Γονείς με παιδιά και μωρά στην αγκαλιά, φορτωμένοι με τα λιγοστά τους υπάρχοντα, περπατούν επί ώρες στα μονοπάτια παράλληλα με τον φράχτη
Καραβάνια προσφύγων και μεταναστών επιχειρούν κατά κύματα να «δραπετεύσουν» από την Ειδομένη και να εισέλθουν στο έδαφος των Σκοπίων, ακολουθώντας παλιές και νέες διαδρομές.
Σε απανωτά επεισόδια την τελευταία εβδομάδα, οι Αρχές της ΠΓΔΜ απώθησαν και επαναπροώθησαν στην Ελλάδα εκατοντάδες άτομα -πληροφορίες από τη γειτονική χώρα έκαναν λόγο ακόμη και για 700?800 πρόσφυγες και μετανάστες σε μία μόνο μέρα- τα οποία επιχείρησαν να εισέλθουν νυχτερινές ώρες από παράνομα περάσματα κατά μήκος της οριογραμμής.
Οι περισσότεροι επιλέγουν την περιοχή δυτικά της Ειδομένης, ακολουθώντας την ίδια διαδρομή με αυτή της «μεγάλης εξόδου» της Καθαράς Δευτέρας (14 Μαρτίου), όταν σχεδόν 2.000 πρόσφυγες και μετανάστες, παρασυρόμενοι από «αλληλέγγυους», πέρασαν μαζικά στο έδαφος της γειτονικής χώρας για να συλληφθούν και να επαναπροωθηθούν με παράτυπο τρόπο πίσω στην Ελλάδα.
Γονείς με παιδιά και μωρά στην αγκαλιά, φορτωμένοι με τα λιγοστά τους υπάρχοντα, περπατούν επί ώρες στα μονοπάτια παράλληλα με τον φράχτη, βόρεια του χωριού Χαμηλό, και φτάνουν ως το σημείο όπου τελειώνει ο φράχτης, αφού πρώτα διασχίσουν την κοίτη του Μάλα Ρέκα, παραποτάμου του Αξιού.
Πορεία απόγνωσης
Ο τελευταίος έχει αυτήν την εποχή ελάχιστο νερό και πολύ χαμηλή στάθμη, με αποτέλεσμα η διάσχισή του να γίνεται εύκολα, με τα πόδια και χωρίς τη χρήση σχοινιών, όπως τον Μάρτιο, όταν οι «αλληλέγγυοι» χρειάστηκε να στήσουν ολόκληρη επιχείρηση για να περάσουν τους μετανάστες από το «φουσκωμένο» ποτάμι με κίνδυνο για τη ζωή τους.
Μετά τη διάσχιση του παραποτάμου, οι πρόσφυγες βρίσκουν το τέλος του φράχτη και βλέπουν ανοιχτό τον δρόμο προς το χωριό Μόιν αλλά και τις Αρχές ασφαλείας της ΠΓΔΜ να βρίσκονται εκεί για να τους απωθήσουν.
«Κάθε απόγευμα, μόλις πέσει το σκοτάδι, βλέπεις ανθρώπους να ξεστήνουν, να παίρνουν τα σακίδια στην πλάτη και να ξεκινούν κατά ομάδες τη διαδρομή προς το χωριό Χαμηλό και από εκεί στα σύνορα, μέσω του ποταμού. Κάποιοι μας αποχαιρετούν, τους ευχόμαστε καλή τύχη, αλλά την επόμενη μέρα τους βρίσκουμε πάλι στην Ειδομένη», είπε στο «Εθνος» φωτογράφος, συνεργαζόμενος με διεθνή πρακτορεία, που έχει διαρκή, καθημερινή παρουσία στον καταυλισμό, και προσέθεσε: «Γνωρίζουν ότι έχουν ελάχιστες ελπίδες να περάσουν και ότι κατά πάσα πιθανότητα θα συλληφθούν και θα επιστρέψουν, αλλά το επιχειρούν ως κίνηση απελπισίας. Πολλοί στέλνονται πίσω και το ξαναπροσπαθούν μετά από λίγες μέρες».
Οσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα απευθύνονται σε διακινητές, που έχουν κάνει αισθητή την παρουσία τους στον καταυλισμό, πουλώντας ελπίδες για δήθεν ασφαλή μεταφορά μέσα από εναλλακτικές διαδρομές, κυρίως ανατολικά της Ειδομένης, όπου δεν υπάρχει φράχτης.
Στις περισσότερες περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι το ίδιο και επιστρέφουν στην Ειδομένη έχοντας χάσει τα χρήματά τους από τους τυχοδιώκτες.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΑΔΗΣ
http://www.ethnos.gr/
Καραβάνια προσφύγων και μεταναστών επιχειρούν κατά κύματα να «δραπετεύσουν» από την Ειδομένη και να εισέλθουν στο έδαφος των Σκοπίων, ακολουθώντας παλιές και νέες διαδρομές.
Σε απανωτά επεισόδια την τελευταία εβδομάδα, οι Αρχές της ΠΓΔΜ απώθησαν και επαναπροώθησαν στην Ελλάδα εκατοντάδες άτομα -πληροφορίες από τη γειτονική χώρα έκαναν λόγο ακόμη και για 700?800 πρόσφυγες και μετανάστες σε μία μόνο μέρα- τα οποία επιχείρησαν να εισέλθουν νυχτερινές ώρες από παράνομα περάσματα κατά μήκος της οριογραμμής.
Οι περισσότεροι επιλέγουν την περιοχή δυτικά της Ειδομένης, ακολουθώντας την ίδια διαδρομή με αυτή της «μεγάλης εξόδου» της Καθαράς Δευτέρας (14 Μαρτίου), όταν σχεδόν 2.000 πρόσφυγες και μετανάστες, παρασυρόμενοι από «αλληλέγγυους», πέρασαν μαζικά στο έδαφος της γειτονικής χώρας για να συλληφθούν και να επαναπροωθηθούν με παράτυπο τρόπο πίσω στην Ελλάδα.
Γονείς με παιδιά και μωρά στην αγκαλιά, φορτωμένοι με τα λιγοστά τους υπάρχοντα, περπατούν επί ώρες στα μονοπάτια παράλληλα με τον φράχτη, βόρεια του χωριού Χαμηλό, και φτάνουν ως το σημείο όπου τελειώνει ο φράχτης, αφού πρώτα διασχίσουν την κοίτη του Μάλα Ρέκα, παραποτάμου του Αξιού.
Πορεία απόγνωσης
Ο τελευταίος έχει αυτήν την εποχή ελάχιστο νερό και πολύ χαμηλή στάθμη, με αποτέλεσμα η διάσχισή του να γίνεται εύκολα, με τα πόδια και χωρίς τη χρήση σχοινιών, όπως τον Μάρτιο, όταν οι «αλληλέγγυοι» χρειάστηκε να στήσουν ολόκληρη επιχείρηση για να περάσουν τους μετανάστες από το «φουσκωμένο» ποτάμι με κίνδυνο για τη ζωή τους.
Μετά τη διάσχιση του παραποτάμου, οι πρόσφυγες βρίσκουν το τέλος του φράχτη και βλέπουν ανοιχτό τον δρόμο προς το χωριό Μόιν αλλά και τις Αρχές ασφαλείας της ΠΓΔΜ να βρίσκονται εκεί για να τους απωθήσουν.
«Κάθε απόγευμα, μόλις πέσει το σκοτάδι, βλέπεις ανθρώπους να ξεστήνουν, να παίρνουν τα σακίδια στην πλάτη και να ξεκινούν κατά ομάδες τη διαδρομή προς το χωριό Χαμηλό και από εκεί στα σύνορα, μέσω του ποταμού. Κάποιοι μας αποχαιρετούν, τους ευχόμαστε καλή τύχη, αλλά την επόμενη μέρα τους βρίσκουμε πάλι στην Ειδομένη», είπε στο «Εθνος» φωτογράφος, συνεργαζόμενος με διεθνή πρακτορεία, που έχει διαρκή, καθημερινή παρουσία στον καταυλισμό, και προσέθεσε: «Γνωρίζουν ότι έχουν ελάχιστες ελπίδες να περάσουν και ότι κατά πάσα πιθανότητα θα συλληφθούν και θα επιστρέψουν, αλλά το επιχειρούν ως κίνηση απελπισίας. Πολλοί στέλνονται πίσω και το ξαναπροσπαθούν μετά από λίγες μέρες».
Οσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα απευθύνονται σε διακινητές, που έχουν κάνει αισθητή την παρουσία τους στον καταυλισμό, πουλώντας ελπίδες για δήθεν ασφαλή μεταφορά μέσα από εναλλακτικές διαδρομές, κυρίως ανατολικά της Ειδομένης, όπου δεν υπάρχει φράχτης.
Στις περισσότερες περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι το ίδιο και επιστρέφουν στην Ειδομένη έχοντας χάσει τα χρήματά τους από τους τυχοδιώκτες.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΑΔΗΣ
http://www.ethnos.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες