Ζωντανοί και νεκροί...

Ωραία! Τώρα όλοι είδαμε σε ζωντανή σύνδεση και πανελλήνια μετάδοση τι εστί φασισμός. Είδαμε τον, όνομα και πράγμα (ή η επίσκεψις των ονομάτων που έλεγε και το αρχαίο ημών προγονικό) Κασσιδιάρη να βρίζει και να βιοπραγεί.

Οσοι δεν ήξεραν τι ψήφιζαν όταν ψήφιζαν «Χρυσή Αυγή» τώραξέρουν! Βεβαίως όφειλαν να ήξεραν από νωρίτερα,

διότι απογοήτευση απ’ το σύστημα, οργή απ’ τη διαφθορά δεν θα έπρεπε απαραιτήτως να σημαίνει για ορισμένους στροφή προς τα δεξιά, αλλά ας το αντιπαρέλθουμε αυτό.

Ας αντιπαρέλθουμε επίσης το γεγονός ότι πολλοί απ’ όσους ψήφισαν τα φασιστικά φίδια εις ένδειξιν διαμαρτυρίας, γνώριζαν ή όφειλαν να γνωρίζουν ότι οι νεοναζί αυτοί έχουν ξαναδείρει, προπηλακίσει, μαχαιρώσει και καθυβρίσει

πλήθος ανθρώπων, μετανάστες, Ελληνες, πολίτες και πολιτικούς.

Τώρα αυτοί που δεν ήξεραν ή έκαναν ότι δεν ήξεραν, ξέρουν.

Ορισμένοι δε απ’ αυτούς επιμένουν. Ενας βόρβορος στο διαδίκτυο (που ελπίζω να μην είναι αναλογικός του συμβαίνοντος στην ελληνική κοινωνία) μας πλημμύρισε με σεξιστικά, ρατσιστικά, φασιστικά και μαυρόψυχα σχόλια, συνήθωςανορθόγραφα

ανθρώπων πρωτόγονων, αηδιαστικών, αγράμματων και ανιστόρητων. Αυτοί πια δεν λογίζονται ψηφοφόροι της «Χρυσής Αυγής», αλλά φασίστες οι ίδιοι.

Και στις επερχόμενες εκλογές θα μετρήσουμε το μέγεθος του προβλήματός μας: έχουμε πραγματικό φασισμό στην Ελλάδα; Είναι κάτι

περισσότερο απ’ τον «ρατσισμό του καφενέ» η ακροδεξιά στη χώρα μας; Υπάρχει πιθανότης αυτό το μόρφωμα, είτε ως κίνημα στη συνέχεια, είτε ως κοινοβουλευτικό κόμμα να παρακολουθήσει την άνοδο της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη.

Αλλά, αν αυτός είναι ο πραγματικός φασισμός που παρήγαγε η κρίση στην Ελλάδα υπάρχει και ο βαθύς φασισμός που παρήγαγε την κρίσηκαι στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και στον πλανήτη.

Αυτός ο βαθύς φασισμός

είναι σύμφυτος με τον καπιταλισμό.

Διότι, τι άλλο από βαθύς φασισμός είναι η «παραγωγή» 1.500.000 ανέργων στη χώρα μας; Η αδιαφορία για την τύχη αυτών των ανθρώπων, η «απέκδυση από κάθε ηθική υποχρέωση απέναντί τους» τι άλλο από πούρος φασισμός είναι; Αυτή είναι η πεμπτουσία του φασισμού: η αποηθικοποίηση(ως τάχα μου ηθικολογική) των ανθρώπινων (κυρίως των ταξικών) σχέσεων.

Το μόνον ενδιαφέρον που τρέφει η εξουσία (εν τη αδιαφορία της για τους ανθρώπους) για τους 1.500.000 ανέργους είναι η πολιτική διαχείρηση του προβλήματος για ακόμα μεγαλύτερο οικονομικό όφελος.

Δεν ενέχει και δεν παράγει βία και αντιβία μια πολιτική που οδηγεί σεαυτοκτονίες; δεν είναι βαθύς φασισμός αυτός που στερεί για φράγκα απ’ τονάρρωστο το φάρμακό του;

Ναι! υπάρχει ο πραγματικός φασισμός των ανιστόρητων που εξισώνει φέρ’ ειπείν τον κομμουνισμό με τον ναζισμό, αλλά υπάρχει και ο βαθύς φασισμός

εκείνων που, ενώ ξέρουν την αλήθεια, κάνουν οχυρωμένοι πίσω απ’ τις μοδάτες γραβάτες τους την ίδια εξίσωση, προκειμένου να

περπατάει στις κοινωνίες η προπαγάνδα των «δύο άκρων», έναστερεότυπο που ευνουχίζει τις πολιτικές προσδοκίες των μαζών

καθαιρώντας στα μάτια τους τις ζείδωρες ουτοπίες σε κόλαση.

Αν, για παράδειγμα, ο πραγματικός φασίστας της μπυραρίας διαθέτει τόση αμάθεια όση χρειάζεται για να ταυτίζει την ποίηση του Ρίτσου με την απολογητική των γκουλάγκ,

ο βαθύς φασίστας της εξουσίας διαθέτει εκείνη τη μόρφωση που χρειάζεται για να συνθέσει το πρωτότυπο αυτού του στερεότυπου.

Τον οποίον ύστερα με άνεση μπορούν να μυρικάζουν και οι δύο! και οπραγματικός φασίστας ο μελανοχίτων και ο βαθύς φασίστας ο αρμάνις.

Διότι φασισμός -βαθύς- είναι να κόβεις των βετεράνων τις συντάξεις, φασισμός -βαθύς- είναι να προπαγανδίζει υπέρ αυτής της πράξης τοπαπαγαλάκι απ’ τα μίντια, και,

φασισμός -πραγματικός- είναι ο προβοκάτορας που θα παρεισφρύσει στη διαδήλωση, που θα την διαλύσει, που θα κάψει το μαγαζί του μικρέμπορου, που θα πάρει τον νόμο στα χέρια του για να κυνηγήσει τονμετανάστη, να προσβάλλει τον ομοφυλόφιλο, να ταυτίσει τον κομμουνιστήμε τον... φασίστα (στην πραγματικότητα τον εαυτόν του) ώστε να μπορεί

μετά να τον καταγγείλει, προβάλλοντας πάνω στον άλλον ως κακόβεβαίως το καλό που δεν μπόρεσε ο ίδιος να γίνει.

Για να το πω πιο απλά, όταν ήθελες να γίνεις κάτι και δεν μπόρεσες, τομαγαρίζεις κι εχθρός σου γίνεται αυτός που μπόρεσε.

Ετσι γίνεται για σένα ο κομμουνισμός τα «εγκλήματα του Στάλιν» και καθάρισες. Αν είσαι της μπυραρίας.

Αν όμως είσαι μορφωμένος, μαθητής του Πλάτωνα, Κριτίας και κυρ Κριτίας με τ’ όνομα λες τα ίδια και γίνεσαι η ντροπή του Αριστοτέλη για δυόπουγγιά φλουριά ή για ένα ως ευ παρέσθειτε στη σύναξή μας

σύναξη γυπών και δράκων

στο Λουί Κατρόζ σαλονάκι μας.

Βαθύς φασίστας είναι αυτός που σπρώχνει λάου-λάου τη δημοκρατία στην ολιγαρχία κι από ’κει στην τυραννίδα.

Υπήκοοι του βαθέως φασισμού είναι οι Ελληνες πολιτικοί ταγοί πουυποδούλωσαν την Ελλάδα στο Διευθυντήριο των Τοκογλύφων, αυτοί που κρέμασαν τις υπογραφές τους πάνω απ’ το κεφάλι μας σπάθες του Δαμοκλή.

Ο «καθημερινός φασισμός», να βλέπει δηλαδή κανείς το γυναικείο σώμα να δέρνεται και να σπαράζει σαν τρυφερό μωρό, κι όμως ο ίδιος να βλέπει σ’ αυτό το θέαμα τον αισχρό ανδρισμό του χαμογελαστόν, είναι η μια πλευρά τουερέβους.

Στην άλλη στην πιο βαθειά πλευρά, στον πάτο του ερέβους, ενεδρεύει και, ως φαίνεται, θα ενεδρεύει για χίλια χρόνια ακόμα, ο κανονιστικός φασισμός,

αυτός που έχει το λύειν και το δεσμείν

στις συνάξεις των ηγετών που αποφασίζουν για βομβαρδισμούς καιτόκους, για στρατιωτικές επεμβάσεις και ανασχηματισμούς συμμαχιών, αυτών

που ελέγχουν τα όπλα και τα φάρμακα,

το νερό και την ενέργεια.

Πέσ’ τε μου πότε, πόσοι και ποιοι απ’ αυτούς τους Ηγέτες των Εθνών (διάβαζε Πολυεθνικών Εταιρειών) συσκέφθηκαν και αποφάσισαν για

τον πλούτο των εθνών σαν να μην είναι αυτός ο πλούτος το αίμα που πίνουν τα βαμπίρ.

Πέσ’ τε μου, ποιοι, πόσοι και πότε απ’ τους ηγέτες των Εθνών, τώρα της G20 ή της G8, πήραν ποτέ αποφάσεις για τους ανθρώπους

κι όχι για τον τζίρο απ’ τη διακίνηση των ναρκωτικών, ας πούμε, ή τηγεωπολιτική των κανονιοφόρων, τις μετακινήσεις των πληθυσμών, και την καταλήστευση, τη διαρκή καταλήστευση του πλανήτη;

Ομως, αν έτσι έχουν τα πράγματα, έχουν ελπίδες οι άνθρωποι;

Δεν ξέρω.

Ξέρω όμως ότι πρέπει να ζούμε σαν να έχουμε ελπίδες. Αλλοιώς είμαστε ήδη νεκροί...

 ο Στάθης στον Ενικό