ΠΟΣΠΕΡΤ: Στο πλευρό των εργαζομένων της ΕΑΒ

Δεν έχουν αφήσει τίποτα όρθιο. Η τελευταία εξέλιξη στην Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ), όπου η κυβερνητικά διορισμένη Διοίκηση της εταιρείας κατέθεσε μήνυση – αγωγή εναντίον πέντε (5) μελών της Διοίκησης του Σωματείου Εργαζομένων απαιτώντας το εξωφρενικό ποσό του μισού εκατομμυρίου ευρώ (532.336), έρχεται να επιβεβαιώσει το πογκρόμ διώξεων που έχει εξαπολύσει ο επιτελικός θίασος των «Αρίστων», εναντίον όποιου διανοηθεί να σταθεί όρθιος.

Η ΕΑΒ, η μεγαλύτερη και σπουδαιότερη αεροναυπηγική και αμυντική βιομηχανία αιχμής της χώρας, προορισμένη να κατοχυρώνει υψηλότατο τεχνολογικό επιπέδο όσον αφορά την ετοιμότητα, την παράδοση, την συντήρηση, την καλύτερη αξιοποίηση και υποστήριξη των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, βρίσκεται σε κλιμακούμενη τροχιά απαξίωσης. Θύμα και αυτή των μνημονιακών δεσμεύσεων, έχει οδηγηθεί από το 2012 στην δεινότατη θέση να μην μπορεί να ανταπεξέλθει στις ανάγκες της Πολεμικής Αεροπορίας.

Μάταια οι εργαζόμενοι της ΕΑΒ, ουρλιάζουν 10 χρόνια τώρα να δοθεί έμφαση στο εργοστάσιο, συνειδητοποιώντας αφ’ ενός την εθνική κρισιμότητα του κλάδου τους, αφ’ ετέρου την πορεία απαξίωσης του εργοστασίου και της εργασίας τους. 

Μαρτυρούν και καταγγέλλουν:

• Οτι η Διοίκηση της ΕΑΒ τινάζει όλα τα προγράμματα στον αέρα, εξυπηρετώντας σχεδόν αποκλειστικά εδώ και χρόνια, μόνο τα προγράμματα που ευνοούν την Lockheed Martin.

• Την έλλειψη ανταλλακτικών και υλικού.

• Την εργολαβοποίηση της εταιρείας ανά κομμάτια ανάθεσης.

• Την αποξήλωση του έμπειρου εργατικού δυναμικού υψηλής τεχνογνωσίας όπου αριθμούσε 2.500 εργαζόμενους το 2008 και σήμερα μόλις 1.100, ενώ οι ανάγκες της αμυντικής βιομηχανίας πολλαπλασιάζονται.

• Την μισθολογική υποτίμηση, όπου εργαζόμενοι με 25 χρόνια προϋπηρεσία και εξαιρετικές πιστοποιημένες γνώσεις στο αντικείμενο, αμείβονται με 950 ευρώ. Χαρακτηριστικές οι δηλώσεις του προέδρου εργαζομένων του Σωματείου, όπου μαρτυρούν πως τέτοιου είδους εργαζόμενοι προτιμούν να παραιτούνται προκειμένου να εργαστούν σε Super Market όπου οι απολαβές είναι λίγο καλύτερες.

• Την μείωση του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας στο ένα τέταρτο. (280 εκατομμύρια, έναντι 1,4 δις του πρόσφατου παρελθόντος.)

• Το μεγάλο φαγοπότι από εργολαβικές εταιρείες ημετέρων και φίλα προσκείμενων στους κυβερνητικούς κύκλους, όπου με ανύπαρκτο κεφάλαιο αναλαμβάνουν προγράμματα διεκπεραίωσης αναγκών, από εργατικό δυναμικό χωρίς εμπειρία και πιστοποίηση, με τον κίνδυνο αστοχιών και παραλείψεων να ελοχεύει.

• Την ομηρία νέων εργαζομένων, που προσλαμβάνονται χωρίς μονιμότητα και με εξευτελιστικές απολαβές, ανανεώνοντας ετήσιες συμβάσεις εργασίας χωρίς μέλλον.

Αυτά και άλλα πολλά περιλαμβάνει το μενού των μνημονιακών δεσμεύσεων για την μοναδική βιομηχανική εταιρεία αιχμής, που αφορά τον εξαιρετικά ευαίσθητο τομέα της άμυνας και ασφάλειας της χώρας και μάλιστα σε καιρούς κλιμάκωσης των πολεμικών εγέρσεων της ευρύτερης περιοχής.

Η Διοίκηση της ΕΑΒ, μπροστά σε αυτές τις αποκαλύψεις από την πλευρά των εργαζομένων αλλά και όταν διαπίστωσε τις πρόσφατες οργανωμένες και κλιμακούμενες κινητοποιήσεις τους, έθεσε σε εφαρμογή τους φασιστικής κοπής νόμους Χατζηδάκη, καταστολής της συνδικαλιστικής δράσης και των ελευθεριών και προχώρησε σε κατάθεση μήνυσης και αγωγής επιχειρώντας να καταπνίξει και να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους.

Μπροστά στο όργιο του φαγοποτιού των ημετέρων, της εκποίησης της βιομηχανίας άμυνας που κερδοσκοπεί σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος, με σοβαρούς του κινδύνους για την άμυνα και την ασφάλεια της χώρας αλλά και με περαιτέρω φτωχοποίηση και εξαθλίωση των πολύτιμου εναπομείναντος εργατικού δυναμικού της ΕΑΒ, ο αγώνας των εργαζομένων και του συνδικαλιστικού Σωματείου τους, είναι ένας ακόμη αγώνας που μας αφορά όλους.

Η ΠΟΣΠΕΡΤ συντάσσεται στο πλευρό τους και υποστηρίζει ανεπιφύλακτα τον δίκαιο αγώνα τους. Απέναντι στην καταιγίδα της διαχρονικής μνημονιακής διάλυσης της χώρας, διάλυση που απλώνεται σε όλα τα επίπεδα της οικονομικής, πολιτικής,  εργασιακής και κοινωνικής υπόστασης της χώρας, ο δρόμος είναι ένας.

Πλατιά συμμαχία όλων των εργαζομένων, όλων των κλάδων σε πανελλαδικό επίπεδο. 

Εμείς δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα. Παρά μόνο την παρασιτική αυτή τάξη της πολιτικής και οικονομικής ζωής, που νέμεται προς ίδιον και αλλότριο όφελος, τους ανθρώπους της εργασίας και του μεροκάματου, τον πλουτοπαραγωγικό ιστό της χώρας, τα χρυσαφικά του τόπου μας.