Όπως γράψαμε και σε μια παλαιότερη ανάρτησή μας (Δείτε ΕΔΩ), ο μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας Ιερόθεος είχε πάρει το Μάρτιο του 1952 μία απόφαση, που απαγόρευε την περιφορά του επιταφίου σ’ όλες τις ενορίες της δικαιοδοσίας του.
Η απόφαση αυτή οδήγησε τους χριστιανούς της Αιτωλοακαρνανίας σε ξένες προς τα χριστιανικά ήθη και έθιμα δράσεις και πρακτικές, που εξάντλησαν όλο το εύρος της δυναμικής των διαμαρτυριών: από τις απλές και θεσμικές γραπτές προσφυγές των πιστών του νομού και των θεσμικών εκπροσώπων τους στους εκκλησιαστικούς και πολιτικούς κύκλους της χώρας, μέχρι τους ξυλοδαρμούς, το σπάσιμο των επιταφίων και ένα σωρό όλα παρατράγουδα που καθόλου δεν τιμούσαν και δεν σέβονταν το σύνηθες κατανυκτικό κλίμα της Μεγάλης Παρασκευής.
Ακολουθούν αποκόμματα από εφημερίδες της εποχής, που μεταφέρουν ως τις μέρες μας το ασύνηθες κλίμα εκείνων των ημερών. (Κάντε κλικ πάνω στις φωτογραφίες, για να τις μεγεθύνετε)
Σαν να μην είχε συμβεί τίποτα από όλα αυτά, ένα χρόνο μετά ο Ιερόθεος επέμενε στην απόφασή του και για τη Μεγάλη Παρασκευή της επόμενης χρονιάς, με κίνδυνο οι αντιδράσεις των πιστών να ξεφύγουν πέρα από κάθε έλεγχο.
Στην 1η σελίδα της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ[1] και στη στήλη ΕΛΕΥΘΕΡΑ διαβάζουμε:
«Μεγάλην έξαψιν πνευμάτων έχει προκαλέσει εις την Αιτωλοακαρνανίαν η επιμονή του μητροπολίτου όπως καταργήση τα τοπικά έθιμα, που συνοδεύουν την περιφοράν του επιταφίου.
Η ιστορία αυτή ήρχισεν πέρυσι και λόγω της εμμονής του λαού εις τας συνήθειάς του προκλήθησαν δυσάρεστα επεισόδια, εκινδύνευσε δε να καταστραφή και ο επιτάφιος του Αιτωλικού, ο οποίος είναι βυζαντινόν κειμήλιον μεγάλης ιστορικής και καλλιτεχνικής αξίας.
Εφέτος οι κίνδυνοι είναι ακόμα μεγαλύτεροι, διότι ο μητροπολίτης εζήτησεν όπως αποσταλούν και στρατιωτικά τμήματα ίνα επιβάλουν τας απόψεις του. Δεν εξετάζομεν ποίος έχει θεωρητικώς δίκαιον.
Είναι αναμφισβήτητον πάντως ότι παλαιά και βαθέως ριζωμένα έθιμα -και αν ακόμα προσφέρουν στόχον επικρίσεως- δεν καταργούνται διά τετράδων και στρατιωτικών αποσπασμάτων αλλά διά της υπομονητικής πειθούς και διδασκαλίας.
Και εφόσον ο μητροπολίτης δεν ακολουθεί την οδόν αυτήν έχει άδικον. Ανεξαρτήτως όμως αυτού, οφείλουν και η εκκλησία και η πολιτεία να επέμβουν εγκαίρως και να ρυθμίσουν το ζήτημα διά να προληφθούν έκτροπα».
Τι ήταν εκείνο όμως που υποστήριζε ο Ιερόθεος, για να επιβάλει την απόφασή του. Η επιχειρηματολογία του στις ανακοινώσεις απαγόρευσης που εξέδιδε, εστίαζε στο γεγονός, ότι κατά την περιφορά του επιταφίου δημιουργούνταν επεισόδια με πυροβολισμούς και βαρελότα.
Ταυτόχρονα ακουγόταν από το περιβάλλον του και το πέρα από κάθε λογική επιχείρημα, ότι οι ενορίες περιέφεραν τους επιταφίους όλη τη νύκτα, ενώ οι πιστοί κάθε λίγο σταματούσαν στις ταβέρνες και τα έπιναν με τρόπο που όλη η μεταφορά να δίνει την εντύπωση καρναβάλου.
Το Πάσχα εκείνη τη χρονιά (1953) έπεφτε στις 5 Απριλίου και η Μεγάλη Παρασκευή στις 3 του ίδιου μήνα. Στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ[2] εκείνης της μέρας διαβάζουμε: «Ο θεάνθρωπος θα παραμείνει άταφος στην Αιτωλοακαρνανία».
Ας κρατήσουμε αυτή τη φράση για επίλογο της σημερινής μας αναφοράς, έτσι ώστε στις 3 Απριλίου του ερχόμενου μήνα να συνεχίσουμε και να ολοκληρώσουμε το θέμα με αυτή την «παρανοϊκή»[3] απόφαση του Ιερόθεου.
--------------------------------------------------------------------------
1. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΣΑΒΒΑΤΟ, 27/3/1953, Περίοδος Β', Αρ. Φύλ. 2621, σελ. 1
2. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 3/4/1953, Περίοδος Β', Αρ. Φύλ. 2627, σελ. 2
3. ΕΜΠΡΟΣ, ΠΕΜΠΤΗ 24/4/1952, Περ. Β, Αρ. Φύλ. 2181, σελ. 4.
Φωτογραφία Ανάρτησης:Παράθεση σε σειρά δύο φωτογραφιών, α) Επιτάφιος Αγίου Γεωργίου μέσα τις δεκαετίας του ΄50 (Πηγή: ΡΙΖΑ ΑΓΡΙΝΙΩΤΩΝ, τεύχος 10, Μάρτιος 1992), β) Ιερόθεος Παρασκευόπουλος κατά τη διάρκεια της θητείας του στην Μητρόπολη της Παραναξίας (24 Ιουλίου 1914 - 23 Μαΐου 1934)
από το «αρχείον Αγρινίου»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες