Ένα ποίημα του Νικόλαου Μπότσα στη μνήμη του 15χρονου ήρωα Τηλέμαχου Τσιμιρίκα από τη Μεσορόπη Καβάλας, γιατί «οι ήρωες, γίνονται μελωδίες, γίνονται τραγούδι και ποίημα, ζούνε στις πλατείες και στα πάρκα των παιδιών». Πέρασαν κιόλας δώδεκα χρόνια από τότε που ο 15χρονος Τηλέμαχος Τσιμιρίκας, ξημερώματα της 8ης Δεκεμβρίου 2012, όρμησε στη φωτιά στο σπίτι των παππούδων του στη Μεσορόπη Καβάλας για να σώσει την οικογένειά του. Οι γονείς, οι παππούδες και κάποια από τα παιδιά της οικογένειας πρόλαβαν να βγουν, όχι όμως όλα. Τα δύο μικρότερα αδέρφια του Τηλέμαχου Τσιμιρίκα, ο 5χρονος Ανδρέας και ο 9χρονος Γεράσιμος δεν τα κατάφεραν. Ο 15χρονος Τηλέμαχος χωρίς να το σκεφτεί μπήκε στις φλόγες για να τα απεγκλωβίσει. Ένα φλεγόμενο δοκάρι, όμως, του έκοψε το νήμα της ζωής μπροστά στα μάτια των γονιών του. Όταν η φωτιά έσβησε, οι πυροσβέστες εντόπισαν τις σορούς των τριών παιδιών… Ο Νικόλαος Μπότσας, θέλοντας να τιμήσει τον μικρό ήρωα, έγραψε ένα ποίημα στη μνήμη του, για να μας θυμίζει ότι ήρωες υπάρχουν ακόμα και οφείλουμε να τους θυμόμαστε όχι μόνον ως μνημόσυνο για μια μέρα, αλλά ως πρότυπο κάθε μέρα. Ο Τηλέμαχος στους Ουρανούς* του Νικόλαου Μπότσα
To χρονικό της τραγωδίας στη Μεσορόπη Καβάλας στις 8 Δεκεμβρίου 2012
Διαβάζουμε στο "Εθνος της Κυριακής" 16 Δεκεμβρίου 2012
Τα παιδιά. Δεν βγήκαν τα παιδιά. Η μητέρα ούρλιαζε, ο πατέρας έτρεξε στην πίσω πόρτα, ο παππούς συνέχισε να ρίχνει νερό με το λάστιχο, όλο το χωριό ήταν στο πόδι. Οι φλόγες άγγιζαν λες το Παγγαίο, οι καμπάνες χτυπούσαν και καλούσαν τον κόσμο να σπεύσει για βοήθεια στο σπίτι που καιγόταν.
Κι ο Τηλέμαχος με το παιδικό ακόμα κορμάκι, φορώντας μόνο τις παντόφλες του, όρμηξε μέσα στις φλόγες. Κανείς δεν πρόλαβε να τον συγκρατήσει, μόνο ένα ξύλινο δοκάρι που έπεσε από τον οροφή της παλιάς διώροφης κατοικίας του έκοψε τη φόρα και το νήμα της ζωής. Λίγο αργότερα μαζί με τη δική του σορό οι πυροσβέστες ανέσυραν και τις σορούς των αδελφών του, του 5χρονου Ανδρέα και του 9χρονου Γεράσιμου.
Η Μεσορόπη Καβάλας έχει ντυθεί στα μαύρα, ένα ολόκληρο χωριό θρηνεί και το πανελλήνιο μιλά συγκλονισμένο για την αυτοθυσία του 15χρονου Τηλέμαχου, που αψήφησε τον κίνδυνο και ρίχτηκε στη μάχη με τις φλόγες για να σώσει τα δυο μικρότερα αδέλφια του. Δυστυχώς, δεν τα κατάφερε…
Η οικογένεια του Γιώργου Τ., που σπούδασε μαθηματικός και εργάζεται ως υπάλληλος της ΔΕΗ, και της Ειρήνης, καθηγήτριας Γαλλικών, έχασε τρία από τα δέκα παιδιά της, σε μία τραγωδία που συγκλόνισε όλη τη χώρα και ενέπνευσε ακόμη και τον ξένο Τύπο να κάνει αναφορές στην Ελλάδα που ζει τραγωδίες λόγω της οικονομικής δυσπραγίας.
“Ήταν το καλύτερο παιδί”
«Έτσι ήταν πάντα ο Τηλέμαχος. Έμπαινε μπροστά για όλους. Ήταν το καλύτερο παιδί της τάξης και του σχολείου, και δεν το λέμε επειδή χάθηκε. Και πριν έναν μήνα, και πέρσι και πρόπερσι το ίδιο λέγαμε».
Η Δήμητρα Κ., φίλη και συμμαθήτρια του Τηλέμαχου στην Γ’ τάξη του 6ου Γυμνασίου Καβάλας, τον αποχαιρέτησε με μία συγκινητική ανάρτηση στο Facebook, η οποία μέσα σε μία ώρα μετρούσε 80 «likes» και 120 σχόλια.
«Είσαι ένας άγγελος πλέον. Σε αγαπάμε», «Α, ρε Τηλέμαχε. Είσαι ο ήρωάς μας. Σε αγαπάμε πολύ. Καλό σου ταξίδι», «Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ», έγραψαν ο Νίκος, ο Ανδρέας, ο Πάνος και οι άλλοι κολλητοί του. Οι φίλοι του που μάλωναν στην αρχή κάθε χρονιά ποιος θα καθίσει δίπλα του πίσω και μπροστά του, γιατί ο Τηλέμαχος ήταν πάντα διαβασμένος και τους άφηνε να… κλέβουν στα διαγωνίσματα, δεν θέλουν να πιστέψουν ότι χάθηκε και δεν θα τον ξαναδούν.
«Την πρώτη φορά που ζήτησα κάποιον να πει την προσευχή, εκείνος ήρθε πρόθυμος. Τον ρώτησα πως τον λένε και όταν απάντησε “Τηλέμαχος”, του είπα “Τηλέμαχος εσύ, Θεμιστοκλής εγώ, θα τα πάμε πολύ καλά οι δυο μας”. Και πράγματι, ήταν ένα παιδί για το οποίο καμάρωνε το σχολείο μας», λέει συγκινημένος στο «Έθνος της Κυριακής», ο διευθυντής του 6ου Γυμνασίου Καβάλας, Θέμης Μισιρλίδης.
Τις τρεις πρώτες μέρες της εβδομάδας η σημαία κυμάτιζε μεσίστια στο γυμνάσιο, που βρίσκεται στην περιοχή του νέου νοσοκομείου και οι καθηγητές μίλησαν στα παιδιά για τη θυσία του Τηλέμαχου και το μήνυμά της.
Βαρύ το πένθος στα σχολεία των αδικοχαμένων μαθητών
Αντίστοιχη ήταν η εικόνα και στο 24ο Δημοτικό Σχολείο Καβάλας, όπου φοιτούσαν ο Ανδρέας και ο Γεράσιμος. Μάλιστα τη Δευτέρα όλοι οι μαθητές παρακολουθούσαν τρισάγιο στη μνήμη των παιδιών, στην εκκλησία της Αγίας Φωτεινής και οι δάσκαλοι μίλησαν για τα δυο αγγελούδια που χάθηκαν τόσο πρόωρα.
Την Πέμπτη αντιπροσωπεία συμμαθητών του Τηλέμαχου με τη συνοδεία καθηγητών πήγαν στη Μεσορόπη, άφησαν λίγα λουλούδια, μηνύματα, παιχνίδια και προσευχήθηκαν για τον Τηλέμαχο και τα αδέλφια του.
Οι μαθητές έκαναν πρόταση στον διευθυντή να πάρει το σχολείο το όνομα του αδικοχαμένου συμμαθητή τους, ενώ οι εκπαιδευτικοί θα εισηγηθούν στη σχολική επιτροπή να γίνεται μία εκδήλωση κάθε χρόνο στη μνήμη του και να συνοδεύεται από ένα διαγωνισμό.
Ψάχνουν να βρουν παρηγοριά
Οι τραγικοί γονείς φιλοξενούνται στο σπίτι συγγενή τους. Η μητέρα, Ειρήνη Αυγερινού βρίσκεται σε άδεια και περνά τις περισσότερες μέρες στον τάφο των παιδιών της στη Μεσορόπη. Ο πατέρας προσπαθεί να συνέλθει από το σοκ και αναζητά παρηγοριά στα άλλα του παιδιά.
Η 23χεονη Παρασκευή, άνεργη νηπιαγωγός φροντίζει τα μικρότερα, την 8χρονη Μαρίνα και τη 10χρονη Θέκλα. Η 22χρονη Καλλιόπη επέστρεψε στις σπουδές της στην Ιατρική Θεσσαλονίκης και ο 19χρονος Θανάσης με την 21χρονη Κωνσταντίνα στην Αλεξανδρούπολη, όπου σπουδάζουν στην Παιδαγωγική Σχολή, ενώ στα μαθήματα της βρίσκει καταφύγιο και η Χριστίνα που φέτος τελειώνει το Λύκειο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες