Σάββατο 26 Ιουνίου 2010
Παιδεία, παιδιά, παιδεμός...
Γράφει η ΕΛΕΝΑ ΑΚΡΙΤΑ
ΓΙΑ ΜΑΣ, τα 12 χρόνια είναι πίσω μας... Και λέω «μας» γιατί η ελληνίδα μανούλα μυαλό δεν βάζει ποτέ: «Δε γράψαΜΕ καλά, την Παρασκευή δίνουΜΕ Χημεία, στα Αρχαία ζήτημα αν θα πάρουΜΕ τη βάση!» Μπροστά ΜΑΣ είναι οι σπουδές και η αγορά- λέμε καμιά σαχλαμάρα να περάσει η ώρα- εργασίας!
Η περίφημη «δωρεάν Παιδεία» στη χώρα μας μεταφράζεται σε «δεν υπάρχει φράγκο». Γέλασα πάαααρα πολύ όταν είχα δει τον Καραμανλή να εγκαινιάζει το- και καλά!- πρότυπο σχολειό με τα λάπτοπ. Σε ποια χώρα ζούσε αυτός ο άνθρωπος, σε ποια ήπειρο, ποιον πλανήτη, ποιο ηλιακό σύστημα;
Εδώ υπάρχουν δημόσια σχολεία που τα ντουβάρια τους είναι σαν κεφαλογραβιέρα Ηπείρου. Υγρασία, εγκατάλειψη, διάλυση.
Αυτά δεν είναι σχολεία, είναι παραπήγματα. Και τι θα κάνεις τώρα εσύ;
Θα πας στην παράγκα του Καραγκιόζη να βάλεις το λάπτοπ; Δεν παίρνεις καλύτερα μια ταβανόβουρτσα και ένα πεντόκιλο μπογιά να σηκώσεις τα μανίκια;
Αλλο ακανθώδες: Οι σάκες των παιδιών!
Τα ταλαίπωρα πιτσιρικάκια φορτώνονται του Σίσυφου τον βράχο. Δεν είναι τυχαίο ότι τα περισσότερα καταλήγουν με σκολίωση. Ολοι εσείς που καταρτίζετε τη διδακτέα ύλη, έχετε πάρει τη σάκα του ΔΙΚΟΥ ΣΑΣ παιδιού να τη βάλετε στη ζυγαριά; Κι αν σας βγει λιγότερο από 28 κιλά, να μου τρυπήσετε τη μύτη!
Αλλο ακανθώδες: Τα βιβλία! Δεν γνωρίζω αν υπάρχει ακόμα εκείνο το «θεσπέσιο» βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού που έφαγε στη μάπα η γενιά του γιου μου! Αυτό που «κάλυπτε» χρονικά μια περίοδο από την Αλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 μέχρι ΚΑΙ την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Και μέσα σε δυο τρεις σελίδες «ξεπέταγε» τα 400 χρόνια «σκλαβιά και φυλακή»: Σούλι, Μεσολόγγι, Μανιάκι, Ιταλούς, Γερμανούς, Κατοχή, χούντα, μεταπολίτευση, όλα στο μπλέντερ της ισοπέδωσης.
Επιγραμματικά, τάκα τάκα κι όξω απ΄ την πόρτα. Αυτό δεν ήταν βιβλίο Ιστορίας, μενού σε φαστφουντάδικο ήταν!
Αλλο ακανθώδες: Η παπαγαλία! Απ΄ την εποχή μου μέχρι σήμερα, όποιος μαθητής δεν διαθέτει φωτογραφική μνήμη (που σημαίνει ότι αποτυπώνει το ένα λεπτό και τα ξεχνάει το επόμενο) την έβαψε! Ακόμα και τώρα, ακόμα και το 2010, η Παιδεία προσπερνάει την ουσία και εμμένει στην αποστήθιση.
Αλλο ακανθώδες: Τα ωράρια! Κάποτε πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι Ελληνες είναι τα παιδιά! Το σύστημα είναι τόσο διάτρητο που αν δεν υπήρχε το δεκανίκι της παραπαιδείας κανένας μαθητής δεν θα την έβγαζε καθαρή.
Ξηλώνονται, λοιπόν, οι φουκαράδες οι γονείς στα ιδιαίτερα και στα φροντιστήρια. Και τρέχουν τα παιδιά με τη γλώσσα έξω. Τρέχουν έναν μαραθώνιο με συγκεκριμένη αφετηρία και αόριστο τερματισμό. Οποιος αντέξει, όσο αντέξει, αν αντέξει!
Αλλο ακανθώδες: Οι απουσίες! Να εξηγούμαστε, για να μην παρεξηγούμαστε. Ενα σχολείο οφείλει να ελέγχει τους κοπανατζήδες! Αλλο αυτό όμως κι άλλο να τη βγάζουμε γονείς και παιδιά 12 χρόνια με ένα μπακαλοτέφτερο στο χέρι, να υπολογίζουμε τις ώρες και να στέλνουμε τα παιδιά μας με πυρετό, σερνάμενα, ερείπια! Πόσο απαράδεκτο είναι αυτό; Σε ποια αντικοινωνική, ανεύθυνη συμπεριφορά μάς ωθεί το ίδιο το κράτος; Να βήχει το παιδί μας και να κολλάει όλη η υπόλοιπη τάξη;
Πολλά τα ακανθώδη, λίγος ο χώρος της τελευταίας σελίδας... Μια άλλη φορά θα μιλήσουμε για τη «φιλοσοφία του 19,5».
Για τα δικαιώματα που ΔΕΝ έχουν τα παιδιά που δεν είναι αριστούχοι... Αλλά παρ΄ όλα αυτά έχουν όνειρα, φιλοδοξίες, σχέδια για τη ζωή τους...
Θα μιλήσουμε για την έλλειψη επαγγελματικού προσανατολισμού, την έλλειψη ενημέρωσης πάνω σε θέματα που αφορούν σε ναρκωτικά, αλκοόλ, ουσίες κι όλα τα συναφή.
ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ... Θα φωνάξουμε... Γιατί, κυρίες και κύριοι, σας παραδίδουμε ό,τι πολυτιμότερο: τα παιδιά μας! Και δεν λέμε να τραβήξετε εσείς όλο το κουπί. Το σπίτι, η οικογένεια έχουν υποχρεώσεις. Ομως κάποτε πρέπει να συνεργαστούμε... Να συντονιστούμε... Κάποτε- να διακτινιστούμε στον ίδιο πλανήτη!
Γιατί μπορεί η λέξη «παιδεία» να είναι παράγωγο του ρήματος «παιδεύω», αλλά μάλλον κάποιοι έχουν μπερδέψει τις έννοιες... Αλλά μάλλον κάποιοι έχασαν το ετυμολογικό τους λεξικό.
Οποιος το βρει, παρακαλείται να προσέλθει στις πληροφορίες! Μπας και!..
Μ'αρέσει που η Ακρίτα θίγει την Ελληνίδα μανούλα μόνο για ένα θέμα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ελληνίδα μανούλα, πάει στο σχολείο να πάρει τον έλεγχο, και οι βαθμοί ποτέ δεν είναι σφάλμα του καθηγητή. Αλοίμονο, όπως δεν είναι ευθύνη του καθηγητή πως το παιδί θέλει φροντιστήριο!
Διαμαρτύρονται που πληρώνουν φροντιστήρια, αλλά κανένας δεν έχει απαιτήσει από καθηγητή να κάνει σωστά τη δουλειά του και να ΔΙΔΑΞΕΙ! Όπως κανείς δεν αναφέρεται πλέον στο θεσμό του επιθεωρητή διδασκαλίας που καταργήθηκε γιατί οι συνδικαλοπατέρες δεν ήθελαν κανέναν να τους ελέγχει..
Όσο για τις κοπάνες, καμία ελληνίδα μανούλα δεν έχει πάει σε δήμο να ρωτήσει με ποια διαδικασία δίνονται άδειες σε καφέ (που πουλάνε και αλκοόλ σε ανήλικους) με αποστάσεις από το σχολείο, μικρότερες από αυτές που ορίζει ο νόμος.
Κατά τ'άλλα, το laptop μας μάρανε, κι ας μην ξέρουμε να το χρησιμοποιούμε καν.
Φούντα με μαργαριτάρι, you know?
Καλημέρα Δημήτρη!
Tα πράγματα στην παιδεία έχουν εξελιχθεί από τότε που συνέβαιναν αυτά που περιγράφει η κ.Ακρίτα. Ασφαλώς και υπάρχουν πολλά να γίνουν αλλά το μέγα θέμα είναι η νοοτροπία μας.Είχε μια συμμαθήτρια η κόρη μου από την Αλβανία.Δεν ήξερε ούτε μια λέξη ελληνικά. Έχασε δύο χρόνια από το σχολείο και αυτή και ο αδελφός της τα κατάφεραν και συνέχισαν στο ελληνικό σχολείο και αριστούχοι!!! Χωρίς φροντιστήριο, μόνο με μελέτη σήμερα είναι με μεταπτυχιακό στις ΗΠΑ και ο αδελφός της επίσης..Άρα το φροντιστήριο είναι θέμα νοοτροπίας. Γι αυτό και δεν είχαν ζήτηση τα μεταλυκειακά δωρεάν φροντιστήρια ,και η ενισχυτική διδασκαλία επίσης δωρεάν.Αν δεν πληρώσουμε δεν εμπιστευόμαστε ότι θα μάθουμε!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τα ωράρια δεν νομίζω ότι είναι εξαντλητικά .Δηλ να κάνουν μάθημα 3 ώρες οι μαθητές;; Οι εξωσχολικές δραστηριότητες είναι η πίεση των γονιών προς τα παιδιά τους.
Αν ήταν τόσο στριμωγμένα πώς και υπάρχουν χιλιάδες έφηβοι στο facebook και συνομιλούν καθημερινά;; Πού βρίσκουν χρόνο;;
Όσο για τις απουσίες ε μην είμαστε και υπερβολικοί.Περίπου για 20 μέρες το χρόνο δικαιολογούνται να απουσιάσουν..Λίγες είναι;;;
Καλό απόγευμα
Αν υπάρχει κάποιος που πιστεύει ότι τα σχολιά μας παράσχουν παιδεία... θα εκπλαγώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλο μόρφωση κι άλλο παιδεία, και στα δύο υστερούμε πολύ.
Δεν ανήκω στην κατηγορία της μανούλας που περιγράφεται παραπάνω, αν και είμαι μανούλα.
Ο γιο μου φοιτητής, έχει δεινοπαθήει με την δωρεάν παιδεία......
Κι εγώ τον παρακαλάω να φύγει, να πάει στο εξωτερικό.
Εκεί έφτασε η μανούλα.......
Καλησπέρα Δημήτρη
:-)
Εφη μου καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ παιδεία είναι μια ανοιχτή πληγή και δεν βλέπω να κλείνει γιατί δεν αντιμετωπίζεται από κανέναν σοβαρά.
Η ματαιοδοξία όλων είναι ν' αλλάξουν κάτι ώστε να μείνουν κι αυτοί στην ιστορία.Σκέψου μόνο τα τελευταία χρόνια πόσες φορες άλλαξαν οι βάσεις και το σύστημα βαθμολογίας για τα ΑΕΙ.Ξέρεις ότι στην Αιτ/νια γίνονται μαθήματα σε σχολεία που έχουν χαρακτηριστεί ακατάλληλα από τους σεισμούς;
Είναι πολλά,πάρα πολλά τα προβλήματα.Στο θέμα της κοπάνας μη τρελλαθούμε,είναι καθαρά θέμα οικογένειας και αυτοσεβασμού του μαθητή!
Αnouli καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα διαφωνήσω μαζί σου πως είναι θέμα νοοτροπίας αλλά όλων όμως,γονέων,καθηγητών,δασκάλων και πολιτείας.Επιτέλους κάποια στιγμή πρέπει να θεσπιστεί ένα συγκεκριμένο πλαίσιο που να έχει βάσει τη γενική μόρφωση αλλά και τον επαγγελματικό προσανατολισμό (να κατευθύνονται δηλαδή οι νέοι προς επαγγέλματα μη κορεσμένα)!Και βέβαια να είναι μακροπρόθεσμο κι όχι ο επόμενος υπουργός να το αλλάξει.
Θα συμφωνήσω μαζί σου πως αυτός που έχει όρεξη ή μάλλον θέλει να μάθει γράμματα θα μάθει που ο κόσμος να χαλάσει!
Βάσσια μου καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟτι η παιδεία μας είναι ο μεγάλος ασθενής δεν διαφωνεί κανένας,όλοι τα περάσαμε και τα πληρώσαμε τα της δωρεάν παιδείας.Ομως δεν συμφωνώ με τη φυγή στο εξωτερικό γιατί και κει χρήμα φεύγει!Προσωπικά πιστεύω σε μια παιδεία και των τριών βαθμίδων που θα φτιάχνει πρώτα ανθρώπους κι εν συνεχεία θα δείχνει το δρόμο του επαγγελματικού προσανατολισμού χωρίς την μεσολάβηση της βαθμολογίας η οποία χρησιμοποιείται απλά διότι οι υπάρχουσες υποδομές δεν μπορούν να απορροφήσουν περισσότερους φοιτητές.Η χώρα χρειάζεται μορφωμένους κι ανοιχτόμυαλους πολίτες μπας και κάποια στιγμή ξεκολήσουμε από το τέλμα της μιζέριας.