Στέλιος Τσιτσιμελής: "Ζω από τις καλημέρες του κόσμου" (φωτο)

11 Ιουνίου… όπως και σήμερα… Πριν ακριβώς 27 χρόνια… 11η Ιουνίου του 1997 τότε που «επέλεξε» ο Στέλιος Τσιτσιμελής να ανταμώσει τον δρεπανοφόρο Άρχοντα του Κάτω Κόσμου.

Σημαδιακή μέρα για την πόλη του Αγρινίου. Γιόρταζε την απελευθέρωσή της από τους Τούρκους, το 1821. Και «επέλεξε» αυτή την μέρα να απελευθερωθεί ο Στέλιος από την αρρώστια που τον ταλαιπωρούσε πολύ καιρό.

Ο Στέλιος Τσιτσιμελής, στο Πάρκο

Εμείς σήμερα δεν θα αναφερθούμε στον Στέλιο Τσιτσιμελή, σαν δήμαρχο, σαν βουλευτή, σαν πολιτικό. Είναι γνωστή άλλωστε η πορεία του σε εμάς τους Αγρινιώτες με τους παραπάνω τίτλους. 

Θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε τον ΑΝΘΡΩΠΟ Στέλιο. 

Θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε τον ΑΓΩΝΙΣΤΗ Στέλιο. 

Θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε τον ΠΟΙΗΤΗ και ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ Στέλιο. 

Με λίγα λόγια και πολλές εικόνες… 

Θα προσπαθήσουμε…

Ανώρος, Μιράντα, Στέλιος και Κων/νος

Γεννημένος στο Αγρίνιο το 1928 από τον Λάμπρο Τσιτσιμελή με καταγωγή από τον Προυσό Ευρυτανίας και την Αναστασία Ανώρου, εγγονή του δημάρχου Σπύρου Σαμιώτη. Είναι το τρίτο από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας. Ο Ανώρος-Ξενοφών, ο Κωνσταντίνος, ο Στέλιος και η Μιράντα.

Ανώρος, Στέλιος, Κων/νος και ο πατέρας Λάμπρος

Το πατρικό τους, ένα δίπατο σπίτι, βρισκόταν στην οδό 39ου Συντάγματος. Η κατοχή τον βρίσκει μαθητή του οκτατάξιου τότε Γυμνασίου. Δεν αργεί να οργανωθεί στους κόλπους της Εθνικής Αντίστασης, στο ΕΑΜ των νέων και στην συνέχεια στην ΕΠΟΝ και στον εφεδρικό ΕΛΑΣ.

Κάτω αριστερά ο Στέλιος με τον παππού του Κώστα Τσιτσιμελή και τα αδέλφια του και ξαδέλφια του

Τα χρόνια του Εμφυλίου στέλνεται στην Μακρόνησο απ’ όπου παίρνει και το απολυτήριο Στρατού, αφού όλη του την στρατιωτική θητεία την περνάει στο νησί της «αναμορφώσεως».

Από αριστερά, Κων/νος, Ανώρος, Στέλιος με τους γονείς τους και την αδελφή τους Μιράντα

Ακολουθώντας το επάγγελμα του πατέρα του, σπουδάζει στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στο Λονδίνο, στην Σχολή Πολιτικών και Οικονομικών Σπουδών (L.S.E.). Εξασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου από το 1959, στην Αθήνα.

Μιράντα και Στέλιος. Όρθιος ο Κων/νος

Κατά την περίοδο της δικτατορίας επιστρέφει στην γενέτειρά του και αμέσως μετά την πτώση της βάζει υποψηφιότητα Δημάρχου και εκλέγεται ο πρώτος μεταδικτατορικός Δήμαρχος της πόλης.

Την ημέρα της εκλογής του, σαν Δήμαρχος

Ο λαός του Αγρινίου τον τιμά, εκλέγοντάς τον δήμαρχο της πόλης, επί τρείς συνεχόμενες τετραετίες, από το 1975 έως το 1986. Την τέταρτη τετραετία δεν θέτει υποψηφιότητα, αλλά στις βουλευτικές του 1989, κατεβαίνει σαν βουλευτής και εκλέγεται. Εκλέγεται και δεύτερη φορά μέσα στον ίδιο χρόνο.

Στην Μακρόνησο

Μπροστάρης σε συλλαλητήρια, πάντα παρών σε πορείες, πάντα δίπλα και πλάι στους αγώνες των κατοίκων του Αγρινίου και των γύρω περιοχών, πρωτοπόρος της ιδέας της οδικής-παραλιακής σύνδεσης της Δυτικής Ελλάδος με την Τεργέστη μέσω Αλβανίας (Ιονία Οδός), ένθερμος αγωνιστής για την επίσημη αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης.

Στην Μακρόνησο, τρίτος από αριστερά

Στην ζωή συμπορεύεται με την σύντροφό του, Άννυ Λυμπεροπούλου και αποκτούν δύο κόρες, την Τατιάνα και την Μίρκα.

Με την σύζυγό του Άννυ και τις κόρες του.

Λίγοι γνωρίζουν το ταλέντο του στην ποίηση και συγγραφή. Πρώτη του εμφάνιση σαν ποιητής, το 1960, με το ποίημά του «Γεννήθηκε κορίτσι», στο περιοδικό «Αιτωλικά Γράμματα». Υπογράφει με το ψευδώνυμο «Δήμος Βραχώρης».

Γεννήθηκε κορίτσι

Σ’ ένα τσαρδί

Δίχως οδό

Και αριθμό

Σ’ ένα λιπόσαρκο κρεμάστηκε βυζί

Έπαιξε με τον ήλιο

Με το χώμα

Κι ακόμα…

Μ’ ένα «ανάπηρο» κουκλί

Που ξέρασε το ρέμα…

Συνεχίζει να δημοσιεύει στο ίδιο περιοδικό κι άλλα ποιήματά του. Ένα από αυτά έχει τον τίτλο «Της Κυρα-Βγένας». Το βιβλίο του με τίτλο «Τρεις Μούσες για έναν Βάρβαρο» που τυπώνεται το 1974, εντυπωσιάζει τους κριτικούς και αποσπά εγκωμιαστικά σχόλια.

Τον Γενάρη του 1997, λίγους μήνες πριν πεθάνει, το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων τιμά τον Περιφερειάρχη Ηπείρου Στέλιο Τσιτσιμελή και η αντιφώνηση του Στέλιου Τσιτσιμελή στα τιμητικά λόγια του πρύτανη Δ. Γλάρου, ήταν αντάξια ενός ΑΓΩΝΙΣΤΗ, ενός ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ενός ΠΟΙΗΤΗ…

« Δεν προσδοκώ τίποτε άλλο όσο πλησιάζω προς το τέλος της ζωής μου, παρά την ώρα που θα σημάνει να ζητήσω από το Θεό μια μικρή παρέκκλιση από την αναπόδραστη, μονοδρομημένη λεωφόρο αναπαύσεως. 

Μια μικρή παρέκκλιση. Για να αφήσω την ψυχή μου να περιδιαβάσει πάλι τα γνωστά μέρη της Ηπείρου, των Ιωαννίνων, του Μώλου, της πλατείας, της Δωδώνης, της Τιτάνης, της Νικόπολης, των Τζουμέρκων, του Μετσόβου, της Κόνιτσας, της Μουργκάνας, του Σουλίου. Να περιδιαβάσει και να περάσει πάλι από το Σούλι, να ζεσταθεί λιγάκι από τη φλόγα του καλόγερου που καίει ακόμα πάνω στα χαλάσματα του μοναστηριού του. 

Κι από κει να τραβήξω το δρόμο, τον κατήφορο του Αχέροντα ως την Αχερουσία, αυτό το τελευταίο στίγμα που έχει ο πλους του κάθε ανθρώπου. Κι όταν η πυξίδα πια δείξει Αχερουσία, να πω το δικό μου τετέλεσται…»

Μπροστάρης και συμπαραστάτης στους αγώνες των συμπολιτών του

Ευχαριστώ θερμά την κ. Άννυ Τσιτσιμελή για την παραχώρηση των φωτογραφιών.

Γίτσα Πανταζή - Ναστούλη

Αγρίνιο Γλυκές Μνήμες