Φαντάσου πως εργάζεσαι σε κάποιο υπόγειο στο Μαξίμου στο τμήμα Ιδεολογική Ηγεμονία της Αριστεράς (ναι, σίγουρα υπάρχει τέτοιο τμήμα). Η περίπτωση του Πάνου Καμμένου είναι μια πολύ σημαντική επιτυχία για το συγκεκριμένο τμήμα.
Γράφει ο Ναπολέων Λιναρδάτος
Με δεξιούς ψήφους στηρίχθηκαν στα χρόνια των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ ακροαριστερές πολιτικές, που όχι μόνο ήταν ανάθεμα για τους κεντροδεξιούς ψηφοφόρους, αλλά και για την πλειονότητα των κεντροαριστερών ψηφοφόρων.
Πριν καν φτάσουμε στην αποχώρηση του κ. Καμμένου από τον κυβερνητικό συνασπισμό, το κόμμα του είχε επί πέντε χρόνια στηρίξει ανοιχτά σύνορα, ελεύθερο σε τρομοκράτες, μπαχαλικιδες και εγκληματίες, άγρια φορομπηχτική πολιτική, αποεθνικοποίηση κράτους και παιδείας, και γενικά όλη την γουώκ (woke) ατζέντα. Το μόνο αντάλλαγμα; Μερικές κυβερνητικές θέσεις για αυτόν και κάποια στελέχη του κόμματος του. Λίγα χρόνια μετά, στο τμήμα Ιδεολογική Ηγεμονία της Αριστεράς, το μόνο τμήμα που λειτουργεί στο δημόσιο, εργάζονται και πάλι πυρετωδώς αυτή τη φορά με όλους αυτούς που τα χρόνια των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ λοιδορούσαν τις ιδεολογικές κωλοτούμπες του κ. Καμμένου. Η τότε εκπρόσωπος τύπου της ΝΔ είχε πει: «Μπροστά στον Καμμένο η Κομανέτσι είναι μια στιγμή στην ιστορία». Βορίδης, Γεωργιάδης, Πλεύρης, Κυρανάκης ακολουθούν τον δρόμο που χάραξε ο Πάνος Καμμένος. Για μια ομάδα πολιτικών που κάποτε μετέδιδαν όχι μόνο προσωπικές φιλοδοξίες, αλλά και ιδεολογικές, είναι μια κάποια απογοήτευση να γίνονται πολιτικοί κόπι-πέιστ του Πάνου Καμμένου. Στην πρώτη τετραετία Μητσοτάκη ακολουθήσαν μια τακτική σιωπηρής συγκατάθεσης στην αριστερή ατζέντα του κ. Μητσοτάκη. Με τις εκλογές του 23’ και την είσοδο στη Βουλή τριών κομμάτων στα δεξιά της ΝΔ, αποδείχθηκε ότι δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν ως ανάχωμα για τους δεξιούς ψηφοφόρους. Το μόνο αποτέλεσμα αυτής της σιωπηρής συγκατάθεσης ήταν να χάσουν τον πολιτικό λόγο και ρόλο στην πολιτική σκήνη. Μια εξαιρετική περίπτωση αυτοκατάργησης. Και ενώ ο κ. Μητσοτάκης έχει στρέψει τη ΝΔ προς πλήρη συριζικοποιήση, οι κύριοι Βορίδης, Πλεύρης και Κυρανάκης προσποιούνται ότι βρίσκονται ακόμα σε κάποιο κεντροδεξιό κόμμα. Αντίθετα, ο κ. Γεωργιάδης, ακολουθεί τη στρατηγική της κας Ελένης Κουντουράς, που μεταπήδησε από τους Ανεξάρτητους Έλληνες στον Συριζα, υιοθετώντας μια ιδεολογία και ρητορική που υποτίθεται αντιμαχόταν μέχρι πρότινος. Και κάπως έτσι κλείνει το κεφάλαιο των δεξιών στη ΝΔ. Ένα κόμμα που από μια πρότερη πασοκοποιήση πέρασε με τον κ. Μητσοτάκη σε μια νέα περίοδο συριζικοποιήσης. Απ΄το κακό στο χειρότερο. Και οι δεξιοί τι έκαναν; Συμμορφώθηκαν με το αριστερό κατεστημένο που κάποτε η αντίσταση τους σε αυτό τους ανέδειξε πολιτικά. Αντί να ρισκάρουν μια σύγκρουση ακολούθησαν το δρόμο του κ. Καμμένο. Ποιος θυμάται τον κ. Καμμένο τώρα. Ποιος θα τον ξέρει σε δέκα χρόνια από τώρα. Υποσημειώσεις στην παρακμή ενός έθνους.
Πριν καν φτάσουμε στην αποχώρηση του κ. Καμμένου από τον κυβερνητικό συνασπισμό, το κόμμα του είχε επί πέντε χρόνια στηρίξει ανοιχτά σύνορα, ελεύθερο σε τρομοκράτες, μπαχαλικιδες και εγκληματίες, άγρια φορομπηχτική πολιτική, αποεθνικοποίηση κράτους και παιδείας, και γενικά όλη την γουώκ (woke) ατζέντα. Το μόνο αντάλλαγμα; Μερικές κυβερνητικές θέσεις για αυτόν και κάποια στελέχη του κόμματος του. Λίγα χρόνια μετά, στο τμήμα Ιδεολογική Ηγεμονία της Αριστεράς, το μόνο τμήμα που λειτουργεί στο δημόσιο, εργάζονται και πάλι πυρετωδώς αυτή τη φορά με όλους αυτούς που τα χρόνια των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ λοιδορούσαν τις ιδεολογικές κωλοτούμπες του κ. Καμμένου. Η τότε εκπρόσωπος τύπου της ΝΔ είχε πει: «Μπροστά στον Καμμένο η Κομανέτσι είναι μια στιγμή στην ιστορία». Βορίδης, Γεωργιάδης, Πλεύρης, Κυρανάκης ακολουθούν τον δρόμο που χάραξε ο Πάνος Καμμένος. Για μια ομάδα πολιτικών που κάποτε μετέδιδαν όχι μόνο προσωπικές φιλοδοξίες, αλλά και ιδεολογικές, είναι μια κάποια απογοήτευση να γίνονται πολιτικοί κόπι-πέιστ του Πάνου Καμμένου. Στην πρώτη τετραετία Μητσοτάκη ακολουθήσαν μια τακτική σιωπηρής συγκατάθεσης στην αριστερή ατζέντα του κ. Μητσοτάκη. Με τις εκλογές του 23’ και την είσοδο στη Βουλή τριών κομμάτων στα δεξιά της ΝΔ, αποδείχθηκε ότι δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν ως ανάχωμα για τους δεξιούς ψηφοφόρους. Το μόνο αποτέλεσμα αυτής της σιωπηρής συγκατάθεσης ήταν να χάσουν τον πολιτικό λόγο και ρόλο στην πολιτική σκήνη. Μια εξαιρετική περίπτωση αυτοκατάργησης. Και ενώ ο κ. Μητσοτάκης έχει στρέψει τη ΝΔ προς πλήρη συριζικοποιήση, οι κύριοι Βορίδης, Πλεύρης και Κυρανάκης προσποιούνται ότι βρίσκονται ακόμα σε κάποιο κεντροδεξιό κόμμα. Αντίθετα, ο κ. Γεωργιάδης, ακολουθεί τη στρατηγική της κας Ελένης Κουντουράς, που μεταπήδησε από τους Ανεξάρτητους Έλληνες στον Συριζα, υιοθετώντας μια ιδεολογία και ρητορική που υποτίθεται αντιμαχόταν μέχρι πρότινος. Και κάπως έτσι κλείνει το κεφάλαιο των δεξιών στη ΝΔ. Ένα κόμμα που από μια πρότερη πασοκοποιήση πέρασε με τον κ. Μητσοτάκη σε μια νέα περίοδο συριζικοποιήσης. Απ΄το κακό στο χειρότερο. Και οι δεξιοί τι έκαναν; Συμμορφώθηκαν με το αριστερό κατεστημένο που κάποτε η αντίσταση τους σε αυτό τους ανέδειξε πολιτικά. Αντί να ρισκάρουν μια σύγκρουση ακολούθησαν το δρόμο του κ. Καμμένο. Ποιος θυμάται τον κ. Καμμένο τώρα. Ποιος θα τον ξέρει σε δέκα χρόνια από τώρα. Υποσημειώσεις στην παρακμή ενός έθνους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες