Η διχόνοια που... σκοτώνει. Οι Ελληνες τσακώνονται ακόμη και για ήσσονος σημασίας θέματα. Η σπορά του μίσους έχει πιάσει για τα καλά
Γράφει ο Βασίλης Σ. Κανέλλης
Σε ένα εκπληκτικό τεύχος του γνωστού κόμικ «Αστερίξ και Οβελίξ» με τίτλο «Η διχόνοια» οι Ρωμαίοι, θέλοντας να καθυποτάξουν τους Γαλάτες
σκέφτηκαν το εξής απλό:Να σπείρουν τη διχόνοια μέσω του... διαβολέα, όπως χαρακτηρίζεται ένας άνθρωπος που έχει τη μαγική ικανότητα και μπορεί να διαλύσει τα πάντα.
Ετσι λοιπόν, εγκαθιστούν στο γαλατικό χωριό τον «Φούλιους Ζιζάνιους» ο οποίος αρχικά πετυχαίνει να διχάσει τους πάντες, μέχρι που ο μαγικός ζωμός και η αδερφική σχέση των Γαλατών επικρατεί του μίσους.
Μπορεί η Ελλάδα να μην είναι γαλατικό χωριό, ούτε να έχει τον μαγικό ζωμό που νικάει τους εχθρούς αλλά σίγουρα η διχόνοια έχει εγκατασταθεί για τα καλά στην ελληνική κοινωνία.
Τα τελευταία 10 χρόνια, κάτι συμβαίνει στη χώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά στη Μεταπολίτευση.
Να είναι οικονομικοί οι λόγοι, καθώς η κρίση και η ανέχεια σε μεγάλα στρώματα της κοινωνίας έχουν προκαλέσει διχασμό;
Να είναι πολιτικοί οι λόγοι με την άνοδο της Αριστεράς στην εξουσία, την έξαρση του λαϊκισμού, την ενίσχυση των άκρων;
Ο,τι κι αν συμβαίνει το σίγουρο είναι ότι η χώρα βρίσκεται σε διαρκή ένταση. Με το «ζωνάρι λυμένο» είναι κάθε πολίτης ο οποίος μπορεί να τσακωθεί για το παραμικρό. Το σύνδρομο του Κάιν, η αδερφοκτονία, φαίνεται ακόμη και σε ήσσονος σημασίας θέματα.
Κυρίαρχο το μίσος
Σε μια χρονική στιγμή όπου γίνεται προσπάθεια ανόρθωσης της οικονομίας και αποκατάστασης κάποιων αδικιών, και με το πολιτικό σύστημα να προσπαθεί – τουλάχιστον – να μάθει από τα λάθη του, αυτό που κυριαρχεί είναι το μίσος.
Το βλέπει κανείς στο Διαδίκτυο, τα social media βρίθουν από υβριστικές εκφράσεις, σκληρές κριτικές, στοχοποίηση οιουδήποτε έχει διαφορετική γνώμη.
Το είδαμε ακόμη και στον χριστουγεννιάτικο στολισμό της Αθήνας. Ακόμη και για ήσσονος σημασία θέματα η χώρα γίνεται μαλλιά – κουβάρια.
«Ντροπή τα στολίδια της Βασιλίσσης Σοφίας. Αποχριστιανοποιούν την ορθόδοξη Ελλάδα», λένε κάποιοι, και δεν είναι λίγοι.
Μάλιστα είδαν ακόμη και το διαβολικό 666 στα… mainstream λαμπάκια που επιλέχθηκαν για να δείξουν ότι και η Αθήνα βγαίνει από τα σκοτάδια των Μνημονίων.
Αλλοι μας πληροφορούν ότι το έλατο ύψους 17 μέτρων που έφερε ο Κώστας Μπακογιάννης στο Σύνταγμα έζησε 240 χρόνια και τώρα το «σκότωσε» ο δήμαρχος για να κάνει εφέ.
Και τι να πει κανείς για πιο σοβαρά θέματα όπως η δίκη της Χρυσής Αυγής, οι επιχειρήσεις της Αστυνομίας ή η απεργία του μετρό;
Λάθος επιλογή
Εχει η Ελλάδα την πολυτέλεια να σπαταλά χρόνο την ίδια στιγμή που κρίσιμα θέματα βρίσκονται στο προσκήνιο;
Φαίνεται πως έχει, αλλιώς δεν εξηγείται ο διχασμός με την πρώτη ευκαιρία. Ή τελικά φαίνεται ότι γίνεται λάθος ιεράρχηση των προβλημάτων που πρέπει να λυθούν.
Ούτε τα εθνικά θέματα, ούτε η αστυνομοκρατία και οι εκτός νομιμότητας ενέργειες της ΕΛ.ΑΣ, ούτε καν το γεγονός ότι η οικονομία δεν έχει ξεπεράσει ακόμη τον κίνδυνο, συγκινούν ιδιαίτερα τους πολίτες.
Σύμφωνα με επικοινωνιολόγους, ο βαθύς διχασμός της ελληνικής κοινωνίας, σε σημείο που να επανέρχονται σκηνικά και ρητορικές Εμφυλίου, οφείλεται κατά κύριο λόγο στην έξαρση του λαϊκισμού.
Ο κόσμος έχει εθιστεί στην εύκολη κριτική, ειδικά όταν έχει την ελευθερία να την κάνει στα social media.
Η ανωνυμία και η ευκολία με την οποία οι πολίτες κρίνουν, βρίζουν, ρίχνουν ανάθεμα ή και αποθεώνουν, έχει μετατρέψει το Διαδίκτυο σε ρωμαϊκή αρένα χωρίς κανόνες.
Και το επικίνδυνο αυτό φαινόμενο δεν δείχνει να εξαλείφεται, μαζί με τη… δειλή επιστροφή στην κανονικότητα, τουλάχιστον σε οικονομικό επίπεδο.
Η οργή της πλατείας και του πεζοδρομίου, αυτή που σάρωσε τη χώρα από το 2010 μέχρι το 2015, γίνεται τώρα μίσος στο Facebook και το Twitter, και είναι θέμα χρόνου να επιστρέψει στους δρόμους.
Από τη μια οι «αγανακτισμένοι» και από την άλλη οι «νοικοκύρηδες». Από τη μια οι υπερπατριώτες και απέναντι οι ανθέλληνες.
Η χώρα σε ορισμένες περιπτώσεις εμφανίζει παραλυτικές τάσεις εξαιτίας της διχαστικής λογικής που έχει επικρατήσει.
Η σπορά της κρίσης
Η «σπορά» της οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής και κυρίως αξιακής κρίσης έχει πιάσει για τα καλά. Η αναζήτηση εσωτερικών εχθρών έχει μετατραπεί σε «εθνικό σπορ», με ευγενική χορηγία των κομμάτων.
Και η ΝΔ έχει μερίδιο ευθύνης καθώς ένα κόμμα 45 ετών δεν μπορεί να βγαίνει από το κάδρο του σάπιου μεταπολιτευτικού κράτους και της όσμωσης της ελληνικής κοινωνίας με τον διχασμό.
Αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ που ορισμένες φορές δείχνει να θέλει να πάρει τη ρεβάνς για την ήττα στον Εμφύλιο.
Τελικά αυτό που μένει είναι η διατήρηση όλων των παθογενειών του νεοελληνικού κράτους. Παθογένειες, όπως ο λαϊκισμός, η φαυλότητα, ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός, η αναξιοκρατία, η απουσία διαλόγου και εθνικής συναίνεσης, κρύβονται πίσω από την κουρτίνα του διχασμού.
Oπως είχε πει ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ: «Για να κάνεις εχθρούς δεν χρειάζεται να κηρύξεις πόλεμο. Αρκεί να πεις ανοικτά αυτό που σκέφτεσαι».
Στην Ελλάδα – όπου είσαι ό,τι δηλώσεις – οι εύκολες κουβέντες κάνουν το μίσος ευκολότερο και την κατασκευή εχθρών μια συνηθισμένη διαδικασία.
https://www.in.gr/
Σε ένα εκπληκτικό τεύχος του γνωστού κόμικ «Αστερίξ και Οβελίξ» με τίτλο «Η διχόνοια» οι Ρωμαίοι, θέλοντας να καθυποτάξουν τους Γαλάτες
σκέφτηκαν το εξής απλό:Να σπείρουν τη διχόνοια μέσω του... διαβολέα, όπως χαρακτηρίζεται ένας άνθρωπος που έχει τη μαγική ικανότητα και μπορεί να διαλύσει τα πάντα.
Ετσι λοιπόν, εγκαθιστούν στο γαλατικό χωριό τον «Φούλιους Ζιζάνιους» ο οποίος αρχικά πετυχαίνει να διχάσει τους πάντες, μέχρι που ο μαγικός ζωμός και η αδερφική σχέση των Γαλατών επικρατεί του μίσους.
Μπορεί η Ελλάδα να μην είναι γαλατικό χωριό, ούτε να έχει τον μαγικό ζωμό που νικάει τους εχθρούς αλλά σίγουρα η διχόνοια έχει εγκατασταθεί για τα καλά στην ελληνική κοινωνία.
Τα τελευταία 10 χρόνια, κάτι συμβαίνει στη χώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά στη Μεταπολίτευση.
Να είναι οικονομικοί οι λόγοι, καθώς η κρίση και η ανέχεια σε μεγάλα στρώματα της κοινωνίας έχουν προκαλέσει διχασμό;
Να είναι πολιτικοί οι λόγοι με την άνοδο της Αριστεράς στην εξουσία, την έξαρση του λαϊκισμού, την ενίσχυση των άκρων;
Ο,τι κι αν συμβαίνει το σίγουρο είναι ότι η χώρα βρίσκεται σε διαρκή ένταση. Με το «ζωνάρι λυμένο» είναι κάθε πολίτης ο οποίος μπορεί να τσακωθεί για το παραμικρό. Το σύνδρομο του Κάιν, η αδερφοκτονία, φαίνεται ακόμη και σε ήσσονος σημασίας θέματα.
Κυρίαρχο το μίσος
Σε μια χρονική στιγμή όπου γίνεται προσπάθεια ανόρθωσης της οικονομίας και αποκατάστασης κάποιων αδικιών, και με το πολιτικό σύστημα να προσπαθεί – τουλάχιστον – να μάθει από τα λάθη του, αυτό που κυριαρχεί είναι το μίσος.
Το βλέπει κανείς στο Διαδίκτυο, τα social media βρίθουν από υβριστικές εκφράσεις, σκληρές κριτικές, στοχοποίηση οιουδήποτε έχει διαφορετική γνώμη.
Το είδαμε ακόμη και στον χριστουγεννιάτικο στολισμό της Αθήνας. Ακόμη και για ήσσονος σημασία θέματα η χώρα γίνεται μαλλιά – κουβάρια.
«Ντροπή τα στολίδια της Βασιλίσσης Σοφίας. Αποχριστιανοποιούν την ορθόδοξη Ελλάδα», λένε κάποιοι, και δεν είναι λίγοι.
Μάλιστα είδαν ακόμη και το διαβολικό 666 στα… mainstream λαμπάκια που επιλέχθηκαν για να δείξουν ότι και η Αθήνα βγαίνει από τα σκοτάδια των Μνημονίων.
Αλλοι μας πληροφορούν ότι το έλατο ύψους 17 μέτρων που έφερε ο Κώστας Μπακογιάννης στο Σύνταγμα έζησε 240 χρόνια και τώρα το «σκότωσε» ο δήμαρχος για να κάνει εφέ.
