Αμφιβάλλω

Γεια σου, πιτσιρίκο.
Δεν ξέρω για εσένα, πάντως εγώ αμφιβάλλω για τις παραπάνω οδηγίες και αρνούμαι να τις ακολουθήσω.

Πιτσιρίκο, ο χριστιανισμός -και αρκετές από τις θρησκείες- μας έχει γ@μήσει τα πρέκια!

Μας βάζουν από μικρούς να πιστέψουμε σε κάτι και το πρώτο που μας μαθαίνουν και μας πιπιλάνε το μυαλό μέχρι αηδίας είναι: «Μην αμφιβάλλεις ποτέ για τα Θεό»

Έπειτα σε πετάνε σε ένα σχολείο της κακιάς ώρας, σου πλασάρουν και δέκα δασκάλους -ψιχουλοπληρωμενους- και σου λένε: «Μην αμφιβάλλεις, στο σχολείο ξέρουν».

Μετά σε πετάνε στο καζάνι της κοινωνίας, αφού πρώτα σου λέει η Μαμά και ο Μπαμπάς τι να ψηφίσεις και σου λένε: «Μην αμφιβάλλεις, ξέρουμε εμείς τα έχουμε ζήσει».

Ανοίγει παρένθεση

Σταυρίδης: Έχεις μια πορτοκαλάδα, ρε;
Γκιωνάκης: Πορτοκαλάδα θέτε;
Σταυρίδης: Ναι.
Γκιωνάκης: Από πορτοκάλια;
Σταυρίδης: Όχι, από μούσμουλα. Φέρε μια πορτοκαλάδα, ρε.
Γκιωνάκης: Πορτοκαλάδα θέτε;
Σταυρίδης: Πορτοκαλάδα… λεμονάδα…
Γκιωνάκης: Λεμονάδα θέτε;
Σταυρίδης: Άντε λεμονάδα.
Γκιωνάκης : Από λεμόνια;
Σταυρίδης: Ω, ρε τι θα γίνω εγώ με δαύτονε; Ρε, έχεις μια γκαζόζα;
Γκιωνάκης: Γκαζόζα θέτε;
Σταυρίδης: Γκαζόζα…, σόδα…
Γκιωνάκης: Σόδα θέτε;
Σταυρίδης: Μωρέ, τι θα γίνω εγώ με σένα;
Γκιωνάκης: Ε, τι; Μια μου λέτε λεμονάδα, μια πορτοκαλάδα, μια σόδα, τι θέτε;
Σταυρίδης: Άκου εδώ. Μια κι έξω! Πορτοκαλάδα!
Γκιωνάκης: Πορτοκαλάδα θέτε;

Η πλήρης αμφισβήτηση του αξέχαστου Γκιωνάκη στον επίσης αξέχαστο Σταυρίδη.

Κλείνει η παρένθεση.

Πας στον ωραίο τον επιστήμονα που έφαγε πραγματικά τα καλύτερά του χρόνια για να σπουδάσει ιατρική και σου λέει θα πάρεις αυτά τα φάρμακα: «Μην αμφιβάλλεις, ο γιατρός ξέρει»

Προφανώς και γνωρίζει ο γιατρός, όπως επίσης γνωρίζει ότι, για να αρχίσει να βγάζει χρήματα -ψιχουλοπληρωμένοι και αυτοί- και να αποζημιωθεί για όλα αυτά τα χρόνια σπουδών, θα πρέπει να συνταγογραφήσει τίποτα, μπας και βγάλει κάνα φράγκο παραπάνω μήπως και τον βάλουνε σε καμία κλινική μελέτη -Πιτσιρίκο, τρέλα φράγκα- και επιτέλους τσιμπήσει κάτι και εκείνος από τον μποναμά των Φαρμακευτικών.

Γιατί για να τσιμπήσεις χοντρά θα πρέπει να είσαι είτε πολιτικός είτε Καθηγηταράς.

Βέβαια, για να γίνεις Καθηγηταράς, δεν σου λέει κάνεις ότι θα πρέπει να κάνεις ό,τι αγγαρεία μπορείς να φανταστείς και να σκύβεις το κεφάλι πειθήνια.

Που και πάλι μπορεί να μην πιάσει μιας και πρέπει είτε να τους κάτσεις -το γνωστό ανεκδοτάκι που για να γίνεις ηγούμενος θα πρέπει να σε γ@μήσει ο προηγούμενος- είτε να είσαι από τζάκι.

Και καταλήγεις να πιστεύεις ότι όλοι οι «άλλοι» ξέρουνε γιατί έχουνε την γνώση.

Εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι κάτι πολύ απλό:

«Μην Αμφιβάλεις»

Με αγάπη πολλήμ χωρίς ίχνος αμφιβολίας

Σπύρος

Υ.Γ.1 Φυσικά και υπάρχουν αξιόλογοι, γονείς και δάσκαλοι και γιατροί που κάνουν το καλύτερο που μπορούν. Αλλά τι να το κανείς, έχουν καταντήσει και αυτοί σαν Φάροι στην μέση του πελάγους, και εμείς, αντί να το αντιληφθούμε και να στρίψουμε το τιμόνι, προτιμούμε να τους κατασπαράξουμε για να μην μας χαλάνε το σκοταδισμό μας.

Υ.Γ.2 Καλό Καλοκαίρι είπαμε; Να το πούμε πολλές φορές γιατί δεν μας μένουνε πολλά.

Υ.Γ.3 Τίτλο δεν έβαλα. Διάλεξε εσύ Πιτσιρίκο. Εγώ «Αμφιβάλλω»

(Αγαπητέ Σπύρο, ζούμε σε μια εποχή -ειδικά μετά τον κορωνοϊό-, όπου αμφισβητούνται τα πάντα από μόνα τους. Από το σύστημα και τον τρόπο ζωής, μέχρι τους κορυφαίους επιστήμονες, που έχουν πει μέσα σε πέντε με έξι μήνες τα πάντα και τα ακριβώς αντίθετα. Ένα παραπάνω πρόβλημα που έχουν οι Έλληνες είναι ότι από παιδιά τους φορτώνουν με εθνικούς μύθους, μεγαλεία και βεβαιότητες, οπότε πρέπει να αρχίσουν να τα πετάνε από πάνω τους για να ανθίσουν, και χάνουν πολύ χρόνο στη ζωή. Οι θρησκείες είναι δόγματα και ό,τι είναι δόγμα είναι επικίνδυνο. Δόγμα και ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης δεν πάνε μαζί. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)

από https://pitsirikos.net/