ΟΚΔΕ: 80 Χρόνια από την Εκτέλεση των 200 Κομμουνιστών στην Καισαριανή - Μουσική Εκδήλωση 27/4 στις 12:00

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ - ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ - ΜΟΥΣΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ 

ΣΑΒΒΑΤΟ 27 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, 12:00 ΣΚΟΠΕΥΤΗΡΙΟ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ

Η Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας, στη μνήμη των 200 εκτελεσθέντων αγωνιστών του λαϊκού, εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος διοργανώνει εκδήλωση στο Μνημείο της εκτέλεσης με προσυγκέντρωση στις 11:00 στην Πλατεία Καισαριανής και πορεία προς το Σκοπευτήριο. Θα ακολουθήσει μουσικό αφιέρωμα με τους Νατάσα Ρασούλη (τραγούδι), Θοδώρα Καρασαρλίδου (τραγούδι), Μιχάλη Καζάνα (μπουζούκι), Γιώργο Δημακίδη (κιθάρα).

Το χρονικό της εκτέλεσης

Την παραμονή της Πρωτομαγιάς 1944, ο Στρατιωτικός Διοικητής Ελλάδος έδωσε τη διαταγή για την εκτέλεση 200 κομμουνιστών, σε αντίποινα για την εξόντωση του γερμανού υποστράτηγου Φραντζ Κρεχ και της συνοδείας του λίγες ημέρες πριν από τον ΕΛΑΣ. Η επιλογή της ημέρας δεν ήταν καθόλου τυχαία. Αποτελούσε ένα ξεκάθαρο μήνυμα εκδίκησης σε μια ημέρα που ήταν, και είναι μέχρι σήμερα, βαμμένη κόκκινη. Μια ημέρα - σύμβολο για το παγκόσμιο προλεταριάτο.

Το σκοπευτήριο της Καισαριανής μεταβλήθηκε από εκείνη την Πρωτομαγιά του ’44 σε μνημείο θυσίας και αγώνα ενάντια στον ναζισμό και στους ντόπιους καταπιεστές. Το θάρρος με το οποίο οι «200» αντιμετώπισαν το θάνατο θα αποτελεί για πάντα πολύτιμο εργαλείο για τους αγώνες της εργατικής τάξης. Μάλιστα, η εκτέλεση στην Καισαριανή είναι η δεύτερη στη σειρά μαζική εκτέλεση, ως αντίποινα. Η πρώτη συνέβη λίγους μήνες πριν, στις 6 Ιουνίου 1943 στο Κούρνοβο/Νεζερό της Λάρισας με την εκτέλεση 106 αγωνιστών, ανάμεσα στους οποίους βρίσκονταν 4 τροτσκιστές (μεταξύ των οποίων και ο θεμελιωτής του επαναστατικού μαρξισμού στη χώρα μας Π. Πουλιόπουλος) και ένας αρχειομαρξιστής.

Ανάμεσα στους «200» εκτελεσθέντες αγωνιστές ήταν 7 τροτσκιστές και 5 αρχειομαρξιστές, που έπεσαν όπως και οι σύντροφοί τους στο Κούρνοβο πριν από 1 περίπου χρόνο, τραγουδώντας τον ύμνο της Διεθνούς και φωνάζοντας για την 4η Διεθνή και τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης!

Η Ελλάδα στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

Τον Απρίλη του 1941, με την εισβολή των Γερμανών στη χώρα, επιβλήθηκε στην Ελλάδα τριπλή κατοχή από Γερμανούς, Ιταλούς και Βούλγαρους, ενώ η ηττημένη ελληνική αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό, το έβαλαν στα πόδια και κατέφυγαν στο Κάιρο, αφήνοντας πίσω μόνο του τον ελληνικό λαό στην κτηνωδία του ναζιστικού στρατού και των ντόπιων συνεργατών του (Χίτες, δωσίλογοι, μαυραγορίτες κ.ά.).

Αυτές οι άθλιες συνθήκες, μαζί με την χρόνια συσσώρευση οργής και αγανάκτησης απέναντι στην κατοχή, τις δικτατορίες και τις απάνθρωπες επιθέσεις γέννησαν τα πρώτα σκιρτήματα αντίστασης και κατέδειξαν στην εργατική τάξη την ανάγκη οικοδόμησης μιας νέας κοινωνίας. Δημιουργείται το 1941 ο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ που κατάφερε να ενσωματώσει στους κόλπους του την πλειοψηφία σχεδόν της ελληνικής κοινωνίας. Σύντομα, η δράση των μαζών άρχισε να φουντώνει. Τον Φλεβάρη του 1943 ξέσπασε η νικηφόρα απεργία διαρκείας ενάντια στο μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης (μοναδική στην Ευρώπη) που επιχείρησαν να επιβάλουν οι Ναζί. Την ίδια στιγμή, το αντάρτικο στην ύπαιθρο άρχισε να γιγαντώνεται σημειώνοντας μεγάλες επιτυχίες.

Είναι γεγονός πως, σε μεγάλο βαθμό, η πρωτοβουλία για την ανάπτυξη της ένοπλης πάλης στο βουνό οφείλεται στην αγωνιστικότητα που επέδειξε ο Άρης Βελουχιώτης κι άλλοι «ανώνυμοι» αγωνιστές που σφυρηλατήθηκαν μέσα από τον αγώνα. Όμως, η εξέλιξη και η γιγάντωση του αγώνα και της δράσης του ΕΑΜ οφείλεται στην αυτοθυσία και τον ηρωισμό των εργατικών και αγροτολαϊκών μαζών και όχι στην ηγεσία του ΚΚΕ, που μετέπειτα θα υποχρεώσει τους αγωνιστές να παραδώσουν τα όπλα και να γίνουν έρμαια στον ρεβανσισμό και τις διώξεις του μεταπολεμικού - μετεμφυλιακού καθεστώτος. Αυτή είναι η αλήθεια και δεν μπορεί να διαστρεβλωθεί, παρά την τεράστια προσπάθεια που έκανε η ηγεσία του ΚΚΕ με σκοπό να διαστρεβλώσει τον αγώνα και να αποποιηθεί τις ευθύνες του για την τραγική κατάληξη της ελληνικής επανάστασης 1943-49, αποφεύγοντας να αναφερθεί στην – προδιαγεγραμμένη από την σταλινοποιημένη 3η Διεθνή και την ηγεσία του ΚΚΕ – αιματοβαμένη κατάληξή του.

Ο ρόλος των τεταρτοδιεθνιστών-τροτσκιστών

Οι τροτσκιστές συμμετείχαν στον αγώνα με όλες τους τις δυνάμεις. Από την πρώτη στιγμή μέσα στο κίνημα άσκησαν σκληρή κριτική στην λαϊκομετωπική, προδοτική πολιτική των ΕΑΜ/ΚΚΕ και καλούσαν τους εργαζόμενους να παλέψουν ενάντια στην ντόπια αστική τάξη και τους ιμπεριαλιστές «συμμάχους». Επεδίωκαν να μετατρέψουν τον πόλεμο σε επανάσταση, μιλούσαν για την αλληλεγγύη και τον διεθνισμό των εργατών, καλώντας το ελληνικό προλεταριάτο να συναδελφωθεί με τους ιταλούς και γερμανούς φαντάρους. Παρά το κυνηγητό από αστούς και σταλινικούς και τις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετώπιζαν, καθώς πολλά ηγετικά στελέχη τους βρίσκονταν στα κάτεργα της Ακροναυπλίας, δεν έπαψαν ούτε στιγμή να οργανώνουν αγώνες και απεργίες, να παλεύουν με όλα τα μέσα για τον Σοσιαλισμό.

80 χρόνια μετά…

Η φετινή Πρωτομαγιά βρίσκει τους εργαζόμενους, τη νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα αντιμέτωπους με έναν ανοιχτό ταξικό πόλεμο από την πλευρά του καθεστώτος Μητσοτάκη. Η ακρίβεια στα βασικά αγαθά, η ενέργεια και τα ενοίκια τσακίζουν το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων. Η ανεργία κι η φτώχεια απειλεί ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου με την ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, της Υγείας και μιας σειράς κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιών συντελούν σε μια βίαιη αναδιανομή του πλούτου, εκτοξεύοντας τις ανισότητες σε πρωτοφανή επίπεδα. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιδιώκει την όλο και μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο, στηρίζει την γενοκτονία του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ στην Γάζα, ετοιμάζει νέους στρατιωτικούς εξοπλισμούς και παραχωρεί διαρκώς βάσεις στις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ.

Φτάνει πια! Με τους αγώνες μας να ανατρέψουμετο καθεστώς Μητσοτάκη και την αστική ελίτ!

Το παράδειγμα των 200 αγωνιστών που έπεσαν ηρωικά στην Καισαριανή την Πρωτομαγιά του 1944 εξακολουθεί σήμερα να παραμένει πιο φωτεινό από ποτέ. Σε μια περίοδο όξυνσης της κρίσης, των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και υπό την απειλή ενός νέου Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου, πρέπει να παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις για να νικήσουν οι ιδέες για τις οποίες έδωσαν τη ζωή τους. Μπορούμε να νικήσουμε με μια Αριστερά Επαναστατική! Παλεύοντας για μία άλλη δομή εξουσίας, για μια Κυβέρνηση των Εργαζομένων. Για να βάλουμε ένα φρένο στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Για να εγκαθιδρύσουμε μια κοινωνία δίκαιη, μια κοινωνία σοσιαλιστική!

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ 

ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