Έννομη Τάξη και ΜΜΕ

Είναι γενική η αδυναμία των περισσότερων να νιώσουν θέληση και βούληση ώστε να τοποθετήσουν τους εαυτούς τους σε ρόλο ρυθμιστή της ζωής τους. Ο περισσότερος κόσμος, αυτό το ασχημάτιστο πλήθος που είναι
ανίκανο να δώσει μορφή στην μοίρα του, βρίσκεται σε μια κατάσταση παθητικού φόβου.

Γράφει ο ΚΩΣΤΑΣ ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΗΣ (ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ)

Ενός φόβου που περιορίζει τις προσδοκίες στο να κατορθώνει κανείς την ενστικτώδη και χυδαία επιβίωση. Δεν είναι υπερβολή να υποστηρίξω πως κάθε μέρα γεννιούνται καινούργιοι φόβοι σε τέτοιο βαθμό που σε λίγο το μόνο που θα νοιάζει τους ανθρώπους θα είναι να καταφέρουν να φτάσουν στην επόμενη μέρα.

Στην επόμενη μέρα, όμως, εξακολουθούν να ζουν οι άμεσες αόρατες απειλές μιας υγειονομικής κρίσης και μιας επερχόμενης οικονομικής κρίσης, χωρίς να υπάρχει ορίζοντας ορατός παρά μονάχα ο έσχατος εξαναγκασμός.

Για παράδειγμα: Ο Τάκης Θεοδωρικάκος που ασκεί καθήκοντα υπουργού Εσωτερικών στην κυβέρνηση Κυριάκου- Μωυσή- Μητσοτάκη σε ερώτηση για την επιδείνωση των όρων εργασίας και αμοιβής,  την αναστολή ή και διάλυση των συμβάσεων, για την επιβολή της εκ περιτροπής εργασίας με το μισό μισθό απάντησε:

«Δεν μπορώ να εγγυηθώ για τη δραστηριότητα κανενός ιδιώτη επιχειρηματία. Καπιταλισμός υπάρχει στην Ελλάδα και οι επαγγελματίες και οι επιχειρηματίες καθορίζουν με ποιο τρόπο θα κινηθούν».

Και αφού ζούμε στον καπιταλισμό, τι είναι αυτό που οφείλει να πράξει ο εργαζόμενος;

Μα να ταχθεί με την έννομη τάξη του καπιταλιστικού συστήματος στο ακέραιο και να το υπερασπιστεί.

Ας το αποσαφηνίσω, προστρέχοντας στα αξιοσημείωτα λόγια του Υπουργού Οικονομικών  στην κυβέρνηση Κυριάκου- Μωυσή- Μητσοτάκη, Χρήστο Σταϊκούρα, αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα την ευθύνη αν κάποιος ή κάποια από εσάς θεωρήσετε πως εκθέτω την υπομονή σας σε κίνδυνο:

«Ο εργαζόμενος αναλαμβάνει την υποχρέωση, να προσαρμοστεί στο  δύσκολο εργασιακό περιβάλλον και να επιδείξει, υπομονή και αντοχή».

Τέλος, για να αναπληρώσετε μόνοι σας τα κενά σας για τους χειρότερους καιρούς που έρχονται και τα χαστούκια που θα πέσουν στην εφήμερη αίσθηση της μέχρι τώρα ικανοποιητικής ζωής σας: Λάβετε λοιπόν μόρφωση από τον τηλεπωλητή θαυματουργών νανογιλέκων, μεταλλαγμένο τηλεορασάνθρωπο και υπουργό Ανάπτυξης Άδωνη Γεωργιάδη,  που θα σας λυτρώσει από την άγνοια σας : «

«Σε αυτή την κρίση που διανύουμε όλοι μας θα χάσουμε κι από κάτι. Εγώ ας πούμε και όλοι οι βουλευτές της ΝΔ δώσαμε την μισή μας αποζημίωση δυο μηνών στο κράτος. Όλοι μας πρέπει να χάσουμε από κάτι. Γιατί αφού πάμε σε χρονιά ύφεσης και κρίσης θα βάλουμε όλοι πλάτη. Αν βάλουμε όλοι πλάτη θα μπορέσουν να βρεθούν τα χρήματα και τα κίνητρα για τις επιχειρήσεις να διατηρήσουν τις θέσεις εργασίας» (ο υπουργός Ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης στους Αταίριαστους SKAI TV: 12/05/2020),

Ο άνθρωπος αυτός, είναι ικανός να διαψεύσει τον εαυτό του σε μια μόλις πρόταση -εύκολο μιας και απευθύνεται, με την συνδρομή άβουλων δημοσιογράφων, σε κοιμισμένα μυαλά- μιλά για την φτωχοποίηση του κόσμου σα να πρόκειται για το κέρδος κάποιας επένδυσης.

Και πράγματι, αυτή είναι η αλήθεια: η χειραγωγούμενη, με την δύναμη των έμφυτων σκέψεων, από μια πολιτική εξουσία – σε σύμπραξη με τα περισσότερα ΜΜΕ – «κοινή γνώμη» οδηγείται σε λήθαργο, σε βαθύ πνεύμα υποταγής και σε παραλυτική ανικανότητα να επεξεργαστεί γεγονότα και πληροφορίες. Ο θεατής γεμίζει την ζωή του με εικόνες, πληροφορίες, πρότυπα δράσης και έναν επικοινωνιακό λόγο που καθορίζει, αναπαράγει και επιβάλει ηγεμονικούς συνδυασμούς κυριαρχίας.

Έτσι, σαν την πόρνη που παραδίδει το κέρδος στον νταβατζή της, η «κοινή γνώμη» μέσα στην ομοιογενή κοινοτοπία της παραδίδεται καλή τη πίστη στα συναλλακτικά καπιταλιστικά ήθη, αποδεχόμενη την μεταμόρφωση της κοινωνίας σε ανώνυμη εταιρεία.

Ο σχηματισμός γνώμης από προϋποθέτει κατοχή γνωστικού υλικού και ανεμπόδιστη μη κατευθυνόμενη ενημέρωση από την επικοινωνιακή σφαίρα. Εάν τα ΜΜΕ, σε ρόλο πανόπτη καθοδηγητή μεταξύ των ανθρώπων και της πραγματικότητας,  στοχεύουν με εσκεμμένες στρεβλώσεις γεγονότων, στην επίτευξη κοινωνικής συναίνεσης και αποδοχής εκ μέρους των πολιτών, της θεσμικής λογικής της εξουσίας, τότε, ο σχηματισμός γνώμης συγκροτείται με μορφή διλημμάτων και φόβου ώστε να επιβληθεί εθελούσια συμμόρφωση κάτω από τις προστατευτικές φτερούγες του στιβαρού ηγέτη.

Ας δώσω όμως ένα παράδειγμα εσκεμμένης στρέβλωσης αποκλεισμού του πολίτη από την αλήθεια μιας είδησης: Στις 5 Μαΐου ο πρωθυπουργός Κυριάκος-Μωυσής-Μητσοτάκης με αφορμή την συμπλήρωση 10 χρόνων από την δολοφονία των υπαλλήλων της Μαρφίν, τόνισε στη Βουλή ότι

«τις επόμενες ημέρες, η Πολιτεία θα τιμήσει τη μνήμη των ανθρώπων που χάθηκαν. Μία ειδική πλακέτα στο κτίριο της φωτιάς και του μίσους θα πολεμά τη λήθη. Θα μας καλεί σε ενότητα και δημοκρατική επαγρύπνηση. Και θα κρατά ζωντανό το μεγάλο δίδαγμα εκείνης της μέρας με δύο λέξεις: Ποτέ πια!».

Η τελετή της αποκάλυψης της πλακέτας από τον πρωθυπουργό ορίστηκε για το Σάββατο 9 Μαΐου…  

Ειλικρινά από την συγκίνηση μου σηκώθηκε η τρίχα!

Να, είπα στον εαυτό μου, ένας πρωθυπουργός που καθοδηγείται από έναν απαράβατο οδηγό ηθικής συμπεριφοράς… Διότι αν εξαλειφόταν η βία, οι πολίτες της χώρας, ασφαλείς ανάμεσα στην ελπιδοφόρα αφέλεια και στα νεκρωμένα εγκεφαλικά κύτταρα από τα πρωινάδικα, τα μεσημεράδικα, τις συνταγούδες και τους συνταγούδους, τις ωροσκόπες και τα πάσης φύσεως ταλέντα, θα γινόταν σύντομα πρόθυμοι και χαρούμενοι υπηρέτες των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων…      

Ξαφνικά στις 8 Μαΐου, ηλεκτρονικός και έντυπος Τύπος, τηλεοπτικά κανάλια, εμπειρογνώμονες, σχολιαστές, αρθογράφοι μιλούν για το θέμα της ημέρας:

«Με πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη το Ελληνικό Δημόσιο, ως ελάχιστο δείγμα ηθικής υποχρέωσης, θα παραιτηθεί από την αναίρεση που αφορά την αποζημίωση των συγγενών των θυμάτων της Marfin. Αυτό σημαίνει ότι οι συγγενείς των θυμάτων θα μπορούν να εισπράξουν το ποσό της αποζημίωσης που επιδικάστηκε από το Εφετείο και ανέρχεται σε 2,24 εκατομμύρια ευρώ» (kathimerini.gr/)

Κυρίες και κύριοι: καταναλώστε την είδηση, χειροκροτήστε για άλλη μια φορά το μεγαλείο ψυχής του πρωθυπουργού και πάμε για την παράσταση…

Οι θρασείς μάστορες τις παραπληροφόρησης ή της αποπληροφόρησης, επιδεικνύοντας αντιδεοντολογική δημοσιογραφική λειτουργία, κατασκεύασαν στην ουσία μια παρήγορη «αλήθεια» για τον κόσμο, αποσπώντας και θάβοντας στην λάσπη του βυθού κάποιας λίμνης την αιτία που προκάλεσε την «πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη».

Ο Νίκος Μπογιόπουλος ήταν που στις 7 Μαΐου αποκάλυψε την γκρίζα ζώνη της επικοινωνιακής κυβερνητικής φιέστας:

«Η κυβέρνηση της ΝΔ τον Νοέμβριο του 2019 υπέβαλλε και τον Μάρτιο του 2020 (πριν ένα μήνα) κατέθεσε στο Συμβούλιο της Επικρατείας την αίτηση αναίρεσης (!) του Δημοσίου κατά των αποφάσεων των διοικητικών δικαστηρίων που δικαιώνουν τους συγγενείς των θυμάτων»! (imerodromos.gr/).

Η απόκρυψη της αποκάλυψης του Μπογιόπουλου και η ταυτόχρονη, ως επί το πλείστον, ψευδής ηρωοποίηση του Μωυσή-Μητσοτάκη από τα “ανεξάρτητα”, και “ακομμάτιστα” ΜΜΕ αποσκοπούσε στον πνευματικό και συναισθηματικό έλεγχο του κοινού.

Ποια δημοσιογραφική δεοντολογία τώρα και ποιος Μπογιόπουλος…

Όμως τόση πολλή υποκρισία και τόσος φαρισαϊσμός βρομάει βρε αδελφέ…

Το τρομερό πάντως  είναι πως από τον σκοτεινό οχετό της κυβέρνησης κανείς δεν ένοιωσε την ανάγκη να παραιτηθεί για λόγους ευθιξίας!

Αντίθετα,  συμμετείχαν στην  υποκριτική  κυβερνητική παράσταση.

Ο έλεγχος της ροής των πληροφοριών αλλά και των ίδιων των περιεχομένων των πληροφοριών που ιδιοποιείται φεουδαρχικά από ορισμένους ιδιοκτήτες ΜΜΕ, συνιστά μείζον δημοκρατικό έλλειμμα. Το πλέον παράδοξο είναι πως η μονομερής διαχείριση των πληροφοριακών ροών συμπίπτει με την απειλή του SARS-CoV-2. Εντέχνως, τα ΜΜΕ παρουσίασαν ως εγγυήτρια της ασφάλειάς μας μόνο την εκτελεστική εξουσία με την τεράστια ισχύ που της παραχώρησαν οι ΠΝΠ και προσωπικά τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.

Ωστόσο, όπως έχω γράψει, φοβάμαι πως δεν πρόκειται να επιστρέψουμε εύκολα στο σημείο που βρισκόμασταν πριν ληφθούν τα μέτρα για την αντιμετώπιση της απειλής του SARS-CoV-2. Η νέα οικονομική κρίση που θα είναι μεγαλύτερη από αυτήν του 2008, θα επιτρέψει στις κυβερνήσεις να επιβάλουν μια νέα κοινωνική αρχιτεκτονική ώστε να ισχυροποιηθεί δομικά, με την βοήθεια μιας αύξουσας αυταρχικότητας, η κερδοφορία του κεφαλαίου.

Στο άμεσο μέλλον  θα υπάρξουν διαφωνίες και αντιθέσεις, κάποια ολιγοπώλια θα καταστραφούν, οι επενδύσεις του υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου  θα ανακοπούν, ο οικονομικός ανταγωνισμός θα ενταθεί, αδύναμες εταιρείες θα καταστραφούν από ισχυρότερες, η παραγωγή θα συρρικνωθεί, η εργασία θα εντατικοποιηθεί. (π.χ Τήλε εργασία: δηλαδή κατάργηση εργασιακού οκταώρου και της πενθήμερης ή εξαήμερης εργασίας).

Όμως, όλα τα προαναφερόμενα έχουν έναν κοινό παρονομαστή: Την κρίση στο τέλος θα την  πληρώσει όπως πριν 10 χρόνια ξανά ο εργαζόμενος…

Όπως είπε ο τηλεορασάνθρωπος υπουργός Ανάπτυξης Άδωνης Γεωργιάδης: «Αν βάλουμε όλοι πλάτη θα μπορέσουν να βρεθούν τα χρήματα και τα κίνητρα για τις επιχειρήσεις να διατηρήσουν τις θέσεις εργασίας».

Ήδη, το μονοπώλιο της Aegean, είναι έτοιμο  να  δεχτεί όχι την χείρα της ελεύθερης αγοράς αλλά δημόσια χείρα βοήθειας…

Από τους φόρους σου ηλίθιε…

Ο μύλος της φτώχειας, της ανεργίας και της ανέχειας άρχισε να γυρίζει…

https://www.imerodromos.gr/