Λίμνες Αργολίδας: Τίμησαν τους 88 άμαχους εκτελεσθέντες από τους Γερμανούς τον Μάιο του 1944 (φωτο)

Μνημόσυνο υπέρ των 88 αμάχων που σφαγιάσθηκαν τον Μάιο του 1944 στο μαρτυρικό χωριό των Λιμνών Αργολίδας πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 26/5/24 στον Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής και μπροστά από το Ηρώο που έχει δημιουργηθεί προς τιμήν τους. Ανάμεσα τους γυναίκες και παιδιά.

Στο σύντομο χαιρετισμό που απηύθυνε ο Δήμαρχος Άργους - Μυκηνών, Γιάννης Μαλτέζος χαρακτήρισε την πράξη αυτή ως «Ολοκαύτωμα» αναφέροντας πως είναι η μεγαλύτερη θηριωδία μετά την σφαγή στα Καλάβρυτα και το Δίστομο. Κλείνοντας, τόνισε ότι δεν πρέπει να τους ξεχνάμε ενώ οφείλουμε να τους τιμούμε ως Ήρωες!

Το παρόν στην επιμνημόσυνη δέηση και στην κατάθεση των στεφάνων έδωσαν ο Δήμαρχος Άργους - Μυκηνών Γιάννης Μαλτέζος, οι Βουλευτές του νομού Γιάννης Ανδριανός, Γιώργος Γαβρήλος και Ανδρέας Πουλάς.

Επίσης παρόντες ήταν ο Αντιπεριφερειάρχης Αργολίδας Γιάννης Μαντζούνης, αντιδήμαρχοι, αντιπεριφερειάρχες, περιφερειακοί και δημοτικοί σύμβουλοι. Εκπρόσωποι των στρατιωτικών αρχών καθώς και συγγενείς των εκτελεσθέντων.

https://www.argolikeseidhseis.gr/

Λίγα λόγια για το ιστορικό του "Ολοκαυτώματος" 

Μάιος 1944,στρατεύματα κατοχής, εκκαθαριστικές επιχειρήσεις, θάνατος. Η μπότα του κατακτητή πάτησε την ορεινή και άγονη αυτή γωνιά της Αργολίδας. Μέχρι τότε η ζωή κυλούσε με την σκέψη της σκλαβωμένης πατρίδας και με την αγωνία αν θα ξημερώσει το αύριο.

Οι άνθρωποι αυτού του χωριού ήταν στις εργασίες τους, στα χωράφια τους, στα πρόβατά τους όταν αστραπιαία ήρθε το μαντάτο, οι Γερμανοί και οι κουκουλοφόροι συνεργάτες τους έρχονται στις Λίμνες.

Οι καρδιές πάγωσαν ήρθε η σειρά μας σκέφθηκαν και δυστυχώς ήρθε πράγματι η σειρά τους. Τρεις μέρες κράτησαν οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις …. και το αποτέλεσμα; Ογδόντα οκτώ (88) νεκροί, άνθρωποι αγνοί, ανυποψίαστοι, ξωμάχοι, άνθρωποι τού μόχθου και τής επιβίωσης

Οι περισσότεροι από αυτούς σκοτώθηκαν στα χωράφια και στα μαντριά τους, οι κατακτητές δεν ξεχώρισαν ηλικία από μικρά παιδιά έξη (6) ετών μέχρι σεβάσμιους γέροντες, άραγε τι να έφταιξαν;

Το μαύρο πέπλο τού θανάτου σκέπασε τις Λίμνες. Κανείς δεν ήξερε αν ζει ο άνθρωπος τους, κανείς δεν ήξερε αν θα ξημερώσει η αυριανή μέρα

24-25-26- Μάη 1944 τρεις μέρες που πίσω τους άφησαν μαυροφορεμένες χήρες και ορφανά, τρεις μέρες πού θα μείνουν χαραγμένες στην μνήμη τους. Οι μαύρες μέρες τού τρόμου πέρασαν οι κάτοικοι μάζεψαν το κουράγιο που τους απέμεινε και ξαναβγήκαν στα παρατημένα χωράφια τους και στα πρόβατά τους, για να συνεχίσουν την ζωή τους.

Και πράγματι τα κατάφεραν, ο ξερός τούτος τόπος συνεχίζει να ζει 80 χρόνια μετά δεν έχουμε το δικαίωμα να θρηνούμε, σε ένα τέτοιο τόπο δεν θρηνούν και όπως λέει και ο ποιητής

«Μανάδες μην θλιβόσαστε ,κοπέλες μην χτυπιέστε 

ταχειά ζυγώνει η λευτεριά ,καινούργιο καλοκαίρι 

θα αναχλοησουν οι πλαγιές, θα ανθίσουν τα ροδάμια 

και θα βουίξουν οι αυλές τής Λίμνας απ το γέλιο»