Το βιβλίο της Χριστίνας Δημητρακάκη-Μουστακλή «Σπύρος Μουστακλής – Ένας Ελεύθερος Πολιορκημένος» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΛΕΙΜΩΝ Η αληθινή ιστορία ενός ήρωα που βασανίστηκε απάνθρωπα, το ωμό δολοφονικό πρόσωπο του δικτατορικού καθεστώτος αλλά και άγνωστα γεγονότα που συνδέονται άμεσα με την πιο σκοτεινή σελίδα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας αποκαλύπτονται, 47 ολόκληρα χρόνια μετά, μέσα από τις 750 σελίδες του βιβλίου «Σπύρος Μουστακλής – Ένας Ελεύθερος Πολιορκημένος» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΛΕΙΜΩΝ.
Πρόκειται για ένα έργο ζωής της συζύγου του Σπύρου Μουτσακλή, Χριστίνας Δημητρακάκη-Μουστακλή, ένα ιερό χρέος που ίδια ένιωθε πως όφειλε να εκπληρώσει όχι μόνον απέναντι στον άνδρα της που κακοποιήθηκε βάναυσα από τη Χούντα αλλά και προς τις νεότερες γενιές των Ελλήνων.
Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένα μυθιστόρημα, μια εξιστόρηση σκηνών γεννημένων από την σφαίρα της φαντασίας. Κι όμως όλα όσα καταγράφονται σε αυτό το βιβλίο είναι απολύτως αληθινά καθώς στηρίζονται στα γεγονότα που βίωσε η ίδια η συγγραφέας, στο υλικό που κατέγραφε και συγκέντρωνε συστηματικά επί σειρά ετών αλλά και σε αφηγήσεις ανθρώπων που είδαν, άκουσαν, γνώριζαν…
Κι εκεί ακριβώς βρίσκεται η ιστορική και πολιτική αξία του βιβλίου. Εκεί που προσωπικές ιστορίες συναντούν τα πολιτικά γεγονότα που σημάδεψαν ανεξίτηλα αυτή τη χώρα και το λαό της. Εκεί που οι κραυγές πόνου του Μουστακλή συναντούν τις φωνές όλων όσων βασανίστηκαν από τη Χούντα εξαιτίας της αληθινής, της άδολης αγάπης τους για την πατρίδα τους και της πίστης τους στην ελευθερία. Βασανιστήρια απερίγραπτα που τούς τσάκισαν το σώμα και την ψυχή τους όχι όμως το πείσμα και την γενναιότητά τους. Γιατί όσο κι αν τούς βασάνισαν εκείνοι άντεξαν, δεν μίλησαν, δεν πρόδωσαν, δεν συνεργάστηκαν με δολοφόνους.
Ο δημοκράτης αξιωματικός Σπύρος Μουστακλής ήταν ένας από αυτούς. Κι αυτό αποδεικνύεται από τον τρόπο με τον οποίο έζησε και κινήθηκε σε ολόκληρη τη ζωή του. Από τα 17 του χρόνια όταν, έφηβος ακόμη, κατατάχθηκε εθελοντικά να πολεμήσει στον ΕΔΕΣ, μετά από σκληρό ξυλοδαρμό του από ΕΛΑΣίτες, που τον οδήγησε στο νοσοκομείο, μέχρι τις εθελοντικές συμμετοχές του στον πόλεμο της Κορέας, στο πλευρό των ειρηνευτικών δυνάμεων και στην Κύπρο το 1965, κι από την ενεργή συμμετοχή του στο Κίνημα του Ναυτικού εναντίον του δικτατορικού καθεστώτος, που προδόθηκε πριν την εκδήλωσή του, το καλοκαίρι του 1973, μέχρι τα φρικτά βασανιστήρια που υπέστη εξαιτίας των οποίων καταδικάστηκε ισοβίως σε μόνιμη αναπηρία.
Περισσότερες από 45 ημέρες τον βασάνιζαν στα κρατητήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ, εκεί όπου σήμερα βρίσκεται το Πάρκο Ελευθερίας και η προτομή του. «Θα σε κάνω να ακούς ΕΣΑ και να τρέμεις» ήταν τα πρώτα λόγια που του είπε ο βασανιστής του Αναστάσιος Σπανός, ο οποίος μαζί με τους Χατζηζήση και Θεοφιλογιαννάκος διέπρατταν, για μέρες και νύχτες ολόκληρες, ένα ειδεχθές έγκλημα απέναντι στην ανθρώπινη υπόσταση. Ένα απερίγραπτο, απάνθρωπο, αδιάκοπο κρεσέντο βίας που δεν περιγράφεται με λόγια. Ένα από τα χτυπήματά στην περιοχή της άνω δεξιάς καρωτίδας ήταν εκείνο που του στέρησε την κίνηση και τη φωνή του, εκείνη την δυνατή και δίκαιη φωνή που φόβιζε περισσότερα απ΄ όλα τους δήμιούς τους.
Και μέσα σε όλη αυτή τη φρίκη μια νέα γυναίκα που προσπαθούσε απεγνωσμένα να βρει πληροφορίες για τη τύχη του συζύγου της, μόνη απέναντι σε έναν τοίχο μισανθρωπισμού και ψέματος που την κρατούσε στο σκοτάδι και την ενέπαιζε για εβδομάδες ολόκληρες. Κι όταν τον πρωτοαντίκρυσε, σε άθλια κατάσταση στο νοσοκομείο, ήρθε αντιμέτωπη με τον πιο σκληρό εφιάλτη. Έναν εφιάλτη που παρέμενε, εκεί μπροστά στα μάτια της, τα 12 χρόνια που έζησε, χωρίς φωνή και με απίστευτα προβλήματα ο Σπύρος Μουστακλής, μέχρι τις 28 Απριλίου του 1986 που έκλεισε οριστικά τα μάτια του, σε ηλικία μόλις 60 ετών. Ένας εφιάλτης που θα στοιχειώνει για πάντα τη ζωή της.
Ίσως λοιπόν το βιβλίο της να αποτελεί, εκτός από την εκπλήρωση ενός χρέους ζωής, και ένα είδος λύτρωσης για εκείνη καθώς καταθέτει μέσα από αυτό άγνωστα ιστορικά στοιχεία και σοβαρότατες καταγγελίες. Όπως το ότι οι Απριλιανοί δεν ήταν αυτόφωτοι, αυτοδημιούργητοι, δεν ήταν μια παρθενογένεση, μεσούσης της δεκαετίας του 1960, πως η Χούντα ήταν ένα πλοκάμι μιας Λερναίας Ύδρας, όπως η CIA, η ΚΥΠ, ο ΙΔΕΑ και άλλες παραστρατιωτικές οργανώσεις, ότι δεν ήταν «στιγμιαίο έγκλημα» και πως τα γρανάζια της, μεταξύ των οποίων και επιστήμονες γιατροί, δεν τιμωρήθηκαν από την δικαιοσύνη όπως πραγματικά τούς άξιζε.
Αυτός ήταν εξάλλου και ο βασικός της στόχος: Να βροντοφωνάξει πως αυτό το καθεστώς ήταν ένα ασυγχώρητο έγκλημα κατά της Δημοκρατίας, κατά της κοινωνίας και κατά του δημοσίου ήθους.Αναστασία Κουκά
 |
| Όταν ο Αλέκος Παναγούλης επισκέφθηκε τον Σπύρο Μουστακλή στο νοσοκομείο |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες