■ Οι εντολές του ΔΝΤ της Eurostat προς τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου
■ «Αλλοιώστε το έλλειμμα γρήγορα και με εχεμύθεια»
■ Πώς σχεδιάστηκε αλλά και εκτελέστηκε (με πειραγμένα στοιχεία!) το βρόμικο σχέδιο καταστροφής της Ελλάδας προκειμένου να εξοφληθούν στο ακέραιο οι ξένες τράπεζες
του Μανώλη Κοττάκη
Κάποιοι υποκρίνονται ότι δεν καταλαβαίνουν τι συνέβη με το σκάνδαλο της αλλοίωσης του ελλείμματος και του χρέους του 2009, και προσπαθούν να υποβαθμίσουν το ζήτημα σε εσωκομματικό-νεοδημοκρατικό, ενώ στην πραγματικότητα αποτελεί ένα εθνικής σημασίας θέμα.
Προσπερνώ το γεγονός ότι αυτοί οι ακοίμητοι φρουροί της ανεξαρτησίας της ελληνικής Δικαιοσύνης δεν βρήκαν μισή λέξη να σχολιάσουν από όσα περιέχει η απόφαση του Αρείου Πάγου, η οποία στηρίχθηκε στην τεκμηριωμένη αναίρεση της εισαγγελέως Ξένης Δημητρίου.
Ξεπερνώ το γεγονός ότι εκείνοι που, για να πλασαριστούν ως μεταρρυθμιστές, ζητούν πάντα τον σεβασμό των κανόνων τώρα σιωπούν στις επισημάνσεις της Δικαιοσύνης για σωρεία παραβάσεων του εθνικού και του κοινοτικού Δικαίου αναφορικά με τη μέθοδο τήρησης των εθνικών λογαριασμών (λ.χ. η απόκρυψη πλεονασμάτων 500 νομικών προσώπων το 2009 και η ξαφνική αποκάλυψή τους στους εθνικούς λογαριασμούς το 2013!).
Μεταρρυθμιστές «αλα καρτ», βλέπετε. Εδώ όμως υπάρχει ένα κορυφαίο εθνικό θέμα, το οποίο εξελίχθηκε σε δύο φάσεις, και αυτό -που να χτυπιούνται κάποιοι στο πάτωμα, κατά του Καραμανλή- δεν μπορεί να παραγραφεί: η σύνδεση της αλλοίωσης του ελλείμματος με το Μνημόνιο 1, το μεσοπρόθεσμο 1 και το Μνημόνιο 2. Το γεγονός ότι δεν ασκήθηκε δίωξη κατά του Γεωργίου για το πρώτο, αλλά μόνο για το δεύτερο Μνημόνιο, δεν σημαίνει ότι το έγκλημα δεν συνετελέσθη. Αντιθέτως.
Η αλλοίωση του ελλείμματος στην πρώτη φάση της ελληνικής περιπέτειας έγινε αποδεδειγμένα κατ' απαίτηση του ΔΝΤ, επειδή έτσι ερμηνεύτηκε ότι «ζητούσε» το καταστατικό του. Mail που έστειλε στις 29 Μαρτίου 2010 προς τον υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου ο αξιωματούχος του Ταμείου Μπομπ Τράα πληροφορούσε, μεταξύ άλλων, ότι «ο γενικός διευθυντής θα σας στείλει ενημερωτική επιστολή σχετικά με την αποστολή λανθασμένων στοιχείων, που θα θέλαμε να παρακαμφθεί ΓΡΗΓΟΡΑ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗΡΑ» (Μιχάλης Ιγνατίου, «Ο δρόμος προς την καταστροφή», σελ. 414, εκδόσεις Λιβάνη ).
Το πόσο σημαντική ήταν για το ΔΝΤ, τους δανειστές και τις τράπεζές τους η αλλοίωση του ελλείμματος -που έπρεπε να γίνει ΓΡΗΓΟΡΑ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗΡΑ- φαίνεται από την πρώτη παράγραφο του διαγγέλματος Παπανδρέου στο Καστελόριζο (23 Απριλίου 2010), το οποίο ξεκινούσε ως εξής: «Χθες ανακοινώθηκαν τα στοιχεία για το πραγματικό έλλειμμα του 2009»...
Από τον συνδυασμό του mail Tράα και της δήλωσης του πρώην πρωθυπουργού προκύπτει σαφώς η αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της αλλοίωσης του ελλείμματος (πρώτη φάση) και του Μνημονίου 1. Λίγους μήνες αργότερα διορίζεται στη θέση του διοικητή της ΕΛ.ΣΤΑΤ. το στέλεχος του ΔΝΤ Ανδρέας Γεωργίου, χωρίς να παραιτηθεί προηγουμένως από τη θέση του (είναι κατηγορούμενος από την ελληνική Δικαιοσύνη για παράβαση καθήκοντος).
Και ενώ η Ελλάδα κατρακυλά στον γκρεμό, η Στατιστική Αρχή της -ανεξάρτητη έναντι της κυβέρνησης, αλλά όχι έναντι των ξένων- δίνει στη χώρα νέα σπρωξιά: δεύτερη αναθεώρηση των στατιστικών, που ανακοινώνεται μετά τις περιφερειακές εκλογές, στο 15,4% το έλλειμμα. Και αυτή η αναθεώρηση γίνεται με εντολή των δανειστών, αυτή τη φορά των Βρυξελλών - υπάρχουν έγγραφες αποδείξεις και mail με τις εντολές κορυφαίου στελέχους της Eurostat στη δικογραφία. Γι' αυτό χοροπηδά η Κομισιόν σήμερα! Διότι στη δίκη Γεωργίου θα αποκαλυφθεί ότι δεν είχαμε greek statistics, αλλά eurostatistics, που οδήγησαν έναν λαό και μiα χώρα σε οικονομικό αφανισμό.
Oποιος έχει αμφιβολία για την αιτιώδη συνάφεια μεταξύ της δεύτερης αλλοίωσης του ελλείμματος με το μεσοπρόθεσμο του 2011, που έφερε μέτρα λιτότητας 4 δισ. ευρώ, και του Μνημονίου 2 (οικουμενική Παπαδήμου) ας διαβάσουν τι γράφει ο πρώην υπουργός Χάρης Καστανίδης στα «Χρόνια δοκιμασίας»: ότι, μετά την ανακοίνωση του 15,4%, ο Αυστριακός υπουργός Οικονομικών ζήτησε νέα μέτρα! Στην εύλογη απορία λοιπόν γιατί τα έκαναν όλα αυτά οι δανειστές -γιατί πείραξαν τα νούμερα;- η απάντηση είναι απλή: για να σώσουν τις τράπεζές τους. Τα Μνημόνια δεν ήταν μηχανισμός εξυγίανσης των δημόσιων οικονομικών, αλλά μηχανισμός εξόφλησης των τραπεζών στο ακέραιο.
Τα σταστιστικά στοιχεία ήταν το εργαλείο της εξόφλησης! Οσο πιο φουσκωμένος ερχόταν ο λογαριασμός τόσο σιγούρευαν τα λεφτά τους κάποιοι! Η χώρα δεν είχε το παραμικρό περιθώριο κινήσεων - ο λαός έπρεπε να χρηματοδοτεί με λιτότητα την εξόφληση ομολόγων. Και, όταν ξεφορτώθηκαν τα ομόλογα Γάλλοι και Γερμανοί τραπεζίτες, τότε βεβαίως συμφωνήθηκε στο Ντοβίλ από Μέρκελ και Σαρκοζί να πληρώσουν τον λογαριασμό με το PSI oι ιδιώτες ομολογιούχοι, μικροί και μεγάλοι.
Αν λοιπόν έχει εθνική σημασία αυτή η υπόθεση, στην εξέλιξη της οποίας έγιναν δύο κλοπές -η μία στο σπίτι στελέχους της ΕΛ.ΣΤΑΤ. στην Αίγινα και η άλλη στο αυτοκίνητο ανακρίτριας που χειριζόταν την υπόθεση, ενώ απειλήθηκε και η ζωή της Γεωργαντά στην εθνική οδό-, αυτή συνίσταται στο εξής: με την τεκμηριωμένη αποκάλυψή της τίθεται ζήτημα αναθεώρησης των πρωτογενών πλεονασμάτων και ριζικής επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους.
Υποστήκαμε δεκαπλάσια λιτότητα απ' όση αξίζαμε για να πληρώνονται οι έμποροι όπλων, τους εξοπλισμούς για τους οποίους είχε δανειστεί η κυβέρνηση Σημίτη, και αυτό είναι ανήθικο. Δεν γίνεται η Γερμανία να δίνει συγχωροχάρτι σε Πορτογαλία - Ισπανία, όταν παραβιάζουν τους κανόνες για το έλλειμμα, και να μην το ζητάμε εμείς που μας το φούσκωσαν. Ερώτηση: αφορά αυτό το θέμα τον Κώστα Καραμανλή και την υστεροφημία του; Προφανώς και τον αφορά -θα το δούμε στον σωστό χρόνο-, αλλά αυτή τη στιγμή δεν πρέπει να υποβαθμίζουμε ένα εθνικό θέμα σε εσωκομματικό, γιατί απλά δεν είναι.
Το μείζον είναι να καταλάβουμε τη σημασία του θέματος εν όψει της τελικής παραπομπής Γεωργίου στη Δικαιοσύνη και του ορισμού της σύνθεσης του δικαστηρίου διά κληρώσεως. Εκτός από το Βερολίνο, δικαστές υπάρχουν και στην Αθήνα, βλέπετε.
δημοκρατία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες