Στην Αθήνα το κυρίαρχο σύστημα (κόμματα εξουσίας, media, οικονομική ελίτ) πανηγυρίζει για την εδραίωση και επέκταση της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στη χώρα, δίνοντας μάλιστα ιδιαίτερο βάρος στο νέο προγεφύρωμα (με στόχο τη Ρωσία) που δημιουργεί η Ουάσιγκτον στην Αλεξανδρούπολη, όπου μέσα στις επόμενες μέρες θα καταφτάσουν δεκάδες αεροσκάφη, ελικόπτερα και πάνω από χίλια οχήματα παντός είδους στο πλαίσιο μεγάλης στρατιωτικής άσκησης.
του Δημήτρη Μηλάκα
Παρά τις ολοφάνερες επιπλοκές που δημιουργεί στις ελληνορωσικές σχέσεις η μετατροπή της χώρας σε μια απέραντη βάση (Κρήτη, Θεσσαλία, Μακεδονία, Θράκη, αλλά και οπουδήποτε αλλού εντός της ελληνικής επικράτειας απαιτήσουν οι αμερικανικές μελλοντικές ανάγκες) εξυπηρέτησης του αμερικανικού «πολέμου» κατά της Ρωσίας, τα ελληνικά κόμματα εξουσίας έχουν βρει έναν ελάχιστο κοινό παρανομαστή συνεννόησης: Κανένα από αυτά τα κόμματα (Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛΛ κ.λπ.) δεν αμφισβητεί την άνευ όρων παροχή εξυπηρετήσεων στην αμερικανική υπερδύναμη.
Ως δικαιολογία της απροσχημάτιστης υποτέλειάς τους τα κόμματα αυτά και οι προπαγανδιστικοί τους μηχανισμοί προβάλλουν το επιχείρημα ότι οι αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις προστατεύουν τη χώρα από την τουρκική απειλή.
Το εν λόγω επιχείρημα, προφανώς, είναι έωλο καθότι ο στόχος των βάσεων που οικοδομούν αυτήν την περίοδο οι ΗΠΑ στην Ελλάδα δεν είναι η Τουρκία αλλά ο έλεγχος και ο περιορισμός της Ρωσίας. Για να αντιληφθούμε ωστόσο το βάθος της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στη χώρα μας (και πόσο αυτή την προστατεύει) θα πρέπει να ρίξουμε μια συνοπτική ματιά στη γενικότερη αμερικανική στρατιωτική παρουσία πάνω στη Γη.
«Διπλωματία» των όπλων
Τα στοιχεία που θα παρατίθενται στη συνέχεια προέρχονται από ανάλυση του αμερικανικού Quinsy Institute [think tank που αξιοποιείται (και) από Αμερικανούς γερουσιαστές], το οποίο θεωρεί την παγκόσμια στρατιωτική ανάπτυξη της υπερδύναμης πηγή πολλών (οικονομικών, πολιτικών, περιβαλλοντικών κ.ά.) δεινών.
Το εύρος της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας πάνω στη Γη εντυπωσιάζει. Σύμφωνα με τη μελέτη του Quinsy Institute «η Ουάσιγκτον έχει σχεδόν τρεις φορές περισσότερες βάσεις από πρεσβείες και προξενεία. Η Αμερική έχει επίσης τρεις φορές περισσότερες εγκαταστάσεις από όλες τις άλλες χώρες μαζί. Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει 145. Ρωσία δύο έως τρεις δωδεκάδες, η Κίνα πέντε».
Σύμφωνα πάντα με το Quinsy Institute το κόστος (εκατοντάδων δισεκατομμυρίων κατ’ έτος) δημιουργίας και συντήρησης αυτών των βάσεων είναι κάτι παραπάνω από οικονομικό. «Αυτές οι βάσεις είναι δαπανηρές με διάφορους τρόπους: οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά. Οι βάσεις των ΗΠΑ σε ξένες χώρες συχνά προκαλούν γεωπολιτικές εντάσεις, υποστηρίζουν αντιδημοκρατικά καθεστώτα και χρησιμεύουν ως εργαλείο στρατολόγησης για μαχητικές ομάδες που είναι αντίθετες με την αμερικανική παρουσία και με τις τοπικές κυβερνήσεις που την επιδιώκουν. Σε πολλές περιπτώσεις, αυτές οι βάσεις χρησιμοποιούνται για να ξεκινήσουν και να εκτελέσουν οι ΗΠΑ καταστροφικούς πολέμους, συμπεριλαμβανομένων αυτών στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, την Υεμένη, τη Σομαλία και τη Λιβύη».
Στη γειτονιά μας δεν είναι μυστικό ότι «από το 1980, οι βάσεις των ΗΠΑ στην ευρύτερη Μέση Ανατολή έχουν χρησιμοποιηθεί τουλάχιστον 25 φορές για την έναρξη πολέμων ή άλλων πολεμικών ενεργειών σε τουλάχιστον 15 χώρες σε αυτήν την περιοχή μόνο. Από το 2001, ο στρατός των ΗΠΑ έχει εμπλακεί σε μάχες σε τουλάχιστον 25 χώρες παγκοσμίως».
«Δημοκράτες» και… οικολόγοι
Το επιχείρημα που χρησιμοποιεί η αμερικανική ηγεσία προκειμένου να δικαιολογήσει τη στρατιωτική αγκίστρωση σε ολόκληρο τον πλανήτη (και το οικονομικό κόστος που αυτή συνεπάγεται) είναι ότι οι βάσεις βοηθούν στη διάδοση των δυτικών δημοκρατικών θεσμών.
Ωστόσο, σήμερα, αμερικανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις βρίσκονται, σύμφωνα πάντα με την έκθεση του Quinsy Institute, «σε τουλάχιστον 19 αυταρχικές χώρες, οκτώ ημι-εξουσιαστικές χώρες και 11 αποικίες).
Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι βάσεις των ΗΠΑ παρέχουν de facto υποστήριξη σε αντιδημοκρατικά και συχνά κατασταλτικά καθεστώτα, όπως αυτά που κυβερνούν στην Τουρκία, τον Νίγηρα, την Ονδούρα και τα κράτη του Περσικού Κόλπου».
Μία επιπρόσθετη παράμετρος των αμερικανικών βάσεων έχει να κάνει με τη «Σημαντική Περιβαλλοντική Ζημιά» που σε πολλές περιπτώσεις προκαλούν. Πολλές από τις βασικές τοποθεσίες που χρησιμοποιούν οι Αμερικανοί έχουν ιστορικό καταστροφής του τοπικού περιβάλλοντος μέσω τοξικών διαρροών, ατυχημάτων, απόρριψης επικίνδυνων αποβλήτων, κατασκευής βάσης και εκπαίδευσης με επικίνδυνα υλικά.
Σε αυτές τις υπερπόντιες βάσεις, το Πεντάγωνο γενικά δεν συμμορφώνεται με τα περιβαλλοντικά πρότυπα των ΗΠΑ και συχνά λειτουργεί βάσει συμφωνιών για το καθεστώς των δυνάμεων που επιτρέπουν στον στρατό να αποφεύγει επίσης τους περιβαλλοντικούς νόμους της χώρας υποδοχής.
Ταξινόμηση «πελατών»
Κάτι που επίσης αξίζει ιδιαίτερης επισήμανσης είναι η ταξινόμηση των χωρών όπου υπάρχουν αμερικανικές βάσεις σε σχέση με την πολιτική τους πραγματικότητα, όπως την αντιλαμβάνονται οι συντάκτες της έκθεσης του Quinsy Institute. «Οι τύποι διακυβέρνησης χωρών», γράφει η έκθεση, περιγράφονται «ως “πλήρης δημοκρατία”, “ελαττωματική δημοκρατία” (flawed democracy), “υβριδικό καθεστώς” ή “αυταρχική”. Αυτά συντάσσονται από τον “Δείκτη Δημοκρατίας” του 2020 του Economist Intelligence Unit».
Ενδεχομένως με τον όρο «ελαττωματική» οι Αμερικανοί να περιγράφουν τις χώρες-προτεκτοράτα. Σε κάθε περίπτωση, οι συντάκτες της έκθεσης τοποθετούν την Ελλάδα ανάμεσα στις χώρες με «ελαττωματική» δημοκρατία όπου οι ΗΠΑ έχουν στρατιωτικές βάσεις. Παρόμοια «ελαττωματικές δημοκρατίες» είναι για τους Αμερικανούς χώρες στην Ευρώπη (με στρατιωτικές βάσεις) όπως το Βέλγιο, η Ιταλία, οι Βαλτικές χώρες, η Ιταλία, η Κύπρος, η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Σλοβακία, η Ουγγαρία, η Πολωνία, η Πορτογαλία…
Τις επόμενες ημέρες ο Τζέφρι Πάιατ θα υποδεχτεί στο φέουδό του, την «ελαττωματική ελληνική δημοκρατία», τους άνδρες της αμερικανικής στρατιωτικής δύναμης που θα αποβιβαστεί στην Αλεξανδρούπολη. Μια ελληνική πόλη στην οποία – αξίζει να θυμίσουμε – κάποτε ήταν σχεδιασμένο να καταλήγει ο αγωγός μεταφοράς ρωσικού πετρελαίου (ταφόπλακα σ’ αυτό το πρότζεκτ έβαλε με την πρώτη του ενέργεια ως πρωθυπουργός ο Γεώργιος Α. Παπανδρέου) από το Μπουργκάς της Βουλγαρίας.
Λίγες μέρες μετά ο πρωθυπουργός αυτής της ελαττωματικής δημοκρατίας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, θα ταξιδέψει στη Μόσχα προκειμένου να εισπράξει διά ζώσης τη δυσφορία του Πούτιν για τη μετατροπή της Ελλάδας σε αμερικανική επιθετική «πλατφόρμα» κατά της Ρωσίας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες