Μ' αυτά και τ' άλλα και χωρίς να το καταλάβουμε, ούτε και να πλήξουμε πέρασαν δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια που βολοδέρνουμε με το σκαρί του "ΖΕΙΔΩΡΟΝ" στο πάντα φουρτουνιασμένο πέλαγος του διαδικτύου.
Ενα παιδικό όνειρο (μάλλον απωθημένο), που δεν πραγματοποιήθηκε, μας έφερε στα... γεράματα να παριστάνουμε τους ρεπόρτερς και τους "έγκυρους" σχολιαστές-αναλυτές τρομάρα μας και τρομάρα τους, αμισθί φυσικά (το λες και χόμπι, ερασιτέχνες γαρ)!!!
Το ραδιόφωνο είναι το σήμα κατατεθέν αυτής εδώ της σελίδας, καθότι εραστές του ραδιοφώνου παιδιόθεν! Ισως να φταίει που κείνη την εποχή δεν υπήρχε τηλεόραση..... και οι λιγοστές τότε εφημερίδες μαύριζαν τα χέρια...
Ας όψεται ο Παναθηναϊκός και η πορεία του προς το Γουέμπλεϊ το 1970 - 71, οπότε κι άρχισαν να εμφανίζονται οι πρώτες ασπρόμαυρες τηλεοράσεις στα κεντρικά μαγαζιά της πόλης του Αγρινίου και σε ελάχιστα σπίτια.
Το καναρινάκι μας, σήμα του γράφοντος (εμού του ιδίου δηλαδή),έχει τη δικιά του ιστορία!Αξέχαστο φιλαράκι. Αυτά είναι τα σήματα-σημαίες αυτής εδώ της σελίδας.
Ηταν Κυριακή, μεσάνυχτα της 19ης Ιουλίου του 2009, όταν πρωτοσαλπάραμε με το ΖΕΙΔΩΡΟΝ για την... Ιθάκη κι ακόμα... ταξιδεύουμε!
Ο υποφαινόμενος, μέχρι τότε "περιπατητής", αναγνώστης, σχολιογράφος κι αρθρογράφος σε φιλικά blogs απέκτησε αυτή εδώ τη διαδικτυακή γωνία.
Δειλά, δειλά στην αρχή και πολύ δυνατά στη συνέχεια "σκοτώσαμε" και "σκοτώνουμε" καθημερινά ώρες ατελείωτες χτυπώντας τα πλήκτρα του laptop μας!
Από την πρώτη μας ανάρτηση μέχρι κι αυτή την ώρα μεσολάβησαν 5.475 ημέρες και 92.795 αναρτήσεις με διάφορα θέματα,εκ των οποίων πάρα πολλές αναδημοσιεύθηκαν σε άλλα blogs,φίλων και μη.
Δεν ξέρουμε αν αυτά τα 15 χρόνια προσφέραμε ο,τιδήποτε σε οποιονδήποτε με τις αναρτήσεις μας! Βλέποντας όμως την καθημερινή σας παρουσία εδώ (πάνω από 70 χιλιάδες κάθε μήνα λένε τα στατιστικά της google) πιστεύουμε ότι αξίζει τον κόπο.
Πολλές φορές αναρωτηθήκαμε για ποιο λόγο η Google,η Wordpress κι άλλοι πάροχοι μας προσφέρουν δωρεάν ηλεκτρονικό χώρο για να ασκούμε τη λεγόμενη "δημοσιογραφία των πολιτών" μέσα από τις σελίδες μας.
Για τις διαφημίσεις λένε πολλοί και συμφωνούμε, αλλά....
Μήπως προέβλεψαν ή καλύτερα γνώριζαν για τις μέρες (χρόνια πλέον!!!) που θα έρχονταν όχι μόνο στην Ευρώπη, μα και παγκόσμια και μ' αυτό τον τρόπο μας έκαναν υποσυνείδητα "επαναστάτες του καναπέ";
Για σκεφθείτε τι θα γινόταν αν όλοι εμείς οι χιλιάδες bloggers και τα εκατομμύρια των χρηστών των social media αντί να χτυπάμε τ' άψυχα πλήκτρα βαράγαμε τα κεφάλια των τροϊκανών και των εγχώριων τοποτηρητών τους!
Το σπουδαιότερο πάντως σ' αυτό το ταξίδι στ' ανοιχτό πέλαγος είναι ότι γνωρίσαμε πάρα πολλούς ανθρώπους, αρκετούς μάλιστα κι από κοντά, που διάλεξαν κι αυτοί το χώρο του διαδικτύου για να εκφραστούν. Ολοι τους εξαιρετικοί, με τις δικές του ανησυχίες ο καθένας, ταξιδεύουμε στον ίδιο διαδικτυακό ωκεανό ανταλλάσσοντας σήματα-ιδέες-απόψεις.
Αμέτρητες ώρες θυσία στο βωμό της ουτοπίας;
Οχι δεν το νομίζουμε!
Ολοι κάτι έχουμε να πούμε, να προτείνουμε, να σχολιάσουμε ακόμα και να γκρινιάξουμε. Κοινός παρανομαστής όλων η πίστη κι ο σεβασμός στη ζωή και στους ανθρώπους, στις αξίες και στα ιδανικά.
Σίγουρα κανείς μας δεν τρέφει αυταπάτες ότι μπορεί ν' αλλάξει τον κόσμο!
Ομως αυτό που σκεφτόμαστε, αυτό που μας εκνευρίζει, το στραβό που πάνε να μας περάσουν για ίσιο το καυτηριάζουμε ακαριαία και το 'χουν καταλάβει, άσχετα αν το μαχαίρι και το πεπόνι το κρατάνε πάντα οι ίδιοι, με τις δικές μας υποτίθεται ψήφους, ενώ στην πραγματικότητα κυβερνούν οι μειοψηφίες.
Αλλωστε δεν βγήκαμε στο "πέλαγο" για υλικές απολαβές, αυτό το κάνουν με επιτυχία οι επαγγελματίες της μπλογκόσφαιρας, με τον κορονοϊό μάλιστα το παράκαναν και... παράφαγαν δεόντως και με τη βούλα της εξουσίας (όχι πως δεν τρώγανε και πριν και φυσικά συνεχίζουν!!!).
Προσωπικά μας άρεσε ανέκαθεν η ιδέα ενός ανεξάρτητου δικτύου ραδιοφωνίας, τηλεοράσεως και τύπου. Επειδή όμως δεν υπήρχαν και δεν υπάρχουν τα μπικικίνια μας φτάνει και μας περισσεύει ο αέρας του διαδικτύου!
Κλείσαμε λοιπόν αισίως 15 ολόκληρα χρόνια στον ωκεανό της Google κι ακόμα ταξιδεύουμε, σε χαλεπούς καιρούς με φάρο την ελπίδα, που κάποιοι τώρα τελευταία μιμούμενοι τους προηγούμενους την μετέτρεψαν σε κοφτερή λεπίδα και την παρέδωσαν ξανά στους πρώτους διδάξαντες!
Ενα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εσάς, που καθημερινά επισκέπτεστε αυτόν εδώ το χώρο και στους καλούς φίλους συνμπλόγκερς που μας στέλνουν θέματά τους, αλλά και αναδημοσιεύουν δικά μας.
Κι αν ο προορισμός μας είναι η Ιθάκη, εκείνο που αξίζει πιότερο είναι το ταξίδι, όπως λέει κι ο αγαπημένος μας ποιητής Κώστας Καβάφης:
Η Ιθάκη σ' έδωσε το ωραίο ταξίδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Αλλο δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Ετσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες oi Ιθάκες τι σημαίνουν.
Ολοι κάτι έχουμε να πούμε, να προτείνουμε, να σχολιάσουμε ακόμα και να γκρινιάξουμε. Κοινός παρανομαστής όλων η πίστη κι ο σεβασμός στη ζωή και στους ανθρώπους, στις αξίες και στα ιδανικά.
Σίγουρα κανείς μας δεν τρέφει αυταπάτες ότι μπορεί ν' αλλάξει τον κόσμο!
Ομως αυτό που σκεφτόμαστε, αυτό που μας εκνευρίζει, το στραβό που πάνε να μας περάσουν για ίσιο το καυτηριάζουμε ακαριαία και το 'χουν καταλάβει, άσχετα αν το μαχαίρι και το πεπόνι το κρατάνε πάντα οι ίδιοι, με τις δικές μας υποτίθεται ψήφους, ενώ στην πραγματικότητα κυβερνούν οι μειοψηφίες.
Αλλωστε δεν βγήκαμε στο "πέλαγο" για υλικές απολαβές, αυτό το κάνουν με επιτυχία οι επαγγελματίες της μπλογκόσφαιρας, με τον κορονοϊό μάλιστα το παράκαναν και... παράφαγαν δεόντως και με τη βούλα της εξουσίας (όχι πως δεν τρώγανε και πριν και φυσικά συνεχίζουν!!!).
Προσωπικά μας άρεσε ανέκαθεν η ιδέα ενός ανεξάρτητου δικτύου ραδιοφωνίας, τηλεοράσεως και τύπου. Επειδή όμως δεν υπήρχαν και δεν υπάρχουν τα μπικικίνια μας φτάνει και μας περισσεύει ο αέρας του διαδικτύου!
Κλείσαμε λοιπόν αισίως 15 ολόκληρα χρόνια στον ωκεανό της Google κι ακόμα ταξιδεύουμε, σε χαλεπούς καιρούς με φάρο την ελπίδα, που κάποιοι τώρα τελευταία μιμούμενοι τους προηγούμενους την μετέτρεψαν σε κοφτερή λεπίδα και την παρέδωσαν ξανά στους πρώτους διδάξαντες!
Ενα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εσάς, που καθημερινά επισκέπτεστε αυτόν εδώ το χώρο και στους καλούς φίλους συνμπλόγκερς που μας στέλνουν θέματά τους, αλλά και αναδημοσιεύουν δικά μας.
Κι αν ο προορισμός μας είναι η Ιθάκη, εκείνο που αξίζει πιότερο είναι το ταξίδι, όπως λέει κι ο αγαπημένος μας ποιητής Κώστας Καβάφης:
Η Ιθάκη σ' έδωσε το ωραίο ταξίδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Αλλο δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Ετσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες oi Ιθάκες τι σημαίνουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες