Δυο τακτικές του Προοδευτικού Κινήματος και η τακτική του Λούμπεν ΣΥΡΙΖΑ

του Ηλία Παπαναστασίου
Έχουμε γράψει επανειλημμένα για το είδος της αντιπολίτευσης των Λούμπεν ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ. Αντιπολίτευση του Facebook, της επιφάνειας, του κουτσομπολιού και της χυδαίας Λούμπεν μικροαστικής νοοτροπίας.

Έχουμε γράψει άπειρες φορές για την ηθική απαξία και τον αμοραλιστικό ξεπεσμό των Λούμπεν ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ,
την Μουσολινική και Φασιστική νοοτροπία τους κατηγορώντας όλους τους υπόλοιπους σαν «νεοφιλελεύθερους» και «εθνίκια» αλλά και την απίστευτη πείνα και απληστία που χαρακτηρίζει την ψυχοσύνθεση τους.

Πριν χρόνια, ο Θύμιος Παπανικολάου, σε μια σειρά εξαιρετικών του άρθρων περιέγραψε το δράμα της λεγόμενης αριστερής διανόησης και την ψυχοσύνθεση του μικροαστού, εξαθλιωμένου ψυχολογικά, μηδενιστή ψευτοδιανοούμενου. Αυτού που αποτελεί την επιτομή της «αριστερής» παρακμής και την κορύφωση του ιδεολογικού λουμπενισμού.

Γνωρίζουμε πως αυτά που περιγράφουμε θα συνεχιστούν επαυξημένα, επαναλαμβανόμενα /επιταχυνόμενα και στο μέλλον από τον ΣΥΡΙΖΑ που υποστηρίζει μια χυδαία και ανάξια λόγου «αντιπολίτευση» κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των Λούμπεν στρωμάτων που εκπροσωπεί.

Επίσης γνωρίζουμε πως εκπορεύεται από τα ηγετικά κλιμάκια του Λούμπεν ΣΥΡΙΖΑ και ειδικότερα από τον μαιτρ της Πολιτικής Απάτης, τον Αλέξη Τσίπρα, τον ηγέτη των Λούμπεν, όντας πολιτικός Λούμπεν ο ίδιος. Αντιπολίτευση της κακιάς ώρας που η μόνη φιλοδοξία της συνοψίζεται στο ρητό «Να γίνουμε Χαλίφηδες στην θέση του Χαλίφη». Όχι όμως να καταργήσουμε τον Χαλίφη.

Αντίθετα, αυτό που θέλει ο Λούμπεν ΣΥΡΙΖΑ είναι να τακτοποιήσει τον Λούμπεν όχλο που εκπροσωπεί είτε διορίζοντάς τους στη Δημόσιο είτε δίνοντάς τους ένα επίδομα ελεημοσύνης των 200 ευρώ. Λιγούρηδες, ξελιγωμένοι για εξουσία και χρήμα, για προνόμια και καλοπέραση, παντελώς αστοιχείωτοι και ανίκανοι να «μοιράσουν δυο γαϊδάρων άχυρα» νυχθημερόν σκέπτονται με ποιον τρόπο θα επανέλθουν εκτοξεύοντας άπειρα ψέματα και συκοφαντίες για τους αντιπάλους τους και υιοθετώντας κάθε μέσο εξευτελισμού της ανθρώπινης προσωπικότητας ακόμη και εάν είναι ΑΜΕΑ (Περίπτωση Κιμπουρόπουλου και Διευθυντή Νοσοκομείου Κέρκυρας).

Ο συριζαίος είναι ο τύπος της «προσωπικότητας» αυτών των χαμερπών ανθρώπων και οι οποίοι αφού εξαφάνισαν κάθε ηθική και ιδεολογική λάμψη της πάλαι ποτέ Ιστορικής Αριστεράς έχουν τελικά σαν στόχο να μειώσουν, να «κοντύνουν» ή και να εξαφανίσουν οτιδήποτε είναι ανώτερο από αυτούς. Είναι ο κλασσικός Λούμπεν μικροαστικός φθόνος των Φασιστών και η μέθοδος επιστημονικής θεματολογίας του Γιόζεφ Γκαίμπελς.

Εάν ακόμη δεν το καταλάβατε, ο Λούμπεν ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αριστερό κόμμα, έστω ρεφορμιστικού και Σοσιαλδημοκρατικού τύπου αλλά ένα τυπικό Φασιστικό Κόμμα με κλασσικά Μουσολίνικα και Χιτλερικά χαρακτηριστικά. Μέσα στο μόρφωμα ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει ουσιαστική κριτική για οτιδήποτε, επικρατεί μια γενικευμένη αγραμματοσύνη, θεωρητική/επιστημονική ασχετοσύνη, αλλά και καμιά συγκροτημένη κομματική οργάνωση ιστορικού αριστερού τύπου, η μόνη δε ανώτατη αρχή είναι ο Ηγεμών – πάντα με κεφαλαίο- δηλαδή ο Φύρερ Τσίπρας, ο αρχηγός της Φυλής με τις γυναίκες του.

Αυτό λοιπόν το Φασιστικό μόρφωμα συγκέντρωσε όλα τα Λούμπεν Κοινωνικά στρώματα, Λούμπεν όχι μόνο όσον αφορά την κοινωνική τους θέση αλλά κυρίως την νοοτροπία, ψυχοσύνθεση και χαρακτήρα. Αυτούς εκπροσωπεί, αυτούς κατευθύνει ντοπάροντάς τους ανάλογα, παραμυθιάζοντάς τους συστηματικά, ταυτοχρόνως δε τους γελοιοποιεί εξαναγκάζοντάς τους να γράφουν απίστευτες ανοησίες στο Facebook ή στο Twitter, παρουσιάζοντας εν τέλει μια εικόνα ενός μεγάλου Τσίρκου με άπειρους κλόουν και ανάλογο φιλοθεάμον κοινό που θέλει να χορτάσει με υβρεολόγια, συκοφαντίες και κάθε είδους προπαγανδιστικές απάτες.

Όπως το έγραφε ο Ρωμαίος Γιουβενάλης «Άρτος και θεάματα» έτσι δε ακριβώς λειτουργεί και το μεγάλο Τσίρκο του Τσίπρα. Είναι – με άλλα λόγια – η Λούμπεν Αντιπολίτευση a la ΣΥΡΙΖΑ με θιασάρχη τον πολιτικό αρχι-κλόουν Τσίπρα.

Αυτά όσον αφορά τον Λούμπεν ΣΥΡΙΖΑ που μάλιστα βαφτίζει την ανωτέρω «στρατηγική» του «Αντιλεξικό Αγώνα». Τα λόγια περιττεύουν.
Ερχόμαστε στα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης. Το μεν ΚΚΕ ναι μεν παρουσιάζει το καλύτερο επίπεδο οργάνωσης και διαθέτει μια σοβαρή επιρροή στο εργατικό κίνημα όμως δεν μπορεί να παρακολουθήσει τις διαθέσεις και ανησυχίες των πλατιών μικρομεσαίων μαζών (Μεσοαστικά, μικροαστικά στρώματα, αγρότες). Αυτό άλλωστε δείχνει και η εκλογική του επιρροή που είναι στάσιμη στο 5%, κάτω από το 50% της εκλογικής του δύναμης το 1981 (10.92%).

Η στρατηγική του σε αυτά τα στρώματα όχι απλώς χωλαίνει αλλά είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Όμως έχουμε γράψει επανειλημμένα πως χωρίς τους «μικρομεσαίους» που αντιπροσωπεύουν σχεδόν το 92% των ελληνικών επιχειρήσεων δεν υπάρχει καμιά προοπτική στο ελληνικό προοδευτικό κίνημα. Και επειδή το ΚΚΕ μονομερώς τα τελευταία χρόνια έχει στρέψει την προσοχή του στον Δημοκρατικό Στρατό σχεδόν «ξεχνώντας» το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε στην ηγεσία του ΚΚΕ, πως το ΕΑΜ ήταν ουσιαστικά που πανικόβαλε την Αστική Τάξη.

Γιατί; Γιατί απλούστατα συσπείρωσε την τεράστια πλειοψηφία των μη εργατικών στρωμάτων (Μικροαστοί/μεσοαστοί της Πόλης, Αγρότες, Δημόσιους υπάλληλους, μεγάλο ποσοστό αξιωματικών του αστικού στρατού, ακόμη και αστυνομικών).

Όποιος ξεχνά τον νόμο της «Νίκης της πλειοψηφίας» στις Κοινωνικές Επαναστάσεις καταλήγει στον νόμο της «Συντριβής της Μειοψηφίας» όπως έγινε στον Γράμμο και το Βίτσι το 1949 με τον Δημοκρατικό Στρατό.

Θέλετε μήπως ένα κλασικό ιστορικό παράδειγμα; Δέστε τι έγινε στην Κομούνα του Παρισιού το 1871. Μπήκε «σε καραντίνα» η όλη επανάσταση στο Παρίσι, άφησε άθικτη την Κεντρική Τράπεζα και ουσιαστικά απομονώθηκε από τα μικροαστικά και αγροτικά στρώματα.

Το ίδιο συνέβη και στην Γερμανία του Μεσοπολέμου όταν το διασπασμένο μεταξύ Σοσιαλδημοκρατικού και Κομμουνιστικού Κόμματος Εργατικό Κίνημα έχασε την επιρροή του σε κρίσιμα στρώματα αφήνοντας ζωτικό χώρο στους Εθνικοσοσιαλιστές του Χίτλερ.

Όποιος λοιπόν ζητά Κοινωνική Αλλαγή και Κοινωνική Επανάσταση – έννοιες σχεδόν ταυτόσημες – θα πρέπει να λειτουργεί με τους κανόνες της συσπείρωσης της πλειοψηφίας και όχι της δήθεν «επαναστατικής μειοψηφίας» όπως υποστηρίζουν οι γραφικές γκρούπες και γκρουπούσκουλα των άθλιων αριστεριστών.

Για να ξαναγυρίσουμε στο ΚΚΕ, υπάρχουν και άλλα σημεία κριτικής. Έχοντας υποτιμήσει τον ρόλο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης – έχουμε αναφερθεί επανειλημμένα στην ανάγκη να ιδρύσει ένα Τηλεοπτικό Κανάλι, έστω τοπικού ή Περιφερειακού επιπέδου- κατά την γνώμη μας, παρουσιάζει συμπτώματα «οξείας συριζίτιδας» για όσους τουλάχιστον παρακολουθούν τα φιλικά προς το ΚΚΕ sites όπως η Κατιούσα.

Η αυξανόμενη δημοσίευση άρθρων για την «Πατριαρχία», τον λεγόμενο σεξισμό – που προωθείται κυρίως από τις γυναίκες με μέσο την εμφάνισή τους και την γυμνή η ημίγυμνη (συνήθως) εικόνα τους στα Media, να εξηγούμαστε- και η συμπόρευση με αστές φιλελεύθερες των Βορείων Προαστίων όπως η Έλενα Ακρίτα, δεν δείχνει εκσυγχρονισμό του ΚΚΕ αλλά συμπόρευσή του με το κύμα του μικροαστικού/αστικού και Λούμπεν Φεμινισμού στο οποίο όμως παραδοσιακά ηγεμονεύει ο ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά στο τέλος αυτός θα αυγατίσει το Ταμείο του και όχι το ΚΚΕ. Ακόμη και σε μεγάλα στρώματα της Εργαζόμενης Τάξης, ειδικότερα αυτής με μεγάλα εκπαιδευτικά και μορφωτικά προσόντα, χωλαίνει το ΚΚΕ.

Ερχόμαστε στους ανεκδιήγητους αριστεριστές και το «φάντασμα που θέλει να αναστηθεί» και λέγεται ΛΑΕ. Εδώ δεν υπάρχει το ρητό «ο φτωχός και η μοίρα του» αλλά «ο άστεγος που περιφέρεται» και προσπαθεί να βρει κάπου στέγη. Σε αυτούς τους λεβέντες έχει καταργηθεί η αντικειμενική πραγματικότητα και έχει αντικατασταθεί από τα υποκειμενικά ευχολόγια. Φαντασιώνονται «εξεγέρσεις» και «επαναστάσεις» που αρχίζουν από τα Εξάρχεια και καταλήγουν στις Μολότοφ έξω από τα γραφεία της Χαριλάου Τρικούπη. Κατά τη γνώμη μας, η κατάσταση είναι ανίατη γιατί πρόκειται για ανθρώπους που δεν μπορείς να συζητήσεις και δεν μπορούν να καταλάβουν. Δεν είναι ότι δεν θέλουν. Απλά, δεν μπορούν. Είναι παντελώς ανίκανοι.

Συνεχίζουμε με τον «Επαναστάτη των Μεγαλοαστών» Γιάνη Βαρουφάκη. Αποτελεί την εφεδρεία του ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον σε ψήφους δηλαδή σε εκλογικό επιπέδου. Όποιος παρακολούθησε ομιλίες τους στην Βουλή νιώθει πως παρακολουθεί «Συριζαίους της Πρώτης Περιόδου». Δεν υπάρχουν σχόλια (Και πολλά γράψαμε).

Το ΚΙΝΑΛ –όσο και να φαίνεται παράξενο- βρίσκεται σε μια φάση ανασυγκρότησης αντιπολιτευτικού λόγου. Προσπαθεί να αποφύγει τον μανιχαϊστικό λόγο – που είναι η κλασσική φρασεολογία των Λούμπεν – όμως δέχεται τεράστια πίεση να συνεργαστεί με τον Λούμπεν ΣΥΡΙΖΑ. Αρνείται και πολύ καλά κάνει. Μόνο ο ΓΑΠ – κατά κόσμο, Γιώργος Παπανδρέου- αλληθωρίζει προς τον ΣΥΡΙΖΑ, τώρα δε που οι διαφορές ισοπεδώθηκαν ο δρόμος προς τον ΣΥΡΙΖΑ του Γιώργου είναι «ένα τσιγάρο δρόμος». Λυπούμαστε γι’ αυτόν.

Όλα τα προαναφερθέντα πολιτικά κόμματα – ίσως να διαφοροποιείται σχετικά το ΚΙΝΑΛ- αντιπροσωπεύουν την αντιπολίτευση a la ΣΥΡΙΖΑ. Είναι η κλασική αντιπολίτευση του «αντι-δεξιού αγώνα» που συνδυάζει Λούμπεν, θολά και μη ταξικά χαρακτηριστικά ενός χύδην όχλου με στοιχεία «αντιδεξιάς φρασεολογίας» της δεκαετίας του 1960 και μπόλικο λεξιλόγιο Πολιτικής Ορθότητας: Gay, Φεμινισμός της Κυρα-Μαρίκας και αφ’ υψηλού στυλάκι Έλενας Ακρίτα συνοδεύουν σαν καρυκεύματα το σουφλέ της «Αντιδεξιάς», Λούμπεν αντιπολίτευσης.

Αδιέξοδη κατάσταση και όσοι προσπαθούν να διαφοροποιηθούν – όπως το ΚΚΕ - δεν το καταφέρνουν γιατί απλούστατα δεν μετράει πως θεωρείς εσύ ο ίδιος την Πολιτική Στρατηγική σου αλλά τι γνώμη έχει και ο ίδιος ο λαός για την δική σου πολιτική. Αναγκαστικά αφομοιώνονται από το κύμα του ΣΥΡΙΖΑ το οποίο καβάλησαν, ίσως άθελα τους. Σε βλέπει ο λαός σαν «επανάληψη του παλιού ΣΥΡΙΖΑ»- περίπτωση ΜΕΡΑ 25 – ή μήπως σε βλέπει σαν έναν «αριστερότερο ΣΥΡΙΖΑ» όπως είναι η περίπτωση του ΚΚΕ; Προτείνεις «κάτι» τελείως διαφορετικό ή συγκαταλέγεσαι σε μια επανάληψη «από τα παλιά»;

Απλώνεσαι στην πλειοψηφία του κόσμου, πλησίασες τους μικροαστούς επαγγελματίες και τους μεσοαστούς καταστηματάρχες, τους βιοτέχνες που καίγονται ή τους Ξενοδόχους των 10 και 20 δωματίων ή απλά τους κατατάσσεις όλους στο «κεφαλαίο» χάνοντας έτσι την υποστήριξη κρίσιμων και τεράστιων τον αριθμό στρωμάτων;

Παράλληλα με το δικαίωμα της διαδήλωσης υπερασπίζεσαι και το δικαίωμα στην ιδιοκτησία του καταστηματάρχη ή μικρομαγαζάτορα;

Μήπως τους κατατάσσεις όλους αυτούς στα «αντιδραστικά» και «συντηρητικά» στρώματα θεωρώντας όλα τα στρώματα απέναντι στην Εργατική Τάξη σαν «αντιδραστική μάζα»;

Αυτή όμως είναι η άποψη του Λασάλ και όχι του Μαρξ. Ο Μαρξ πολέμησε σφόδρα αυτή την άποψη του Λασάλ όπως και όλες τις απλοποιημένες ιδέες των Σοσιαλιστών της εποχής του και τις οποίες μάλιστα παρουσίαζαν οι ίδιοι ψευδώς σαν «ιδέες του Μαρξ». Αναγκάστηκε τότε ο Μαρξ να δηλώσει, διαβάζοντας αυτές τις χυδαίες και απλοποιημένες ιδέες πως «Όσον αφορά εμένα je suis no Marxist» δηλαδή όσον αφορά εμένα «Δεν είμαι μαρξιστής».

Όσο λοιπόν η αντιπολίτευση συνολικά δεν αναγεννά και ανασυγκροτεί την επιστημονική της θεωρία, δεν διευρύνει την επιρροή της έξυπνα κατακτώντας την πλειοψηφία και πάνω απ’ όλα, όσο δεν προτείνει μια Ολιστικού, δομικού και Αναγεννητικού χαρακτήρα Αντιπολίτευση που θα θέτει το ζήτημα του Σοσιαλισμού σαν πρωτεύον, όσο δηλαδή δεν ξεφεύγει από τα «μπαλώματα» ενός στείρου αντιδεξιού λόγου χωρίς να θέτει θέμα συνολικής ανάπλασης της Κοινωνίας σε τελείως διαφορετική βάση, θα παραμένει στείρα και αδιέξοδη, μικρονοϊκή και χυδαία, επιφανειακή και λάτρης της λεπτομέρειας.

Αυτή είναι η «αντιπολίτευση» του Λούμπεν ΣΥΡΙΖΑ που δεν θέλει Κοινωνική Αλλαγή αλλά πλιάτσικο και γιουρούσι στο Δημόσιο Κορβανά όπως άλλωστε το απέδειξε σχεδόν πέντε χρόνια που κυβερνούσε με τις Μαρίες Αντουανέτες και τους Καρανίκες του Μανδαρινάτου.

Πώς θα μπορούσε άλλωστε, εφόσον αντιπροσωπεύει τους Λούμπεν «Διαρρήκτες του Θησαυροφυλακίου» και όχι τους «Παραγωγούς της Επανάστασης»;

Η Εργαζομένη Τάξη και τα σύμμαχα μικρομεσαία στρώματα παράγουν και δεν ρίχνουν Μολότοφ ούτε κάνουν «Επανάσταση με τα λεφτά του μπαμπά».

Οι πρώτοι αποτελούν την μεγάλη Πλειοψηφία του Σοσιαλισμού, οι δεύτεροι αποτελούν την περιφερόμενοι αλητεία των κουκουλοφόρων που μονίμως προστατεύει ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχουμε καμιά σχέση μαζί τους! Σας τους χαρίζουμε!

http://resaltomag.blogspot.com/