Ας μιλήσουμε για την έμπνευση.Ζούμε στην εποχή της εικόνας και μάλιστα της κινούμενης εικόνας. Η μέχρι τώρα διαχείριση της υγειονομικής κρίσης από πλευράς εικόνας είναι η κλασική αντιμετώπιση μιας ταινίας του χόλυγουντ, κατηγορίας βου(Β).
Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΛΑΓΚΟΣ
Όλες οι ανακοινώσεις μέχρι τώρα γίνονται με επίκληση στο συναίσθημα. Σχεδόν όλες για την ακρίβεια. Πότε χρησιμοποιεί κάποιος το συναίσθημα; Συνήθως όταν δεν έχει κάτι άλλο να δώσει.
Από την απόλυτα «θωρακισμένη χώρα του Φεβρουαρίου», και της «χαμηλής μετάδοσης του ιού» φτάσαμε, στο δημόσιο δάκρυ του Τσιόδρα και την οριστική απαγόρευση της κυκλοφορίας στους δρόμους.
Στα διαγγέλματα του πρωθυπουργού το σακάκι μπαινοβγαίνει για να δείξουμε την ένταση της στιγμής και ότι είμαστε ετοιμοπόλεμοι για τη μάχη. Δεν αμφισβητώ την ένταση που έχουν οι άνθρωποι αυτοί που χειρίζονται τέτοιες καταστάσεις,αλλά δεν μπορώ και να μην καταλάβω πότε με κοροϊδεύουν.
Από εδώ και πέρα θα μιλώ μόνο με απορίες:
— Σε περίοδο πολέμου και ανεξάρτητα από την ενημέρωση των ειδικών, δεν υπάρχει υπουργός Υγείας;
— Ο υπουργός Ανάπτυξης σε πόσα κανάλια και για πόσα θέματα είναι τελικά αρμόδιος, αφού δεν έχει απαντήσει ποτέ μέχρι τώρα για ποιο λόγο παρουσιάζουν τέτοιες και τόσες ελλείψεις τα νοσοκομεία;
— Ο κύριος Χαρδαλιάς αν δει το ύφος του κακού χωροφύλακα απέναντι του, θα του αρέσει;
— Αφού είναι τόσο δραματικοί οι τόνοι, γιατί δεν γίνονται, άμεσα, με «κατ’ ευθείαν ανάθεση» προσλήψεις γιατρών;
— Τι κυρώσεις πρέπει να προβλεφθούν για τις ιδιωτικές ασφάλειες που αρνούνται να καλύψουν έστω μέρος της περίθαλψης της πανδημίας;
— Για ποιο λόγο δεν έχει γίνει επίταξη των ιδιωτικών νοσοκομείων, αφού είμαστε σε περίοδο πολέμου;
Ηγέτης με autoque είναι πολύ δύσκολο να γίνει κάποιος. Ένας άνθρωπος που ακόμα και στην πιο κρίσιμη στιγμή της ζωής του, δεν μπορεί ούτε καν να αποστηθίσει τρεις αράδες λέξεις και να της πει από καρδιάς σε έναν κόσμο που περιμένει, τότε τα σχόλια είναι περιττά.
ΥΓ. 1: Κάθε, μα κάθε μέτρο, που παίρνει η κυβέρνηση το κάνει γνωστό ταυτόχρονα με τις ποινές για τη μη εφαρμογή του. Αναμφίβολα αυτό δείχνει ότι δεν έχουν καν την ενσυναίσθηση να εμπνεύσουν τον κόσμο. Οι άνθρωποι δεν θέλουν χωροφύλακα. Έμπνευση θέλουν και αλήθεια.Αυτό δεν επιτυγχάνεται με φτηνούς συναισθηματισμούς και στρατό παπαγάλων να λιβανίζουν.
ΥΓ. 2: Πολύ μεγάλη απορία έχω,για το πόσο σοβαρός επιστήμονας παγκοσμίου κύρους, ήταν αυτός που είπε στον καθηγητή Τσιόδρα την περιβόητη ατάκα «…κάνουμε φασαρία για λίγους ηλικιωμένους και ανίκανους από τα χρόνια νοσήματα συμπολίτες μας» και έφερε τον καθηγητή στο γνωστό πια συναισθηματικό ξέσπασμα. Μάλλον κάτι δεν κολλάει εδώ…
https://www.imerodromos.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες