Τρώες από κερί…

Κέρινος Μεγαλέξανδρος στα Σκόπια - μοιάζουν οι προσπάθειές τους συφοριασμένες, σαν των Τρώων.

Κέρινη ταυτότητα, αντί της αληθινής, της ντόμπρας και της υπερήφανης. Ψοφοδεής, λιγούρικος εθνικισμός, πόσον ακόμα καιρό θ’ αντέξει; Κέρινος Μεγαλέξανδρος, αλλά η φλογίτσα στο κερί που λειώνει καίει πολύ κοντά σε μια μπαρουταποθήκη που έχει εκραγεί πολλές φορές...

Αλλά κι εδώ, κέρινο success story. Κέρινη έξοδος στις αγορές. Πρώτα τα ταρατατζούμ των λεονταρισμών και στον πρώτο βρυχηθμό των αγορών, αμηχανία και αναμονή. Στα ίδια και επί τα αυτά: Πάλι «πακέτα», πάλι «προληπτική γράμμη πίστωσης», πάλι

τα ίδια ιερογλυφικά: «Μηχανισμός προστασίας με πιστωτική γραμμή» ή «Πιστωτική γραμμή ενισχυμένων προϋποθέσεων»; Τι σημαίνουν όλα αυτά; Φωνάξτε τους μεγάλους ιεροεξεταστές των λέξεων να τις εξετάσουν και να σας εξηγήσουν.

Η τρόικα ξανάρχεται. Πάλι αγριάδες, πάλι προαπαιτούμενα, πάλι τι θα της δώσουμε, πάλι τι θα μας πάρει, πάνε περίπατο τα ταρατατζούμ της αμπάριζας στις αγορές, να ’τοι πάλι οι ψευτοπαλληκαρισμοί για κόκκινες γραμμές, όμως

σε πιο χαμηλούς τόνους, να μας πάρουνε μόνον με τις φουσκιές όχι και με τις κλωτσιές. Γύρω - γύρω ο «τρόμος και η αθλιότητα» της αποικίας του Δ’ Ράιχ και μέσα στο Πραιτώριο η αμηχανία και η αναμονή των ανδρεικέλων.

Ξανά η ίδια συζήτηση, ξανά το ίδιο αποτέλεσμα, φεύγει η ζωή μας βερεσέ. Ξημερώνει η μέρα κι ως το βράδυ μιλάμε για φόρους, για ρυθμίσεις, για απώλειες, για τη θλίψη των φίλων και τη δική μας. Νυχτώνει και αύριο -μετά από έναν ανήσυχο ύπνο- τα ίδια. Ερχεται 20 του μηνός, έχουν τελειώσει τα λεφτά      

σε όσα νοικoκυριά έχουν ακόμα κάποιοι, κάποια δουλειά. Δανεικά, έχει ο ένας μήνες να πληρωθεί, δουλεύει βερεσέ, το πρόσωπό του πια σαν κέρινο ομοίωμα άλλων εποχών, δεν υπάρχουν δανεικά, καλά, θα δω αλλού, σ’ ευχαριστώ, μακάρι να μπορούσα.

Τρόμος και αθλιότητα, τρόμος να δουλεύεις για 300 ευρώ τον μήνα, αθλιότητα να μην τρώει καλά το παιδί και να σου βγαίνει η κυρία Βούλτεψη από άμβωνος ασφαλής, ο κ. Γεωργιάδης από υπονόμου μελανοχίτων, και να σου βρίζουν τη ζωή - «όλοι οι Ελληνες είχαν έναν μικρό Τσοχατζόπουλο μέσα τους», καθώς η πανανήθικη κυρία Κούρκουλα δήλωσε, διότι πρέπει να ’σαι τουλάχιστον πανανήθικος για να κατηγορείς για Ακηδες τα θύματά του.

Η κυρία Κούρκουλα, όλο αυτό το είδος, Πάγκαλοι και Γεωργιάδηδες, Βενιζέλοι και Μπαλτάκοι, κυβέρνησαν. Κι έσφαξαν εκατομμύρια Ελλήνων στο γόνατο. Και τους βρίζουν κι από πάνω! Η μάνα μου έλεγε για κάτι τέτοιους ότι «απ’ τον Θεό θα το ’βρουν». Πλην όμως, επειδή ο Θεός δεν ασχολείται, λείπει στο υπερπέραν για δουλειές, το είδος αυτό των λαφυραγωγών τη βγάζει ζωή και κότα - όχι στον βερεσέ. Ετσι τη βγάζουν οι λαϊκιστές, που μελαγχολούν με τις αυτοκτονίες, με το άδειο πιάτο στο τραπέζι, με το κέρινο ομοίωμα της ζωής τους.

Κύρια Βούλτεψη, ξέρετε πόσοι άνθρωποι έκλαψαν σήμερα;

Κύριε Σαμαρά, ξέρετε πόσοι άνθρωποι δεν ξέρουν τι να κάνουν την ημέρα τους αύριο;

Μπορεί η ΕΛΣΤΑΤ να υπολογίσει πόσοι ακόμα θα αυτοκτονήσουν τους προσεχείς τρεις μήνες;

Ποιος να σας ρωτήσει τι, και να μην του απαντήσουν οι δαίμονές σας; Τι να σου πει ο κ. Βενιζέλος; ότι φταις εσύ που γεννήθηκες; Δεν έχει πρόβλημα! Και η όποια αμηχανία κι αναμονή μέσα στο Πραιτώριο το τέλος ή την αρχή κάποιας συνωμοσίας σηματοδοτεί. Πάλι την επόμενη στιγμή τα ταμπούρλα θα ηχήσουν, πάλι οι σάλπιγγες θα ανακοινώσουν τα καλά λόγια του κ. Σόιμπλε, την εύνοια της κυρίας Μέρκελ, πάλι μια βδομάδα προέλαση έως την επόμενη φουσκιά, πάλι οι θυσίες μας δεν θα πάνε χαμένες έως το επόμενο Μνημόνιο, που δεν θα λέγεται Μνημόνιο αλλά Τζαμτζής ο Δ’ ο Μεγαλοπρεπής.

Για δες, Ελλάδα μου, τον Ιερό σου Λόχο: Σαμαράς, Μπαλτάκος, Βενιζέλος, Χρύσανθος, Γεωργιάδης, Βούλτεψη και Γιακουμάτος, Τζαμτζής, Ρήγας και Ταμήλος, Βορίδης, Αλ Σάλεχ και Πρωτόπαπας, Χαρδούβελης, Στουρνάρας και Κουβέλης, Γιωργάκης, Κασσής, Λοβέρδος και Ράιχενμπαχ, Φούχτελ, Χριστοφοράκος και Σημίτης, Παπασταύρου, Παπαμιμίκος και Ν. Ανδρουλάκης, Κυρ. Μητσοτάκης, Ντόρα Μπακογιάννη και Ντόυτσε Μπανκ - εθνική Ελλάδος, γεια σου!...

ο Στάθης στον Ενικό