Μια μέρα μετά την πανεργατική απεργία και τα παλλαϊκά – πανεργατικά συλλαλητήρια σε όλη την Ελλάδα εναντίον του νομοσχεδίου Χατζηδάκη και των μισάνθρωπων – αντεργατικών σχεδίων της κυβέρνησης Μητσοτάκη, έρχονται σαν βροντή οι φωνές των εργαζομένων στην ΕΡΤ και των χιλιάδων λαού, που πριν 8 χρόνια είχαν συγκεντρωθεί έξω από το ραδιομέγαρο της ΕΡΤ, τα κτίρια της ΕΡΤ3 και τους σταθμούς της περιφέρειας, για να αντισταθούν στο «πραξικόπημα του μαύρου» που είχε διαπράξει η τότε συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου.
‘Ερχονται σαν βροντή για να θυμίσουν σε όλους μας, ότι όπως τότε έτσι και σήμερα ο αγώνας των εργαζόμενων και της κοινωνίας πρέπει να είναι ανένδοτος μαζικός και χωρίς «ναι μεν …αλλά» για να φέρει τις απαιτούμενες ανατροπές ώστε να έχουμε μέλλον εμείς και τα παιδιά μας.
Τότε ήταν το μαύρο στην ΕΡΤ και τη Δημοκρατία, σήμερα – οι ίδιοι και πάλι- θέλουν να επιβάλλουν το μαύρο στα εργατικά μας δικαιώματα που έχουμε κατακτήσει με αίμα και ιδρώτα, θέλουν να ρίξουν μαύρο στην ελπίδα και στα όνειρα των παιδιών μας , θέλουν να μας ρίξουν και θεσμικά στο μαύρο σκοτάδι της απελπισίας και στην παραδοχή ότι αυτή τελικά είναι η μοίρα μας , αυτή είναι η μοναδική επιλογή όσων γεννήθηκαν στην λάθος μεριά της «ζυγαριάς».
Η 11 του Ιούνη δεν είναι απλά μια επέτειος που υπάρχει απλά για να μας θυμίζει ένα μαύρο γεγονός.Είναι η ημερομηνία γέννησης ενός νικηφόρου αγώνα, που ποτίστηκε με δάκρυα, αίμα και ανθρώπινες θυσίες για να υπάρχει σήμερα η ΕΡΤ.
Ενός αγώνα που συνεχίζεται και θα συνεχίζεται για μια ΕΡΤ ανοιχτή στην κοινωνία, κι όχι για ένα κυβερνητικό παραμάγαζο – φροντιστήριο λογοκρισίας και προπαγάνδας, ουρά της digea και των εργολάβων, λιβάδι των ιερών αγελάδων του Μαξίμου και των λύκων της διαπλοκής.
Ενός αγώνα που συνεχίζεται και θα συνεχίζεται όσο οι εργαζόμενοι είναι τα υποκείμενα της εκμετάλλευσης, της προπαγάνδας της λήθης, της παραπλάνησης και των μισάνθρωπων σχεδίων της κάθε είδους εξουσίας και διαπλοκής, είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη.
Πέρασαν οκτώ χρόνια κι ο όρκος του αγώνα που δώσαμε τον Ιούνη του 2013 , σήμερα είναι επίκαιρος όσο ποτέ άλλοτε, αφού ήταν «γραφτό» να έχουμε στην εξουσία απέναντί μας τους ίδιους όπως και τότε .
Τα πολιτικά «οράματα» των επιγόνων του Σαμαρά και του Βενιζέλου, όπως και τα στρατηγικά – επιχειρησιακά “οράματα” της διορισμένης από τον Μητσοτάκη διοίκησης Ζούλα – Γαμπρίτσου ,δεν είναι παρά ένας εφιάλτης για τους εργαζόμενους και την κοινωνία που μοχθούν και αγωνίζονται καθημερινά να επιβιώσουν σε ένα τοπίο που όλο και περισσότερο μοιάζει με στρατόπεδο συγκέντρωσης αιχμαλώτων.
Ας καταλάβουν όλοι οι «επιτελείς» του κράτους και της διαπλοκής, ότι θα υποστηρίζουμε πάντα το δίκιο των εργαζόμενων και της κοινωνίας, παλεύοντας για έναν κόσμο που όλοι θέλουμε και χρειαζόμαστε.
Ξέρουμε ότι η 11 του Ιούνη είναι για τη σημερινή διορισμένη από το Μαξίμου διοίκηση , ότι το λιβάνι για το διάβολο και πως δεν πρόκειται να κάνουν κανενός είδους αφιέρωμα.
…Άξιος ο παχυλός μισθός τους!
Είτε σας αρέσει είτε όχι στις 11 Ιούνη του 2013 γεννήθηκε ένας αγώνας που δεν σταμάτησε , ούτε πρόκειται να σταματήσει όσους Χατζηδάκηδες κι αν βάλετε να νομοθετούν υπερ των λίγων, όσους καναλάρχες και να ταϊσετε για το νανούρισμα των πολλών.
Στο τέλος θα νικήσουμε γιατί είμαστε πολλοί, γιατί έχουμε το δίκιο με το μέρος μας, γιατί μάθαμε να βαδίζουμε στο φώς παρέα με την αλήθεια, την ελευθερία και τη δημοκρατία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες