Ακόμα μία κλωστή στο σκοινί της μνήμης προστέθηκε το απόγευμα της Πέμπτης 19 Μαΐου, ενώνοντας τη Σαμψούντα του 1919 με το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη σήμερα 19/5/2022.
 |
| (Φωτ.: Κώστας Κατσίγιαννης) |
Με φόντο τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, αλλά και τον πόλεμο στην Ουκρανία που επανάφερε με δραματικό τρόπο τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, όσοι συγκεντρώθηκαν στο Σύνταγμα ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδας (ΠΟΕ) δεν μπόρεσαν παρά να ενώσουν τις φωνές τους.
Το αίτημα για μία ακόμα χρονιά παραμένει προς την Τουρκία: να συμφιλιωθεί με το παρελθόν της και να αναγνωρίσει τη γενοκτονία που διέπραξε το κεμαλικό καθεστώς σε βάρος των χριστιανικών πληθυσμών της καταρρέουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Παρέμεινε όμως και το αίτημα προς την Ελλάδα: να αναλάβει κάθε διπλωματική πρωτοβουλία ώστε να φέρει το θέμα σε διεθνή φόρα και οργανισμούς.
Φέτος, όμως, το μήνυμα από το Σύνταγμα με κατεύθυνση την Άγκυρα ήταν και να σταματήσουν οι διώξεις των πολιτών που μάχονται για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, να αναστηλωθούν και να χρησιμοποιούνται με σεβασμό τα μνημεία του ελληνικού πολιτισμού, να ιδρυθούν μνημεία και μουσεία Γενοκτονίας στην περιοχή του Πόντου, να σταματήσει την επιθετική πολιτική.
Από τη δε ελληνική κυβέρνηση ζητήθηκε εκ νέου η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ασσυρίων (ώστε να συμπληρωθεί η τριάδα, Έλληνες-Αρμένιοι-Ασσύριοι), αλλά και η οργάνωση εκπαιδευτικών προγραμμάτων στα σχολεία.
Όλα τα παραπάνω τα συνυπέγραψαν οι δεκάδες που έδωσαν το παρών, με λάβαρα, σημαίες, ποντιακές φορεσιές, με μπλουζάκια με το G (από το genocide, δηλαδή γενοκτονία στα αγγλικά) με οποιονδήποτε τρόπο, είτε έμειναν πολύ, είτε ήταν περαστικοί και θέλησαν να ενώσουν τη φωνή τους.
Το «σήμα» για να ξεκινήσουν οι επετειακές εκδηλώσεις το έδωσαν το τσαρούχι και η μπότα των Ευζώνων, που πάτησαν γερά. Η αλλαγή φρουράς με όσους φορούσαν την ποντιακή στολή και ανέλαβαν την τιμητική φύλαξη του μνημείου προκάλεσε για μία ακόμα φορά ρίγη συγκίνησης, αλλά και το θαυμασμό.
«Φάτε πουλιά, φάτε πουλιά, τον ήρωα τον έρμο, γενναίο θαλασσόμαχο κι Ακρίτα τιμημένο, στον πόλεμο τραντέλλενας, στη μάχη σαν λιοντάρι» είναι η απόδοση στα νέα ελληνικά των στίχων του «Αητέντς επαραπέτανεν», του εμβληματικού ποντιακού τραγουδιού που ακούστηκε στο Σύνταγμα.
Η λύρα και η φωνή του Ηλία Υφαντίδη και το νταούλι του Παναγιώτη Κοπαλίδη μίλησαν ακόμα για την πατρίδα που χάθηκε, για την οποία υπήρξαν πόνος και δάκρυα.
Και οι πυρριχιστές του ΣΠΟΣ Νοτίου Ελλάδος και Νήσων απέδωσαν τον πυρρίχιο χορό σέρρα κοιτώντας προς τον άγνωστο στρατιώτη που απεικονίζεται στο μνημείο, αλλά και προς τη Βουλή, η οποία χρειάστηκε να περάσουν 71 χρόνια από τη Συνθήκη της Λοζάνης που σφράγισε τη μοίρα των ελληνικών πληθυσμών ώστε να προχωρήσει στην αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων.
Μοναδική στιγμή, για ακόμα μία χρονιά, ήταν όταν τα ρολόγια έδειξαν 8 το βράδυ. Η δεύτερη αλλαγή φρουράς έφερε ακόμα δύο Εύζωνες με την ποντιακή στολή – συνολικά τέσσερις απέδιδαν ταυτόχρονα τιμές.
«Σήμερα είναι πιο επιτακτική ανάγκη από ποτέ η διεθνής αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου» είπε στο χαιρετισμό του ο περιφερειάρχης Αττικής Γιώργος Πατούλης, ο οποίος πρόσθεσε: «Θα είμαστε πάντα εδώ μέχρι την αναγνώριση».
Για το πάθος για την ιστορική δικαίωση ενός λαού έκανε λόγο ο πρόεδρος της ΠΟΕ Γιώργος Βαρυθυμιάδης. «Ανανεώνουμε την υπόσχεση στις επόμενες γενιές, ότι δεν θα λυγίσουμε ποτέ» σημείωσε. Και συνέχισε: «Η ΠΟΕ τάσσεται ανοιχτά κατά του πολέμου, όπου και αν διεξάγεται, απ’ όποιον και αν προκλήθηκε». Επίσης έκανε λόγο για απύθμενη υποκρισία όσων ρίχνουν δάκρυα για τα θύματα του πολέμου.
«Δεν είμαστε εδώ για να θρηνήσουμε παθητικά τις συμφορές που βρήκαν τη ράτσα μας. Είμαστε εδώ για να φωνάξουμε για μία ακόμα φορά ότι δεν πρόκειται να ξεχάσουμε ποτέ» είπε ο Γιώργος Βαρυθυμιάδης, κάνοντας πρόσκληση συστράτευσης στον αγώνα.
Από την Κύπρο στην Αθήνα ταξίδεψε ο μητροπολίτης Πάφου Γεώργιος. «Είναι λίγες οι φορές που η Ιστορία συμπεριφέρθηκε τόσο βάναυσα» υποστήριξε. Εξήγησε ότι δεν μπορούμε να γυρίσουμε την πλάτη στην Ιστορία, και ότι είμαστε υποχρεωμένοι να σκεφτόμαστε με μέτρο όχι τα χρόνια αλλά τις χιλιετίες. «Η γη του Πόντου υπήρξε ο καταρχήν χώρος των μαρτυρίων», ανέφερε.
«Αν η Κύπρος βρισκόταν μακριά, θα ήταν πιο κοντά ο Πόντος;» διερωτήθηκε, κάνοντας σύνδεση ανάμεσα στην εισβολή στην Κύπρο και στον τρόπο με τον οποίο η μητροπολιτική Ελλάδα αντιμετώπισε την Ιστορία πριν από εκατό και πλέον χρόνια.
Μίλησε για τη Γενοκτονία των Ποντίων που παραμένει στο περιθώριο της ιστοριογραφίας, και τόνισε ότι αυτό ίσως έχει να κάνει με τη λανθασμένη προσέγγιση των γεγονότων με βάση την Ανταλλαγή, «τη λήθη μέσα από μια λογική εξισορρόπησης».
Ο κ. Γεώργιος υπενθύμισε ότι Κύπρος και Πόντος έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά. «Πανάρχαιες κοιτίδες σε σημαντικές γεωγραφικές θέσεις. Αναλλοίωτα τα συμφέροντα των ξένων και η επιτηδειότητα των Τούρκων να τα εκμεταλλεύονται. Και το χειρότερο, ο ελληνισμός στο σύνολο υπνώθηκε, και σήμερα, χωρίς να παίρνει μαθήματα. Οφείλουμε να ανανήψουμε, να προγραμματιστούμε για να ανακόψουμε τις τουρκικές μεθοδεύσεις. Να διδαχθούμε από την Ιστορία. Ο Θεός να φωτίσει όλους μας, λαός και εξουσία» είπε.
Τον εθνικό ύμνο απέδωσε η μπάντα του Δήμου Λαυρεωτικής, αλλά τελικά αυτό το κουβάρι της μνήμης επιβεβαίωσε η εκκωφαντική σιωπή στο πιο πολυσύχναστο σημείο της Αθήνας, στο ενός λεπτού σιγή για τη μνήμη των 353.000 νεκρών, προτού ξεκινήσει η πομπή προς την πρεσβεία της Τουρκίας, για την επίδοση ενός ακόμα ψηφίσματος διαμαρτυρίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες