Εδώ Policeτεχνείο

Παβλοφικά λοκντάουν, αναστολές ανθρωπίνων και εργασιακών δικαιωμάτων, υπονομευμένο κοινωνικό κράτος, βεντάλιες, ακορντεόν, λουκέτα, φτώχεια και φιλότιμο, χωρίς τερατώδη αστυνομοκρατία, δεν γίνεται.

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΑΧΤΣΙΔΗΣ

Θυμάστε τι λέγαμε στην αρχή της πανδημίας, όταν άρχισε να γίνεται αισθητή η πίεση στο Εθνικό Σύστημα Υγείας (κάπως ανακουφισμένοι και από την κωλοφαρδ… τύχη μας, που ήταν καταχείμωνο και δεν είμαστε μεγάλη τράνζιτ χώρα, ώστε να θρηνήσουμε πολλά θύματα στο πρώτο κύμα);

«Ε, δεν μπορεί, ακόμα και βαφτιστήρι της Θάτσερ ή του Πινοσέτ να είσαι, πλέον έχεις καταλάβει τη ανάγκη προστασίας του κοινωνικού κράτους. Της ανάγκης στήριξης του ανθρώπου πάνω απ’ τους αριθμούς και την ενίσχυση όλων των δημόσιων αγαθών, όπως η Υγεία και η Παιδεία».

Πόσο λάθος κάναμε.

Δεν ήταν πανδημία. Ευκαιρία ήταν.

166 λοιπόν. Τόσες ήταν οι ψήφοι, από Νέα Δημοκρατία και την “ψεκασμένη” ακροδεξιά (Ελληνική Λύση), που χρειάστηκαν για να περάσει ένα νομοσχέδιο που κατάρτησαν μαζί το υπουργείο Παιδείας και το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.

Ένα νομοσχέδιο - ορόσημο (παράσημο) για κάθε αυταρχική διακυβέρνηση. Όχι τώρα. Αιώνες τώρα.

Από την πρώτη διατύπωση περί ασύλου, την ρητή δηλαδή νομοθετική κατοχύρωση δικαιωμάτων και ελευθεριών φοιτητών και καθηγητών στο κείμενο Authentica habita (ή Privilegium Scholasticum) το 1155 μ.Χ., στο -πιθανόν- πρώτο πανεπιστήμιο που ιδρύθηκε (στην Μπολόνια της Ιταλίας), μέχρι και σήμερα.

Και αν σας φαίνονται υπερβολικά όλα αυτά, φαντάζομαι θα σας εκπλήξουν όλα όσα έχει πει ο πρώην τομεάρχης παιδείας της ΝΔ, πρώην Πρύτανης του ΕΚΠΑ -και συντηρητικός- Θεόδωρος Φορτσάκης, που όχι μόνο υπερασπίστηκε του πανεπιστημιακού ασύλου αλλά χαρακτήρισε και το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε χθες, ως «λύση επικοινωνιακού τύπου» που ρίχνει λάδι στη φωτιά.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη - Χρυσοχοΐδη - Βορίδη, θα μπορούσε -όπως και σε άλλες περιπτώσεις κατά τη διάρκεια της πανδημίας και του πολύμηνου εγκλεισμού των πολιτών- να ενεργήσει με μεγαλύτερη μετριοπάθεια, είτε αυτό αφορούσε νομοσχέδια, είτε χρήση κατασταλτικής βίας, είτε ρητορική.

Δεν είναι ότι δεν μπορεί. Δεν θέλει.

Όλα αυτά είναι στρατηγικά σχεδιασμένα από την επομένη των εκλογών του 2019.
Από το βράδυ της Δευτέρας, 8 Ιουλίου, όταν και στο πρώτο ΦΕΚ που κατέθεσε η νέα τότε κυβέρνηση, περνούσαν απευθείας στην εποπτεία του Πρωθυπουργού, για πρώτη φορά μεταπολιτευτικά, η κρατική ραδιοφωνία και τηλεόραση, το Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείου Ειδήσεων, το Εθνικό Τυπογραφείο και η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών.

Ήδη από τον Αύγουστο του 2018, ένα χρόνο πριν τις εκλογές, ο Μάκης Βορίδης, είχε δηλώσει σε συνέντευξη του στο ραδιόφωνο 24/7 πως «πρέπει να υπάρξει στρατηγική ήττα των ιδεών της Αριστεράς για να μην ξαναβρεθεί στην εξουσία με οποιαδήποτε μορφή της. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει (ως πρωθυπουργός) να κάνει παρεμβάσεις στο κράτος και στους θεσμούς για να μην ξαναέρθει η Αριστερά στην εξουσία, γιατί οι ιδέες της είναι ελαττωματικές», είχε πει ο -όχι τυχαία- νυν υπουργός Εσωτερικών, που προετοιμάζει τους “μηχανισμούς” για τις επόμενες εκλογές. 

«Οι πολίτες πρέπει να αντιληφθούν ότι υπάρχει ένας δρόμος ελεύθερης οικονομίας και ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας. Η Αριστερά θέλει να ανατρέψει τη λειτουργία της ελεύθερης οικονομίας. Aν ο πολίτης δεν καταλάβει ότι αυτές οι ιδέες είναι εσφαλμένες, δεν θα έχουμε στρατηγική ήττα της Αριστεράς. Το πρόβλημα βρίσκεται στις ίδιες τις ιδέες της Αριστεράς, αυτές είναι λάθος και αποστερούν την κοινωνία από τη δύναμή της», είχε δήλωση, στην ίδια συνέντευξη ο Μάκης Βορίδης. 

Οφείλουμε και πρέπει λοιπόν να παραδεχτούμε πως γνωρίζαμε τι έρχεται και σε οικονομικό (ασχέτως πανδημίας) και σε εργασιακό και σε ιδεολογικό επίπεδο. Τα σημάδια υπήρχαν. Μας είχαν προειδοποιήσει, ασχέτως αν πολλοί δεν περίμεναν αυτού του μεγέθους τον τερατώδη μηχανισμό εξαθλίωσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, λοιπόν, δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, ας μην παριστάνουμε τους σοκαρισμένους. Αδικούμε τους εαυτούς μας.
Όταν θες να παντρευτείς, θα πας σε δήμαρχο ή άντε σε παππά, όχι σε νεκροθάφτη.
Η είσοδος της αστυνομίας, με θεσμικό τρόπο, στα πανεπιστήμια δεν ήταν αναγκαία, όπως προσπαθεί να πείσει η κυβέρνηση. Επιλογή είναι. Συνειδητότατη.

Όχι, τα πανεπιστήμια δεν είναι επιχειρήσεις του Βίτο Κορλεόνε, ούτε φυτείες του Εσκομπάρ στην Κολομβία.

Κι αν ένα κόμμα θα έπρεπε να ψάχνει λαγούμι να κρυφτεί όσον αφορά τη βία και την ανομία στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, είναι η Νέα Δημοκρατία και η νεολαία της.
Οι δολοφόνοι του Τεμπονέρα, αυτοί που κυκλοφορούσαν με αυτοσχέδια τσεκουράκια στη Νομική Αθηνών κυνηγώντας κομμουνιστές, οι “Ρέιντζερς” και οι “Κένταυροι” του Αβέρωφ και η πρώτη εκλογικά δύναμη των πανεπιστημίων, που -όπως έχει αποκαλυφθεί- είχε στήσει επί χρόνια, ένα παρα-εκπαιδευτικό κύκλωμα διασύνδεσης φοιτητών μέσω του οποίου διοχέτευαν θέματα και απαντήσεις των εξετάσεων.

Το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας για την τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν είναι μόνο η “πανεπιστημιακή αστυνομία”.

Συν τοις άλλοις, με την ελάχιστη βάση εισαγωγής, θα αφήσει δεκάδες χιλιάδες παιδιά εκτός ανώτατων ιδρυμάτων και θα τα στείλει "συστημένα" -και χωρίς καθυστερήσεις λόγω covid- στην αγκαλιά των ιδιωτικών κολλεγίων και των ΙΕΚ Ψυκτικών Περιστερίου.
Στα κολλέγια βέβαια δεν θα υπάρχει καμία ελάχιστη βάση εισαγωγής. Εκεί το μόνο κριτήριο «αριστείας» θα είναι η τσέπη των απελπισμένων γονέων.

Το αποτέλεσμα της “άτομικής ευθύνης” για διασπορά ψήφων, την 7η Ιουλίου του 2019, θα μας κυνηγάει για πολύ καιρό ακόμα.

Τότε που, ως πολίτες, παραδώσαμε δημοκρατικά και -σχεδόν- εθελοντικά (αν δεν λάβουμε δηλαδή υπόψιν τον μιντιακό Αρμαγεδδώνα) την διακυβέρνηση της χώρας, στους “άριστους” αποφοίτους του (κάθε) Κολλεγίου Αθηνών και του (κάθε) Αρσακείου.

Ο βιασμός της πραγματικότητας από την “κανονικότητα”, ήταν φυσικό παρεπόμενο.

https://www.2020mag.gr/