Βγήκαν παγανιά τα «φιλελέ φαντάσματα» για να συκοφαντήσουν τις καταλήψεις , τους μαθητές, τους νέους ανθρώπους. Ο Κοντογιαννόπουλος επιστρέφει και θέλει …Επιτροπή Πισσαρίδη στα σχολεία. Γράφει ο ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΣ
Ως «νεοφιλελεύθερο φάντασμα» από το παρελθόν, που όμως βρίσκει πολλά στοιχεία αγκίστρωσης (tags αγγλιστί) στην σημερινή κατάσταση στην Παιδεία, φαίνεται πώς έχει επιστρέψει ο Βασίλης Κοντογιαννόπουλος.
Ο υπουργός Παιδείας της κυβέρνησης Μητσοτάκη του 1990-93 που είτε το θέλει, είτε όχι η υπουργική θητεία του θα μνημονεύεται πάντα παράλληλα με την δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα, από τον γραμματέα της ΟΝΝΕΔ Πάτρας, Γιάννη Καλαμπόκα.
Οι δημόσιες εμφανίσεις του και η φιλοξενία του στα Μέσα Ενημέρωσης, σε περίοδο μαθητικών καταλήψεων, μπορεί σε έναν βαθμό να εξηγηθεί με δημοσιογραφικά κριτήρια. Αυτά όμως που κομίζει στον δημόσιο λόγο, μοιάζουν υπόπτως …σχετικά με τις προθέσεις της σημερινής κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Όπως ακριβώς και η πρόταση που κατέθεσε με άρθρο του στην εφημερίδα «Τα Νέα». Σύμφωνα με αυτή προτείνει:
«την άμεση συγκρότηση επιτροπής προσωπικοτήτων αντίστοιχη της επιτροπής Πισσαρίδη. Προϋπόθεση για την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας είναι η αλλαγή του εκπαιδευτικού της μοντέλου».
Πόσο μακριά άραγε είναι αυτή η αντίληψη από όσα είχε πει στις αρχές του καλοκαιριού στο Συνέδριο του ΣΕΒ ο πρωθυπουργός, «τάζοντας» από τότε στους βιομήχανους το νομοσχέδιο για την επαγγελματική εκπαίδευση, που τις τελευταίες «πινελιές» βάζει αυτή τη περίοδο το υπουργείο Παιδείας;
Ας μην ξεχνάμε ότι έχουμε μια κυβέρνηση που έχει ξεκαθαρίσει πως πρώτιστο ζητούμενο είναι η προσαρμογή της εκπαίδευσης στις ανάγκες της ιδιωτικής αγοράς κι επίσης μια κυβέρνηση που ως αντιπολίτευση έκανε ότι μπορούσε για να αναθεωρήσει το άρθρο 16 για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Ο Κ.Μητσοτάκης μέχρι πρόταση κυνικής συναλλαγής είχε κάνει στον Αλ.Τσίπρα προκειμένου να δεχθεί να κριθεί αναθεωρητέο το συγκεκριμένο άρθρο, λέγοντας ότι η Ν.Δ θα δεχθεί όποιο άρθρο θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να «μπει» στην αναθεώρηση.
Στην κεντρική φωτογραφία του δημοσιεύματος ο Κοντογιαννόπουλος του 1990. Για να θυμούνται οι πιο παλιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι. Στη φωτογραφία ακριβώς επάνω ο Κοντογιαννόπουλος συζητά με τον Πάγκαλο. Ταιριαστό ζεύγος….
Ας επιστρέψουμε όμως στον Βασίλη Κοντογιανόπουλο, έναν πολιτικό που με την πορεία του επιβεβαίωσε ότι όλοι οι «νεοφιλελεύθεροι» μπορούν να τα βρουν, πηγαίνοντας από την Ν.Δ του Μητσοτάκη στο ΠΑΣΟΚ του Σημίτη. Ίσως έχει αποφασίσει τώρα να ακολουθήσει την αντίστροφη πορεία. Σε κάθε περίπτωση η, εμφανώς ελάχιστα ικανή να διαχειριστεί την κατάσταση στην εκπαίδευση, Νίκη Κεραμέως χρειάζεται «εφεδρείες» και βοήθεια. Για βοήθεια είτε πρόκειται για τις «πλάτες» του πρωθυπουργού, είτε για όλους τους «πικραμένους» από τις μαθητικές εξεγέρσεις που έχουν μαζευτεί τις τελευταίες δεκαετίες.
Άλλωστε την εμφάνισή της έχει κάνει στην μιντιακή αρθρογραφία και η Άννα Διαμαντοπούλου, λέγοντας ότι για τις καταλήψεις φταίνε κάποιες «παρδαλές δυνάμεις» στα γυμνάσια και λύκεια της χώρας. Αντίστοιχη άποψη έχει κι ο Βασίλης Κοντογιαννόπουλος.
Όπως έγραψε στα ΝΕΑ «το “συντονιστικό” των καταλήψεων είναι το διαχρονικό καπέλωμα που έχει εφεύρει η ΚΝΕ προκειμένου να ελέγχει τις καταλήψεις». Υποστήριξε πως καταλήψεις δεν γίνονται στα ιδιωτικά σχολεία «παρόλο που λειτουργούν με τις ίδιες συνθήκες που αποτελούν την αφορμή των καταλήψεων των δημοσίων. Λειτουργούν με το μέγιστο αριθμό μαθητών (25-27) ανά τμήμα».
Επίσης σε συνέντευξή του στον ραδιοσταθμό Real ανέφερε ότι «ο εφευρέτης και ο κάτοχος του know how των καταλήψεων είναι το ΚΚΕ και η ΚΝΕ» ενώ «στις καταλήψεις πάντα συμπαρίσταται η εκάστοτε αντιπολίτευση για τους δικούς της λόγους. Το ’90 ήταν το ΠΑΣΟΚ, σήμερα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, το βλέπουμε, το ομολογούν οι ίδιοι. Σημαντικό ρόλο παίζει τα τελευταία χρόνια και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ που έχει τελευταία χρόνια επιτύχει σημαντική διείσδυση στα σχολεία. Αυτή είναι η πραγματικότητα».
Αν συνδυάσει κανείς όλα αυτά με τον κυβερνητικό αυταρχισμό ενάντια στους μαθητές, την αστυνομία που κάνει ότι μπορεί για να τρομοκρατήσει, το υπουργείο Παιδείας που απειλεί με αποκλεισμούς και το μιντιακό κατεστημένο που προσπαθεί να «στήσει» το γνωστό παραμύθι του κοινωνικού αυτοματισμού και των «αγανακτισμένων γονέων», σίγουρα διακρίνει την «μαυρίλα» του μηχανισμού που έχει στηθεί.
Από την άλλη όμως υπάρχει κι ένα ευχάριστο στοιχείο. Χρόνια τώρα έχουμε φαινόμενα ολοκληρωτικής προπαγάνδας, υπέρ των «εκσυγχρονισμών» την Παιδεία που έχουν ως μόνιμη βάση την λιτότητα, την εκδίωξη των παιδιών από τα σχολεία με τα «σκληρά» εξεταστικά συστήματα και ένα σωρό φληναφήματα περί «αξιοκρατίας» στο παρελθόν και τώρα περί «αριστείας».
Κι όμως πάντα έρχεται μια ακόμη γενιά μαθητών που απειθαρχεί κι αντιστέκεται. Συγχύζει τον κάθε Κοντογιαννόπουλο και την κάθε Διαμαντοπούλου του χθες και κάθε τον κάθε Άδωνι και Κυρανάκη του σήμερα. Θα συνεχίσει, μάλιστα, να το κάνει, όσοι ….Μητσοτάκηδες κι αν έρθουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες