Στην αγκαλιά του Γάλλου κηδεμόνα

Στόχος η δημιουργία πολιτικού «μαξιλαριού» εν όψει Βερολίνου

Στο Παρίσι θα γίνει σήμερα η ευρωπαϊκή πρεμιέρα του Κυριάκου Μητσοτάκη ως πρωθυπουργού ύστερα από το αυτονόητο πρώτο ταξίδι του στη Λευκωσία.

Η «φίλη και σύμμαχος» Γαλλία αποτελεί για διάφορους λόγους την καλύτερη αφετηρία για την πρώτη περιοδεία του Μητσοτάκη καθώς, συγκριτικά με το Βερολίνο και τη Χάγη, είναι ένας πολύ ευκολότερος σταθμός.

Ήδη ενάμιση μήνα μετά την εκλογική νίκη της Ν.Δ. στο κυβερνητικό στρατόπεδο έχει καταστεί σαφές ότι οι διεκδικήσεις του δεν θα είναι περίπατος στους κήπους των... ανακτόρων της Άνγκελα Μέρκελ, αλλά θα απαιτηθεί επίπονη προσπάθεια ώστε η Γερμανία, οι σύμμαχοί της στο ευρωσύστημα και η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία να αποφασίσουν εάν η Ελλάδα «δικαιούται» να λάβει διευκολύνσεις δημοσιονομικού χαρακτήρα.

Άλλωστε η κυβέρνηση έχει αρχίσει να προβάλλει τη λίστα των μεταρρυθμίσεων που θα καταθέσει στους δανειστές ώστε να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους.

Την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση του αεροδρομίου «Ελ. Βενιζέλος» και των ΕΛΠΕ, την επίλυση του ζητήματος της ΔΕΗ, την εφαρμογή της πρότασης του ΤΧΣ για τα «κόκκινα» δάνεια και την προώθηση της επένδυσης στο Ελληνικό προτάσσει η κυβέρνηση, αλλά ουδείς είναι βέβαιος ότι αυτό το πακέτο επαρκεί για να κερδηθεί η ευρωπαϊκή εμπιστοσύνη, η οποία έχει πολλές φορές αποδειχθεί πανάκριβη.

Συνεπώς το ταξίδι στο Παρίσι έχει ιδιαίτερη σημασία. Διότι ο Μητσοτάκης πρέπει, ύστερα από τον... πακτωλό προεκλογικών υποσχέσεων, να επιστρέψει στην Αθήνα με κάτι περισσότερο από φιλικά χτυπήματα στην πλάτη και ευχές για... κουράγιο – σαν αυτές που κατά καιρούς έχουν εκστομίσει ισχυροί παράγοντες της ευρωζώνης προς τις κυβερνήσεις μας και τον ελληνικό λαό.

Εξάλλου η απερχόμενη διοίκηση της Κομισιόν φρόντισε, στην πρώτη επέτειο της εξόδου από το τρίτο μνημόνιο, να ανεβάσει τον πολιτικό πήχη για την κυβέρνηση τονίζοντας αφενός την επιτυχή εφαρμογή του τρίτου μνημονίου, που οδήγησε στην έξοδο, και αφετέρου ότι απαιτούνται περαιτέρω μεταρρυθμίσεις:

«Από κοινού, οι μεταρρυθμίσεις αυτές έθεσαν τις βάσεις για οικονομική ανάκαμψη, διαμορφώνοντας τις απαραίτητες προϋποθέσεις για βιώσιμη ανάπτυξη, δημιουργία θέσεων εργασίας και υγιή δημόσια οικονομικά. Παρά το γεγονός ότι πρέπει να καταβληθούν περαιτέρω προσπάθειες, οι δείκτες επιβεβαιώνουν ότι οι προσπάθειες που καταβάλλονται αποφέρουν απτά οφέλη».

Πρώτα επισπεύδουσα

Η Γαλλία θεωρείται ως η παραδοσιακή σύμμαχός μας στην Ευρώπη. Επιπλέον είναι η χώρα που θέλει να ηγείται του ευρωπαϊκού Νότου, ένας ρόλος ο οποίος της προσφέρει πολύτιμους πόντους στη διατήρηση της θέσης της ως δεύτερης τη τάξει ηγέτιδας της Ευρώπης, αλλά και ένα σοβαρό όπλο στις επιμέρους διαπραγματεύσεις της με τη δύστροπη Γερμανία.

Το Παρίσι ήταν ένας από τους βασικούς επισπεύδοντες για τη διαμόρφωση προγράμματος «σωτηρίας» όταν ο ελληνικός «σκυλοπνίχτης» βυθίστηκε στα άγρια νερά της χρεοκοπίας. Ήταν τέτοια η έκθεση των γαλλικών τραπεζών στην Ελλάδα, ώστε οποιαδήποτε άλλη πιθανότητα προκαλούσε εφιάλτες στα Ηλύσια Πεδία.

Αυτήν ακριβώς τη γαλλική... ανάγκη βίωσε με έναν μάλλον βάρβαρο τρόπο ο Γιώργος Παπανδρέου όταν, τον Νοέμβριο του 2011 στις Κάννες, ανέπτυξε στη Μέρκελ, παρουσία του Νικολά Σαρκοζί, την ιδέα του για δημοψήφισμα στην Ελλάδα επί της αποδοχής του μνημονίου.

Ύστερα… καλός μπάτσος

Αφότου αποφεύχθηκε το κακό αυτό ενδεχόμενο, η Γαλλία ανέλαβε, κατά κάποιον τρόπο, την κηδεμονία της χώρας μας στο πλαίσιο της ευρωζώνης και ταυτοχρόνως τον ρόλο του καλού μπάτσου, ο οποίος από τη μια διασφαλίζει την ελληνική πειθαρχία με ήπια πολιτικά μέσα και από την άλλη φροντίζει να ρίχνει τους τόνους κάθε φορά που το Βερολίνο έχει τα μπουρίνια του.

Ιδιαίτερα όταν ΥΠΟΙΚ της Γερμανίας ήταν ο αγαπημένος όλων μας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο γαλλικός πυροσβεστήρας τέθηκε ουκ ολίγες φορές σε λειτουργία.

Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι το Παρίσι είναι ένας από τους κύριους προμηθευτές οπλικών συστημάτων για τη χώρα μας, ότι υπάρχουν κάποια ντιλ σε εκκρεμότητα και ότι γαλλικά συμφέροντα έχουν ήδη εμπλακεί στην εξόρυξη και εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της Κύπρου ρίχνοντας ματιές και στην Ελλάδα, όπου έχουν και άλλες επιχειρηματικές βλέψεις.

Στην τρέχουσα φάση η Γαλλία έχει, ακόμη μια φορά, κάθε λόγο να γίνει το μαξιλαράκι που θα χρειαστεί ο Μητσοτάκης ώστε να μην επιστρέψει με εντελώς άδεια χέρια στην Αθήνα.

Κατά τα ειωθότα ο Εμανουέλ Μακρόν αναμένεται ότι:

● Θα τονίσει το βάθος της στρατηγικής σχέσης των δύο χωρών, ιδιαίτερα εν όψει των νέων προκλήσεων που αναδύονται στην ευρύτερη περιοχή μας.

● Θα χαιρετίσει τον ηρωισμό που επέδειξε ο ελληνικός λαός σε όλη τη διάρκεια της κρίσης.

● Θα επαινέσει τις ελληνικές κυβερνήσεις για το θάρρος που επέδειξαν ώστε να προχωρήσουν στις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις – εντάξει, εδώ περιλαμβάνονται ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛΛ, αλλά... μικρό το κακό.

● Θα υποδείξει την ανάγκη να παραμείνει η χώρα μας σε τροχιά μεταρρυθμίσεων ώστε να αναβαθμίσει τον ρόλο και τη σημασία της στο πλαίσιο της ενωμένης Ευρώπης.

● Θα συμμεριστεί τις ελληνικές προσδοκίες για ευμενέστερη αντιμετώπιση του στόχου της να εξευρεθούν ρυθμίσεις που θα εξυπηρετούν την επιδίωξη για απογείωση της ανάπτυξης και την αποκατάσταση των τραυμάτων που υπέστη η ελληνική κοινωνία στη διάρκεια – και εξαιτίας – της κρίσης.

Εξασφαλισμένη επιτυχία

Είναι βέβαιο ότι το πρώτο αυτό ταξίδι του νέου πρωθυπουργού θα κριθεί επιτυχημένο, επικοινωνιακά τουλάχιστον, και ότι θα του προσφέρει την αναγκαία αυτοπεποίθηση ώστε να αντιμετωπίσει την επόμενη πρόκληση, την πρώτη σοβαρή της θητείας του, στο Βερολίνο την Πέμπτη 29 Αυγούστου.

Άλλωστε ολόκληρο το πρώτο εξάμηνο της κυβέρνησής του θα αποτελέσει ένα κρας τεστ. Πάντως το ντεπόζιτό της είναι προς το παρόν γεμάτο με τα καύσιμα που της άφησε κατά την έξοδό του ο ΣΥΡΙΖΑ – είτε πρόκειται για οικονομικά αποτελέσματα και μεταρρυθμίσεις που αποτελούν βάση εκκίνησης είτε για πολιτικές αβαρίες που θα την τροφοδοτούν επικοινωνιακά τους επόμενους μήνες.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΧΡΙΣΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
http://www.topontiki.gr/