ΔΙΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ, ποίημα του Αρη Μπιτσώρη

Διακόσια χρόνια πέρασαν απ’ το εικοσιένα 

κι ας πιάσουμε τα θέματα απ’ την αρχή ένα–ένα.  

Διακόσια χρόνια ύστερα από τα τετρακόσια 

τώρα μας λείπουνε ευρώ, τότε μας λείπαν γρόσια.

*****

Διακόσια χρόνια δάνεια,  διακόσια επιτροπείες

και τοκοχρεολύσια για τις ατασθαλίες.

Διακόσια χρόνια ο λουφές, οι βδέλλες, τα κοράκια

και σχέσεις πελατειακές, παλιά και νέα τζάκια.

***** 

Διακόσια χρόνια κυβερνούν σεβάσμιοι φαρισαίοι

κλώνοι των κοτζαμπάσηδων, ξένοι μουσαφιραίοι.

Διακόσια χρόνια είναι πολλά ή μήπως είναι λίγα;

Σκυφτός ο σβέρκος του ραγιά κι ο ώμος του κολλήγα.

***** 

Διακόσια χρόνια και ρωτά, ο Κάλβος, και υποφέρει:

¨του φόβου ακόμα αισθάνεστε βαρύ το χάλκαιον χέρι;¨.

Διακόσια χρόνια κι απορεί ο Ρήγας: ¨παλικάρια

στα τσιμεντένια σας κλουβιά λουφάξατε ζαγάρια;¨.