Τι γίνεται στην Παλαιστίνη και στο Ισραήλ; Η απάνθρωπη υποκρισία της «πολιτισμένης» Δύσης υποτίθεται πως «δακρύζει» μπροστά στους άμαχους νεκρούς. Οι χώρες (μεταξύ των οποίων και η ελληνική κυβέρνηση) που αναγνωρίζουν το «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα» είναι οι ίδιες που δεν βλέπουν το διαρκές έγκλημα ενός δολοφονικού κράτους απέναντι στους Παλαιστίνιους.
Κάθε λίγες μέρες (ακόμα και σε περίοδο «ανακωχής») στην Παλαιστίνη θρηνούν νεκρούς, θρηνούν δολοφονημένους. Η ισραηλινή πολεμική μηχανή δεν ξεχωρίζει τίποτα μπροστά στη βαρβαρότητα της. Χωρίς έλεος αφαιρεί ζωές από ανήλικα παιδιά, έχοντας καταδικάσει έναν ολόκληρο λαό να ζει στην εξαθλίωση, που εκφράζεται με συνθήκες διαβίωσης που δεν μπορούν καν να φανταστούν οι δυτικοί «σύμμαχοι».
Σκοπός του δημοσιεύματος μας είναι να τονίσουμε πως χτες δεν ξεκίνησε «ξαφνικά» ένας «πόλεμος». Και για να ξέρουμε τα πραγματικά γεγονότα ας διαβάσουμε: Πόσο «αιφνιδιαστική» ήταν η επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ; Βία, καταστολή και εξαθλίωση (της Τζένης Κριθαρά).
Στόχος είναι παρουσιάσουμε τι συμβαίνει επί δεκαετίες σε εκείνη τη γωνιά της γης που τη λένε Παλαιστίνη, να δείξουμε αυτό που κάνουν πως δεν βλέπουν οι «σύμμαχοι» του Ισραήλ που τώρα δηλώνουν την ανθρώπινη «ευαισθησία» τους: Η ισραηλινή κατοχή στην Παλαιστίνη είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Απαρτχάιντ του Ισραήλ εναντίον των Παλαιστινίων
Ιδού τι συμβαίνει στην Παλαιστίνη και στο Ισραήλ σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, σύμφωνα με στοιχεία από την αναλυτική έκθεση των 182 σελίδων με τίτλο «Απαρτχάιντ του Ισραήλ εναντίον των Παλαιστινίων: Ένα βάναυσο σύστημα κυριαρχίας και ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας(Φεβρουάριος 2022):
Οι λεπτομέρειες της έρευνας δείχνουν πώς το Ισραήλ επιβάλλει ένα σύστημα καταπίεσης και κυριαρχίας εναντίον των Παλαιστινίων οπουδήποτε το Ισραήλ διατηρεί τον έλεγχο επί των δικαιωμάτων τους. Αυτό περιλαμβάνει Παλαιστίνιες/-ους που διαμένουν στο Ισραήλ και τα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη (ΚΠΕ), καθώς και εκτοπισμένες/-ους πρόσφυγες σε άλλες χώρες.
Στην έκθεση τεκμηριώνεται πώς οι μαζικές κατασχέσεις παλαιστινιακής γης και περιουσίας, οι παράνομοι φόνοι, οι εξαναγκαστικές μετακινήσεις, οι δραστικοί περιορισμοί κίνησης, και η άρνηση της εθνικότητας και της υπηκοότητας στις/στους Παλαιστίνιες/-ους είναι όλα στοιχεία ενός συστήματος που συνιστά απαρτχάιντ σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.
Αυτό το σύστημα διατηρείται από παραβιάσεις τις οποίες η Διεθνής Αμνηστία κρίνει ότι συνιστούν απαρτχάιντ ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, όπως ορίζεται στο Καταστατικό της Ρώμης και στην Σύμβαση για το Απαρτχάιντ. Η Διεθνής Αμνηστία κάλεσε το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ) να εξετάσει το έγκλημα του απαρτχάιντ στην τρέχουσα έρευνά του στα ΚΠΕ, ενώ καλεί όλα τα κράτη να ασκήσουν οικουμενική δικαιοδοσία ώστε να οδηγήσουν τους δράστες του απαρτχάιντ στη δικαιοσύνη.
Συγκεκριμένα: «Δεν υπάρχει καμία πιθανή δικαιολόγηση για ένα σύστημα που έχει οικοδομηθεί γύρω από τη θεσμοθετημένη και την παρατεταμένη ρατσιστική καταπίεση εκατομμυρίων ανθρώπων. Το απαρτχάιντ δεν έχει καμία θέση στον κόσμο μας, και τα κράτη που επιλέγουν να κάνουν εκπτώσεις με το Ισραήλ θα βρεθούν από τη λάθος πλευρά της ιστορίας. Οι κυβερνήσεις που συνεχίζουν να παρέχουν όπλα στο Ισραήλ και να το θωρακίζουν από τη λογοδοσία στα Ηνωμένα Έθνη στηρίζουν ένα σύστημα απαρτχάιντ, υπονομεύουν τη διεθνή νομική τάξη και παροξύνουν τα δεινά του παλαιστινιακού λαού. Η διεθνής κοινότητα πρέπει να αντιμετωπίσει κατά πρόσωπο την πραγματικότητα του απαρτχάιντ του Ισραήλ, και να εξετάσει τις πολλές οδούς προς τη δικαιοσύνη, οι οποίες παραμένουν ντροπιαστικά ανεξερεύνητες».
Τα ευρήματα της Διεθνούς Αμνηστίας βασίζονται σε ένα αυξανόμενο σύνολο εργασιών από παλαιστινιακές, ισραηλινές και διεθνείς ΜΚΟ, που με εντεινόμενους ρυθμούς αναφέρονται στο πλαίσιο του απαρτχάιντ για να αποδώσουν την κατάσταση που υπάρχει στο Ισραήλ και στην Παλαιστίνη.
Όπως περιγράφεται οι ισραηλινές αρχές θεσπίζουν πολλαπλά μέτρα ώστε να αρνηθούν σκοπίμως στις/στους Παλαιστίνιες/-ους τα βασικά δικαιώματα και ελευθερίες, περιλαμβανομένων δρακόντειων περιορισμών στις μετακινήσεις, της χρόνιας υποεπένδυσης στις παλαιστινιακές κοινότητες λόγω διακρίσεων, και της άρνησης του δικαιώματος των προσφύγων να επιστρέψουν. Η έρευνα τεκμηριώνει επίσης εξαναγκαστικές μετακινήσεις, διοικητική κράτηση, βασανιστήρια και παράνομες δολοφονίες.
Η Διεθνής Αμνηστία διαπίστωσε ότι αυτές οι πράξεις συνιστούν τμήμα μιας συστηματικής και εκτεταμένης επίθεσης, στοχευμένης εναντίον του παλαιστινιακού πληθυσμού, και ότι διαπράττονται με την πρόθεση να διατηρηθεί το σύστημα καταπίεσης και κυριαρχίας. Ως εκ τούτου, οι πράξεις αυτές συνιστούν το έγκλημα του απαρτχάιντ, που είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Σημειώνεται ότι οι παράνομοι φόνοι Παλαιστίνιων διαδηλωτριών/-τών είναι ίσως το πιο καθαρό παράδειγμα του πώς οι ισραηλινές αρχές χρησιμοποιούν απαγορευμένες πράξεις για να διατηρήσουν την καθεστηκυία τάξη. Το 2018, οι Παλαιστίνιες/-οι στη Γάζα ξεκίνησαν εβδομαδιαίες διαμαρτυρίες κατά μήκος του συνόρου με το Ισραήλ, διεκδικώντας το δικαίωμα των προσφύγων να επιστρέψουν, καθώς και τον τερματισμό του αποκλεισμού. Προτού ξεκινήσουν καν οι διαδηλώσεις, ανώτεροι ισραηλινοί αξιωματούχοι προειδοποίησαν ότι Παλαιστίνιες/-οι οι οποίες/-οι πλησιάζουν το τείχος θα πυροβολούνται. Έως το τέλος του 2019 οι ισραηλινές δυνάμεις είχαν σκοτώσει 214 αμάχους, συμπεριλαμβανομένων 46 παιδιών.
Περιγράφεται ότι το Ισραήλ το 1967, το Ισραήλ επέκτεινε αυτή την πολιτική στη Δυτική Όχθη και στη Λωρίδα της Γάζας. Σήμερα, όλες οι περιοχές που ελέγχονται από το Ισραήλ συνεχίζουν να διοικούνται με σκοπό να επωφελούνται οι Εβραίες/-οι Ισραηλινές/-οί εις βάρος των Παλαιστινίων, ενώ οι Παλαιστίνιες/-οι πρόσφυγες συνεχίζουν να αποκλείονται. Συμπληρώνεται ότι η αντιμετώπιση των Παλαιστινίων από το Ισραήλ σε όλες τις περιοχές γίνεται σύμφωνα με τον ίδιο σκοπό: να δίνεται πλεονέκτημα στις/στους Εβραίες/-ους Ισραηλινές/-ούς ως προς τη διανομή της γης και των πόρων, και να μειώνεται η παρουσία και η πρόσβαση των Παλαιστινίων στη γη.
Επισημαίνεται ότι στις/στους Παλαιστίνιες/-ους πρόσφυγες και τους απογόνους τους, που εκτοπίστηκαν στις συγκρούσεις του 1947-49 και του 1967, συνεχίζουν να αρνούνται το δικαίωμα να επιστρέψουν στα προηγούμενα μέρη διαμονής τους. Ο αποκλεισμός των προσφύγων από το Ισραήλ αποτελεί κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου, που έχει αφήσει χιλιάδες στην αέναη εκκρεμότητα του εξαναγκαστικού εκτοπισμού.
Τονίζεται ότι η απαλλοτρίωση των σπιτιών των Παλαιστινίων και ο εκτοπισμός τους από αυτά είναι βασικός πυλώνας του συστήματος απαρτχάιντ του Ισραήλ. Το ισραηλινό κράτος, από την ίδρυσή του, έχει επιβάλει μαζικές και βάναυσες κατασχέσεις γης εις βάρος των Παλαιστινίων, ενώ συνεχίζει να εφαρμόζει μυριάδες νόμους και πολιτικές ώστε να εξωθεί τις/τους Παλαιστίνιες/-ους σε μικρούς θυλάκους. Από το 1948, το Ισραήλ έχει κατεδαφίσει εκατοντάδες χιλιάδες σπίτια Παλαιστινίων και άλλα περιουσιακά τους στοιχεία σε όλες τις περιοχές που βρίσκονται υπό τη δικαιοδοσία και τον ουσιαστικό έλεγχό του.
Σημειώνεται ότι από τα μέσα του 1990 οι ισραηλινές αρχές επιβάλλουν ολοένα και πιο αυστηρούς περιορισμούς στις μετακινήσεις των Παλαιστινίων. Ένα πλέγμα από στρατιωτικά σημεία ελέγχου, μπλόκα, φράχτες και άλλες δομές ελέγχει την κίνηση των Παλαιστινίων. Ένας φράχτης 700χλμ., που το Ισραήλ συνεχίζει να επεκτείνει, έχει απομονώσει κοινότητες Παλαιστινίων μέσα σε «στρατιωτικές ζώνες», και οι ίδιοι πρέπει να αποκτούν πολλαπλές ειδικές άδειες κάθε φορά που εισέρχονται ή εξέρχονται από τα σπίτια τους. Στη Γάζα, πάνω από 2 εκατομμύρια Παλαιστίνιες/-οι ζουν υπό ισραηλινό αποκλεισμό που έχει προκαλέσει ανθρωπιστική κρίση.
Για έναν πλήρη ορισμό του απαρτχάιντ στο διεθνές δίκαιο, παρακαλούμε δείτε τη σχετική έρευνα.
Νάκμπα 1948 – 2023 – 75 χρόνια εκτοπισμοί και συνεχής εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων
(Αποσπάσματα από το δημοσίευμα του «Ημεροδρόμου» Νάκμπα 1948 – 2023. 75 χρόνια εκτοπισμοί και συνεχής εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων – του Ανδρέα Δενεζάκη).
«Νάκμπα» σημαίνει «Καταστροφή». Η Παλαιστινιακή Νάκμπα, όμως, που ξεκίνησε στις 15 Μάη του 1948, δεν είναι, απλά, μια μεγάλη Καταστροφή. Για τον Παλαιστινιακό λαό η «Νάκμπα» σηματοδοτεί μια Καταστροφή από τις 15 Μάη του 1948 που είναι σε πλήρη και συνεχή εξέλιξη, 75 χρόνια τώρα. Και η φετινή επέτειος δεν σηματοδοτεί 75 χρόνια από την Νάκμπα αλλά μάλλον 75 χρόνια διαρκούς Νάκμπα.
Η Νάκμπα ξεκίνησε με την εθνοκάθαρση τουλάχιστον 531 χωριών και πόλεων μεταξύ του 1947 και του 1949, τη δολοφονία 15.000 Παλαιστινίων και τον αναγκαστικό εκτοπισμό των δύο τρίτων του Παλαιστινιακού πληθυσμού — 950.000 άτομα — από την πατρίδα τους και τα σπίτια τους. Η Νάκμπα είναι μια συνεχής διαδικασία συστηματικής άρνησης του δικαιώματος του κάθε Παλαιστίνιου να ζει στη γη του και να έχει δικαίωμα στην εθνική και πολιτική ταυτότητα ο Παλαιστινιακός λαός, ως σύνολο.
(…) Τον Δεκέμβριο του 2020, τα αρχεία της Υπηρεσίας Αρωγής και Έργων των Ηνωμένων Εθνών (UNRWA) έδειξαν ότι ο συνολικός αριθμός των Παλαιστινίων προσφύγων ήταν περίπου 6,4 εκατομμύρια από αυτούς περίπου δύο εκατομμύρια στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας, το 28,4% των οποίων ζει σε 58 καταυλισμούς ( 10 στην Ιορδανία, 9 στη Συρία, 12 στο Λίβανο, 19 στη Δυτική Όχθη και 8 στη Λωρίδα της Γάζας). Αυτές οι εκτιμήσεις, ωστόσο, έδειχναν τον ελάχιστο αριθμό προσφύγων, καθώς πολλοί από αυτούς δεν είναι εγγεγραμμένοι. Ο αριθμός αυτός δεν περιλαμβάνει τους Παλαιστίνιους που εκτοπίστηκαν κατά την περίοδο από το 1949 έως τον πόλεμο των έξι ημερών τον Ιούνιο του 1967. Ο ορισμός των προσφύγων της UNRWA δεν καλύπτει Παλαιστίνιους που μετανάστευσαν ή εκείνους που εκτοπίστηκαν μετά το 1967 λόγω του πολέμου και που δεν καταγράφηκαν πρόσφυγες.
Η καταστροφή του 1948 δεν ήταν το τέλος της παλαιστινιακής Νάκμπα. Το Ισραήλ συνέχισε τις προσπάθειές του να εξαλείψει την παλαιστινιακή ταυτότητα και τα εθνικά δικαιώματα των Παλαιστινίων. Νάκμπα σήμαινε τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς παλαιστινιακών στρατοπέδων προσφύγων στο Λίβανο τη δεκαετία του ’60 και ’70, τις σφαγές της Qibya και του Kufr Qassem και την εκτέλεση εκείνων που προσπάθησαν να επιστρέψουν στη γη τους. Νάκμπα σημαίνει τις προσπάθειες άρνησης της ύπαρξης της ιστορίας με την ποινικοποίηση της μνήμης αυτής της ημέρας για τους Παλαιστίνιους πολίτες του Ισραήλ.
Παρά τον εκτοπισμό περισσότερων από ένα εκατομμύριο Παλαιστινίων το 1948 και τον εκτοπισμό περισσότερων από 200 χιλιάδων Παλαιστινίων (η πλειοψηφία τους στην Ιορδανία) μετά τον πόλεμο του 1967, ο παλαιστινιακός παγκόσμιος πληθυσμός ήταν 14 εκατομμύρια μέχρι το τέλος του 2022, πράγμα που σημαίνει ότι ο αριθμός των Παλαιστινίων στον κόσμο έχει διπλασιαστεί περίπου 10 φορές από τη Νάκμπα και περισσότεροι από τους μισούς από αυτούς ζούσαν στην ιστορική Παλαιστίνη μέχρι το τέλος του 2022. Συνεπώς, ο αριθμός τους έφτασε τα 7 εκατομμύρια (1,7 εκατομμύρια στα κατεχόμενα το 1948). Οι εκτιμήσεις πληθυσμού έδειξαν ότι ο αριθμός του πληθυσμού μέχρι το τέλος του 2022 στη Δυτική Όχθη, συμπεριλαμβανομένης της Ιερουσαλήμ, ήταν 3,2 εκατομμύρια και περίπου 2,2 εκατομμύρια στη Λωρίδα της Γάζας. Όσον αφορά τον πληθυσμό του Κυβερνείου της Ιερουσαλήμ, ήταν περίπου 487 χιλιάδες. περίπου το 65% των οποίων (περίπου 314 χιλιάδες) ζούσε σε εκείνα τα μέρη της Ιερουσαλήμ που προσαρτήθηκαν από την ισραηλινή κατοχή το 1967 (J1). Τα στοιχεία έδειξαν ότι οι Παλαιστίνιοι αντιπροσώπευαν το 50,1% του πληθυσμού που ζούσε στην ιστορική Παλαιστίνη, ενώ οι Εβραίοι αποτελούσαν το 49,9% μέχρι το τέλος του 2022. Η ισραηλινή κατοχή συνεχίζει τον έλεγχο του 85% της έκτασης της ιστορικής Παλαιστίνης, η οποία ανέρχεται σε 27 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα (km2 ).
Σήμερα τη Νάκμπα μπορεί να την δει κανείς στη δρακόντεια πολιορκία της Γάζας, στον αγώνα των Βεδουίνων στην επαρχία της ανατολικής Ιερουσαλήμ, στην Παλιά Πόλη της Χεβρώνας, αλλά και στο Νακάμπ με τα αποκαλούμενα μη αναγνωρισμένα χωριά όπως το Ουμ αλ-Χιράν. Αυτοί οι Παλαιστίνιοι ζούσαν εδώ πολύ πριν δημιουργηθεί το κράτος του Ισραήλ και πριν από την ισραηλινή Κατοχή.
Στις μέρες μας που η επέτειος της Νάκμπα συμπληρώνει 75 χρόνια, ο παλαιστινιακός λαός ζει τις πιο αντίξοες συνθήκες εξαιτίας της κλιμάκωσης της επεκτατικής πολιτικής του Ισραήλ. Οι αιματηρές επιθέσεις των ισραηλινών αρχών κατοχής ενάντια στους κατοίκους της Παλαιστίνης που αντιστέκονται στην αναγκαστική απαλλοτρίωση της γης τους και τον αναγκαστικό ξεριζωμό τους συνεχίζονται ασταμάτητα στη Δυτική Οχθη και στη Λωρίδα της Γάζας με πολλούς νεκρούς και τραυματίες, ανάμεσά τους και παιδιά.
Το Ισραήλ συνεχίζει μέχρι σήμερα τις συστηματικές πολιτικές εθνοκάθαρσης με στόχο την εκδίωξη όλων των Παλαιστινίων από την πατρίδα τους. Αυτές οι πολιτικές περιλαμβάνουν την παράνομη προσάρτηση περισσότερων παλαιστινιακών εδαφών, την κατεδάφιση σπιτιών, την οικοδόμηση ισραηλινών οικισμών σε κατεχόμενα εδάφη, την επίθεση σε τζαμιά και εκκλησίες, τη σύλληψη Παλαιστινίων, ανάμεσά τους πολλές γυναίκες και παιδιά και τη δολοφονία Παλαιστινίων αμάχων.
(…) Μέχρι το τέλος Απριλίου 2023, στις ισραηλινές κατοχικές φυλακές βρίσκονταν 4.900 Παλαιστίνιοι κρατούμενοι, 160 από αυτούς είναι παιδιά και 31 γυναίκες. Όσον αφορά τον αριθμό των συλλήψεων, έφτασε τις 7.000 κατά το έτος 2022, μεταξύ των οποίων 882 παιδιά και 172 γυναίκες, ενώ τα εντάλματα διοικητικής κράτησης σε πολίτες που δεν τους απαγγέλθηκε καμία κατηγορία έφτασε τις 850. Τα στοιχεία δείχνουν επίσης ότι υπάρχουν 554 κρατούμενοι καταδικασμένοι σε ισόβια, και 1.000 διοικητικοί κρατούμενοι. Επιπλέον, τα στοιχεία δείχνουν ότι το Ισραήλ κρατά περισσότερους από 700 άρρωστους κρατούμενους, τέσσερις κρατούμενους μέλη του Κοινοβουλίου στο Νομοθετικό Συμβούλιο, και επιπλέον άλλους 23 κρατούμενους που συνελήφθησαν πριν από τις Συμφωνίες του Όσλο το 1993 και εξακολουθούν να μαραζώνουν στις ισραηλινές φυλακές. Τα στοιχεία δείχνουν ξεκάθαρα ότι ο αριθμός των κρατουμένων που έχουν χάσει τη ζωή τους, έχει φτάσει τους 237 από το 1967 λόγω βασανιστηρίων ή δολοφονίας μετά από σύλληψη ή λόγω ιατρικής αμέλειας εναντίον των κρατουμένων.
Η κλιμάκωση της ισραηλινής επιθετικότητας έρχεται ως αναμενόμενη συνέχεια της απόφασης των Ηνωμένων Πολιτειών να αναγνωρίσουν την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ. Απόφαση με την οποία ανατρέπονταν σε βάρος του παλαιστινιακού λαού, όλες οι συμφωνίες, οι οποίες έμεναν ανεκτέλεστες, ανάμεσα στους Παλαιστίνιους και τους Ισραηλινούς, και οι αποφάσεις του ΟΗΕ. τις 14 Μάη του 2018, παραμονές της επετείου της Νάκμπα, οι Αμερικάνοι, προκλητικά, εγκαινιάζουν την Πρεσβεία τους στην Ιερουσαλήμ. Στο αμέσως επόμενο διάστημα το Ισραήλ ανακοινώνει ότι σκοπεύει να προχωρήσει σε περαιτέρω εδαφικές προσαρτήσεις του κατεχόμενου Κράτους της Παλαιστίνης, με τις ευλογίες φυσικά των ΗΠΑ.
Ισραηλινή Κατοχή: Συνεχής Επέκταση Εποικισμών
Μέχρι το τέλος του 2021, υπήρχαν 483 προσαρτημένες περιοχές και στρατιωτικές βάσεις κάτω από ισραηλινή κατοχή στη Δυτική Όχθη. Όσον αφορά τον αριθμό των εποίκων στη Δυτική Όχθη, έφτασε τους 719.452 μέχρι το τέλος του 2021. Τα στοιχεία δείχνουν ότι περίπου το 45,4% των εποίκων ζει στο κυβερνείο της Ιερουσαλήμ, όπου ο αριθμός τους έφτασε τους περίπου 326.523, από τους οποίους 239.951 έποικοι ζουν στην Ανατολική Ιερουσαλήμ (J1) «συμπεριλαμβανομένων εκείνων των τμημάτων της Ιερουσαλήμ που προσαρτήθηκαν από την ισραηλινή κατοχή το 1967». Ακολουθούν η Ραμάλα και η επαρχία Αλ-Μπιρέχ με 143.311 εποίκους, 95.279 εποίκους στην επαρχία Βηθλεέμ και 50.067 εποίκους στην επαρχία Σαλφίτ. Η Tubas και η βόρεια κοιλάδα του Ιορδάνη είναι οι χαμηλότερες επαρχίες όσον αφορά τον αριθμό των εποίκων με 2.629 εποίκους. Η αναλογία εποίκων προς Παλαιστίνιους στη Δυτική Όχθη είναι περίπου 23 έποικοι για κάθε 100 Παλαιστίνιους κατοίκους, ενώ η υψηλότερη είναι στο κυβερνείο της Ιερουσαλήμ με περίπου 69 εποίκους για κάθε 100 Παλαιστίνιους.
Το 2022 σημειώθηκε σημαντική αύξηση του ρυθμού κατασκευής και επέκτασης ισραηλινών οικισμών, καθώς οι κατοχικές αρχές ενέκριναν περίπου 83 σχέδια έργων για την κατασκευή περισσότερων από 22 χιλιάδων μονάδων σε όλη τη Δυτική Όχθη, συμπεριλαμβανομένης της Ιερουσαλήμ.
Συνεχής Δήμευση Γης
Η ισραηλινή κατοχή χρησιμοποίησε την ταξινόμηση της γης σύμφωνα με τις Συμφωνίες του Όσλο (Α, Β και Γ) για να ενισχύσει τον έλεγχό της στην παλαιστινιακή γη, ειδικά σε περιοχές που ταξινομούνται ως (C). Το 76% της συνολικής έκτασης που ταξινομείται ως (C) αξιοποιείται άμεσα από την ισραηλινή κατοχή
Οι κατασχεμένες περιοχές για τους σκοπούς των στρατιωτικών βάσεων και τοποθεσιών στρατιωτικής εκπαίδευσης αντιπροσωπεύουν περίπου το 18% της περιοχής της Δυτικής Όχθης, επιπλέον του Τείχους Προσάρτησης και Επέκτασης που έχει απομονώσει περισσότερο από το 10% της έκτασης της Δυτικής Όχθης. Περισσότερες από 219 παλαιστινιακές τοποθεσίες επλήγησαν σοβαρά από την ίδρυση του Τείχους Προσάρτησης και Επέκτασης. Επιπλέον, και από το 1967, οι ισραηλινές κατοχικές αρχές έχουν κατασχέσει περίπου 353 χιλιάδες ντουνάμ (ένα ντουνάμ = 1000 τετραγωνικά μέτρα) παλαιστινιακών εδαφών και τα έχουν χαρακτηρίσει ως φυσικά καταφύγια στο πλαίσιο της προετοιμασίας για την κατάληψή τους (…)
Περισσότερες από 8.700 επιθέσεις από ισραηλινές δυνάμεις κατοχής και εποίκους το 2022
Το 2022, έποικοι, υπό την προστασία των ισραηλινών δυνάμεων κατοχής, πραγματοποίησαν περίπου 8.724 επιθέσεις εναντίον Παλαιστινίων πολιτών και της περιουσίας τους. Αυτές οι επιθέσεις κατανεμήθηκαν ως 1.515 επιθέσεις σε περιουσίες και θρησκευτικούς χώρους, 362 επιθέσεις σε εδάφη και φυσικούς πόρους και 6.847 επιθέσεις σε Παλαιστίνιους.
Οι δυνάμεις κατοχής και οι έποικοι ξεκίνησαν επίσης 223 επιχειρήσεις κατάσχεσης περίπου 294 παλαιστινιακών περιουσιακών στοιχείων, ανάμεσά τους 48 τρακτέρ και 53 αυτοκίνητα Παλαιστινίων. Οι επιθέσεις αυτές προκάλεσαν επίσης τον ξεριζωμό, τη ζημιά και την καταστροφή 10.290 ελαιόδεντρων.
Η πολιτική των δυνάμεων κατοχής δεν σταμάτησε να κατεδαφίζει κτίρια παλαιστινιακής ιδιοκτησίας και να εκτοπίζει κατοίκους από τα σπίτια τους σε όλη τη Δυτική Όχθη. Το Γραφείο Συντονισμού Ανθρωπιστικών Υποθέσεων στα Κατεχόμενα Εδάφη (OCHA) τεκμηριώνει ότι από το 2009 οι δυνάμεις κατοχής κατέστρεψαν 9.353 σπίτια.
Το σχέδιο του Ισραήλ συνοψίζεται στην καταστροφή των όποιων προοπτικών έχουν απομείνει για την εφαρμογή της λύσης των δυο κρατών καθιστώντας αδύνατη τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου, δημοκρατικού και κυρίαρχου κράτους της Παλαιστίνης στα προ του 1967 σύνορα και με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες