικογένειά του έχει οδηγηθεί έξω από τους αντάρτες. Τους δίνεται χειρόγραφη προειδοποίηση και αφήνονται ελεύθεροι. Στον τομέα του 10ου Λόχου καίγεται το σπίτι του Ευγένιου Στράτου. Η μάχη μαίνεται σκληρή . Ξεσπά βροχή. Ιαχές, κραυγές και πυροβολισμοί ακούγονται μαζί με τις βροντές του ουρανού.
4:00: Στον σταθμό διοίκησης φθάνουν οι πρώτες αναφορές. Γερμανοί σκοτωμένοι και αιχμάλωτοι πάνω από 100, ανάμεσά τους και λίγοι camissa nera (Ιταλοί μελανοχίτωνες). Σύμφωνα με τις αναφορές η μάχη πρέπει να πλησιάζει στο τέλος της, όμως τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Αποβραδίς, στην πόλη έχουν έρθει 7 καμιόνια γεμάτα Γερμανούς στρατιώτες που τοποθετήθηκαν σε διάφορα σπίτια. Οι Γερμανοί αυτοί, που ως τώρα δεν είχαν ρίξει λόγω της νύχτας και του ότι δεν είχαν συνδεθεί, με το ξημέρωμα αρχίζουν να ρίχνουν. Νέες εστίες ξεφυτρώνουν σε ολόκληρη την πόλη. Κανείς δεν γνωρίζει ακόμα που και πόσοι είναι. Η στρατηγική πλέον αλλάζει, στο σημείο αυτό εάν δεν υπήρχε η παλικαριά και η αυτοθυσία των ανταρτών και των καπεταναίων τους όλα θα είχαν χαθεί.
6:00: Η μάχη συνεχίζεται σκληρή και αποφασιστική και από τις δύο μεριές. Ο ήλιος ανεβαίνει. Στο ύψωμα του κάστρου τοποθετούνται όργανα της μπάντας του ΕΛΑΣ και παίζουν το "Μαύρη ειν' η νύχτα στα βουνά", το δοξασμένο τραγούδι του αλβανικού. Οι αντάρτες παίρνουν νέα δύναμη. Ξαφνικά ενώ έχει συμφωνηθεί διαφορετικά οι Χωροφύλακες αρχίζουν να ρίχνουν σε δύο τραυματισμένους ΕΛΑΣίτες που περνάνε κοντά στο κτίριο της Χωροφυλακής. Ομάδα του 3ου λόχου θα κινηθεί αργότερα προς τα εκεί και θα πάρει θέσεις. Στις φωνές των ανταρτών οι χωροφύλακες θα απαντήσουν με σφαίρες. Οι αντάρτες κινούνται αποφασιστικά και καίνε ολόκληρο το κτίριο της Χωροφυλακής με το περιεχόμενό του.
7:00: Η μάχη φθάνει στο αποκορύφωμά της. Οι απώλειες είναι πολλές. Η αποφασιστικότητα των ανταρτών, οδηγεί την πλάστιγγα της μάχης να γείρει προς το μέρος τους. Ο αντάρτης από την Αμφιλοχία Οδυσσέας (Αναστασίου) βρίσκει τον μικρό του αδελφό νεκρό σε μια έφοδο. Σκύβει τον φιλάει και του κλείνει τα μάτια. Του ψιθυρίζει δύο λόγια και μετά ορμάει στην μάχη φωνάζοντας "Πάντα μπροστά παιδιά". Αργότερα θα βρει και εκείνος τον θάνατο.
8:00: Ο αγώνας έχει μεταβληθεί σε αγώνα θέσεων. Ο γιατρός Νικολάου επιδένει και πολεμά. Το ισχυρότερο κτίριο των Γερμανών είναι το σπίτι του καπετάνιου Παπαζέκου. Είναι τρίπατο και σε ύψωμα. Γύρω γύρω είναι ενωμένο με τα δύο διπλανά σπίτια και στα παράθυρα έχουν στηθεί πολυβόλα. Εκεί φθάνει ο καπετάνιος Τσούνης με την ομάδα του. Ο ίδιος διστάζει να κάψει το σπίτι του φίλου του. Από την απέναντι μεριά ο Παπαζέκος του φωνάζει "Κάφτο γαιδάρα" (τον φώναζε χαϊδευτικά έτσι λόγω του ύψους του). Ο Τσούνης δεν θα το κάψει και έτσι θα έρθει ο ίδιος ο Παπαζέκος με δύο βαρέλια βενζίνη και θα το πυρπολήσει ολοσχερώς. Το σπίτι που ήταν γεμάτο πυρομαχικά ανατινάζεται βίαια.
9:00: Την νίκη θα καθορίσουν πια οι εφεδρείες. Στην μάχη ρίχνονται δύο ομάδες του 9ου Λόχου του 2/39 , με αρχηγό τον Παπαζέκο θα ανατινάξουν τις αποθήκες πυρομαχικών των Γερμανών. Η έκρηξη είναι τέτοια που κάμπτει το ηθικό του εχθρού. Ελάχιστες εστίες αντίστασης μένουν πια. Ένα σπίτι στον τομέα του 11ου λόχου προβάλλει ακόμα αντίσταση. Όλα βαίνουν καλώς μέχρι την στιγμή που μια σφαίρα τρυπάει τον πνεύμονα του Βασίλη Σκιαδά. Ο Σκιαδάς τοποθετείται σε φορείο και μεταφέρεται άμεσα στα Σερδίνια για να εγχειριστεί. Θα καταφέρει να επιβιώσει μέχρι το 1946 που θα δολοφονηθεί από τους χωροφύλακες. Η διοίκηση δίνεται στον Βασίλη Τσούνη. Το ματωμένο χειρόγραφο του Σκιαδά φθάνει στα χέρια του και το νέο φαίνεται να ατσαλώνει του αντάρτες παρά να τους πτοεί.
11:00 Το σπίτι στον τομέα το 11ου λόχου θα βομβαρδιστεί άγρια με όλμους και θα τυλιχθεί στις φλόγες. Ελάχιστες εστίες αντίστασης απομένουν πια. Η Αμφιλοχία έχει απελευθερωθεί.
12:00 -17:00: Η πόλη είναι ελεύθερη, οι κάτοικοι βγαίνουν σιγά σιγά στους δρόμους και αγκαλιάζουν τους αντάρτες. Δύο μικρές εστίες μένουν ακόμα αλλά είναι απομονωμένες και δεν ενοχλούν τους αντάρτες. Η γαλανόλευκη κυματίζει στην πλατεία της Αμφιλοχίας δίπλα στην θάλασσα.
18:30: Ενώ αντάρτες προσπαθούν να σηκώσουν σημαία στο διοικητήριο, ακούγεται ο βόμβος από τρία πλοιάρια που πλησιάζουν στον κόλπο. Παράλληλα γερμανικά τανκ εμφανίζονται από τον δρόμο προς Αγρίνιο και ρίχνουν στα υψώματα. Έχει έρθει η ώρα της σύμπτυξης και της υποχώρησης. Οι κάτοικοι δακρύζουν.
Στο 4τομο έργο "Στ' Άρματα! Στ' Άρματα!", όπου την επιμέλεια της ύλης είχε ο Στρατηγός Γεράσιμος Αυγερόπουλος, οι απώλειες των Γερμανών ήταν πολύ περισσότερες. 450 νεκροί Γερμανοί και 70 ταγματασφαλίτες. Οι αιχμάλωτοι ήταν 38.
Οι απώλειες των ανταρτών ήταν 42 νεκροί από τους οποίους 5 αξιωματικοί, 54 τραυματίες από τους οποίους 12 αξιωματικοί.
Λάφυρα
Η μάχη της Αμφιλοχίας ήταν πολύ σημαντική και λόγω της μεγάλης ποσότητας πολεμικού υλικού που καταλήφθηκε από τον ΕΛΑΣ. Συγκεκριμένα καταλήφθηκαν: 300 μάουζερ , 400 βαριά και ελαφρά αυτόματα όπλα, 65 μεταγωγικά γεμάτα τρόφιμα και πυρομαχικά (δύο φορτηγά τροφίμων μοιράσθηκαν στον κόσμο). Πολύ υλικό ιματισμού και υπόδησης. Πολλά φάρμακα και τηλεφωνικό υλικό. Πάνω από 60 μουλάρια και άλογα. Η λευκή φοράδα με την οποία ο Άρης Βελουχιώτης μπήκε στην Λαμία ήταν δώρο του 2/39 από την μάχη της Αμφιλοχίας.
Το τηλεγράφημα του Ζέρβα
Η τεράστια νίκη του ΕΛΑΣ στην Αμφιλοχία δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητη και από την διοίκηση της ΕΟΕΑ-ΕΔΕΣ. Η νίκη αυτή σήμαινε αύξηση των δυνάμεων του ΕΛΑΣ στην περιοχή του Βάλτου πράγμα που περιόριζε ακόμα περισσότερο τον Ζέρβα. Έτσι ο τελευταίος στέλνει το παρακάτω τηλεγράφημα στο Γενικό Αρχηγείο ΕΛΑΣ.
"Απελευθερωτικός στρατός σας εισβάλων πόλιν Αμφιλοχίας έκαυσε εδήωσε και κατέσφαξε άνδρας γυναίκας και αθώα παιδιά Διεμαρτυρήθημεν διά απάνθρωπον δράσιν απελευθερωτικού σας στρατού εις πάντα έχοντα ανθρώπινην συνείδησιν"
Το τηλεγράφημα του ΕΛΑΣ που στάλθηκε σε απάντηση του Ζέρβα ήταν το παρακάτω:
"Απελευθερωτικός μας στρατός μάχεται κατακτητήν και τους εντόποιους συμμάχους του. Απελευθερωτικός μας στρατός μάχεται υπέρ πατρίδος και ουχί υπέρ προδοτών ων ευαίσθητος πάτρων εκηρύχθητε..."
O τραγικός πατέρας...
Καμιά φορά, τόσο σε αυτό το blog όσο και στην πραγματικότητα αναλογιζόμαστε ιστορίες και συμβάντα που γνωρίζουμε ότι έγιναν χωρίς να μπορούμε 100% να νιώσουμε όπως οι πρωταγωνιστές τους.
Στο 4τομο έργο "Στ' Άρματα! Στ' Άρματα!", όπου την επιμέλεια της ύλης είχε ο Στρατηγός Γεράσιμος Αυγερόπουλος, αναφέρονται και μερικά άλλα ονόματα:
Ο άμαχος πληθυσμός
Οι νεκροί άμαχοι της μάχης της Αμφιλοχίας (τα στοιχεία από αυτόπτες μάρτυρες, εν ζωή μαχητές, Βιβλία των Θέμη Μοσχάτο, Φιλ. Γελαδόπουλο)
Ελισάβετ Τσιρογιάννη, ετών 80, θανούσα από αδέσποτη σφαίρα στο παράθυρο του σπιτιού της.
Αγγελική Τριανταφύλλου, ετών 78, θανούσα κατά την ανταλλαγή πυρών ανάμεσα σε Γερμανούς και αντάρτες. Πέθανε στην αυλή του σπιτιού της.
Δημήτρης Φλώρος, πυροβολήθηκε από αντάρτη αφού του έριξε με το δίκαννο, πιθανότατα μπερδεύτηκε αφού έριχνε φωνάζοντας "βοήθεια Έλληνες".
Αλέκος Βαζούρας, ετών 70, σκοτώθηκε από αδέσποτη σφαίρα ενώ στο σπίτι του είχαν οχυρωθεί Γερμανοί.
Γιώργος Φίλος, ετών 75 σκοτώθηκε από αδέσποτη σφαίρα κατά την ανταλλαγή πυρών.
*1 ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΥΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Γεράσιμος Αυγερόπουλος, γεννημένος στο Αγρίνιο στις 20 Οκτωβρίου 1887, ήταν Έλληνας στρατιωτικός, αντιστασιακός και βουλευτής της Αριστεράς, ιδρυτικό μέλος της ΕΔΑ. Κατά την Εθνική Αντίσταση ήταν διοικητής της 8ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ Ηπείρου-Δ.Στερεάς.
Θήτευσε στη Στρατιωτική Σχολή Υπαξιωματικών και πήρε το βαθμό του ανθυπίλαρχου. Πήρε μέρος στην Επανάσταση στο Γουδί το 1909. Στον Α’ Βαλκανικό πόλεμο διακρίθηκε στις μάχες Ελασσόνας-Σαραντάπορου-Γιαννιτσών-Σόροβιτς (Αμυνταίου), ενώ στο Β’ πήρε μέρος στις μάχες Παγγαίου-Κιλκίς-Λαχανά-Κρέσνας-Τζουμαγιάς-Νευροκοπίου. Πήρε μέρος στις μάχες του Βαλκανικού Μετώπου το 1917-18, οπότε και μνημονεύτηκε στις ημερήσιες διαταγές των στρατηγείων Ελλάδας, Γαλλίας και Βρετανίας.
Μεταξύ 1919-1922 πήρε μέρος στη Μικρασιατική Εκστρατεία και στην Α.Θράκη. Απομακρύνθηκε από τον Μεταξά, δικαιώθηκε όμως από το ΣτΕ, αλλά παραιτήθηκε το 1939 καθώς δεν άντεχε να υπηρετεί το καθεστώς.
Ίδρυσε την αντιδικτατορική κίνηση “Πρόμαχοι Λαϊκών Ελευθεριών”. Ο ίδιος προσχώρησε πρώτα στον ΕΛΑΣ Θεσσαλίας και από το Δεκέμβρη του 1943 αναλαμβάνει την 8η Μεραρχία του ΕΛΑΣ Ηπείρου-Δ. Στερεάς.
Στα τέλη του Δεκέμβρη του 1944 γίνεται μέλος του ΚΚΕ. Μετά τη Βάρκιζα είναι συνιδρυτής του Δημοκρατικού Ριζοσπαστικού Κόμματος που συμμετείχε στο ΕΑΜ. Το 1945 συνελήφθη και φυλακίστηκε σε Άρτα-Γιάννενα, ενώ από το 1948 εξορίζεται σε Ικαρία, Μακρόνησο, Άη Στράτη, στερούμενος της σύνταξής του ως το 1952.
Ιδρυτικό μέλος της ΕΔΑ, εκλέχτηκε 3 φορές βουλευτής. Το 1965, σε ηλικία 78 ετών, κατά τον εορτασμό της επετείου της ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοποτάμου συνελήφθη επειδή “παρότρυνε τους παρευρισκομένους σε αντίσταση κατά της αρχής” και, ως “ύποπτος φυγής”, προφυλακίστηκε. Καταδικάστηκε σε 2 χρόνια φυλάκιση, αρνούμενος να υποβάλει αίτηση χάριτος. Τελικά το 1966 συγκλήθηκε αυτεπάγγελτα το Συμβούλιο Χαρίτων και του τη χορήγησε.
Η Χούντα, από την πρώτη μέρα τον συνέλαβε και τον έστειλε στη Γιούρα, παρότι ήταν 80 ετών. Εκεί ο ίδιος έδιωξε τον Παττακό όταν ζήτησε να τον δει. Στα μέσα του 1969, νοσηλευόμενος στο νοσοκομείο κρατουμένων “Άγιος Παύλος”, απελευθερώθηκε.
Πέθανε το 1981.
Ο Στάθης Αρέθας υπήρξε στρατιωτικός διοικητής και ταγματάρχης της 7ης ταξιαρχίας της 8ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ στο Ξηρόμερο.
Ο Γιαννούλης αναγκάζεται από το καλοκαίρι του 1941 ακόμη να βγει στο βουνό. Ένας από τους πρώτους Λευκαδίτες αντάρτες. Στην προσπάθειά του να βγάλει μια γραφομηχανή έξω από την πόλη της Λευκάδας συγκρούεται με μια ιταλική περίπολο, που θέλησε να του κάνει έρευνα, σκοτώνοντας με το πιστόλι του έναν Ιταλό και τραυματίζοντας δεύτερο. Ο ίδιος κατόρθωσε να διαφύγει. Αυτό ήταν το πρώτο αιματηρό επεισόδιο στο νησί που αναπτέρωσε το ηθικό του λαού.
8η Μεραρχία ΕΛΑΣ
6η Ταξιαρχία (περιοχή αλβανικών συνόρων)
7η Ταξιαρχία ( Σύνταγμα 2/39, 24ο Σύνταγμα)
Συγκρότημα Τζουμέρκων ( 3/40 Σύνταγμα, 5ο Σύνταγμα, ιταλική ορεινή πυροβολαρχία 7,5 χιλ)
Στην μάχη της Αμφιλοχίας μέρος θα έπαιρναν το 2/39 Σύνταγμα, το 24ο και το 3/40. Παρακάτω παραθέτουμε την δική τους σύσταση, σύμφωνα με το Αρχείο Εθνικής Αντίστασης.2/39 Σύνταγμα
1ο Τάγμα: 290 άνδρες 174 τυφέκια 36 στεν 28 οπλ/λα 4 πολυβόλα
2ο Τάγμα: 310 άνδρες 158 τυφέκια 38 στεν 26 οπλ/λα 4 πολυβόλα
3ο Τάγμα: 340 άνδρες 186 τυφέκια 37 στεν 28 οπλ/λα 4 πολυβόλα
Λόχος μηχ/των: 48 άνδρες 39 τυφέκια 8 στεν 1 οπλ/λα 3 ομαδικοί όλμοι
Διμοιρία ΕΠΟΝ: 37 άνδρες 25 τυφέκια 9 στεν 3 οπλ/λα
Διμοιρία Κατ/φων 18 άνδρες 15 τυφέκια 3 στεν
24ο Σύνταγμα
Άνδρες 430
Τυφέκια 181
Στεν 28
Οπλ/λα 9
Πολυβόλα 2
Ομαδικοί Όλμοι 1
3/40 Σύνταγμα
1ο Τάγμα: 370 άνδρες 218 τυφέκια 67 στεν 27 οπλ/λα 6 πολυβόλα
Ουλαμός Βαθμ/ων 90 άνδρες 52 τυφέκια 18 στεν 6 οπλ/λα
Διμοιρία ΕΠΟΝ 42 άνδρες 20 τυφέκια 15 στεν 3 οπλ/λα
Διμοιρία Κατ/φών 16 άνδρες 12 τυφέκια 4 στεν
Λόχος Μηχ/των 60 άνδρες 41 τυφέκια 9 στεν 2 οπλ/λα 1 πολυβόλα 2 όλμους
2ο Τάγμα 450 άνδρες 319 τυφέκια 34 στεν 28 οπλ/λα 4 πολυβόλα
ΙΒ Πυροβολαρχία 85 άνδρες 65 τυφέκια 10 στεν 3 οπλ/λα 2 πολυβόλα 2 πυροβόλα
2ο Τάγμα: 310 άνδρες 158 τυφέκια 38 στεν 26 οπλ/λα 4 πολυβόλα
3ο Τάγμα: 340 άνδρες 186 τυφέκια 37 στεν 28 οπλ/λα 4 πολυβόλα
Λόχος μηχ/των: 48 άνδρες 39 τυφέκια 8 στεν 1 οπλ/λα 3 ομαδικοί όλμοι
Διμοιρία ΕΠΟΝ: 37 άνδρες 25 τυφέκια 9 στεν 3 οπλ/λα
Διμοιρία Κατ/φων 18 άνδρες 15 τυφέκια 3 στεν
24ο Σύνταγμα
Άνδρες 430
Τυφέκια 181
Στεν 28
Οπλ/λα 9
Πολυβόλα 2
Ομαδικοί Όλμοι 1
3/40 Σύνταγμα
1ο Τάγμα: 370 άνδρες 218 τυφέκια 67 στεν 27 οπλ/λα 6 πολυβόλα
Ουλαμός Βαθμ/ων 90 άνδρες 52 τυφέκια 18 στεν 6 οπλ/λα
Διμοιρία ΕΠΟΝ 42 άνδρες 20 τυφέκια 15 στεν 3 οπλ/λα
Διμοιρία Κατ/φών 16 άνδρες 12 τυφέκια 4 στεν
Λόχος Μηχ/των 60 άνδρες 41 τυφέκια 9 στεν 2 οπλ/λα 1 πολυβόλα 2 όλμους
2ο Τάγμα 450 άνδρες 319 τυφέκια 34 στεν 28 οπλ/λα 4 πολυβόλα
ΙΒ Πυροβολαρχία 85 άνδρες 65 τυφέκια 10 στεν 3 οπλ/λα 2 πολυβόλα 2 πυροβόλα
 |
Ο καπετάν Γιαννούλης
με άλλους άνδρες του 2/39 συντάγματος
|
Πρόσωπα του προσωπικού της 8ης Μεραρχίας
Στρατηγός: Γεράσιμος Αυγερόπουλος (*1)
Ταγματάρχης Πεζικού: Κώστας Καρπουζής
Ταγματάρχης Πεζικού: Στάθης Αρέθας (*2)
Διευθυντής Γραφείου Επιχειρήσεων: Θέμης Μοσχάτος
Διευθυντής Κρυπτογραφικού : Γεράσιμος Πρίφτης (*3)
Λοχαγός Καταστροφών: Λάμπρος Παναγιώτου
Διοικητής 3ου Τάγματος 2/39: Βασίλης Σκιαδάς (Επαμεινώνδας) (*4)
Καπετάνιος Πάνος Γιαννούλης: καπετάνιος ομάδας του 3ου Λόχου του 2/39 (*5)
Καπετάνιος Βασίλης Τσούνης : καπετάνιος ομάδας του 3ου Λόχου του 2/39 (*6)
Καπετάνιος Νίκος Παπαζέκος : καπετάνιος ομάδας του 3ου Λόχου του 2/39 (*7)
Καπετάνιος Γ. Στάικος : καπετάνιος ομάδας του 3ου Λόχου του 2/39
Καπετάνιος Γ. Κατσαρός: καπετάνιος ομάδας του 3ου Λόχου του 2/39
Καπετάνιος Γ. Γκαραβέλος : καπετάνιος ομάδας του 3ου Λόχου του 2/39
Τα προπαρασκευαστικά στάδια περιλαμβάνουν πλήθος αναφορών για τις δυνάμεις του εχθρού σε όλη την περιοχή. Επίσης δίνεται εντολή στο ΕΑΜ και την Κομματική Οργάνωση Αμφιλοχίας να παρέχουν το συντομότερο δυνατό, πληροφορίες για τις θέσεις και τους αριθμούς του εχθρού. Την επιχείρηση αυτή αναλαμβάνει ο Βασίλης Στραβομύτης (Κόκκινος), υπεύθυνος του ΕΑΜ Αμφιλοχίας.
Οι πληροφορίες που συγκεντρώνονται στον σταθμό διοίκησης της Μεραρχίας είναι ανησυχητικές και όλα δείχνουν ότι η μάχη θα είναι μεγάλη και δύσκολη.
 |
| Ο Ταγματάρχης Στάθης Αρέθας με τους άντρες του |
Οι πληροφορίες για τις γερμανικές δυνάμεις στην περιοχή ήταν οι παρακάτω:
400 Γερμανοί οπλίτες στην Άρτα
50 Γερμανοί οπλίτες στο φυλάκιο στο Κομποτί ν. Άρτας
100 Γερμανοί οπλίτες στο χωριό Μενίδι με δύο πεδινά κανόνια
30 - 40 Γερμανοί οπλίτες στο φυλάκιο του Μακρινόρους
80 - 90 Γερμανοί οπλίτες στο φυλάκιο στο Κρίκελο σε πλήρη οχύρωση
30 Γερμανοί οπλίτες στο φυλάκιο Αράπη με βαριά πυροβόλα και νάρκες
260 Γερμανοί οπλίτες στην Αμφιλοχία οργανωμένοι σε τρία φυλάκια, στις τρεις εισόδους της πόλης
80 Γερμανοί οπλίτες στο ισχυρό φυλάκιο του Ρίβιου στον δρόμο Αμφιλοχίας - Αγρινίου
200 Γερμανοί οπλίτες στην Βόνιτσα
180 Γερμανοί οπλίτες στο Μοναστηράκι με δύο βαρείς όλμους
Στο Αγρίνιο τεράστια δύναμη Γερμανών, που όμως ήταν εκτός της περιοχής ευθύνης της 8ης Μεραρχίας
Συνολικά στον τομέα δράσης της η 8η Μεραρχία είχε να κάνει με περίπου 1200 άρτια εξοπλισμένους Γερμανούς με μικρή δύναμη ταγματασφαλιτών.
Μέσα στην Αμφιλοχία οι Γερμανοί ήταν οργανωμένοι σε τρία φυλάκια, ένα σε κάθε έξοδο της πόλης. Στην πόλη υπήρχε αποθήκη καυσίμων, στρατώνας, αποθήκες πυρομαχικών, σταθμός οχημάτων και περίπου 200 άλογα και μουλάρια. Οι Γερμανοί διέθεταν πολυβόλα, όλμους και ανεξάντλητα πυρομαχικά. Επίσης πολλά σπίτια είχαν επιταχθεί για να γίνουν στρατώνες, γραφεία ή αποθήκες. Τέλος σημαντικό είναι να αναφερθεί ότι η πόλη ήταν αρτίως συνδεδεμένη με ασύρματο δίκτυο επικοινωνίας.
 |
| Πάνος Γιαννούλης |
Μπροστά σε αυτές τις συνθήκες η διοίκηση της Μεραρχίας αποφασίζει τα παρακάτω:
Ολοκληρωτική κατάληψη της Αμφιλοχίας
Ολοκληρωτική κατάληψη του Μενιδίου
Χτύπημα και απομόνωση φυλακίου Κρίκελου.
Χτύπημα και απομόνωση φυλακίου Ρίβιου
Καταστροφή και φραγή των δρόμων Αγρινίου - Αμφιλοχίας, Βόνιτσας - Αμφιλοχίας, Άρτας - Αμφιλοχίας
Η διοίκηση με το σχέδιό της αυτό αποφασίζει έξυπνα την απομόνωση της Αμφιλοχίας από κάθε δρόμο ή περιοχή που οι Γερμανοί θα μπορούσαν να έχουν στείλει ενισχύσεις. Οι εντολές είναι σαφείς και στοχεύουν σε δύο άξονες: Πλήρη αιφνιδιασμό και οικονομία δυνάμεων. Ο ΕΛΑΣ δεν είχε την δυνατότητα να ανεφοδιάζεται εύκολα ούτε σε προσωπικό ούτε σε υλικά και αν ο αιφνιδιασμός δεν ήταν επιτυχής, η φανερή υπεροχή εξοπλισμού των Γερμανών και η ικανότητά τους για γρήγορα μετακίνηση θα κατέστρεφε την επιχείρηση.
Για τα σώματα του ΕΛΑΣ της 8ης Μεραρχίας αποφασίζονται λοιπόν τα παρακάτω:
Το πρώτο Τάγμα του 2/39 Συντάγματος με εξαίρεση ένα λόχο, θα κινούνταν να εξουδετερώσει το φυλάκιο του Ρίβιου και να ανατινάξει και να ναρκοθετήσει τον δρόμο για Αγρίνιο.
Το δεύτερο Τάγμα του 2/39 θα χτυπούσε το φυλάκιο του Κρίκελου
Το τρίτο Τάγμα του 2/39 ενισχυμένο με το λόχο του πρώτου Τάγματος θα έμπαινε στην Αμφιλοχία
Το 3/40 Σύνταγμα θα τοποθετούνταν αμυντικά στο δρόμο Κομποτί -Μενιδίου
Το 24ο Σύνταγμα θα και τα εφεδρικά της 7ης Ταξιαρχίας θα καταλάμβαναν το Μενίδι και θα ανατίναζαν τον δρόμο Βόνιτσας - Αμφιλοχίας.
Επικεφαλής στην μάχη της Αμφιλοχίας, επιτελικά, τέθηκε ο ταγματάρχης Στάθης Αρέθας και υπεύθυνος της επιχείρησης στην γραμμή πυρός ο διοικητής του 3ου Τάγματος του 2/39, Βασίλης Σκιαδάς. Το προσωπικό που θα πλαισίωνε τον Σκιαδά ήταν εμπειροπόλεμο ενώ αποφασίσθηκε να μην λάβει μέρος στην μάχη κανένας κάτοικος Αμφιλοχίας (με εξαίρεση μόνο στελέχη) για να μην γίνουν αντίποινα στις οικογένειές τους.
Το σχέδιο μάχης που ακολουθήθηκε είναι το παρακάτω και το παραθέτουμε βασιζόμενοι σε αυθεντικό χάρτη που μοιράσθηκε σε όλους τους μαχητές του ΕΛΑΣ.
Το σχέδιο μάχης που ακολουθήθηκε είναι το παρακάτω και το παραθέτουμε βασιζόμενοι σε αυθεντικό χάρτη που μοιράσθηκε σε όλους τους μαχητές του ΕΛΑΣ.
Σύνθημα της επιχείρησης : "Φ'σέκι στους φασίστες".
 |
| Ο καπετάνιος του 2/39 Βασίλης Τσούνης |
Έτσι στήθηκε η επιχείρηση της Αμφιλοχίας από το επιτελείο της 8ης Μεραρχίας και εκτελέσθηκε με στρατιωτική ακρίβεια. Στην συνέχεια μέσα από προσωπικές μαρτυρίες θα πάμε κοντά στους αντάρτες του 2/39 καθώς αυτοί μάχονται δρόμο το δρόμο και σπίτι το σπίτι μέσα στην πόλη της Αμφιλοχίας.
12 Ιουλίου
ώρα 20:00: Το σώμα των ανταρτών είναι σε κίνηση στα εξωτερικά υψώματα της πόλης. Το κάπνισμα απαγορεύεται και οι μονάδες αρχίζουν να παίρνουν μία μία τις θέσεις τους. Μια αδύναμη φωτούλα εμφανίζεται στο ύψωμα Παναγίτσα κοντά στην εκκλησία. Σε λίγο σβήνει. Ο 10ος Λόχος είναι εκεί και ξεκινά να κατεβαίνει προς την πόλη.
23:45 : Δύο κόκκινες φλόγες στο ύψωμα κοντά στο Αη - Γιώργη. Τα δύο πολυβόλα είναι στην θέση τους.
23:45: Μιά πράσινη λάμψη στην Παναγία. Το φυλάκιο του Αη- Γιώργη έχει πέσει. Τρείς Γερμανοί σκοποί που βρίσκονταν εκεί είναι νεκροί. Οι αντάρτες στήνουν μικρό όλμο στραμμένο προς την θάλασσα φοβούμενοι την έλευση σκαφών.
24:00: Περίπου 500 ΕΛΑΣίτες βρίσκονται ακροβολισμένοι στις παρυφές της πόλης περιμένουν το σύνθημα της επίθεσης.
24:05: Μια τεράστια έκρηξη δονεί την ατμόσφαιρα. Ο δρόμος προς Άρτα έχει ανατιναχθεί από τον 11ο Λόχο. Στο Κρίκελο ξεκινά η μάχη, οι αντάρτες χτύπησαν και εκεί. Οι Γερμανοί αιφνιδιάζονται και δεν προλαβαίνουν να εφαρμόσουν το σχέδιο συναγερμού τους. Απομονωμένοι σε σπίτια και κτίρια προσπαθούν να συνδεθούν με την διοίκηση με φωνές, σφυρίγματα και φωτοβολίδες. Κάθε σπίτι, κάθε παράθυρο είναι μια φωλιά πολυβόλου που ξερνάει καυτό σίδερο στους αντάρτες. Ντόπιοι δοσίλογοι χτυπούν και αυτοί από τα παράθυρα. Σε αυτούς προστίθενται και άνδρες του Ζέρβα και του Χούτα που βρίσκονται στην πόλη. Η Χωροφυλακή δεν λαμβάνει μέρος στην μάχη. Έχει συμφωνήσει να μην χτυπήσει τον ΕΛΑΣ και να μην δεχθεί την δική του επίθεση.
13 Ιουλίου
ώρα 3:00: Το φυλάκιο κοντά στον δρόμο του Αγρινίου και πολλές άλλες εστίες αντίστασης φλέγονται. Ένας πολίτης βγαίνει στο παράθυρο με ένα δίκαννο και ρίχνει στους αντάρτες φωνάζοντας "Βοήθεια Έλληνες". Οι αντάρτες του ρίχνουν και τον σκοτώνουν. Ο κάτοικος αυτός προφανώς πανικοβλήθηκε ή δεν κατάλαβε τι γίνεται και έριξε. Ήταν ένα καθ' όλα ατυχές περιστατικό.
3:30: Καίγεται το σπίτι του προδότη Τσικνιά. Οι οικογένειά του έχει οδηγηθεί έξω από τους αντάρτες. Τους δίνεται χειρόγραφη προειδοποίηση και αφήνονται ελεύθεροι. Στον τομέα του 10ου Λόχου καίγεται το σπίτι του Ευγένιου Στράτου. Η μάχη μαίνεται σκληρή . Ξεσπά βροχή. Ιαχές, κραυγές και πυροβολισμοί ακούγονται μαζί με τις βροντές του ουρανού.
4:00: Στον σταθμό διοίκησης φθάνουν οι πρώτες αναφορές. Γερμανοί σκοτωμένοι και αιχμάλωτοι πάνω από 100, ανάμεσά τους και λίγοι camissa nera (Ιταλοί μελανοχίτωνες). Σύμφωνα με τις αναφορές η μάχη πρέπει να πλησιάζει στο τέλος της, όμως τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Αποβραδίς, στην πόλη έχουν έρθει 7 καμιόνια γεμάτα Γερμανούς στρατιώτες που τοποθετήθηκαν σε διάφορα σπίτια. Οι Γερμανοί αυτοί, που ως τώρα δεν είχαν ρίξει λόγω της νύχτας και του ότι δεν είχαν συνδεθεί, με το ξημέρωμα αρχίζουν να ρίχνουν. Νέες εστίες ξεφυτρώνουν σε ολόκληρη την πόλη. Κανείς δεν γνωρίζει ακόμα που και πόσοι είναι. Η στρατηγική πλέον αλλάζει, στο σημείο αυτό εάν δεν υπήρχε η παλικαριά και η αυτοθυσία των ανταρτών και των καπεταναίων τους όλα θα είχαν χαθεί.
6:00: Η μάχη συνεχίζεται σκληρή και αποφασιστική και από τις δύο μεριές. Ο ήλιος ανεβαίνει. Στο ύψωμα του κάστρου τοποθετούνται όργανα της μπάντας του ΕΛΑΣ και παίζουν το "Μαύρη ειν' η νύχτα στα βουνά", το δοξασμένο τραγούδι του αλβανικού. Οι αντάρτες παίρνουν νέα δύναμη. Ξαφνικά ενώ έχει συμφωνηθεί διαφορετικά οι Χωροφύλακες αρχίζουν να ρίχνουν σε δύο τραυματισμένους ΕΛΑΣίτες που περνάνε κοντά στο κτίριο της Χωροφυλακής. Ομάδα του 3ου λόχου θα κινηθεί αργότερα προς τα εκεί και θα πάρει θέσεις. Στις φωνές των ανταρτών οι χωροφύλακες θα απαντήσουν με σφαίρες. Οι αντάρτες κινούνται αποφασιστικά και καίνε ολόκληρο το κτίριο της Χωροφυλακής με το περιεχόμενό του.
7:00: Η μάχη φθάνει στο αποκορύφωμά της. Οι απώλειες είναι πολλές. Η αποφασιστικότητα των ανταρτών, οδηγεί την πλάστιγγα της μάχης να γείρει προς το μέρος τους. Ο αντάρτης από την Αμφιλοχία Οδυσσέας (Αναστασίου) βρίσκει τον μικρό του αδελφό νεκρό σε μια έφοδο. Σκύβει τον φιλάει και του κλείνει τα μάτια. Του ψιθυρίζει δύο λόγια και μετά ορμάει στην μάχη φωνάζοντας "Πάντα μπροστά παιδιά". Αργότερα θα βρει και εκείνος τον θάνατο.
8:00: Ο αγώνας έχει μεταβληθεί σε αγώνα θέσεων. Ο γιατρός Νικολάου επιδένει και πολεμά. Το ισχυρότερο κτίριο των Γερμανών είναι το σπίτι του καπετάνιου Παπαζέκου. Είναι τρίπατο και σε ύψωμα. Γύρω γύρω είναι ενωμένο με τα δύο διπλανά σπίτια και στα παράθυρα έχουν στηθεί πολυβόλα. Εκεί φθάνει ο καπετάνιος Τσούνης με την ομάδα του. Ο ίδιος διστάζει να κάψει το σπίτι του φίλου του. Από την απέναντι μεριά ο Παπαζέκος του φωνάζει "Κάφτο γαιδάρα" (τον φώναζε χαϊδευτικά έτσι λόγω του ύψους του). Ο Τσούνης δεν θα το κάψει και έτσι θα έρθει ο ίδιος ο Παπαζέκος με δύο βαρέλια βενζίνη και θα το πυρπολήσει ολοσχερώς. Το σπίτι που ήταν γεμάτο πυρομαχικά ανατινάζεται βίαια.
9:00: Την νίκη θα καθορίσουν πια οι εφεδρείες. Στην μάχη ρίχνονται δύο ομάδες του 9ου Λόχου του 2/39 , με αρχηγό τον Παπαζέκο θα ανατινάξουν τις αποθήκες πυρομαχικών των Γερμανών. Η έκρηξη είναι τέτοια που κάμπτει το ηθικό του εχθρού. Ελάχιστες εστίες αντίστασης μένουν πια. Ένα σπίτι στον τομέα του 11ου λόχου προβάλλει ακόμα αντίσταση. Όλα βαίνουν καλώς μέχρι την στιγμή που μια σφαίρα τρυπάει τον πνεύμονα του Βασίλη Σκιαδά. Ο Σκιαδάς τοποθετείται σε φορείο και μεταφέρεται άμεσα στα Σερδίνια για να εγχειριστεί. Θα καταφέρει να επιβιώσει μέχρι το 1946 που θα δολοφονηθεί από τους χωροφύλακες. Η διοίκηση δίνεται στον Βασίλη Τσούνη. Το ματωμένο χειρόγραφο του Σκιαδά φθάνει στα χέρια του και το νέο φαίνεται να ατσαλώνει του αντάρτες παρά να τους πτοεί.
11:00 Το σπίτι στον τομέα το 11ου λόχου θα βομβαρδιστεί άγρια με όλμους και θα τυλιχθεί στις φλόγες. Ελάχιστες εστίες αντίστασης απομένουν πια. Η Αμφιλοχία έχει απελευθερωθεί.
12:00 -17:00: Η πόλη είναι ελεύθερη, οι κάτοικοι βγαίνουν σιγά σιγά στους δρόμους και αγκαλιάζουν τους αντάρτες. Δύο μικρές εστίες μένουν ακόμα αλλά είναι απομονωμένες και δεν ενοχλούν τους αντάρτες. Η γαλανόλευκη κυματίζει στην πλατεία της Αμφιλοχίας δίπλα στην θάλασσα.
18:30: Ενώ αντάρτες προσπαθούν να σηκώσουν σημαία στο διοικητήριο, ακούγεται ο βόμβος από τρία πλοιάρια που πλησιάζουν στον κόλπο. Παράλληλα γερμανικά τανκ εμφανίζονται από τον δρόμο προς Αγρίνιο και ρίχνουν στα υψώματα. Έχει έρθει η ώρα της σύμπτυξης και της υποχώρησης. Οι κάτοικοι δακρύζουν.
18:50 - 19:00: Τα τανκ και οι νέες γερμανικές δυνάμεις μπαίνουν στην Αμφιλοχία. Οι αντάρτες όντας πεζοί καταφέρνουν να γλιτώσουν χάρη σε ένα τυχαίο περιστατικό. Ο καπετάνιος Γιαννούλης βλέποντας τους σορούς από πτώματα των Γερμανών αποφάσισε να τα τακτοποιήσει πάνω στον δρόμο. Έτσι όταν τα τανκ βρέθηκαν σε αυτό το σημείο βρέθηκαν στο δίλημμα του να τα πολτοποιήσουν ή να χάσουν χρόνο μαζεύοντάς τα. Τελικά επέλεξαν το δεύτερο αφήνοντας τους αντάρτες να διαφύγουν.
Αποτελέσματα της μάχης
Οι απώλειες των Γερμανών ήταν συντριπτικές: 270 νεκροί Γερμανοιταλοί, εκτός αυτών που αποτεφρώθηκαν. Πιάσθηκαν 57 αιχμάλωτοι.
Αποτελέσματα της μάχης
Οι απώλειες των Γερμανών ήταν συντριπτικές: 270 νεκροί Γερμανοιταλοί, εκτός αυτών που αποτεφρώθηκαν. Πιάσθηκαν 57 αιχμάλωτοι.
Στο 4τομο έργο "Στ' Άρματα! Στ' Άρματα!", όπου την επιμέλεια της ύλης είχε ο Στρατηγός Γεράσιμος Αυγερόπουλος, οι απώλειες των Γερμανών ήταν πολύ περισσότερες. 450 νεκροί Γερμανοί και 70 ταγματασφαλίτες. Οι αιχμάλωτοι ήταν 38.
Οι απώλειες των ανταρτών ήταν 42 νεκροί από τους οποίους 5 αξιωματικοί, 54 τραυματίες από τους οποίους 12 αξιωματικοί.
Λάφυρα
Η μάχη της Αμφιλοχίας ήταν πολύ σημαντική και λόγω της μεγάλης ποσότητας πολεμικού υλικού που καταλήφθηκε από τον ΕΛΑΣ. Συγκεκριμένα καταλήφθηκαν: 300 μάουζερ , 400 βαριά και ελαφρά αυτόματα όπλα, 65 μεταγωγικά γεμάτα τρόφιμα και πυρομαχικά (δύο φορτηγά τροφίμων μοιράσθηκαν στον κόσμο). Πολύ υλικό ιματισμού και υπόδησης. Πολλά φάρμακα και τηλεφωνικό υλικό. Πάνω από 60 μουλάρια και άλογα. Η λευκή φοράδα με την οποία ο Άρης Βελουχιώτης μπήκε στην Λαμία ήταν δώρο του 2/39 από την μάχη της Αμφιλοχίας.
Το τηλεγράφημα του Ζέρβα
Η τεράστια νίκη του ΕΛΑΣ στην Αμφιλοχία δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητη και από την διοίκηση της ΕΟΕΑ-ΕΔΕΣ. Η νίκη αυτή σήμαινε αύξηση των δυνάμεων του ΕΛΑΣ στην περιοχή του Βάλτου πράγμα που περιόριζε ακόμα περισσότερο τον Ζέρβα. Έτσι ο τελευταίος στέλνει το παρακάτω τηλεγράφημα στο Γενικό Αρχηγείο ΕΛΑΣ.
"Απελευθερωτικός στρατός σας εισβάλων πόλιν Αμφιλοχίας έκαυσε εδήωσε και κατέσφαξε άνδρας γυναίκας και αθώα παιδιά Διεμαρτυρήθημεν διά απάνθρωπον δράσιν απελευθερωτικού σας στρατού εις πάντα έχοντα ανθρώπινην συνείδησιν"
Το τηλεγράφημα του ΕΛΑΣ που στάλθηκε σε απάντηση του Ζέρβα ήταν το παρακάτω:
"Απελευθερωτικός μας στρατός μάχεται κατακτητήν και τους εντόποιους συμμάχους του. Απελευθερωτικός μας στρατός μάχεται υπέρ πατρίδος και ουχί υπέρ προδοτών ων ευαίσθητος πάτρων εκηρύχθητε..."
O τραγικός πατέρας...
Καμιά φορά, τόσο σε αυτό το blog όσο και στην πραγματικότητα αναλογιζόμαστε ιστορίες και συμβάντα που γνωρίζουμε ότι έγιναν χωρίς να μπορούμε 100% να νιώσουμε όπως οι πρωταγωνιστές τους.
Έτσι και εδώ που μιλήσαμε για την ηρωική μάχη του ΕΛΑΣ στην Αμφιλοχία δεν θα μπορούσαμε να έρθουμε στην θέση των ανθρώπων που μάχονταν αλλά και των όσων τους βλέπανε έντρομοι από τα παράθυρά τους.
Ο Κ. Αναστασίου είχε τρία παιδιά: τον Θύμιο τον Χαράλαμπο και τον Γιώργο. Στην μάχη της Αμφιλοχίας, ο πατέρας αυτός έχασε τα δύο. Οι Γερμανοί αφού ανακατέλαβαν την πόλη είχαν μαζέψει τα πτώματα των πεσόντων στην πλατεία και αρνούνταν να τα θάψουν. Ο πατέρας αυτός τότε, μέσα σε όλη του την τραγικότητα πήγε ένα σκοτεινό βράδυ με ένα σακί και ένα μαχαίρι και έκοψε κρυφά τα κεφάλια από τα παιδιά του. Δεν μπορούσε ο τραγικός αυτός πατέρας να τα σηκώσει και τα δυο στα χέρια και να τα θάψει χωρίς να τον δουν. Έτσι αποφάσισε να θάψει μοναχά τα κεφάλια. Τα έθαψε στον βορινό τοίχο του νεκροταφείου.
 |
| Οι νεκροί του ΕΛΑΣ |
Στο 4τομο έργο "Στ' Άρματα! Στ' Άρματα!", όπου την επιμέλεια της ύλης είχε ο Στρατηγός Γεράσιμος Αυγερόπουλος, αναφέρονται και μερικά άλλα ονόματα:
Ο άμαχος πληθυσμός
Οι νεκροί άμαχοι της μάχης της Αμφιλοχίας (τα στοιχεία από αυτόπτες μάρτυρες, εν ζωή μαχητές, Βιβλία των Θέμη Μοσχάτο, Φιλ. Γελαδόπουλο)
Ελισάβετ Τσιρογιάννη, ετών 80, θανούσα από αδέσποτη σφαίρα στο παράθυρο του σπιτιού της.
Αγγελική Τριανταφύλλου, ετών 78, θανούσα κατά την ανταλλαγή πυρών ανάμεσα σε Γερμανούς και αντάρτες. Πέθανε στην αυλή του σπιτιού της.
Δημήτρης Φλώρος, πυροβολήθηκε από αντάρτη αφού του έριξε με το δίκαννο, πιθανότατα μπερδεύτηκε αφού έριχνε φωνάζοντας "βοήθεια Έλληνες".
Αλέκος Βαζούρας, ετών 70, σκοτώθηκε από αδέσποτη σφαίρα ενώ στο σπίτι του είχαν οχυρωθεί Γερμανοί.
Γιώργος Φίλος, ετών 75 σκοτώθηκε από αδέσποτη σφαίρα κατά την ανταλλαγή πυρών.
*1 ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΥΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Γεράσιμος Αυγερόπουλος, γεννημένος στο Αγρίνιο στις 20 Οκτωβρίου 1887, ήταν Έλληνας στρατιωτικός, αντιστασιακός και βουλευτής της Αριστεράς, ιδρυτικό μέλος της ΕΔΑ. Κατά την Εθνική Αντίσταση ήταν διοικητής της 8ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ Ηπείρου-Δ.Στερεάς.
Θήτευσε στη Στρατιωτική Σχολή Υπαξιωματικών και πήρε το βαθμό του ανθυπίλαρχου. Πήρε μέρος στην Επανάσταση στο Γουδί το 1909. Στον Α’ Βαλκανικό πόλεμο διακρίθηκε στις μάχες Ελασσόνας-Σαραντάπορου-Γιαννιτσών-Σόροβιτς (Αμυνταίου), ενώ στο Β’ πήρε μέρος στις μάχες Παγγαίου-Κιλκίς-Λαχανά-Κρέσνας-Τζουμαγιάς-Νευροκοπίου. Πήρε μέρος στις μάχες του Βαλκανικού Μετώπου το 1917-18, οπότε και μνημονεύτηκε στις ημερήσιες διαταγές των στρατηγείων Ελλάδας, Γαλλίας και Βρετανίας.
Μεταξύ 1919-1922 πήρε μέρος στη Μικρασιατική Εκστρατεία και στην Α.Θράκη. Απομακρύνθηκε από τον Μεταξά, δικαιώθηκε όμως από το ΣτΕ, αλλά παραιτήθηκε το 1939 καθώς δεν άντεχε να υπηρετεί το καθεστώς.
Ίδρυσε την αντιδικτατορική κίνηση “Πρόμαχοι Λαϊκών Ελευθεριών”. Ο ίδιος προσχώρησε πρώτα στον ΕΛΑΣ Θεσσαλίας και από το Δεκέμβρη του 1943 αναλαμβάνει την 8η Μεραρχία του ΕΛΑΣ Ηπείρου-Δ. Στερεάς.
Στα τέλη του Δεκέμβρη του 1944 γίνεται μέλος του ΚΚΕ. Μετά τη Βάρκιζα είναι συνιδρυτής του Δημοκρατικού Ριζοσπαστικού Κόμματος που συμμετείχε στο ΕΑΜ. Το 1945 συνελήφθη και φυλακίστηκε σε Άρτα-Γιάννενα, ενώ από το 1948 εξορίζεται σε Ικαρία, Μακρόνησο, Άη Στράτη, στερούμενος της σύνταξής του ως το 1952.
Ιδρυτικό μέλος της ΕΔΑ, εκλέχτηκε 3 φορές βουλευτής. Το 1965, σε ηλικία 78 ετών, κατά τον εορτασμό της επετείου της ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοποτάμου συνελήφθη επειδή “παρότρυνε τους παρευρισκομένους σε αντίσταση κατά της αρχής” και, ως “ύποπτος φυγής”, προφυλακίστηκε. Καταδικάστηκε σε 2 χρόνια φυλάκιση, αρνούμενος να υποβάλει αίτηση χάριτος. Τελικά το 1966 συγκλήθηκε αυτεπάγγελτα το Συμβούλιο Χαρίτων και του τη χορήγησε.
Η Χούντα, από την πρώτη μέρα τον συνέλαβε και τον έστειλε στη Γιούρα, παρότι ήταν 80 ετών. Εκεί ο ίδιος έδιωξε τον Παττακό όταν ζήτησε να τον δει. Στα μέσα του 1969, νοσηλευόμενος στο νοσοκομείο κρατουμένων “Άγιος Παύλος”, απελευθερώθηκε.
Πέθανε το 1981.
*2 ΣΤΑΘΗΣ ΑΡΕΘΑΣ
*3 ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΠΡΙΦΤΗΣ
Ο Γεράσιμος Πρίφτης υπήρξε ένα από τα πιο πολύτιμα στελέχη του ΕΛΑΣ και του ΚΚΕ. Στον ΕΛΑΣ εντάχθηκε από το 1943 ως έφεδρος υπολοχαγός. Αργότερα έλαβε τον βαθμό του υπασπιστή στην 8η Μεραρχία του ΕΛΑΣ που έδρευε στην Ρούμελη. Επίσης τέθηκε διευθυντής του κρυπτογραφικού τμήματος. Με τον εμφύλιο (1947) εστάλει στο κολαστήριο της Μακρονήσου στο τάγμα σκαπανέων όπου παρέμεινε μέχρι το 1954.
*4 ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΙΑΔΑΣ
Γεννήθηκε το 1912 στον Αι- Βλάση Τριχωνίδας.
Τελείωσε την σχολή ιππικού Χαλκίδας. Στο αλβανικό μέτωπο υπηρέτησε σε έφιππη ομάδα αναγνώρισης, που μπήκε πρώτη στην πόλη της Κορυτσάς. Παρασημοφορήθηκε με το αριστείο ανδρείας και προήχθη σε ίλαρχο.
Από το 1938 ήταν μέλος του ΚΚΕ και στην Κατοχή βγήκε στο βουνό με τις πρώτες ανταρτομάδες του ΕΛΑΣ με το ψευδώνυμο "Επαμεινώνδας".
Αργότερα του ανατέθηκε η Διοίκηση του 3ου Τάγματος του 2/39 Συντάγματος που πολέμησε στην μάχη της Αμφιλοχίας όπου ο ίδιος τραυματίσθηκε βαριά. Λίγο μετά την αποφυλάκισή του το 1946 και με τον εμφύλιο να ξεκινάει, ο Β. Σκιαδάς προσπαθώντας να ξαναβγεί στο βουνό από την πόλη του Αγρινίου, σκοτώθηκε σε ενέδρα της Χωροφυλακής μαζί με τον καπετάνιο Αυγούλη. Κάποιος άγνωστος αντάρτης σύντροφός του τον έθαψε στο βουνό Παναιτωλικό. Στην φωτογραφία ο Β. Σκιαδάς εικονίζεται με το βέλος ανάμεσα σε συντρόφους του από το αρχηγείο Ναυπακτίας.
Βιογραφία του κυκλοφορεί από τον αδελφό του Νίκο Σκιαδά και τον Σύλλογο Αιτωλοακαρνάνων Αντιστασιακών.
*5 ΠΑΝΟΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ
Στα μέσα περίπου του '42 η ΕΑΜική Αντίσταση στη Λευκάδα συγκροτεί την πρώτη ένοπλη ΕΛΑΣίτικη ομάδα με καπετάνιο τον Πάνο Γιαννούλη.
Ο Πάνος Γιαννούλης πήρε μέρος σε πολλές μάχες ενάντια στους Γερμανούς και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Μεταξύ αυτών στη μεγάλη μάχη της Αμφιλοχίας -μια από τις μεγαλύτερες μάχες που έδωσε ο ΕΛΑΣ- ως διοικητής Λόχου του ΙΙΙ Τάγματος του 2/39 Συντάγματος (της VII Ταξιαρχίας), όπου είχαν καταφύγει και πολλοί άλλοι Λευκαδίτες ως αντάρτες στο μόνιμο ΕΛΑΣ. Ήταν το Τάγμα, που ενισχυμένο με ένα λόχο του I Τάγματος, διατάχθηκε τότε να ενεργήσει μέσα στην πόλη της Αμφιλοχίας και να την καταλάβει.
Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας και εξαιτίας της τρομοκρατίας και των διωγμών σε βάρος των αγωνιστών που συμμετείχαν στο ΕΑΜικό κίνημα ο Γιαννούλης αναγκάζεται να ξαναβγεί στην παρανομία. Συγκροτεί και πάλι μαζί με μερικούς ακόμη διωκόμενους συντρόφους του ομάδα παράνομων αγωνιστών που μεγαλώνει με τον καιρό και το 1947 είναι μια αξιόλογη μονάδα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) στη Λευκάδα.
Την περίοδο 1946-1947 ιδρύεται το Αρχηγείο Ξηρομέρου-Λευκάδας του ΔΣΕ με αρχηγό τον ίδιο. Στις αρχές του 1947 το μεγαλύτερο τμήμα της ομάδας του Γιαννούλη περνά στο Ξηρόμερο, κατόπιν εντολής του Γενικού Αρχηγείου του Δημοκρατικού Στρατού, με σκοπό τη δημιουργία αντάρτικου κινήματος στην περιοχή.
Το τμήμα Γιαννούλη ενώθηκε με μια μικρή ομάδα που βρίσκονταν εκεί. Οι αντάρτες έχουν να αντιμετωπίσουν απαρχής ισχυρές δυνάμεις του κυβερνητικού στρατού ΜΑΥδες και χωροφύλακες. Κοντά στο χωριό Παλιάμπελα συγκρούονται με τις δυνάμεις αυτές, όπου συλλαμβάνεται αιχμάλωτος ο σύνδεσμός τους με το Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ, ο οποίος υποκύπτοντας στα βασανιστήρια αποκαλύπτει στον εχθρό όλο το σχέδιο δράσης των ανταρτών. Οι αντάρτες υποχρεώνονται να χωριστούν σε μικρές ομάδες, από τις οποίες η μία ξαναπέρασε στη Λευκάδα, ενώ οι άλλες παρέμειναν στην Ακαρνανία. Μια από αυτές υπό τον Γιαννούλη, στην προσπάθειά της να αποφύγει ένα κυβερνητικό απόσπασμα, έφτασε στο Άκτιο (Πούντα) και πρόβαλε άμυνα μέχρι τέλους.
Ο Γιαννούλης έχασε τη ζωή του στην τελική προσπάθεια να διαφύγει με καΐκι.
*7 ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΖΕΚΟΣ
*6 ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΟΥΝΗΣ
Καπετάνιος του ΕΛΑΣ στο 2/39 Σύνταγμα και αργότερα μόνιμος αξιωματικός. Πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο και αργότερα εμπλούτησε με την πολύπλευρη δράση του τις γραμμές του ΕΛΑΣ. Συμμετείχε στην μάχη της Αμφιλοχίας το 1944 και μετά τον τραυματισμό του Βασίλη Σκιαδά «Επαμεινώνδα» ανέλαβε την διοίκηση της μάχης. Το ψευδώνυμό του ήταν «Τσούνης» ή «Γαιδάρας» λόγω της μεγάλης σωματικής του διάπλασης. Τιμήθηκε με ειδική μνεία για τα ανδραγαθήματά του από Γενικό Αρχηγείο του ΕΛΑΣ. Με την αρχή του Εμφυλίου καταδικάσθηκε τρείς εις θάνατον ερήμην του και κρύφθηκε στην Πρέβεζα. Αργότερα τον συνέλαβαν και τον καταδίκασαν σε ισόβια κάθειρξη. Τελικά περνώντας από σχεδόν όλες τις γνωστές φυλακές πολιτικών κρατουμένων, ο Βασίλης Τσούνης αποφυλακίζεται το 1956. Έφυγε το 2011 πλήρης ημερών και σε ηλικία 97 ετών.
Γεννήθηκε στη Γρανιτσά Ευρυτανίας το 1905 και το 1913 εγκαταστάθηκε οικογενειακώς στο Βάλτο. Υπηρέτησε σημαιοφόρος στο πολεμικό ναυτικό και αργότερα στο εμπορικό. Εκεί είχε την πρώτη επαφή με τις προοδευτικές ιδέες. Το 1941 προσχώρησε στις τάξεις του ΕΑΜ και το 1943 στον ΕΛΑΣ. Πήρε μέρος στην μάχη της Αμφιλοχίας (1944) όπου έδειξε απαράμιλλη γενναιότητα και αυτοθυσία καίγοντας το ίδιο του το σπίτι του που το είχαν κατλάβει οι Γερμανοί. Για αυτή του την πλούσια δράση καταδικάσθηκε απο το κακουργιοδικείο Πατρών σε θάνατο και εκτελέσθηκε στις 29-8-1949 στην Κεφαλονιά.
2.Στ' Άρματα! Στ' 'Αρματα - Εκδόσεις Γιαννίκος
3.kolivas.de
4.Μάγερ, Χέρμαν Φρανκ (2009). Αιματοβαμμένο Έντελβαϊς. Η 1η Ορεινή Μεραρχία,το 22ο Σώμα Στρατού και η εγκληματική δράση τους στην Ελλάδα, 1943-1944.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες