Πρώτο πιάτο Κυπριακό…

του Δημήτρη Μηλάκα
Η τριμερής (Ελληνοκύπριοι - Τουρκοκύπριοι - ΟΗΕ) συνάντηση που έχει προγραμματιστεί για την προσεχή Δευτέρα προκειμένου να πυροδοτηθούν εξελίξεις για το Κυπριακό είναι προφανές ότι πραγματοποιείται κάτω από
την ασφυκτική πίεση όλων όσοι βιάζονται να απολαύσουν το μεγάλο τσιμπούσι που υπόσχονται οι ενεργειακοί πόροι στην ανατολική Μεσόγειο.

Η εκκίνηση της νέας προσπάθειας για την εξεύρεση διεξόδου στο Κυπριακό είναι προφανές ότι προκύπτει από την «ανάγκη» των απαιτούμενων συμφωνιών διανομής των αποδεδειγμένων πια ενεργειακών πόρων της περιοχής.

Για την ακρίβεια, όλοι όσοι (πετρελαϊκές εταιρίες, τράπεζες και δεν συμμαζεύεται) έχουν επενδύσει και δραστηριοποιούνται στις έρευνες για την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πιέζουν για τις διευθετήσεις στο πολιτικό περιβάλλον έτσι ώστε τα κεφάλαια που έχουν δεσμευτεί να εγγυώνται κολοσσιαίες αποδώσεις στο κοντινό μέλλον. 

Για να γίνει αυτό θα πρέπει να τακτοποιηθούν «εκκρεμότητες» όπως το Κυπριακό. Για την ακρίβεια – και κατά μια άλλη ανάγνωση – θα πρέπει να βρεθούν τρόποι ικανοποίησης των τουρκικών απαιτήσεων, οι οποίες έχουν διατυπωθεί με κάθε σαφήνεια.

H «σκληρή» Άγκυρα
Λίγες μέρες πριν την τριμερή άλλωστε ο Τούρκος ΥΠΕΞ υπογράμμισε ότι η Τουρκία, έχοντας τη μεγαλύτερη ακτογραμμή, θα συνεχίσει να λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία των δικαιωμάτων της. 

«Στο θέμα της εθνικής μας υπόθεσης που ονομάζεται Κύπρος θα ήθελα να σας υπογραμμίσω ότι δεν πρόκειται να ξαναγυρίσουμε στο τραπέζι μόνο και μόνο για να διαπραγματευτούμε» είπε ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου.

«Η Τουρκία, διαθέτοντας τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στην ανατολική Μεσόγειο, έχει νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα και δυτικά και βόρεια της Κύπρου. Η χώρα μας, προκειμένου να τα προστατεύσει, έχει λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα και θα συνεχίσει να τα λαμβάνει. Θα συνεχίσουμε να προστατεύουμε τόσο τα δικαιώματά μας στη δική μας υφαλοκρηπίδα όσο και τα δικαιώματα της ΤΔΒΚ, της οποίας είμαστε εγγυήτρια χώρα».

Τις θέσεις και επιδιώξεις της Τουρκίας στην περιοχή φρόντισε να αποσαφηνίσει για μια ακόμη φορά και ο Πρόεδρος Ερντογάν. Το έκανε, μάλιστα, με δηλώσεις του λίγες ώρες προτού συναντηθεί με τον Πρόεδρο Τραμπ στον Λευκό Οίκο.

«Οι Ευρωπαίοι ξεχνάτε ότι είμαστε εγγυητές στην ανατολική Μεσόγειο και έχουμε δικαιώματα στην ΑΟΖ. Τα δικαιώματά μας πηγάζουν από το διεθνές δίκαιο. Στην ΑΟΖ μας έχουμε δικαιώματα, όμως ήρθαν χώρες χωρίς δικαιώματα και κάνουν έρευνες. Σε περιοχές εκτός της ΑΟΖ τους. Όταν εμείς κάνουμε έρευνες μιλούν για κυρώσεις. Και το 1959 μας απειλούσατε και το 1963 μας απειλούσατε».

Πέρα από τις δηλώσεις σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο, η Τουρκία φροντίζει, όπως είναι γνωστό, το τελευταίο διάστημα να υπογραμμίζει και στην πράξη τις δυνατότητές της να υπερασπιστεί αυτό που θεωρεί ότι είναι εθνικό της συμφέρον. 

Τα τουρκικά γεωτρύπανα έχουν ήδη «τρυπήσει» στην κυπριακή ΑΟΖ. Τουρκικά ερευνητικά σκάφη πραγματοποιούν δεκάδες πλόες στα νερά της κυπριακής αποκλειστικής ζώνης. 

Όλες αυτές οι ερευνητικές δραστηριότητες υποστηρίζονται από τουρκικές αεροναυτικές δυνάμεις, οι οποίες έχουν διαρκή παρουσία σε μια περιοχή η οποία υποτίθεται ότι είναι περιοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Εύγλωττη σιωπή
Αξίζει να υπογραμμιστεί ότι όλες αυτές οι τουρκικές δραστηριότητες, αν και χαρακτηρίζονται παράνομες, δεν έχουν προκαλέσει καμία ουσιαστική αντίδραση και καμία «τιμωρία» της Άγκυρας.  

Οι Ευρωπαίοι Εταίροι, καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί, μετρούν τις οικονομικές δοσοληψίες που έχουν με την Τουρκία οι οποίες είναι τεράστιου εύρους και, ως εκ τούτου, μπροστά στο συμφέρον (τους) καταπίνουν κάθε έννοια του διεθνούς δικαίου. 

Οι ισχυρότερες (Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία) χώρες της Ε.Ε., άλλωστε, αναγνωρίζουν τον Πρόεδρο Ερντογάν ως έναν ισχυρό και ισότιμο «παίκτη» με τον οποίο εμφανίζονται διατεθειμένες να συναλλαγούν μαζί του στο περιθώριο της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ, όπως πρόσφατα αποφασίστηκε.

Αν η στάση των Ευρωπαίων είναι – θα μπορούσε να πει κάποιος – αναμενόμενη, έχει ενδιαφέρον η ανοχή των Αμερικανών στις τουρκικές παράνομες δραστηριότητες στην κυπριακή ΑΟΖ. Πράγματι, οι Αμερικανοί, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν με τη διοίκηση Ερντογάν, δεν φαίνεται να ενοχλούνται από τις μαξιμαλιστικές τουρκικές επιδιώξεις στην περιοχή.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στις δηλώσεις Τραμπ - Ερντογάν ύστερα από τη συνάντησή τους στον Λευκό Οίκο δεν ακούστηκε ούτε μισή λέξη για την τουρκική δραστηριότητα στην περιοχή, προς απογοήτευση όλων όσοι στην Αθήνα έχουν ποντάρει τα πάντα στην αμερικανική υποστήριξη και προστασία. 

Όλοι αυτοί, σε Αθήνα και Λευκωσία, που επενδύουν στην αμερικανική διάθεση να ανακόψει την Τουρκία, βρίσκονται παγιδευμένοι στο πολιτικό τους αφήγημα, που τους υποχρεώνει να δικαιολογήσουν την υποτελή τους στάση προβάλλοντας το επιχείρημα ότι οι Αμερικανοί θα σταθούν δίπλα μας την κατάλληλη στιγμή. 

Οι τρέχουσες εξελίξεις, ωστόσο, δεν βοηθούν κάποιον να συμμεριστεί αυτήν την αισιόδοξη άποψη. Οι Αμερικανοί έχουν ήδη πάρει ό,τι θέλουν (βάσεις) από τις ελληνικές κυβερνήσεις και έχουν διασφαλίσει ότι το δικό τους μερίδιο στη διανομή των πόρων στην ανατολική Μεσόγειο δεν το αμφισβητεί κανείς. 

Υπό αυτήν την έννοια η Ουάσιγκτον, που βρίσκεται αντιμέτωπη με την επιτακτική ανάγκη ταχείας αποσαφήνισης της τάξης στην περιοχή, είναι σαφές ότι ελάχιστα θα ενδιαφερθεί για το δίκαιο των Ελληνοκυπρίων. 

Όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, οι Αμερικανοί θα παζαρέψουν με το ισχυρότερο μέρος της «διένεξης» την οποία επιδιαιτητεύουν. Και στην προκειμένη περίπτωση δεν χωρά αμφιβολία για το ποιος είναι ο ισχυρότερος μεταξύ Λευκωσίας - Αθήνας και Άγκυρας…

http://www.topontiki.gr/