Από τον Αντετοκούμπο και τον Τσιτσιπά, από το μέταλ μέχρι την πανκ, από τον Λάνθιμο μέχρι την Δημουλά, τον Μαχαιρίτσα και τον Μικρούτσικο, σ’ ένα πράγμα συμφωνούμε πάντα: στο ότι στα πάντα διαφωνούμε.
Έχουμε ξερόλες που δεν έχουν μελετήσει ποτέ τους τίποτε σχολαστικά, αμόρφωτους ειδικούς, φανατικούς οπαδούς που δεν εξετάζουν ποτέ ότι τους μεταλαδαμπεύουν οι μέντορες τους, μικρούς ανθρώπους με μεγάλα εγώ, αμετανόητους προσωπολάτρες και ακολούθους μετριοτήτων.
Ο Κορονοϊός δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση.
Μας δίχασε τώρα το αν κολλάει με την Θεία Κοινωνία. Με τόσα κρίσιμα για την επιβίωση μας μέτωπα, αυτό μας μάρανε τώρα.
Οι πέτρες του σκανδάλου είναι ειδικοί, όπως η «προβεβλημένη», καθηγήτρια μάλιστα λοιμωξιολογίας Γιαμαρέλλου, αν και χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει.
Τι μας δίδαξε η ακαδημαϊκός μας;
«…Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα, η θεία κοινωνία είναι ένα μυστήριο, όταν πηγαίνεις να πάρεις τη θεία κοινωνία δεν την παίρνεις από συνήθεια, την παίρνεις γιατί μεταλαμβάνεις σώμα και αίμα Χριστού. Το μεγαλύτερο μυστήριο, ή το πιστεύεις και κοινωνείς κανονικά ή δεν το πιστεύεις και δεν κοινωνείς.
Δεν υπάρχουν μεσοβέζικες λύσεις, κουταλάκια κλπ. Είμαι τελείως εναντίον αυτών… Αν εγώ πιστεύω ότι αυτό μπορεί να με μολύνει, τότε δεν πιστεύω στο μεγαλύτερο μυστήριο. Τα άτομα που θέλουν να κοινωνήσουν δεν πρέπει να φοβούνται ότι με τη θεία κοινωνία μπορεί να μεταδοθεί ποτέ μικρόβιο».
Φαντάζομαι ότι όποιος πιστεύει στην ιατρική, δεν κολλάει ποτέ του ασθένειες. Τι όχι; Και η ιατρική έχει κάνει κατά καιρούς θαύματα.
Αρχίσαν μετά και οι παπάδες να επιστημονίζουν: Έχει 40% αλκοόλ, ισχυρίζονται, κι έτσι ποτέ δεν μολύνει η θεία κοινωνία.
Κι άντε, να ‘χει αμυδρά κάποια βάση αυτό για τον κορονοϊό, λέμε τώρα.
Το πετσετάκι στο οποίο σκουπίζονται οι πιστοί, τι το άχραντο έχει;
Παρότι την τελευταία δεκαετία ήμουν πολύ διακριτικός σε τέτοια ζητήματα, ακριβώς γιατί κάθε πτυχή του ελληνισμού απειλείται, υπάρχουν και όρια.
Πως θα κλονιστεί η πίστη μας αν πχ αντί για άγιο πετσετάκι χρησιμοποιείται χαρτομάντιλο; Τόσο αδύναμη η πίστη σας ώστε εξαρτάται από αντικείμενα;
Οι τελετουργίες φτιάχτηκαν από τους ανθρώπους, όχι από τον Ιησού. Εκείνος ούτε χρυσό ήθελε, ούτε χλιδή ούτε τίποτε.
Το να αλλάξει προσωρινά κάτι δεν αποτελεί ούτε ύβρη, ούτε απόπειρα αλλοίωσης της θρησκείας μας.
Καταλαβαίνεται άραγε τι σημαίνει συμβολισμός;Τι είδους κανίβαλου θα έτρωγε σώμα και αίμα κάποιου; Είναι συμβολικό.Το καταλαβαίνετε αυτό έτσι ή σοκαριστήκατε;
Και να σου και πετιέται και ο Βελόπουλος, που ενώ η ατζέντα του για το μεταναστευτικό κερδίζει έδαφος και παίρνει τον παχύτατο βουλευτικό μισθό, καιροσκοπεί με τον κορονοϊό πουλώντας κηραλοιφές. Πρώτα βγαίνει η ψυχή κι ύστερα το χούι.
Εντάξει, εντάξει. Και που το ξέρω εγώ ότι οι κηραλοιφές του δεν εμποδίζουν την μετάδοση του Ιού; Πράγματι, δεν το ξέρω. Το ζήτημα είναι ότι ούτε και αυτός ξέρει ότι οι κηραλοιφές του τον εμποδίζουν. Περιμένουμε στήριξη της Γιαμαρέλλου στον Βελόπουλο.
Τέλος πάντων. Πάρτε το θέμα του κορονοϊού.
Έχουμε ανθρώπους που λεν, έλα μωρέ τώρα δεν τρέχει τίποτε, έλα μωρέ τώρα, το φτιάξαν και αυτό, τύπους που έχουν χεστεί πάνω τους, τύπους που λένε ότι το ρίξαν οι Κινέζοι για να ρίξουν τον Τραμπ, τύπους που λένε ότι το ριξε ο Τραμπ για να ρίξει τους Κινέζους, τύπους που λένε ότι δεν κολλά με την Θεία Κοινωνία, τύπους που σατυρίζουν και εξοργίζονται με τους προηγούμενους, τύπους που δεν θα κάναν τυχόν εμβόλιο με τίποτε, τύπους που θα στήσουν κυνήγι μαγισσών απέναντι στους προηγούμενους.
Τα πάντα έχει ο μπαχτσές.
Κι όποιος, όπως εγώ, προσπαθεί να είναι όσο είναι δυνατόν αντικειμενικός, την μια θα γίνει ίνδαλμα για τους δε και μισητός από τους δε, την άλλη μισητός από τους δε και άξιος για τους δε και στο τέλος θα μείνει μόνος. Αυτοί είναι η μοίρα των ανθρώπων που πολεμούν τους ιούς του νου.
Δεν ξέρω πολλά για την Θεία Κοινωνία. Αυτό που ξέρω είναι ότι σπάνια πλέον έχω λόγους για να πιστεύω στην ελληνική κοινωνία. Τα συναθροισμένα σκορποχώρια δεν δομούν κοινωνίες.
Οι κοινωνίες πρέπει να έχουν κοινά. Πέρα από το κουφάρι της νεοελληνικής γλώσσας, δεν μας ενώνει κάτι άλλο. Κι επειδή ενωμένοι δεν το μπορούμε να είμαστε σχεδόν ποτέ σε τίποτε πλέον, το να μας διαλύουν κάθε φορά, φαντάζει εύκολο.
Οι αρθρογράφοι κάνουν καριέρα πάνω στις διαφωνίες μας.Ελπίζω να ζήσω να δω την μέρα που κάτι θα μας ενώσει. Όσο ακόμη υπάρχουμε.
Πέτρος Αργυρίου,
agriazwa.blogspot.com 7/3/2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες