Όχι!... Όχι!.. Ενώ τα μεγάφωνα δουλεύουν μια χαρά και η ερώτηση ακούγεται πεντακάθαρα!..
Τη σκηνή τη θυμάστε εσείς οι παλαιοί, προχωρημένοι στην ηλικία όπως εγώ, αγαπητοί μου αναγνώστες αλλά την αναφέρω για να την μάθουν τα παιδιά και ιδιαίτερα τα εγγόνια μας που ζούνε στις νέες εποχές σαγηνευτικών ηλεκτρονικών μέσων «κοινωνικής δικτύωσης» (εγώ με μπόλικο καλοπροαίρετο αλλά και πικρό Αριστοφανικό χιούμορ τα αποκαλώ «μέσα κοινωνικής απομόνωσης») και «μαζικής επικοινωνίας» (τα οποία στο ίδιο πνεύμα αποκαλώ «μέσα μαζικής αλλοτρίωσης και οδυνηρής μοναξιάς»).
Στην δική μας εποχή σε γιορτές και πανηγύρια, και πριν ανοίξουν και δεχθούν επισκέπτες σε κέντρα νυχτερινά αλλά και σε προαύλια σχολείων ενόψει επερχόμενων τοπικών και Εθνικών εορτών και σε ημέρες αποφοίτησης, ήταν καθιερωμένη και γνωστή η στιχομυθία ομιλητή και ακροατηρίου, κάθε φορά που γινόταν χρήση παλαιού τύπου «κλειστού κυκλώματος» μικρόφωνο-μεγάφωνο για καλύτερη επικοινωνία με μεγάλα ακροατήρια…
Ελάτε να δούμε για λίγο, τον εντυπωσιακό κόσμο των σύγχρονων ΜΜΕ (τα οποία και πάλι με ισχυρή δόση Αριστοφανικού χιούμορ χαρακτηρίζω «Μέσα Μαζικού Εκμαυλισμού») κατά κύριο λόγο της τηλεόρασης και σε δευτερεύοντα ρόλο του ραδιοφώνου.
Και ώ του θαύματος!
Η γνωστή ψυχολογία της «υπεροχής και δύναμης» που διακατέχει αυτόν που στέκεται μπροστά στο μικρόφωνο του σχολικού προαύλιου ή του κέντρου της μεγάλης πανηγύρεως και ακούει τη φωνή του στεντόρεια καθώς οι ενισχυτές της δίνουν τη μεγαλοπρέπεια πολλών ντεσιμπέλ γίνεται αναμφίβολα ΤΙΤΑΝΙΑ για αυτούς που καθώς μιλούν μπροστά σε κάμερα και μικρόφωνο συνειδητοποιούν ότι εκατοντάδες χιλιάδες, και κάποιες στιγμές ίσως εκατομμύρια, αυτιά τους ακούν και άλλα τόσα μάτια τους βλέπουνε.
Και, φυσικά στην εποχή μας, τα πράγματα παίρνουν ακόμη πιο γιγάντιες αριθμητικές διαστάσεις όταν πρόκειται για τηλεοπτικά κανάλια και ραδιοφωνικούς σταθμούς διεθνούς εμβέλειας.
Ο κάθε παρουσιαστής, η κάθε παρουσιάστρια, της Ιδιωτικής ή Κρατικής τηλεόρασης και των ραδιοφώνων πανελλαδικής εμβέλειας φαίνονται και ακούγονται από άκρο σε άκρο της Ελλάδος και με τα σύγχρονα μέσα των δορυφορικών συνδέσεων σε πολλές χώρες της Ευρώπης αλλά και του πλανήτη μας με προσβασιμότητα μέσω του διαδικτύου (του γνωστού μας ΙΝΤΕΡΝΕΤ...)
Αυτός ακριβώς ο λόγος της ανυπέρβλητης γοητείας και δύναμης που ασκούν τα ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ (επαναλαμβάνω και πάλι τον προσωπικό μου προσδιορισμό ως «Μέσα Μαζικού Εκμαυλισμού» όχι για να σας κουράσω αλλά για να το εμπεδώσουμε –«η επανάληψη γαρ μήτηρ μαθήσεως») στο σύγχρονο αδηφάγο, αδιάκριτα και άκριτα παμφάγο, ραδιοτηλεοπτικό κοινό καθιερώνει τους παρουσιαστές σε μεγαλύτερες λαϊκές μάζες, ευκολότερα, από ότι η γραφίδα και ο έντυπος λόγος που απαιτούν συγκέντρωση προσοχής…
Ε, και, λοιπόν;
Μα δεν υπάρχει «λοιπόν» και δεν έχω πεισθεί μέχρι τώρα ότι υπάρχει η απαιτούμενη υψηλού βαθμού ευαισθησία, συνειδητοποίηση της ευθύνης, σεβασμός απέναντι σε τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό κοινό στο οποίο απευθύνονται, ελέω ελευθερίας έκφρασης και με τη βούλα του Ε. Σ. Ρ., τηλεπαρουσιαστές και ραδιοφωνικοί εκφωνητές λειτουργώντας ως «διαμορφωτές της κοινής γνώμης».
Πώς αλλιώς να ερμηνεύσω τα μύρια όσα έχουν ειπωθεί σε καθημερινή βάση τα τελευταία δεκατρία χρόνια στα τηλεοπτικά κανάλια και τους ραδιοφωνικούς σταθμούς μας με αφορμή την τρόικα, το «κούρεμα» το «default-όχι την πτώχευση» το ξεπούλημα των φιλέτων του Real Estate της Ελλάδος, τις απίστευτες αντιδικίες Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ (και τώρα πια μεταξύ Ν.Δ. και του «μεταλλαγμένου-μεταμορφωμένου τεράστιου τμήματος του ΠΑΣΟΚ» σε ΣΥΡΙΖΑ) για το ποιος ξεκίνησε και ποιος ολοκλήρωσε το «θέμα» (μην γράψω «Εθνικό έγκλημα» και βρω και τον μπελά μου εγώ που γράφω και εσείς που με διαβάζετε αντί να τον βρούνε αυτοί που φταίνε) και μαζί τους τα «βαποράκια» της συστηματικής και, κατά κοινή παραδοχή συστημικής παραπληροφόρησης που συνεχίζουν να αποκαλούν «δημοσιογραφία»…
Και από το πρωί της Τετάρτης 1ης Μαρτίου με αφορμή την Εθνική τραγωδία που βιώσανε 57 Ελληνικές οικογένειες και μαζί τους οι Έλληνες και οι Ελληνίδες με τη σύγκρουση των 2 σιδηροδρομικών συρμών στα Τέμπη, το γνωστό «πάρε-δώσε» μεταξύ δημοσιογράφων και προσκεκλημένων Πολιτικών και οι κοκορομαχίες μεταξύ εκπροσώπων των Κομμάτων έφτασε, κατά την ταπεινή μου γνώμη και εκτίμηση, σε σημείο ευτελισμού και προσβολής της νοημοσύνης μας και του ανείπωτου πόνου 57 οικογενειών.
Τα δρώμενα στα ΜΜΕ από το πρωί της Τρίτης 1ης Μαρτίου τα «καυτηρίασα» με το σύντομο άρθρο μου με τίτλο «Λακωνικό «πιπεράτο» και γεμάτο δάκρυα...» το οποίο φιλοξενήθηκε εδώ στον αγαπημένο ιστότοπο.
Κυρίες και Κύριοι Βουλευτές των αριθμητικά μεγάλων Κομμάτων, Μπλε και Πράσινοι (και ως ΣΥΡΙΖΑ πολύχρωμοι), ανέκαθεν και τελευταία πιο συχνά λόγω των επερχόμενων Εθνικών Εκλογών σας βλέπουμε!..
Κυρίες και Κύριοι Δημοσιογράφοι ΟΛΩΝ των δημοκρατικά θεμιτών πολιτικών πεποιθήσεων και, το καταθέτω χωρίς υστεροβουλία ή πρόθεση προσβολής, όλων των εμφανών ή αφανών Ιδεολογικό-Κομματικών σας διασυνδέσεων, σας ακούμε!..
Και εμείς, ο συστηματικά και προσχηματικά αποκαλούμενος «κυρίαρχος Λαός», ανακράζουμε:
Αμάν πιά!.. Φτάνει πια!...Αιδώς Αργείοι!...
Σταματήστε τη βεβήλωση της διόγκωσης του ανείπωτου πόνου και σπαραγμού 57 οικογενειών και της μνήμης 57 συνανθρώπων μας που χάθηκαν από αβλεψίες, ελλείψεις και παραλήψεις επί σειρά ετών διαδοχικών μπλε, πράσινων και πολύχρωμων Κυβερνήσεων και «Συν-Κυβερνήσεων».
Εκπρόσωποι Κομμάτων που μας Κυβερνήσατε αλλά και μικρών που δεν πρόκειται να μας κυβερνήσετε (οπότε έχετε το «πλεονέκτημα» να λέτε όσα θέλουν να ακούσουν τα αυτιά μας), μιλήστε με επιχειρήματα για να μπορέσουμε να διαμορφώσουμε άποψη και έτσι, ως καλά πληροφορημένοι πολίτες, να ψηφίσουμε στις ερχόμενες «απλής αναλογικής» Εθνικές εκλογές με γνώση και ωριμότητα!..
-------------------------------------
*O Γιώργος Πιπερόπουλος, Δρ Κοινωνιολογίας - Ψυχολογίας, είναι Επίτιμος Καθηγητής Μάνατζμεντ και Μάρκετινγκ στο Βρετανικό Πανεπιστήμιο Durham, Συνταξιούχος Καθηγητής Μάνατζμεντ, Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων και πρώην Πρόεδρος του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες