Κοίτα τί έκαναν...
από το "Ποντίκι"
Τους τελευταίους μήνες έχουν συμβεί στη χώρα, σε πολλά επίπεδα, πρωτοφανή πράγματα, με πρωτοφανή τρόπο. Και η ισοπαλία ανάμεσα στο εξουσιαστικό φλέγμα και στο αθώο αίμα είναι κάτι παραπάνω από ευδιάκριτη.
Στις 5 Μάη και ενώ ξεδιπλωνόταν η μεγαλύτερη κινητοποίηση των τελευταίων χρόνων στην ελληνική πρωτεύουσα, κάποια αόρατα ζευγάρια χέρια έστειλαν τα δολοφονικά τους πακέτα στο εσωτερικό ενός κλειδωμένου κτιρίου, όπου άνθρωποι, σαν όλους, τελούσαν το ολοένα και πιο φορτισμένο μυστήριο της καθημερινής εργασίας.
Σε δεύτερη επεξεργασία και χωρίς να μπορούμε να συναγωνιστούμε σε πόνο και σε πάθος τους ανθρώπους που έχασαν τους ανθρώπους τους, τα δολοφονικά πακέτα τα λάβαμε κι εμείς… Είμαστε κι εμείς, οι υπόλοιποι, ιδανικοί κι ανάξιοι παραλήπτες. Γιατί;
Γιατί οι μπόμπες και ο θάνατος ήρθαν αυτόκλητα κι αυθαίρετα να μας εισαγάγουνε, μία ακόμα φορά, στη σχιζοφρένεια. Πάνω που είχαμε πει να κοιτάξουμε με σοβαρότητα γύρω, να δούμε τι μας συμβαίνει, ένα ρηξικέλευθο πλήγμα ξανασπέρνει το αλλήθωρο σιτάρι που κάνει το βρώμικο ψωμί.
Γιατί την παραμονή της ημέρας που επρόκειτο να αποκρυσταλλωθεί επισήμως η κονιορτοποίηση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, κάποιοι μας ανάγκασαν να ξανακυνηγήσουμε φαντάσματα και ανεμόμυλους και να «ματώσουμε» -κατά την προσφιλή έκφραση των κυβερνώντων- στουκάροντας σε τοίχους.
Γιατί τα τυφλά δέματα και τα τυφλά χτυπήματα που καταφέρνουν να βρουν στόχο παρά τα φίλτρα των ελέγχων, αγιοποιούν την Ασφάλεια και τους ανθρώπους της, είτε το αξίζουν είτε όχι και νομιμοποιούν την πρωθύστερη υπερβολή και το σχολαστικισμό του μέλλοντος στην πρόληψη, στην καταστολή και πιθανότατα στην ανελευθερία.
Γιατί πάλι, κάποιοι θα αρπάξουν την ευκαιρία και θα δημιουργήσουν επιλεκτικά τους ενόχους και τους ενοχικούς του αύριο…
Αυτό το πακέτο δεν το ήθελε κανείς. Μακάρι να μπορούσαμε να το επιστρέψουμε στον αποστολέα του κλειστό. Όπως ξεκίνησε την τροχιά του.
Nομίζω ότι έχουμε ζήσει παρόμοιες καταστάσεις...θα ζήσουμε κι άλλες χωρίς να κάνω την προφήτη!! Οι πολίτες δεν θα έπρεπε να αποπροσανατολίζονται από τέτοια γεγονότα. Και αλήθεια σας λέω ,ο κόσμος που συνομιλώ δείχνει μια ανοσία στην τρομοκρατική αυτή ενέργεια. Γενικά δείχνει μια αποστασιοποίηση στα τεκταινόμενα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκείνο που μου κάνει εντύπωση είναι αυτή η αδιαφορία μας για όλα...Μήπως είμαστε σε καλοκαιρινή νάρκωση;;;
Καλό βράδυ
Αγαπητή Anouli φτάνει κάποια στιγμή που δεν μας εντυπωσιάζει τίποτα.Τα θεωρούμε όλα πιθανά και φυσικά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια γενική σιχαμάρα για τα πάντα,κάθε μέρα που περνάει όλο και κάτι απαξιώνεται στα μάτια μας!
Απορία μου:πόσα δώρα φτάνανε στο υπουργείο και πόσο οικείο τους ήταν το όνομα Καραβέλας δηλαδή;