«Διαδικτυακή εξάρτηση» - Παγκόσμια ψυχοκοινωνική παθολογία!..

Δέχτηκα πολλές κλήσεις από φίλες και φίλους αναγνώστες να προεκτείνω τις σκέψεις που ανέπτυξα στο πιπεράτο μου με τίτλο «Παιδιά: λιγότερο σερφάρισμα, περισσότερο φλερτάρισμα» που φιλοξενήθηκε εδώ στον αγαπημένο μας δικτυακό χώρο και σήμερα καταθέτω το νέο ενημερωτικό μου πιπεράτο…

του Καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου

Οι ρόλοι της μάνας και του πατέρα και το λειτούργημα όλων των εκπαιδευτικών που ήταν ανέκαθεν απαιτητικοί έφτασαν σε επίπεδα τραγικότητας διεθνώς στη διετία της πανδημίας καθώς μας επιβλήθηκαν «lockdown» και νέες μορφές προσωπικών επαφών και κοινωνικότητας, νέες μορφές «τήλε-εκπαίδευσης» και εργασίας από το σπίτι…

     Μέσα στο «πνεύμα της εποχής» της υψηλής τεχνολογίας που διανύουμε και ιδιαίτερα της πληροφορικής εντάσσεται και το γνωστό και διαδεδομένο σε ολάκερη την Υφήλιο  Ίντερνετ, το διαδίκτυο, στο οποίο με κάποιο κόστος ήδη έχουμε πρόσβαση όχι μόνο από το γραφείο μας στο Πανεπιστήμιο, την επιχείρηση ή τον οργανισμό, αλλά και οι περισσότεροι από το σπίτι μας, τόσο εμείς όσο και τα παιδιά μας.

     Δεν θα δαιμονολογήσω σήμερα την υψηλή τεχνολογία, ούτε έχω σκοπό να «τρομάξω» τους αναγνώστες γονείς, αλλά θα καλέσω την προσοχή τους στους κινδύνους, «ουδέν καλόν αμιγές κακού», του διαδικτύου, των κομπιούτερ και των κινητών τηλεφώνων που εμπλέκουν καθημερινά σε «περιπέτειες» άνδρες και γυναίκες, εφήβους και παιδιά νηπιακής ηλικίας.

     Πρόσφατα κρούσματα παιδιών που έχουν εμπλακεί σε περιπέτειες πέφτοντας θύματα προσέγγισης από μεγάλα στην ηλικία «ανώριμα» άτομα με αντικοινωνική συμπεριφορά και σεξουαλική παθογένεια, περιήγηση των παιδιών μας σε χώρους πορνογραφικού υλικού και έκθεση σε κινδύνους παιδεραστίας, ακόμη και απόπειρες αυτοκτονίας, που ελάχιστες φορές απέτρεψε την τελευταία στιγμή η παρέμβαση των ανδρών δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος της ΕΛΑΣ, αποτελούν καθημερινό δημοσιογραφικό υλικό στα ελληνικά ΜΜΕ.

     Μια αχλή μυστηρίου, όμως, φαίνεται να περιβάλλει το Ίντερνετ, όπως και άλλα στοιχεία της ψηφιακής τεχνολογίας και της εποχής των ηλεκτρονικών υπολογιστών που, αν μη τι άλλο, του δίνει και κάποιες μαγικές διαστάσεις ενώ, εάν το δει κανείς από μια απλουστευμένη, όχι όμως και χυδαία, οπτική γωνία αξιολόγησης, ουσιαστικά πρόκειται για μια ιλιγγιώδους μεγέθους βιβλιοθήκη-εγκυκλοπαίδεια σύγχρονης ψηφιακής μορφής τεχνολογίας.

     Όπως συμβαίνει και με κάθε άλλη μορφή εξέλιξης και υπέρβασης των συνόρων της ανθρώπινης γνώσης, Τεχνογνωσία και Τεχνολογία εξελίσσονται και προχωρούν πολύ πιο γρήγορα από την αναγκαία παράλληλη εξέλιξη των πλαισίων ηθικής και δεοντολογίας και θέσπισης κάποιων, έστω άγραφων, κανόνων συμπεριφοράς απέναντι στον πλούτο πληροφοριών και τη χρήση τους.

     Με άλλα λόγια, η πρόσβαση και η χρήση των πληροφοριών και των εικόνων που κατά δισεκατομμύρια σελίδων παρέχονται στον χρήστη του Ίντερνετ εξασφαλίζεται εφόσον ο χρήστης «υπογράψει» πληκτρολογώντας στον δικό του κομπιούτερ ότι είναι «άνω των 18 ετών» ή μέσα στα όρια που υπαγορεύει η κείμενη νομοθεσία της χώρας του πλανήτη μας στην οποία ζει και από την οποία προσπαθεί να αποκτήσει πρόσβαση στο διαδίκτυο!..

     Όπως αποδεικνύεται στην καθημερινή πρακτική της εποχής των σούπερ ταχυτήτων των ηλεκτρονικών μας υπολογιστών, εικόνες και πληροφορίες που ΔΕΝ θα ήταν διαθέσιμες σε ανήλικα άτομα γίνονται διαθέσιμες με την χρήση του κινητού και του κομπιούτερ.

     Εάν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, πρέπει να παραδεχθούμε ότι τα σημερινά παιδιά έχουν και μεγαλύτερη οικειότητα και καλύτερες γνώσεις χειρισμού Η/Υ από πολλά άτομα που ανήκουν τα 3 εκατομμύρια των συνταξιούχων…

     Υπάρχουν, όμως, πέραν των ηθικών προβλημάτων που εγείρονται, και κάποιοι άλλου είδους «κίνδυνοι» από τη χρήση του διαδικτύου και για τα ώριμα από νομικής απόψεως άτομα;

     Η απάντηση είναι, κατηγορηματικά και εμφαντικά, ΝΑΙ και το θέμα αναπτύξαμε διεξοδικά στο ηλεκτρονικό βιβλίο με τίτλο ΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ που συνέγραψα με την κόρη μου Dr Αναστασία-Νατάσα Πιπεροπούλου το οποίο «κατεβαίνει» ΔΩΡΕΑΝ χρησιμοποιώντας τον παρακάτω σύνδεσμο:https://bookboon.com/en/addictions-ebook   

     Τα τελευταία χρόνια οι συστηματικές ερευνητικές προσπάθειες των επιστημόνων της συμπεριφοράς επικεντρώνονται επίσης και στις επιπτώσεις που μπορεί να έχει η πολύωρη και μακρόχρονη κατάχρηση του διαδικτύου στον ψυχό-συναισθηματικό κόσμο και την κοινωνική συμπεριφορά του χρήστη κάθε ηλικίας αλλά ιδιαίτερα νηπίων, παιδιών και των εφήβων.

     Κάποιες από τις ερευνητικές εργασίες σε διεθνή κλίμακα έχουν τεκμηριώσει σποραδικά κρούσματα ψυχωτικής συμπεριφοράς η οποία συνδέεται με υπερβολική χρήση των κομπιούτερ από άτομα με προβκλήματα ανωριμότητας. 

     Όπως και αν το δούμε το θέμα, ιδιαίτερα μετά την καταστροφική διετία της πανδημίας τώρα πια με την καθημερινή πολύωρη χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών και του διαδικτύου ώριμα στην ηλικία άτομα, κυρίως όμως τα παιδιά μας, είναι περισσότερο επιρρεπή να αναπτύξουν τη σύγχρονη μορφή της «διαδικτυακής» εξάρτησης που τολμώ να της προσάψω τον όρο της «Ιντερνετομανίας».

     Χωρίς να οδηγηθούμε γονείς, εκπαιδευτικοί και η κοινή γνώμη σε υστερικές αντιδράσεις, μπορούμε να δεχτούμε ότι υπάρχει κάποια συγκεκριμένη συμπτωματολογία που προδίδει προβλήματα στη γένεση ή την εξέλιξή τους;

     Η απάντηση είναι ότι κάποια άτομα ασχέτως της ηλικίας τους μπορεί να θεωρηθούν εξαρτημένα από το διαδίκτυο ή «ιντερνετομανείς» εφόσον η συμπεριφορά τους περιλαμβάνει τουλάχιστον 4  από τα ακόλουθα 10 συγκεκριμένα χαρακτηριστικά συμπεριφοράς:

1) Το Ίντερνετ βρίσκεται διαρκώς στη σκέψη τους.

2) Αναλώνουν αυξανόμενα χρονικά διαστήματα για να ικανοποιήσουν την επιθυμία τους για χρήση του Ίντερνετ.

3) Παρουσιάζουν αδυναμία ελέγχου της επιθυμίας για χρήση του Ίντερνετ.

4) Αισθάνονται νευρικότητα και ευερεθιστικότητα όταν προσπαθούν να περιορίσουν ή να κόψουν εντελώς τη χρήση του διαδικτύου.

5) Χρησιμοποιούν το Ίντερνετ ως «μέθοδο φυγής» από προβλήματα που τους απασχολούν ή για να ξεπεράσουν μια άσχημη ψυχική διάθεση.

6) Αναγκάζονται να πουν ψέματα σε συγγενείς και φίλους για τον χρόνο και τα χρήματα που ξοδεύουν στη χρήση του Ίντερνετ.

7) Θέτουν σε κίνδυνο μια προσωπική σχέση ή την καριέρα τους καθώς «κολλάνε» στον κόσμο του διαδικτύου.

8) Εξακολουθούν να παίζουν στο Ίντερνετ, μολονότι έχουν ήδη ξεπεράσει τον προϋπολογισμό στα έξοδα των τηλεφωνικών συνδέσεων.

9) Αισθάνονται συμπτώματα «στερητικού συνδρόμου» όταν δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση στο δίκτυο.

10) Ασχολούνται με το δίκτυο περισσότερο χρόνο από αυτόν που αρχικά προγραμματίζουν.

     Άτομα εξαρτημένα από το διαδίκτυο (ιντερνετομανείς) μοιάζουν στις δομές προσωπικότητας, στον χαρακτήρα και το φάσμα των συναισθημάτων τους με παθολογικούς παίκτες, αυτούς που όλοι αποκαλούμε τζογαδόρους όλων των μορφών, ακριβώς επειδή τους διακρίνει η γνωστή αποτυχία ελέγχου της συμπεριφοράς τους χωρίς να βρίσκονται υπό την επίδραση ψυχοτρόπων ουσιών.

     Για τον λόγο αυτό και η θεραπευτική αντιμετώπισή τους έχει εμφανή υποδομή ψυχοκοινωνικής δυναμικής. Εμφανίστηκαν ήδη κάποιες «θεραπευτικές δομές» σε Αγγλία Αμερική ΚΑΙ Καναδά, αλλά δεν έχω εντοπίσει καμία παρόμοια δομή στην Πατρίδα μας.

     Τι κρίμα, που μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της μοναξιάς και αλλοτρίωσης που σημάδεψε πικρόχολα το τέλος του 20ού αιώνα, καθώς διανύουμε την τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα, στην Πατρίδα μας και, επιτρέψτε μου να πω σε ολάκερη την ανθρωπότητα κάποιοι συνάνθρωποί μας άνδρες, γυναίκες και παιδιά βιώνοντας τη δική τους ΜΟΝΑΞΙΑ βρίσκουν «παρηγοριά» κολλημένοι στον μοναχικό κόσμο της συναρπαστικής έγχρωμης εικόνας ενός επιτραπέζιου ή φορητού κομπιούτερ, ενός κινητού!...