Και τι να πει κανείς για πιο σοβαρά θέματα όπως η δίκη της Χρυσής Αυγής, οι επιχειρήσεις της Αστυνομίας ή η απεργία του μετρό;
Λάθος επιλογή
Εχει η Ελλάδα την πολυτέλεια να σπαταλά χρόνο την ίδια στιγμή που κρίσιμα θέματα βρίσκονται στο προσκήνιο;
Φαίνεται πως έχει, αλλιώς δεν εξηγείται ο διχασμός με την πρώτη ευκαιρία. Ή τελικά φαίνεται ότι γίνεται λάθος ιεράρχηση των προβλημάτων που πρέπει να λυθούν.
Ούτε τα εθνικά θέματα, ούτε η αστυνομοκρατία και οι εκτός νομιμότητας ενέργειες της ΕΛ.ΑΣ, ούτε καν το γεγονός ότι η οικονομία δεν έχει ξεπεράσει ακόμη τον κίνδυνο, συγκινούν ιδιαίτερα τους πολίτες.
Σύμφωνα με επικοινωνιολόγους, ο βαθύς διχασμός της ελληνικής κοινωνίας, σε σημείο που να επανέρχονται σκηνικά και ρητορικές Εμφυλίου, οφείλεται κατά κύριο λόγο στην έξαρση του λαϊκισμού.
Ο κόσμος έχει εθιστεί στην εύκολη κριτική, ειδικά όταν έχει την ελευθερία να την κάνει στα social media.
Η ανωνυμία και η ευκολία με την οποία οι πολίτες κρίνουν, βρίζουν, ρίχνουν ανάθεμα ή και αποθεώνουν, έχει μετατρέψει το Διαδίκτυο σε ρωμαϊκή αρένα χωρίς κανόνες.
Και το επικίνδυνο αυτό φαινόμενο δεν δείχνει να εξαλείφεται, μαζί με τη… δειλή επιστροφή στην κανονικότητα, τουλάχιστον σε οικονομικό επίπεδο.
Η οργή της πλατείας και του πεζοδρομίου, αυτή που σάρωσε τη χώρα από το 2010 μέχρι το 2015, γίνεται τώρα μίσος στο Facebook και το Twitter, και είναι θέμα χρόνου να επιστρέψει στους δρόμους.
Από τη μια οι «αγανακτισμένοι» και από την άλλη οι «νοικοκύρηδες». Από τη μια οι υπερπατριώτες και απέναντι οι ανθέλληνες.
Η χώρα σε ορισμένες περιπτώσεις εμφανίζει παραλυτικές τάσεις εξαιτίας της διχαστικής λογικής που έχει επικρατήσει.
Η σπορά της κρίσης
Η «σπορά» της οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής και κυρίως αξιακής κρίσης έχει πιάσει για τα καλά. Η αναζήτηση εσωτερικών εχθρών έχει μετατραπεί σε «εθνικό σπορ», με ευγενική χορηγία των κομμάτων.
Και η ΝΔ έχει μερίδιο ευθύνης καθώς ένα κόμμα 45 ετών δεν μπορεί να βγαίνει από το κάδρο του σάπιου μεταπολιτευτικού κράτους και της όσμωσης της ελληνικής κοινωνίας με τον διχασμό.
Αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ που ορισμένες φορές δείχνει να θέλει να πάρει τη ρεβάνς για την ήττα στον Εμφύλιο.
Τελικά αυτό που μένει είναι η διατήρηση όλων των παθογενειών του νεοελληνικού κράτους. Παθογένειες, όπως ο λαϊκισμός, η φαυλότητα, ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός, η αναξιοκρατία, η απουσία διαλόγου και εθνικής συναίνεσης, κρύβονται πίσω από την κουρτίνα του διχασμού.
Oπως είχε πει ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ: «Για να κάνεις εχθρούς δεν χρειάζεται να κηρύξεις πόλεμο. Αρκεί να πεις ανοικτά αυτό που σκέφτεσαι».
Στην Ελλάδα – όπου είσαι ό,τι δηλώσεις – οι εύκολες κουβέντες κάνουν το μίσος ευκολότερο και την κατασκευή εχθρών μια συνηθισμένη διαδικασία.
https://www.in.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες