ΣΚΑΣΜΟΣ, ποίημα του Άρη Μπιτσώρη

Με αφορμή την ανάρτηση, ενός ανώνυμου γιατρού, στο διαδίκτυο

Λίγη ανεκτικότητα δείξε για τα γερόντια
σεβάσου τ' άσπρα τους μαλλιά και τ' αραιά τους δόντια.

Ζήσανε πείνα, πόλεμο, τα πέτρινα τα χρόνια
με μόχθο ανάστησαν παιδιά, εγγόνια, δισεγγόνια.

Δεν είναι τόσο εύκολο να τους περιορίσεις
με αγάπη και υπομονή θα πρέπει να τους πείσεις.

Αφού δεν κώλωσαν ποτέ κι άγνοια έχουν κινδύνου
θα φοβηθούν κορονοϊό που ήρθε εκ Πεκίνου;

Αυτοί στο πόδι πέρναγαν συνάχια, γρίπες, ιώσεις
κόβαν βεντούζες, πρακτικές παίρναν αντιβιώσεις.

Δείξε αυτοσυγκράτηση, για δούλεψε τη μνήμη·
νομίζω είναι η στιγμή για να φερθείς με ευθύνη.

Ξεχνάς ποιος σακατεύτηκε όλα να σου τα δώσει
στα δύσκολα ποια έσκυψε πάλι να σε σηκώσει;

Πες ποιος ή ποια τα έκανε... -στην κρίση- παξιμάδι
από τη γλίσχρα σύνταξη να δώσει ένα μεράδι;

Και σήμερα, χάπια λειψά, αρύς καφές στο μπρίκι
να 'χει -στο εγγόνι, αν θα 'ρθει- να δώσει χαρτζιλίκι.

Κι εσύ που 'πες: ¨παλιόγρια, παλιόγερε¨ και ...βάλε
να καταπιείς τη γλώσσα σου και σκάσε στο φινάλε.

Άρης Μπιτσώρης
http://arisbitsoris.blogspot.com/