Το πώς είναι να είσαι γυναίκα τα τελευταία τριάντα όσα χρόνια, κάπως το ψιλοκαταλαβαίνω. Κάτι έχω ψιλοπάρει χαμπάρι. Μάλλον από τύχη, ξεκάθαρα λόγω ατυχίας. Γράφει η Νόρα Ράλλη
Κάτι που επειδή βαριόμουν (εντελώς όμως) τις κοριτσοπαρέες από μικρή κι έκανα παρέα συνέχεια μ' αγόρια, παίζοντας από ξύλο μέχρι ποδόσφαιρο, κάτι που ήμουν «φυτό» κι αυτό κάπως μ' έσωζε (καθώς αργότερα κατάλαβα πως αλλιώς «θα μου είχε βγει τ' όνομα»), κάτι που στο πανεπιστήμιο αμέσως κατάλαβα τι σημαίνει να είσαι από τα ελάχιστα κορίτσια σε ένα Φυσικό Τμήμα τίγκα στο 'ρσενικό, κάτι στη δουλειά που (ώς και σήμερα) αντιμετωπίζομαι από κάποιους ως το «μικρό, ξανθό κοριτσάκι».
Οπως και να 'χει, κάτι έχω νιώσει για το τι σημαίνει να είσαι κάτι άλλο από το κυρίαρχο. Από αυτό που κάνει κουμάντο. Από αυτό που έχει την εξουσία. Οχι - κανένα φεμινιστικό μανιφέστο δεν ξύπνησε άξαφνα μέσα μου. Αν έχεις μάθει από μικρή να παίζεις ξύλο, κάπως ατσαλώνεσαι, έστω κι αν έχεις πλέον τις λέξεις για οχύρωση. Δεν είναι, ωστόσο, διόλου λίγες οι φορές στην Ιστορία, που οι λέξεις αλλά και οι ιδέες πίσω απ' αυτές (ο λόγος και ο Λόγος) ήταν η αιτία εξαιρετικά βίαιων πράξεων.
Ηταν τρομερό μυαλό. Και πανέμορφη. Και γυναίκα. Διακρίθηκε για την ευγλωττία και τη σπάνια μαθηματική της σκέψη. Μαθητές είχε πολλούς, ως η πρώτη γυναίκα που διακρίθηκε στα Μαθηματικά θεωρείται. Η πρώτη αποκλείεται να είναι βέβαια. Η μόνη που μάθαμε εμείς, μέσα στην απόλυτα δημοκρατική και πλήρως μη ανδροκρατούμενη μαθησιακή μας πορεία, είναι όμως.
Τω καιρώ εκείνω (που καμία σχέση δεν έχει με το σήμερα - καρατσεκαρισμένο αυτό!), εκεί στις αρχές του 5ου αιώνα μ.Χ., επειδή ίσχυε αυτό το «μ.Χ.», υπήρχαν κάμποσοι χριστιανοί. Που σε τι ακριβώς πίστευαν και γιατί, δεν πολυήξεραν τότε (ξαναλέω, καμία σχέση με το σήμερα!). Οπως όλοι οι ημιμαθείς, φανατισμένοι κάργα ήσαν.
Πώς είπαν οι αρχαίοι Ελληνες στον Απόστολο Παύλο σαν ήρθε να τους μιλήσει για τη νέα θρησκεία στον Αρειο Πάγο, «τι λες, ρε φίλε; Μας τα 'παν κι άλλοι αυτά!» (καθώς για την αθανασία της ψυχής είχε μιλήσει ήδη ο Πυθαγόρας έξι αιώνες πριν), κάπως αντίστοιχα αντιμετώπιζαν κι οι πρωτοχριστιανοί την επιστήμη: «Τι μας λες, ρε φιλενάδα, που δεν μας έχεις κάτσει καν ως φιλενάδα!». Η μάθηση και η επιστήμη για εκείνους συνώνυμα της ειδωλολατρίας ήταν. Πόσο μάλλον, αν εκπρόσωπος των πρώτων ήταν και μια γυναίκα.
Μην το κουράζουμε: η Υπατία δολοφονήθηκε από δαύτους με τον πλέον αποτρόπαιο τρόπο. Την ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου και τη διαμέλισαν... (Δεν μπορώ να το τονίσω περισσότερο: όλα αυτά καμία σχέση δεν έχουν με το τώρα). Κομμάτια την έκαναν την Υπατία. Κομμάτια το σώμα, κομμάτια και το έργο της. Να μη μείνει μήτε σκόνη.
Ξέραν τι κάναν οι τοτινοί. Αν μείνουν στοιχεία, στοιχειώνουν το μέλλον βλέπεις. Σε εκθέτουν στο διηνεκές.
Γι' αυτό και λέω «μπράβο!». Μπράβο στην κυβέρνηση, μπράβο στον υπουργό μας της Υγείας, Θάνο Πλεύρη (του Πλεύρη τον υιό, τ' Αχέροντα τ' αγγόνι), μπράβο και στον ίδιο τον Μητσοτάρχα και τους επιτελάρχες του! Που αποφάσισαν, ως κυβερνάρχες που είναι, να του την κόψουν του Λύτρα! Και την όρεξη και την πρόσβαση.
Οχι που θα μου βγαίνει με επιστημονικές έρευνες, βασισμένες σε στοιχεία του ΕΟΔΥ (στα οποία δεν έχει πια πρόσβαση όμως!), να μας λέει πως όσοι είχαν κορονοϊό και δεν έμπαιναν στις ΜΕΘ πεθάναν όλοι, αλλά κι απ' τους από μέσα, δεν σώθηκαν και πολλοί.
Πριν από λίγους μήνες, είχε κάνει κι ο Τσιόδρας μαζί του μια παρόμοια έρευνα, με παρόμοια αποτελέσματα. Μετά ξέχασε ότι είναι επιστήμονας όμως, πήγε και 'ξομολογήθηκε κι έτσι επέλεξε το «μη ερεύνα», κι έμεινε μόνος ο Λύτρας στο «ερεύνα». Μα ούτε αυτό μπορεί να κάνει πια, γιατί ο Πλεύρης συγγνώμες δεν θα πει, έρευνες δεν σηκώνει.
Πάτε καλά ρε; Στου Μητσοτάρχα το τσαρδάκι σηκώσατε το μπαϊράκι; Μπροστά να μπει η επιστήμη από του Πλεύρη την ευθύνη;
Πες κι εσύ (που ξέρεις), Σωτήρη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες