Κατευθύνθηκε προς το τέρμα των λεωφορείων. Με μεγάλη του έκπληξη αντί για λεωφορεία αντίκρισε ελικόπτερα και τρίκυκλα σαν κι αυτά που κυκλοφορούν στο Μπαγκλαντές. Ένα ελικόπτερο έγραφε με μεγάλα γράμματα «Αλυκή». Επιβιβάστηκε μαζί με άλλους δεκαπέντε που πήγαιναν Αγ. Ειρήνη, Παρασπόρο και Πεταλούδες.
Μέχρι να φτάσουν στην Αλυκή, ο Λευτέρης έμαθε από τον πιλότο τι συνέβηκε στο νησί στα δέκα χρόνια που έλειπε:
«Λοιπόν φίλε μου, εδώ στο νησί έγιναν θαύματα. Κολυμπάμε στα λεφτά και στους επισκέπτες. Η δημοτική αρχή κατάργησε την κυκλοφορία των τροχοφόρων σε μια ακτίνα ενός χιλιομέτρου από το λιμάνι, καθώς οι δρόμοι δεν αντέχουν την κίνηση και τα σχέδια για παρακαμπτήριο έμειναν στα χαρτιά.
Σε εκείνο το σημείο κατασκευάστηκε ένας διαμετακομιστικός σταθμός όπου σταθμεύουν τα λεωφορεία, τα ταξί και τα ΙΧ. Όποιος θέλει να πάει στο κέντρο θα χρησιμοποιεί τα τρίκυκλα. Εξαίρεση στον δακτύλιο έχουν οι κάτοικοι και οι μαγαζάτορες της περιοχής καθώς και τα επαγγελματικά φορτηγά.
Στο λιμάνι επιτρέπεται η πρόσβαση μόνο στους ταξιδιώτες. Κάθε χωριό απόκτησε ελικοδρόμιο και λιμάνι που συνδέουν το κεντρικό λιμάνι με ελικόπτερα και πλοιάρια. Τα λεωφορεία κυκλοφορούν μόνο μεταξύ των χωριών».
Στο μεταξύ το ελικόπτερο έφτασε πάνω από την Αλυκή. Ο Λευτέρης κοίταξε με τρόμο εκεί που βρισκόταν κάποτε η πανέμορφη παραλία. Τώρα είχε καταληφθεί από τραπέζια και ομπρέλες. Άμμος δεν υπήρχε πουθενά. Οι καρέκλες και τα τραπέζια απλωνόντουσαν μέσα στη θάλασσα φτιαγμένα από μπετόν. Οι πελάτες έτρωγαν ξυπόλυτοι μέσα στο νερό και τα γκαρσόνια σέρβιραν με μαγιό. Ένα πυκνό σύννεφο καπνού από τις ψησταριές απλωνόταν πάνω από το χωριό. Γρήγορα αντιλήφθηκε ο Λευτέρης ότι η Αλυκή είχε μετατραπεί σε ένα απέραντο εστιατόριο.
- «Και οι τουρίστες πού κολυμπάνε;» ρώτησε τον πιλότο.
- «Στην Αντίπαρο, σε πισίνες και σε νοικιαζόμενες εξέδρες στα βαθιά».
- «Και τι είδους τουρίστες είναι αυτοί;».
- «Δε μας νοιάζει όσο αφήνουν εδώ τα λεφτά τους».
Το ελικόπτερο στο μεταξύ προσγειώθηκε αλλά ο Λευτέρης δεν αποφάσιζε να βγει έξω. «Θα σου κάνω μια τελευταία ερώτηση» είπε στον πιλότο:
- «Με την αποχέτευση τι γίνεται;».
- «Η δημοτική αρχή έφερε ειδικά ψάρια σαν τα πιράνχας τα οποία τρώνε τα λύματα των βόθρων.Μετά τα ψάρια ξεραίνονται στον ήλιο και ορισμένα εστιατόρια τα μαγειρεύουν».
- «Και τα σκουπίδια τι τα κάνουν;».
- «Ειδικά γουρούνια καταβροχθίζουν τα πάντα εκτός από ψυγεία και καναπέδες. Μετά πουλιούνται στην αγορά για κρέας».
Ένα δυνατό σκούντημα στον ώμο του Λευτέρη τον ταρακούνησε. Η γυναίκα του στεκόταν όρθια από πάνω του.«Πόσες ώρες κοιμάσαι; Ποιος ξέρει τί έφαγες κι όλο το βράδυ βογγούσες».
Ο Λευτέρης έτρεξε στον νιπτήρα να κάνει εμετό, νομίζοντας ότι είχε φάει λιαστά πιράνχας.Όταν συνήλθε κοίταξε το ημερολόγιο. Ήταν 26 Μαΐου 2019 ημέρα των εκλογών.
- «Τι λες γυναίκα, ποιούς ψηφίζουμε;».
- «Οπωσδήποτε τους ίδιους».
- «Σκέφτηκες σε δέκα χρόνια τι θα γίνει με το κυκλοφοριακό, τα σκουπίδια, τις αποχετεύσεις και τις παραλίες;».
- «Πολύ μακριά βλέπεις. Το σήμερα να κοιτάζεις που κάνουμε ό,τι θέλουμε και βγάζουμε λεφτά.Γι αυτό ψηφίζουμε τους ίδιους».
Δημήτρης Καλανδράνης
από τον fileleutheros της Πάρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες