Όπλα, αντί για βούτυρο, υποκλοπές αντί κράτους δικαίου: Τελικά, μήπως παρα- «μείναμε Ευρώπη»;

Είναι αποδεδειγμένο πλέον: Χατζηδάκης, Φλώρος, Λαλούσης, Διακόπουλος, Λάγιος και Αλεξόπουλος παρακολουθούνταν από την ΕΥΠ. Τελεία, παύλα, παράγραφος. Τα υπόλοιπα είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.

ΑΠΟ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΛΑΛΗΣ

Η ΝΔ στήνει με δική της αποκλειστικά ευθύνη έναν σκυλοκαβγά, προκειμένου να αποπροσανατολίσει· κυρίως όμως για να αποκρύψει την καθεστωτική της λογική. Μια λογική, βγαλμένη από τη δεκαετία του 1950 και του 1960, την εποχή των «στεγανών», όπου οι κυβερνώντες ερμήνευαν κατά βούληση τούς νόμους.

Ο λόγος φυσικά για τον πόλεμο λάσπης που δέχεται ο κος. Ράμμος, επικεφαλής της ΑΔΑΕ, που τόλμησε (!) να ενημερώσει τον πρόεδρο της Βουλής, τους αρχηγούς των κομμάτων και τον υπ. Δικαιοσύνης για θέματα άρσεων απορρήτου επικοινωνιών, ως όφειλε, βάσει του πρόσφατου νόμου 5002/2022 (άρθ. 8 παρ. 6).

Από εκεί και πέρα, παρά την εξέλιξη της πρότασης μομφής του ΣΥΡΙΖΑ, κρατώ τη δήλωση- ομολογία ενοχής του υπουργού Επικρατείας, κ. Γεραπετρίτη («ένοχος ένοχον ου ποιεί»), αλλά και κάτι ακόμη: Τη βεβαιότητα ότι πέρα από τις «πρωτοκλασάτες» υποκλοπές, δεν θα μάθουμε ποτέ για τις μαζικές παρακολουθήσεις κοινωνικών κινημάτων και οργανώσεων. 

Η στασιμότητα στην διερεύνηση της υπόθεσης συνακροάσεων στα τηλέφωνα της ΚΕ του ΚΚΕ, από διεθνή κέντρα, αλλά και η πλήρης συσκότιση σχετικά με άλλες υποθέσεις «κοριών», πριν την έλευση του Predator λέει πολλά. Και λέει πολλά, γιατί αυτό που διακυβεύεται αυτή τη στιγμή δεν είναι μόνο το πολιτικό μέλλον του κ. Μητσοτάκη και οι εκλογές, αλλά ο ρόλος του λαϊκού παράγοντα.

Με αυτό κατά νου θέτω τα εξής ερωτήματα: Είναι η έλλειψη τσίπας, για την οποία μίλησε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, κ. Καστανίδης ικανή να αιτιολογήσει πλήρως την εγκαθίδρυση ενός κράτους Λεβιάθαν; Ακόμη, είναι η απομάκρυνσή μας από την «Ευρώπη» -τίτλος της ομολογουμένως ενδιαφέρουσας εκδήλωσης με συμμετέχοντες την αφρόκρεμα των Συνταγματολόγων της χώρας- ικανή να εξηγήσει την περιστολή βασικών δικαιωμάτων των πολιτών;

Όχι, είναι η απάντηση του γράφοντα. Όχι μόνο γιατί η σχέση της «Ευρώπης» με τη δημοκρατία είναι αυτή ενός πιγκουίνου με τον Νίκο Βαμβακούλα, μα, γιατί η κανονικοποίηση των «ματάκηδων» της εκάστοτε ΕΥΠ και η αστυνομοκρατία, αποτελούν ευθέως «μέτρα της καπιταλιστικής πολεμικής προετοιμασίας» [Ρ.Π. Ντατ, « «Φασισμός και κοινωνική επανάσταση», Σ.Ε, 2013].

Υπερβολικό; Μπορεί. Ωστόσο, όπως έγραφε πρόσφατα ο δημοσιογράφος και ακτιβιστής Κέβιν Όβεντεν: «Το κράτος δικαίου μπαίνει σε δεύτερη μοίρα στην ΕΕ, η οποία μετατρέπεται σε μια διευρυμένη στρατιωτική δύναμη, ενσωματωμένη στο ΝΑΤΟ». Μαζί με τις πλάτες που κάνει στην ρατσιστική αντιμετώπιση των προσφύγων που δημιουργούν οι δυτικές επεμβάσεις, συνέχιζε ο Όβεντεν, η ΕΕ χρησιμοποιεί τον πόλεμο στην Ουκρανία ως προκάλυμμα για μια τεράστια επίθεση στο βιοτικό επίπεδο της εργατικής τάξης. Φτάσαμε, δηλαδή στην εποχή όπου το «βούτυρο είναι απρόσιτο και άφθονα τα όπλα».

Πώς αλλιώς; Πάρτε για παράδειγμα την νέα Έκθεση του ΙΟΒΕ, η οποία παρουσίαζε ως προμήνυμα ανάπτυξης το «συσσωρευμένο δυναμικό της ελληνικής οικονομίας» (ανεργία). Δείτε ακόμη τα στοιχεία του ΕΦΚΑ, τα οποία σε απόλυτη αντιδιαστολή με το κλίμα ευφορίας που καλλιεργεί ο «κουλαούζος» της ολιγαρχίας δείχνουν ότι από το 2011 μέχρι το 2021, ο μέσος μηνιαίος μισθός στην Ελλάδα είναι μικρότερος κατά 23,65% . Για να μη μιλήσουμε για την προστασία των θέσεων εργασίας και τις «ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις».

Την ίδια ώρα, πακτωλός χρημάτων αποδεσμεύονταν από τα κρατικά ταμεία για την απόκτηση των μαχητικών Rafale και των φρεγατών Βelhara (περίοδος που άρχισε η παρακολούθηση των αρχηγών των ΕΔ), ενώ σήμερα η κυβέρνηση φαίνεται να στοιχίζεται με τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ που πρόκριναν την αποστολή αρμάτων «Leopard» στην Ουκρανία, με την εμπλοκή της χώρας να βαθαίνει όλο και περισσότερο, έπειτα και από την αποκάλυψη για την αποστολή 3.500 τόνων πυρομαχικών με «επικίνδυνα υλικά» από τη Σούδα προς τις μονάδες των ΗΠΑ στην Κεντρική Ευρώπη.

Οδηγούμαστε σε ανεξέλεγκτη κλιμάκωση του πολέμου που μετατρέπει μια περιφερειακή εδαφική σύγκρουση σε παγκόσμια πυρκαγιά, έγραψε εύστοχα η δημοσιογράφος Μ. Δεναξά κι ίσως έτσι εξηγείται κι η ανοχή που επιδεικνύει η Κομισιόν και τα υπόλοιπα υποτίθεται ευαίσθητα περί δημοκρατίας όργανα της ΕΕ που κάνουν «τουμπέκα» μπροστά στις σκανδαλώδεις παραβιάσεις του κράτους δικαίου στη Βαρσοβία· το πιο πιστό σκυλί του ατλαντισμού στην ΕΕ· μετά τους Βρετανούς…

Γιατί, όταν οι κοινωνίες σπρώχνονται στο πεδίο της μάχης, τα «δικαιώματα» περιττεύουν. Ή, για να παραφράσω τον Ρ.Π. Ντατ: Ο αυταρχισμός αποτελεί την κυρίαρχη έκφραση των πιο βίαιων πολιτικών του καπιταλισμού σε κρίση και επομένως είναι απαραίτητα συνυφασμένος με τον πόλεμο. Με τη βίαιη καταστολή όλων των σοσιαλιστικών, φιλειρηνικών και διεθνιστικών κινήσεων, με τη βίαιη στρατιωτικοποίηση της εργασίας αποτελεί κομμάτι της προετοιμασίας για νέα σφαγή των λαών.

Το παρατραβάω; Όχι δα. Άλλωστε, μας προειδοποιούν γι’ αυτά και οι New York Times.

https://www.imerodromos.gr/