ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ: Περί της ποιότητας του δημόσιου χώρου

Η ποιότητα ζωής των κατοίκων μιας πόλης εξαρτάται πρωτίστως από τις υπόγειες υποδομές της (δίκτυο ύδρευσης και αποχέτευσης, συστήματα τηλεπικοινωνιών και μεταφοράς ενέργειας) και δευτερευόντως από τις επίγειες (δίκτυο οδών, κοινόχρηστοι χώροι κ.ά.).

Η ποιότητα της κατασκευής και η λειτουργικότητα όλων αυτών των συστημάτων είναι ικανά να επηρεάσουν δραστικά το δείκτη της ποιότητας ζωής των πολιτών. Συνήθως, οι υπόγειες υποδομές δεν αποτελούν προτεραιότητες των δημοτικών αρχών, γιατί ως αφανή συστήματα δεν αποτελούν «πιασάρικες» επικοινωνιακές εικόνες.

Από την πρώτη στιγμή το ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ έχοντας αυτό ως κριτήριο, έβαλε ψηλά στην ατζέντα του τα συγκεκριμένα ζητήματα και προσπάθησε με τις παρεμβάσεις του να αποδείξει το τεράστιο έλλειμμα που υπάρχει στο δήμο μας στο θέμα των υποδομών, πιέζοντας τη δημοτική αρχή να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση.

Οι δημόσιοι χώροι, επίσης ελλειμματικοί και αυτοί, ειδικά μετά τη θλιβερή διαχείριση του Πάρκου καθιστούν πιο επιτακτική την ανάγκη δημιουργίας και επέκτασής τους, ειδικά στα πυκνοκατοικημένα σημεία της πόλης.

Η εκτεταμένη πεζοδρόμηση του κέντρου, που μόνο κυκλοφοριακά εφάρμοσε πρόσφατα η δημοτική αρχή, ύστερα από απόφαση της προηγούμενης πλειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου, αυξάνει αρκετά το δημόσιο χώρο.

Όμως, οι πεζοδρομήσεις από μόνες τους δεν μπορούν να λειτουργήσουν ευεργετικά αν δεν συνοδεύονται από τα απαραίτητα και αναγκαία διαχειριστικά μέτρα τόσο για τους πεζούς και τους χρήστες τους, όσο και για τους επαγγελματίες που βρίσκονται και εργάζονται σ’ αυτές.

Χωρίς λοιπόν πρόβλεψη για όλους εκείνους που αναγκαστικά κάνουν χρήση των οχημάτων τους για να μετακινηθούν στα σημεία αυτά, χωρίς πρόβλεψη για νέες θέσεις στάθμευσης, χωρίς πρόβλεψη για τους μόνιμους κατοίκους αλλά και την τροφοδοσία των καταστημάτων και τέλος χωρίς καμιά δέσμευση - μέχρι ώρας - από τη δημοτική αρχή για άρνηση αδειοδότησης νέων τραπεζοκαθισμάτων σε αυτούς τους δρόμους, όπως ακριβώς έχει γίνει στον τωρινό πεζόδρομο της Παπαστράτου, το μέτρο αυτό της πεζοδρόμησης μάλλον θα υποβαθμίσει την ποιότητα της ζωής αρκετών συμπολιτών μας, παρά θα την αναβαθμίσει.

Τα παραδείγματα είναι πολλά:

Οι πεζόδρομοι της Ηλία Ηλιού και της Μπουκογιάννη, όπου η εφαρμογή του κανονισμού είναι πλημμελής, έχουν μετατραπεί, με την ανοχή βεβαίως όλων των δημοτικών αρχών, σε δάσος τραπεζοκαθισμάτων και σημαντικός αριθμός πεζοδρομίων της αγοράς λειτουργεί ως ανεξέλεγκτο παζάρι, με τις απλωμένες πραμάτειες να καταλαμβάνουν σημαντικά τετραγωνικά χρήσιμου στην απρόσκοπτη κίνηση των πεζών χώρου.

Να σημειώσουμε τέλος, ότι η πεζοδρόμηση δρόμων, όπως της οδού Βότση, που δεν προοριζόταν στη συγκοινωνιακή μελέτη για πεζόδρομο, αλλά για δρόμο ήπιας κυκλοφορίας, δημιουργεί μια μεγάλη κυκλοφοριακή αναστάτωση, αφού δεν έχουν μελετηθεί οι απαραίτητες εναλλακτικές διαδρομές στην κυκλοφορία. Αποτέλεσμα να έχουμε συσσώρευση τροχοφόρων σε ώρες αιχμής στην οδό Παπαφώτη, το φανάρι της οποίας λειτουργεί ελάχιστα δευτερόλεπτα, καθώς και το STOP στη Χαριλάου Τρικούπη που εμποδίζει την ομαλή ροή της κίνησης από την οδό Παναγοπούλου.

Όπως είχαμε επισημάνει και κατά τη διάρκεια της ψήφισης των πεζοδρομήσεων στο Δημοτικό Συμβούλιο, ακόμη και αν καταφέρουμε να ομορφύνουμε με τον τρόπο αυτό κάποια σημεία του κέντρου της πόλης και λύσουμε τα όποια προβλήματα δημιουργηθούν, θα εξακολουθούν να υπάρχουν πεζοδρόμια στους πέριξ δρόμους του κέντρου, αποκλεισμένα και επικίνδυνα για τους πεζούς είτε από παράνομες εκθέσεις προϊόντων, είτε επειδή παραμένουν «βομβαρδισμένα» από τη χρόνια εγκατάλειψη της συντήρησής τους.

Η ίδια εικόνα εγκατάλειψης και ακαταλληλότητας ισχύει και για τα πεζοδρόμια που υπάρχουν στις γειτονιές της πόλης, αυτά δηλαδή που θα έπρεπε να οδηγούν με ασφάλεια τους περιπατητές στο κέντρο της.

Να μην αναφερθούμε καλύτερα στις τοπικές κοινότητες του Δήμου μας γιατί η κατάσταση σ΄ αυτές είναι απλά μη περιγράψιμη, αφού πλέον μιλάμε για εκτεταμένη και συχνά παντελή έλλειψη πεζοδρομίων, κοινόχρηστων χώρων αλλά και των βασικότερων υποδομών.

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η δημοτική αρχή θα συμμεριστεί τις αγωνίες μας, που δεν είναι μόνο δικές μας, δρομολογώντας και κυρίως ιεραρχώντας σωστά τις απαιτούμενες λύσεις.