Σε περιπέτεια αναδεικνύεται πλέον η προμήθεια ενός φαρμάκου, ακόμα και του απλού παυσίπονου. Οι ελλείψεις στα ράφια των φαρμακείων της Αχαΐας, αλλά και ολόκληρης της χώρας έχουν μετατρέψει σε βραχνά για τους φαρμακοποιούς την εξυπηρέτηση των πολιτών. ΤΩΝ ΜΑΡΙΝΑΣ ΡΙΖΟΓΙΑΝΝΗ, ΧΡΗΣΤΟΥ ΒΕΡΓΑΝΕΛΑΚΗ
«Εχουμε φτάσει στο σημείο να μην υπάρχουν στα ράφια μας ούτε ντεπόν» προσθέτει και εξηγεί «δεν έχει συμβεί ξανά στο παρελθόν κάτι αντίστοιχο. Οι ελλείψεις είναι γενικευμένες σε γενόσημα και πρωτότυπα. Αναγκάζονται οι συμπολίτες μας να γυρίζουν σε 15 φαρμακεία για να βρουν το φάρμακο που θέλουν. Ξεκινάει κάποιος να ψάχνει από την περιοχή του Λάγγουρα, φτάνει στα φαρμακεία των Υψηλών Αλωνίων, συνεχίζει στην πλατεία Γεωργίου και μπορεί να φτάσει μέχρι την άλλη πλευρά της πόλης για να βρει το φάρμακο που θέλει. Οι ηλικιωμένοι φορτώνουν τα παιδιά τους με την αναζήτηση και επικρατεί ένας φαύλος κύκλος. Ειλικρινά σας λέω τέτοια κατάσταση δεν έχουμε αντιμετωπίσει ξανά στο παρελθόν».
Ανάμεσα στα φάρμακα που λείπουν είναι και κάποια που χορηγούνται για τον κορονοϊό τα οποία οι ασθενείς θα πρέπει να αρχίσουν άμεσα να λαμβάνουν προκειμένου να αποτρέψουν την επιβάρυνση της υγείας τους.
ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΕΙΨΕΩΝ
Βασική αιτία των ελλείψεων είναι οι ανεξέλεγκτες εξαγωγές των φαρμάκων. «Η κυβέρνηση δυστυχώς δεν έχει την πολιτική βούληση να προχωρήσει λόγω έκτακτης ανάγκης στην ολική απαγόρευση εξαγωγών. Υπενθυμίζω ότι το 2015 ο τότε υπουργός Υγείας, Παναγιώτης Κουρουμπλής, είχε κάνει ολική απαγόρευση για μεγάλο χρονικό διάστημα και δεν έδωσε μείωση περαιτέρω τιμών.
Αυτή τη στιγμή ένα φάρμακο που στη χώρα μας τιμολογείται με 5 ευρώ, στις άλλες χώρες της Ευρώπης κοστίζει 30 ευρώ. Πώς λοιπόν οι εταιρείες περιμένουμε να λειτουργήσουν ως φιλανθρωπικά ιδρύματα και να προμηθεύσουν τη χώρα μας με φάρμακα; Η Ελλάδα έχει τη χαμηλότερη τιμή πώλησης των φαρμάκων ακόμα και από την πιο χαμηλή χώρα της ευρωζώνης».
Μάλιστα ο κ. Σοφιανόπουλος τονίζει ότι από το χαμηλότατο τιμολόγιο των φαρμάκων ο μόνος που χάνει είναι ο ασφαλισμένος. «Η νομοθέτηση της αποζημίωσης μέσω ασφαλιστικής τιμής επιβαρύνει μόνο τον ασφαλισμένο. Ο φαρμακοποιός δεν χάνει και φυσικά δεν χάνει και το κράτος. Υπάρχουν επιβαρύνσεις που είναι παράλογες. Αν δεν αλλάξει αυτό το μοντέλο της συνεχούς τιμολόγησης και δεν απαλλαχτούμε από το μνημονιακό πλαίσιο που αφορά το φάρμακο, δεν θα σταματήσουμε ποτέ να βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ελλείψεις».
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΩΝ
Στο ερώτημά μας πώς οι φαρμακοποιοί διαχειρίζονται αυτή την κατάσταση με την οποία βρίσκονται αντιμέτωποι καθημερινά, ο κ. Σοφιανόπουλος μας απάντησε: «Προσπαθούμε μεταξύ μας να καλύπτει ο ένας τον άλλον. Πλέον όμως οι ελλείψεις είναι τόσο μεγάλες που ούτε αυτό μπορούμε να το πετύχουμε. Υπάρχουν μέρες που κάποια φάρμακα δεν τα βρίσκουμε σε κανένα φαρμακείο της Αχαΐας ούτε φυσικά σε φαρμακαποθήκες. Ο φαρμακοποιός με υπομονή και επιμονή ψάχνει όπου μπορεί για να εξυπηρετήσει τους πελάτες του. Το ευτύχημα είναι ότι η κακή συνήθεια των χρονίων πασχόντων να προμηθεύονται μεγαλύτερες ποσότητες φαρμάκων και να δημιουργούν οικιακό στοκ αποδεικνύεται τώρα σωτήρια σε αρκετές περιπτώσεις».
ΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟ
Οπως καταγγέλλει ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Αττικής, στη δημόσια έκκληση προς τον ΕΟΦ να λάβει τα απαιτούμενα μέτρα στις 7 του μήνα, υπήρξε ανταπόκριση αλλά προς την αντίθετη κατεύθυνση.
«Στις 19/1 εξέδωσε απόφαση Περί Αρσης κάθε απαγόρευσης εξαγωγών φαρμάκων. Μια ενέργεια πρωτοφανής η οποία δε λαμβάνει υπ’ όψιν της κυρίως τους Ελληνες ασθενείς, που δεν μπορούν να έχουν τα απαραίτητα τους φάρμακα εν μέσω πανδημίας κορονοϊού και δευτερευόντως τους Ελληνες φαρμακοποιούς που εν μέσω rapid tests, διανομή self tests κ.τ.λ. δίνουν καθημερινά μάχη στην κυριολεξία για να μπορέσουν να εξασφαλίσουν φάρμακα για τη θεραπευτική αγωγή των ασθενών.
Καλούμε τον υπουργό Υγείας να παρέμβει άμεσα για την εξομάλυνση της αγοράς των φαρμάκων, διότι η κατάσταση αγγίζει τα όρια του τραγικού».
Ο πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου της Αχαΐας μάς εξηγεί την κατάσταση
Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ
Το πρόβλημα είναι γνωστό στην ηγεσία του υπουργείου Υγείας. Μάλιστα ο υπουργός Υγείας, Θάνος Πλεύρης είχε διαβεβαιώσει από στις 7 Ιανουαρίου ότι στις 10 του μήνα θα είχε λυθεί το πρόβλημα.
Ο ίδιος είχε αποδώσει το πρόβλημα στη δυσλειτουργία της εφοδιαστικής αλυσίδας. «Οι ελλείψεις, που παρατηρούνται αυτές τις ημέρες σε συγκεκριμένα φάρμακα, οφείλονται στη δραστηριότητα της εφοδιαστικής αλυσίδας. Επειδή ήταν κλειστές οι φαρμακαποθήκες, λόγω των αργιών της Πρωτοχρονιάς και των Φώτων και υπάρχει μεγάλη κατανάλωση, υπήρξε πρόβλημα, αλλά έχουμε συνεννοηθεί και θα επιλυθεί άμεσα. Το πρόγραμμα θα ομαλοποιηθεί και μέχρι τη Δευτέρα (10 Ιανουαρίου) θα υπάρχει πλήρης τροφοδοσία, δεν θα υπάρξει πρόβλημα».
ΟΙ ΧΡΥΣΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΤΩΝ ΜΕΣΑΖΟΝΤΩΝ
Όταν δεν μπορείς, εδώ και δυο μήνες τουλάχιστον, να βρεις στα φαρμακεία της Πάτρας (παντού στην Ελλάδα, πάντως, το ίδιο συμβαίνει) φάρμακα όπως το ντεπόν αναβράζον, σπρέι για τη μύτη, αντιβιοτικά ευρέως φάσματος και ινσουλίνες, σημαίνει πως κάτι δεν λειτουργεί καθόλου καλά.
Ενα ακόμα βάρος που έχει πέσει στις πλάτες των φαρμακοποιών και που προκαλεί ανησυχία και πανικό στους καταναλωτές!
Τι συνέβη, όμως, ξαφνικά και συγκεκριμένα σκευάσματα έχουν εξαφανιστεί;
1. Η πρώτη αιτία είναι η χαμηλή τιμή των φαρμάκων στην Ελλάδα σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, κάτι που για τις μεγάλες πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρίες δρα ανασταλτικά, μια και μειώνει κατά πολύ το περιθώριο κέρδους τους. Προτιμούν, με απλά λόγια, να διαθέτουν φάρμακα σε πλήρη επάρκεια στη Γερμανία, στην Αυστρία, στην Ελβετία, παρά στην Ελλάδα, όπου το κέρδος τους είναι πολύ λιγότερο.
Όταν μια μεγάλη πολυεθνική φαρμακευτική εταιρεία ξέρει ότι το φάρμακο-σκεύασμά της διατίθεται στην Ελλάδα 5 και 6 φορές σε χαμηλότερη τιμή απ’ ό,τι στην υπόλοιπη Ευρώπη, δεν στέλνει τις ποσότητες που ζητούν τα ελληνικά φαρμακεία. Στέλνει ελάχιστες ποσότητες. Ζητούν, πχ, για ένα φάρμακο 100 κομμάτια και τους στέλνουν 10. Στα ευρωπαϊκά φαρμακεία, όμως, στέλνουν όσα ζητήσουν. Καθαρά για λόγους κέρδους…
2. Η δεύτερη αιτία, και μάλλον η πιο καταλυτική, είναι οι εξαγωγές φαρμάκων από την Ελλάδα. Από την στιγμή που δεν έχει τεθεί είτε απαγόρευση για ένα χρονικό διάστημα, είτε αυστηρά όρια, φεύγουν σωρηδόν φάρμακα από Ελλάδα προς ευρωπαϊκές χώρες γιατί το αλισβερίσι φέρνει τρελά κέρδη. Και η πολυεθνική φαρμακευτική λέει πολύ απλά: δεν φτάνει που έχετε στην Ελλάδα χαμηλές τιμές, αφήνετε μέσω εξαγωγών να φεύγουν πολλά κομμάτια προς Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία και μου χαλάτε κι εκεί την αγορά και μου δημιουργείτε έξτρα ζημιά.
Αρκετοί εξαγωγείς, όπως είναι κοινό μυστικό, προσεγγίζουν φαρμακοποιούς και με δέλεαρ την κας αποζημίωση, αγοράζουν όλες τις ποσότητες συγκεκριμένων φαρμάκων για να τις πουλήσουν στο εξωτερικό! Αγοράζουν, π.χ., μια ινσουλίνη από ελληνικό φαρμακείο με 10 ευρώ (τυχαία η τιμή) και τη στέλνουν σε φαρμακείο άλλης ευρωπαϊκής χώρας που θα πουληθεί 40 ευρώ. Χρυσές δουλειές κάνουν οι μεσάζοντες, όπως λένε αυτοί που ξέρουν…
· Κι επειδή όλα είναι αλυσίδα, δείτε τι συμβαίνει: Οι πολυεθνικές φαρμακευτικές, γνωρίζοντας φυσικά το παραπάνω αλισβερίσι εξαγωγέων-μεσαζόντων, πετσοκόβουν όλο και περισσότερο την ποσότητα φαρμάκων προς τα ελληνικά φαρμακεία, με το σκεπτικό ότι «δεν φτάνει που στην Ελλάδα πουλάτε τόσο χαμηλά το φάρμακο, στέλνουν κάποιοι φάρμακα με ελληνικές τιμές στη Γερμανία, τα αγοράζουν εκεί αμέσως τα γερμανικά φαρμακεία με πολύ χαμηλότερη τιμή, κι εμείς χάνουμε διπλά. Και από εσάς στην Ελλάδα και από τους Γερμανούς, αφού λογικό είναι ο Γερμανός φαρμακοποιούς να επιλέξει στη ζούλα τα φάρμακα από την Ελλάδα λόγω τιμής και μόνο».
Η «ΠτΔ» ζήτησε την άποψη του Χρήστου Θεοφιλάτου, φαρμακοποιού σε κεντρικό σημείο της Πάτρας και πολύ έμπειρου σε τέτοια θέματα:
«Πραγματικά, υπάρχουν εδώ και καιρό σοβαρές ελλείψεις στην αγορά. Πάντα οι ελλείψεις αποτελούσαν ένα από τα πιο μεγάλα βάσανα του φαρμακοποιού, αλλά αυτό που συμβαίνει από τον Νοέμβριο έως τώρα δεν έχει προηγούμενο.
Υπάρχουν ελλείψεις σε φάρμακα της κρατικής φαρμακαποθήκης, τα οποία είναι μοναδικά και δεν έχουν γενόσημο. Ή βρίσκεις αυτό το συγκεκριμένο, ή τίποτα. Καταλαβαίνετε…
Και επίσης υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις σε αντιβιοτικά. Για παράδειγμα το Ταβανίκ. Το αναζητά πολύς κόσμος και δεν υπάρχει…
Ο φαρμακοποιός Χρήστος Θεοφυλάτος
Ελλείψεις υπάρχουν μέχρι και στα ντεπόν μάξιμουμ. Αναγκαζόμαστε να τα δίνουμε ένα-ένα για να μην ξεμείνουμε. Γινόμαστε δυσάρεστοι με τον πελάτη-ασθενή γιατί του δίνουμε μόνο ένα, μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουμε περισσότερους, αφού δεν γνωρίζουμε πότε θα μας ξαναφέρουν. Σκεφτείτε, μιλάμε για ντεπόν…
Το ζιθρομάξ, αντιβίωση που δίνουν για τον κορονοϊό, σε μεγάλη έλλειψη, το ζιναντόλ επίσης, το προσέτ το ίδιο, το ντεξαρίνα σπρέι, το λαντόζ το αντικαταθλιπτικό, το λαπραζόλ. Σε ινσουλίνες, μεγάλες ελλείψεις, ενώ μιλάμε ακόμα και για καινούργια, σχετικά, σκευάσματα. Ειδικά, όμως, για τις ινσουλίνες, η εξήγηση είναι μία: η χαμηλή τιμή του φαρμάκου στην Ελλάδα.
Πρέπει η Πολιτεία να αναθεωρήσει την τιμολογιακή πολιτική της σε μερικά δύσκολα φάρμακα, ώστε οι πολυεθνικές να στέλνουν στις αντίστοιχες ελληνικές θυγατρικές φάρμακα στην κατάλληλη ποσότητα.
Και το κυριότερο, να βάλει φραγή στις εξαγωγές για ένα διάστημα, μέχρι να επανέλθει σε κανονικά στάνταρ η αγορά. Μια τέτοια κίνηση θα είχε άμεσα αποτέλεσμα. Γιατί σταματώντας τις εξαγωγές για ένα διάστημα, δεν θα χάναμε από τη δική μας αγορά τα κομμάτια που τώρα φεύγουν για εξωτερικό για να καρπωθούν το κέρδος οι πάσης φύσεως μεσάζοντες».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες