Η έκταση της τραγωδίας από την πρόσφατη σιδηροδρομική καταστροφή στα Τέμπη αποκαλύπτεται με δόσεις, προφανώς για να «προετοιμαστεί η κοινή γνώμη» -παλιό κόλπο των διαμορφωτών της- ενώ βέβαια δεν ήταν ούτε τυχαία ούτε μη αναμενόμενη.
Δεν ήταν τυχαία, αν αναλογιστεί κανείς πόσες ανάλογες τραγωδίες (τόσο σε έκταση και ένταση όσο και σε συχνότητα) είχαμε στο παρελθόν, στην Ελλάδα και αλλού.
Ιδιαίτερα μάλιστα αν συγκρίνουμε τα στατιστικά στοιχεία των σχετικών «ατυχημάτων» πριν και μετά τις ιδιωτικοποιήσεις των σιδηροδρομικών συγκοινωνιών στη Νέα Διεθνή Τάξη της Νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.
Και κάθε άλλο παρά μη αναμενόμενη ήταν αν εξετάσουμε τη διαχρονική τάση παρόμοιων ατυχημάτων, ιδιαίτερα στην Ελλάδα. Και αυτό, ενώ θα υπέθετε κανείς ότι οι ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις θα έπρεπε να είχαν συνδεθεί με τη μείωση των σχετικών ατυχημάτων.
Εάν λοιπόν θεωρήσουμε τις συγκοινωνίες σαν κοινωνικό αγαθό, τότε κάθε έννοια ιδιωτικοποίησής τους θα ήταν ασύμβατη με αυτόν τον χαρακτήρα τους. Γι’ αυτό και σχεδόν όλες οι σοσιαλιστικές κυβερνήσεις στη Δύση πάντα θεμελιωνόντουσαν στις δημόσιες συγκοινωνίες, οι οποίες παρείχαν και δυνατότητες ώστε η συγκοινωνιακή μεταφορά να θεωρείται κοινωνικό αγαθό που θα μπορούσε να παρέχεται δωρεάν στους ηλικιωμένους, τους φοιτητές και ανάλογες κοινωνικές κατηγορίες.
Ποια είναι λοιπόν τα συγκεκριμένα αίτια της τραγωδίας στα Τέμπη που χαρακτηρίστηκε «το μεγαλύτερο σιδηροδρομικό δυστύχημα που έχει συμβεί στην Ελλάδα» από τον ίδιο τον πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών (ΠΟΣ);
Στα Τέμπη έγινε μετωπική σύγκρουση δυο τρένων, με υψηλές ταχύτητες, τα οποία κινούνταν στην ίδια γραμμή σε αντίθετες κατευθύνσεις, παρόλο που η γραμμή ήταν διπλή σε όλο το μήκος της!!
Το Intercity πήγαινε από την Αθήνα προς τη Θεσσαλονίκη ενώ ένα εμπορικό τρένο, που είχε ξεκινήσει νωρίτερα, ακολουθούσε την αντίθετη διαδρομή. Και τα δύο όμως ήταν στην ίδια γραμμή. Πώς μπορεί να συνέβη αυτό; Ο κ. Ντίτσας εξήγησε πως ο μηχανοδηγός παίρνει εντολή από τον σταθμάρχη για το πού να πάει. Το αυτό επισήμανε και ο κ. Γενιδούνιας. Τι εννοούν;
Στην Ελλάδα οι σταθμάρχες κάνουν τη δουλειά ηλεκτρονικών συστημάτων —που ‘χουμε πληρώσει αλλά δεν λειτουργούν! Τα τρένα μπαίνουν στη γραμμή, με εντολή που δίνει ο διαχειριστής. “Δεν λειτουργεί όμως, κανένα ηλεκτρονικό σύστημα. Όλα γίνονται χειροκίνητα στο μεγαλύτερο τμήμα της γραμμής”, λέει ο κ. Γενιδούνιας. “Η υποδομή ανήκει στον ΟΣΕ. Είναι αυτός που δίνει τις εντολές, οι οποίες μεταφέρονται από σταθμαρχείο σε σταθμαρχείο. Ο ΟΣΕ δίνει τις εντολές και εμείς πάμε όπου μας λένε”.
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά;
O σταθμάρχης υπηρεσίας κάθε σταθμού δίνει εντολή μέσω ασυρμάτου, για να φύγει ένα τρένο από τον σταθμό Α και να πάει στον Β. Όταν ο σταθμάρχης υπηρεσίας του σταθμού Β βλέπει το τρένο ενημερώνει τον Α ότι έφτασε. Αυτό επαναλαμβάνεται έως τον τελικό προορισμό. Από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη, γίνεται 15 φορές.
“Η επικοινωνία γίνεται μέσω ασυρμάτων που δεν ‘πιάνουν’ παντού. Είναι ΟΚ κοντά στους σταθμούς, αλλά υπάρχουν και ‘τυφλά’ σημεία” λέει ο κύριος Γενιδούνιας. Kαι πώς γίνεται η συνεννόηση; “Με τις εντολές που παίρνουμε από τους σταθμάρχες. Σε αυτές στεκόμαστε”.
Αυτό λοιπόν, που συνέβη είναι ανθρώπινο λάθος, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι δεν λειτουργούν τα συστήματα ασφαλείας. “Αν λειτουργούσαν, θα είχε αποφευχθεί αυτό το αδιανόητο που έγινε”, τονίζει ο κ. Γενιδούνιας.
Ο κ. Ντίτσας προσθέτει ότι “δεν θα έμπαιναν τα δύο τρένα στην ίδια γραμμή. Τα συστήματα ασφαλείας υπάρχουν αλλά δεν λειτουργούν. Κάποια εγκαταστάθηκαν από το 2000. Είναι όμως σε φάση ανάταξης», όπως έχει καταγγελθεί πολλές φορές.
Τα δυστυχήματα στη Βρετανία μετά τις ιδιωτικοποιήσεις των τρένων.
Η περίπτωση της Βρετανίας παρουσιάζει αρκετές ομοιότητες με αυτή της Ελλάδας: υπάρχουν συνεχή παράπονα για κακή συντήρηση του δικτύου και των τρένων και μεγάλες καθυστερήσεις στα δρομολόγια, από τότε βέβαια που ιδιωτικοποιήθηκαν!
Μετά την ιδιωτικοποίηση της British Rail (1994-1997), τέσσερα δυστυχήματα συγκλόνισαν την κοινή γνώμη. Το μεγαλύτερο από αυτά συνέβη στις 5 Οκτωβρίου του 1999 στο Λάντμπροουκ Γκρόουβ (Ladbroke Grove), στην έξοδο του σταθμού Πάντινγκτον του Λονδίνου.
Tότε, το προαστιακό τρένο παραβίασε φωτεινό σηματοδότη και συγκρούστηκε με τοπικό εξπρές, με αποτέλεσμα 31 άνθρωποι να χάσουν την ζωή τους και 245 να τραυματιστούν.
Είχε προηγηθεί το δυστύχημα με 7 νεκρούς στο Σάουθχολ (Southall), όταν τρένο υψηλής ταχύτητας συγκρούστηκε με εμπορική αμαξοστοιχία.
Επίσης, το 2000 λόγω αστοχίας υλικού, τρένο εκτροχιάστηκε στο Χάτφιλντ (Hatfield), με συνέπεια 4 άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους.
Τέλος, το 2002 στην περιοχή του Πότερς Μπαρ (Potters Bar) πάλι 7 άνθρωποι βρήκαν τραγικό θάνατο, όταν το τρένο τους εκτροχιάστηκε και κατέληξε «σφηνωμένο» ανάμεσα στην πλατφόρμα του σταθμού και γειτονικά κτίρια. Σημειώνεται ότι στο ίδιο ακριβώς σημείο έχουν λάβει χώρα άλλα τρία σιδηροδρομικά ατυχήματα.
Όλα όμως αυτά τα σοβαρά ατυχήματα έγιναν μετά την ιδιωτικοποίηση των τρένων. Τυχαίο;
ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΒΡΕΤΑΝΙΑ
Βέβαια μια χώρα με εξαρτημένη ανάπτυξη σαν την Ελλάδα, βρίσκεται σε ακόμα χειρότερη κατάσταση σε σχέση με τις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες του «κέντρου», όπως για παράδειγμα η Βρετανία. Και αυτό, γιατί είναι αρκετά διαφορετικό να «ανοίγουν» απόλυτα τις αγορές τους, όπως επιβάλλει τις τελευταίες δεκαετίες η Νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση, χώρες του κέντρου με ολοκληρωμένη παραγωγική βάση και τεχνολογία σε σχέση με χώρες της περιφέρειας που ποτέ δεν μπόρεσαν, ή καλύτερα ποτέ δεν τους επιτράπηκε να αναπτύξουν μια ισχυρή παραγωγική, τεχνολογική και επομένως οικονομική βάση, όπως χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η χώρα μας [βλ. Τάκη Φωτόπουλου, Εξαρτημένη Ανάπτυξη, Κουκκίδα 2017].
Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που η εξαρτημένη ιστορικά Ελλάδα οδηγήθηκε (ειδικά μετά και την ένταξή της στην ΕΕ από το 1981, (τότε ΕΟΚ) και τη διάλυση της ισχνής της παραγωγικής δομής) τελικά στα Mνημόνια και την απόλυτη εξάρτηση και εξαθλίωση που ζούμε σήμερα, ξεπουλώντας οι υποτελείς ελίτ μας όλη τη δημόσια περιουσία της χώρας σε τιμές υποπολλαπλάσιες της πραγματικής αξίας [βλ. Τ.Φ. Η Ελλάδα ως Προτεκτοράτο της Υπερεθνικής Ελίτ, Γόρδιος 2010].
Όπως ακριβώς συνέβη με τον πάλαι ποτέ κρατικό ΟΣΕ, ο οποίος αφού σκόπιμα απαξιώθηκε, πέρασε «έναντι πινακίου φακής» στην ιταλική εταιρεία (για να αποκομίζει τα τεράστια κέρδη), ενώ το Ελληνικό Δημόσιο υποχρεώθηκε να κρατήσει τα δίκτυα (δηλαδή τις «ζημιές»), τα οποία φυσικά έπρεπε να αναπτυχθούν και να συντηρηθούν, κάτι το οποίο έμεινε βασικά στα χαρτιά και προκάλεσε την σημερινή καταστροφή.
Και είναι με την έναρξη των Μνημονίων το 2012 που διακόπηκε η τηλε-διοίκηση του δικτύου, που λειτουργούσε μέχρι τότε, καθώς και η βάρδια 2 Σταθμαρχών στον κεντρικό και κρίσιμο για τη λειτουργία του δικτύου σταθμό στη Λάρισα, όπως ενημερώνει σήμερα ο πρώην σταθμάρχης του σταθμού, εκείνης της περιόδου, ενώ μετά το 2012 καταργήθηκε όχι μόνο η τηλε-διοίκηση, αλλά και οι δύο σταθμάρχες, για να μείνει μόνο ένας σε μια γραμμή με 80 δρομολόγια τη μέρα!
Το προδιαγεγραμμένο έγκλημα θα κορυφωθεί όταν θα διοριστεί (με φουκαριάρικο βέβαια ‘’μέσον’’) ο άπειρος «ανειδίκευτος» σημερινός 59χρονος σταθμάρχης, μόνος του να διαχειριστεί τον σημαντικότερο σταθμό της χώρας!!!
Σήμερα λοιπόν επιβεβαιώνεται με τον πιο τραγικό τρόπο το διαχρονικό έγκλημα του κεφαλαίου (και των ιδιωτικοποιήσεων) εις βάρος των λαών και των αναγκών τους, όπου πληρώνουν άμεσα με την ζωή τους τα κέρδη του κεφαλαίου, καθώς και το διαχρονικό έγκλημα των πάντοτε υποτελών και εξαρτημένων πολιτικών και οικονομικών ελίτ μας εις βάρος του Ελληνικού λαού.
Όλον αυτόν τον καιρό όμως λειτουργούν κανονικότατα γραμμές του δικτύου της Αλεξανδρούπολης, για να μεταφέρουν αδιάλειπτα οπλισμό και εφόδια για το μακελειό στην Ουκρανία που τροφοδοτεί η Δύση, με την εγκληματική συμμετοχή της χώρας μας, ενώ βέβαια δισεκατομμύρια δολάρια και ευρώ δίνονται για στρατιωτικούς εξοπλισμούς και για την επαναλειτουργία εργοστασίων που θα τροφοδοτήσουν τον θάνατο (βλέπε Βουλγαρία), στον λυσσασμένο πόλεμο που έχει εξαπολύσει η Δύση εναντίον της Ρωσίας.
Είναι φανερό ότι άλλη λύση δεν υπάρχει για τους λαούς, από το να πάρουν τον έλεγχο της οικονομίας και της πολιτικής στα χέρια τους.
Ήδη για 3η μέρα συνεχίζονται μεγάλες λαϊκές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας και οργής, για το εγκληματικό στην ουσία καθεστώς στο οποίο ζούμε, ειδικά την τελευταία δεκαετία της Μνημονιακής Ευρωκατοχής που εξολοθρεύει τον Ελληνικό λαό.
Χαιρετίζουμε τις διαδηλώσεις της λαϊκής οργής και καλούμε τον Ελληνικό λαό να αυτο-οργανωθεί και να δώσει απάντηση στο αδιέξοδο της χώρας.
Μετά την παραγωγική καταστροφή της Ελλάδας και τα εγκλήματα στη Μάνδρα, το Μάτι, σήμερα στα Τέμπη και αύριο αλλού, το ερώτημα που τίθεται είναι: συνέχιση του καθεστώτος Προτεκτοράτου για την Ελλάδα με μια άθλια τελειωμένη πολιτική και οικονομική ελίτ, γάγγραινα στο σώμα του εργαζόμενου λαού ή λαϊκός αγώνας για ανεξαρτητοποίηση της χώρας, ώστε να τεθούν οι βάσεις για τον πραγματικό εκσυγχρονισμό της με βάση τις λαϊκές-κοινωνικές ανάγκες, σε μια αυτοδύναμη Ελληνική Οικονομία που θα έχει βασικό στόχο την ικανοποίηση των αναγκών του Ελληνικού λαού, έξω βέβαια από την φυλακή των πολυεθνικών, την Ευρωπαϊκή Ένωση;
Ας σκεφτούν και ας δώσουν απάντηση οι πολίτες: στις επερχόμενες εκλογές εάν είναι δυνατόν κάποιο κόμμα να δώσει διέξοδο στον λαό και τη χώρα(;). Αφού κανένας δεν αμφισβητεί άμεσα τα δεσμά που μας έχουν επιβάλλει η ΕΕ και η Υπερεθνική Ελίτ από πάνω της (ακόμα και «πατριωτικά» ή «αριστερά» κόμματα), και μας έχουν καταδικάσει στη μόνιμη υπανάπτυξη και σε έναν σύγχρονο ραγιαδισμό.
Ας σκεφτούν οι πολίτες για ποιον λόγο θα ψηφίσουν τελικά, για την αναπαραγωγή αυτής της κατάστασης και για να τρώνε με 10 μασέλες οι «βουλευτές» αυτού του εγκληματικού καθεστώτος;;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες